โอ้ยมึง กูอ่านวายมาสิบกว่าปี แต่กูยังอ่านยอนิมอยู่เลยอะกูสารภาพ55555555555
สำหรับกู ไม่ได้ซีเรียสภาษาอะไรมาก ถ้ามัวไปโฟกัสเรื่องนั้นมากแล้วจะหงุดหงิด กูอ่านงานเขาแล้วก็ไม่ได้อวยว่ามันดีงามอะไร ไม่ได้ประทับใจถึงขนาดซื้อเก็บ แล้วกูก็ไม่เคยแนะนำให้คนอื่นอ่านด้วย เสียเวลาชีวิต
ตอนแรกกูไปตามอ่าน เพราะอยากรู้เหมือนกันว่าทำไมงานเขาถึงเป็นที่นิยมนัก กูลองอ่านแล้วก็คิดว่ามันเพลินดีนะ แบบต้องไม่คิดเรื่องความสมเหตุสมผลอะไรมาก (แต่เรื่องแรกๆของเขานี่กูก็รับไม่ไหวหลายจุดเหมือนกัน เหี้ยเกิ้น) พลอตเขามันก็แนวขนบอะ กูรู้สึกเหมือนตามดูละครหลังข่าว ติดตามชีวิตตัวละครไปเรื่อย กูชอบตัวละครเขาด้วยแหละ แต่กูไม่ได้ตามอ่านตลอด บางทีเบื่อๆกูก็เลิกอ่าน พออยากอ่านก็กลับไปตามใหม่ กูถือว่าอ่านคลายเครียด (แต่บางคนอ่านแล้วอาจจะเครียดกว่าเดิมก็ได้5555) เออ แต่ก็แปลกที่กูอ่านได้เฉพาะยอนิมนะ กูอ่านเด็มไม่ได้ ไม่ถูกจริตกูเหมือนกันว่ะ
กูได้ข้อสรุปของกูว่า บางทีกูก็ไม่ต้องการนิยายภาษาสวยพลอตดีสนุกแบบ 10/10 อะไรขนาดนั้น ถ้ากูอยากอ่านแบบนั้นกูอ่านวายญี่ปุ่น วายจีนของนักเขียนที่กูชอบเอาก็ได้ แต่กูก็แค่อยากอ่านอะไรง่ายๆ เบาสมอง คลายเครียดได้ ไม่ต้องคิดไรมากเท่านั้นเอง ก็คงเป็นเหตุผลเดียวกับที่ยังเห็นคนโตๆแล้วไม่ใช่เด็กมัธยม แต่ยังอ่านแจ่มใสกันมาจนถึงทุกวันนี้แหละ