Love Holic by Nagira Yuu
"ในโลกนี้มีคนจำพวกที่ไม่เข้าใจว่าวิธีแสดงความรักของเค้าเหล่านั้นเป็นเรื่องที่ผิดและได้ทำร้ายคนที่เค้ารักทางอ้อม แต่มันผิดตรงไหนกันเค้าก็แค่รักเท่านั้นเอง"
อ่านจบสรุปเรื่องได้แบบด้านบนจะเรียกว่าแปลกๆดีมั้ยไม่รู้จะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ดี เรื่องนี้เล่าผ่านมุมมองของพระเอกที่ตรรกะความคิดบิดเบี้ยวไม่จากสิ่งที่คนปกติคิด จุดนี้มาจากครอบครัวพระเอกเองที่ทำให้พระเอกกลายเป็นผู้ชายแบบนี้ และคงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่นายเอกในตอนนั้นดันไปชื่มชมฝีมือการเล่นไวโอลินของพระเอกเข้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม หลังจากนั้นเป็นต้นมาพระเอกก็ยึดติดกับนายเอกโดยไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นคนปกติมองว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดร้ายแรง จะว่าพระเอกจิตใจไม่ปกติก็ไม่เชิง เรียกว่าบกพร่องทางการเข้าสังคมจนความเข้าใจขั้นพื้นฐานผิดเพี้ยนแล้วกัน ไอ้พฤติกรรมอย่างน้อยได้เห็นแค่หลังคาบ้านเธอทุกวันก็นอนหลับแล้ว มันไม่ปกตินะซึ่งพระเอกไม่ได้คิดเลยว่ามันผิด กลับคิดไปว่าเค้าผิดตรงไหนเค้าขอแค่ให้ได้เห็นว่านายเอกถึงบ้านปลอดภัย เห็นแค่ห้องก็มีความสุขแล้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมเป็นเรื่องใหญ่ จนถูกจับแล้วตำรวจพูดคำพูดบางอย่างที่ทำให้เค้าตกอกตกใจ แล้วจากคำพูดนั้นของตำรวจมันก็นำไปสู่เหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตเค้าเปลี่ยนไปตลอดกาล ผ่านไป 4 ปีพระเอกย้ายเมืองถูกตัดขาดจากครอบครัว ทำงานที่ไม่ได้เกี่ยวกับไวโอลินและไม่ต้องพูดคุยกับใคร ใช้ชีวิตตัวคนเดียวเงียบๆไปเรื่อยๆ บังคับใจให้ไม่กลับไปตามดูนายเอกแต่อยู่ๆก็เห็นนายก็มาตามหาพระเอกที่บ้านแล้วดันเกิดอุบัติเหตุความจำเสื่อมชั่วคราวพระเอกก็เลยพานายเอกมาอยู่ที่บ้านตัวเอง คล้ายๆให้นายเอกยึดอยู่กับตัวกลายๆ หวงเมื่อนายเอกมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นแล้วก็เลยบังคับใช้กำลัง มีเหตุการณ์เกิดขึ้นอีกหลายอย่าง อยู่ๆกันไปนายเอกก็รู้สึกดีด้วย นายเอกเองก็ถูกดึงดูดด้วยความซื่อตรงต่อความรู้สึกของพระเอกตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว คู่นี้ก็เลยไปกันได้หล่ะมั้งนะ
เป็นงานของอ.ที่จะว่าไม่ชอบก็ไม่ใช่ เฉยๆก็ไม่ใช่อีก ก้ำกึ่งมากเลย ไม่รู้จะให้คะแนนยังไงเพราะไอ้ความรู้สึกครึ่งๆกลางนี่แหละ.....