กูคือหนึ่งในคนที่สกรีม KTLs ตอนที่ยังไม่ได้ออกหนังสือ จะบอกให้ที่มาสกรีมกันเนี่ยคือตามอ่านอิงค์มาแล้วมันมาทีละกระจึ๋งๆ คนตามอ่านเรื่องนี้น่าจะรู้กันเนาะ แรกๆหายไป 2 เดือน บางที 2 อาทิตย์ ฟิตๆหน่อยก็มาตามสัญญาทุกอาทิตย์ หลายๆทีก็ผิดนัดปล่อยให้คนรอF5กันปุ่มแทบพัง(ตอนนี้ก็กำลังเปิดปรากฏการณ์นี้กับอีกเรื่องที่ตามกันอยุ่ คึกคักมากเรื่องนั้น แต่นี่กำลังเหลเพราะคนแปลขอพัก) ก็ออกแนวมาคุยเมาท์กันเรื่อยๆเวลาอัพทีแล้วแล้วค้างได้ทำร้ายใจคนตามอ่าน มันคนละฟิวกับอ่านรวดเดียวจบเรื่องนะ แล้วตอนที่คุยๆกันช่วงแรกๆเลยแทบจะไม่มีคนคุยกันเยอะแยะเลยนะ บางทีลงมาสกรีมแล้วโดนเบลอก็บ่อย พอช่วงหนังสือใกล้ๆออกนั่นแหละถึงคุยกันคึกคักมาก
คนที่มาสกรีมกันถ้าอ่านดีๆจะเห็นว่าด่าช่วงที่มันไร้เหตุผล ปัญญาอ่อนกันเยอะแยะ กูเกือบดร็อปกลางทางก็บ่อย เป็นธรรมดาที่นิยายเรื่องนึงมันไม่เฟอเฟ็คหรอก ขึ้นอยู่กับว่าอ่านแล้วเราเองสนุกไปกับมันมั้ย
นิยายที่กูแหกระนาว ด่ากระจาย บ่นแล้วบ่นอีกมีหลายเรื่องเลยนะที่ด่าแต่เก็บไว้บนชั้น มันย้อนแย้งคือด่ามันไปแค่ไหนกูกลับไม่ขายมันทิ้ง เพราะพอหยิบมาอ่านกูก็ยังสนุกกับเรื่องแม้จะปัญญาอ่อนหรือตรรกะพังพินาศแค่ไหนก็ตาม หรืออยู่ดีๆกูก็แยากจะอ่านมันขึ้นมา
สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับรสนิยมคนอ่านนั่นแหละมึง กูเปิดใจกว้างเรื่องพวกนี้ว่ะ จิตใจเข้มแข็งมากเวลาอ่านรีวิวทั้งอวยและแหก หรือม้า กูยึดมั่นในแนวเรื่องที่เลือกอ่าน การสปอยไม่มีผลใดๆกับกูทั้งสิ้น อ่านหนังสือต้องเปิดใจให้กว้างๆกูคิดแบบนี้ว่ะ