มาแล้วววว ตากูบวมไปจากเล่ม 1 แต่เล่ม 2 นี่ตื่นเต้นเร้าใจ หักเหลี่ยมเชือนคม คนละแนวกับเล่มแรกเลย สนุกมาก
เงาใจในกิ่งท้อ by คุ่นคุ่น
***คำเตือน: รีวิวนี้มีสปอย รีวิวนี้เป็นความเห็นและรสนิยมส่วนตัวอาจเห็นตรงหรือไม่ตรงกันดังนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*** (พยามยามจะไม่สปอยเยอะเพราะจะหมดสนุกเมื่ออ่านเอง)
เล่าเรื่องคร่าวๆ: พระเอกทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแฝดคนน้องเมื่อ 10 ปีก่อนว่าจะกลับมาช่วยให้ออกไปจากพรรคมารแน่นอน แต่แทนที่จะเจอแฝดน้องคนที่นั่งรออยู่กลับเป็นแฝดพี่(นายเอก) คนที่เค้าหวาดกลัว เกลียดและมีความทรงจำฝั่งใจ แต่คนที่น่าจะมีวรยุทธ์เลิศล้ำดันกลายเป็นคนที่ไร้วรยุทธ์ อ่อนแอ และดูจะแตกต่างจากภาพในความทรงจำของพระเอกอย่างมากมาย ในยุทธภพไร้วรยุทธ์ก็ไม่ต่างจากคนพิการ แต่นายเอกดันเอาแฝดน้องมาต่อชีวิตตัวเองว่าถ้าอยากรู้ว่าน้องอยู่ไหนก็ดูแลเค้าให้ดีๆสินึกได้แล้วจะบอก พระเอกเลยต้องจำใจเลี้ยงดูไว้จนนายเอกพาไปพบน้องชาย พระเอกดันเจอกับเรื่องที่ผิดหวังพร้อมกับค้นพบว่า "ศิษย์พี่" จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว....
ที่เล่าข้างบนยังไม่ถึงครึ่งเครื่องเลยนะนั่น แค่เริ่มเรื่องเอง เพราะถ้าให้ย่อสั้นๆจริงๆก็เป็นเรื่องการต่อสู้ของพรรคมารและพรรคยุทธภพแล้วกัน (ความดีกับความขั่ว) โดยเล่าเรื่องสอดแทรกมากับความรักของพระเอก-นายเอก
สนุกมากกกกกกกกก วางไม่ลง เล่ม 1 อารมณ์นึง เล่ม 2 ก็อีกอารมณ์นึงเลย พล๊อตหลักแข็งแรงและทำได้ดี พล๊อตย่อยๆก็เข้มข้นมาก นายเอกเรื่องนี้เทพ เทพ และ เทพ ฉลาดเป็นกรด วางแผนไว้หมดแล้วถ้าเล่นหมากรุกก็มาแบบเหนือเมฆแล้วเหยียบหัวรุกฆาตเลย แถมเซ็กซี่ ขี้เล่น ช่างหยอกช่างเย้าพระเอก รักน้องชายและพระเอกที่สุด และจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องสิ่งที่สำคัญใครก็แตะไม่ได้ ถ้าใครกล้าแตะก็ถูกเอาคืนแบบเหี้ยมเกรียม กูรักนายเอกมากและกูซาบซึ้งฉากหักกิ่งท้อมากที่สุด มันทั้งสะเทือนใจ ทั้งโรแมนติกและเป็นซีนบอกรักของนายเอกที่เหงาหงอยมาก (ฮืออออ TT_TT)
พระเอกเองในความเห็นกู กูว่ามันอ่ะรักนายเอกมานานมาแล้วแต่ไม่รู้ตัวเพราะเข้าใจและสะกดจิตตัวเองมาตลอดว่าตัวเองชอบแฝดคนน้อง และขยาดแฝดคนพี่ กูเสียใจแทนพระเอกมากตอนรู้ความจริงเมื่อมันสายไปแล้ว จริงๆมันเอ่ะใจนะแต่มักจะปัดจุดสะดุดใจทิ้งไปเสมอเพราะกลัวความจริง
ในเรื่องมีตัวละครตัวนึงน่าสงสารมาก และเค้าไม่โชคดีแบบคู่พระเอก-นายเอก (เล่ม 2 มีตอนสั้นๆแต่ร้าวของตลร.ตัวนี้ด้วย)
มีตลค.อีกตัวที่กูเอ็นดู๊เอ็นดู น่ารักดี
จุดสะดุดก็เยอะนะแต่จุดใหญ่ที่สุดคือ(สปอย ไม่อยากอ่านขอให้ข้ามไปยาวๆเดี๋ยวตอนอ่านหมดสนุกแม้นมันจะเป็นจุดที่กูว่าคนเขียนไม่เข้าใจเรื่องสุขศึกษาและการติดเชื้อ 555)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เลือดและข้างในร่างนายเอกมีพิษร้ายตีกันยุ่งเหยิงแต่นอนกับพระเอกไปทีนึง พระเอกดันไม่เป็นอะไร ไม่ถูกผิด เฉ๊ยยยยยเฉยยยย (พระเอกมันตายได้เลยนะถ้าจะใช้ตรรกะเดียวกับไอ้คนที่ตายไปหลังจากนั้น) กูก็อ่ะเบลอไปพระเอกตายอนาถแบบนี้ไง
อีกจุดที่ขอติงถึงคนแปลคือสำนวนแปลแปล่งๆ อ่านแล้วหลายประโยคทื่อมากๆ ซีนที่น่าเสียดายที่สุดคือซีนจากกันตอนเด็กของพระเอก-นายเอก ตรงนั้นกูว่าเกลาให้สละสลวยได้มากกว่านั้น อ่านแล้วมันห้วนๆแทนที่จะตรึงใจไปพร้อมๆกับพระเอก ไม่รู้เพราะต้นฉบับหรือเปล่าเลยทำให้เวลาแปลแปลแบบ ไม่+ไม่=ใช่ (อ่านนิยายแปลจีนติดกันหลายเรื่องเจอคนแปลแปลมาตรงๆแบบนี้ไม่เกลามันประกลาดมากในภาษาไทย) บางประโยคมันไม่กระชับหรือบางประโยคก็กระชับเกินไปจนห้วน ทื่อ แต่โดยรวมแล้วถือว่าโอเค
ถ้ากูจะแหกเงาพรางใจไว้เยอะเมื่อทู้ก่อน กูก็ขอชมเงาใจในกิ่งท้ออย่างท่วมท้น แล้วกัน(คนชอบเงาพรางใจอาจจะไม่ชอบเงาใจในกิ่งท้อก็ได้ กลับกันแบบกูไง) ถือว่าแนวยุทธภพของคุ่นคุ่นผ่าน ผ่าน ผ่าน
คะแนน 8.9/10 และขอเทคะแนนให้นายเอก 10 10 10 10 บอกตามตรงแฝดน้องตัวจริงกูว่าจืดชืดมาก พระเอกมันใจถั่วเข้าใจพลาดได้ไง นายเอกออกจะน่ารักขนาดนั้น อิบร้าาา