แก้ "เริ่มที่นายเอก" นะอันบน ส่วนโม่งที่บอกไว้บนๆว่าจะรับดูแลต่อถ้ายังสนใจบอกด้วยนะ
part. 2
มาที่พระเอกเล่มแรกดูสุขุม อบอุ่น อ่อนโยน ดูเอาใจใส่คู่รัก (อ่านดูมันน่ากรี๊ด น่าปลื้มเนาะ แต่กูไม่ปลื้มเลย)
"คนไร้เดียงสาโหดเหี้ยมกว่าคนอื่น คนมากรักไร้หัวใจกว่าคนอื่น" จากบทละครที่กู้เหยียนต้องแสดง (เล่ม 1 หน้า 40)
ป.ย. นี้น่าจะอธิบายความรู้สึกกูได้ คนที่ดีกับทุกๆคนอย่างเท่าเทียม มีความรัก(ปลอมๆ)ให้ทุกคนอย่างเท่าเทียม มันน่ากรี๊ดตรงไหนกัน คนแบบนั้นเลือดเย็นและใจร้ายมากนักนะ ตอนพิเศษเล่ม 1 พีโอวีของพระเอกนี่กูอ่านไปเกิดคำถามไป ถ้าคนที่อยู่กับพระเอกคืนนั้นไม่ใช่นายเอก งั้นมันก็คงจะเหมือนกันที่พระเอกคิดนั่นแหละจะใครก็ได้ขอแค่ให้อยุ่เป็นเพื่อนเค้าตอนนี้ จนอ่านจบ...กูก็ยังคิดว่าส่วนนึงพระเอก"ยอมรัก" หรือ "บังคับใจตัวเองให้รัก" นายเอกเพราะไปรู้สิ่งที่นายเอกทำให้ เพราะแต่ก่อนไม่เคยจะสนใจหรอกว่านายเอกชอบกินอะไร เด็กๆเป็นยังไง ครอบครัวหล่ะ เจอหน้าครั้งแรกยังลืม พอรู้ว่านายเอกทำเพื่อตัวเองมากแค่ไหนมันก็รุ้สึกผิด สงสาร เห็นใจ เสียใจ + คนที่เคยยอมให้มาตลอดวันนี้กลับเล่นตัวไม่ยอมเค้าอีกแล้ว (มันก็เหมือนที่หลินพูดกับนายเอกในรถนั่นแหละ สัจธรรมชีวิตเลย) พอรู้ว่าของตายกำลังจะไม่ใช่ของตายอีกต่อไปมันก็เกิดอาการหวงก้างละมั้ง (อันนี้ความรู้สึกกูอ่ะนะ) ก็ทุรนทุราย เกิดอาการเสียจริต เสียกระบวนไปเป็นเข่งๆ (ผิดฟอร์มเล่ม 1 ชนิดกูก็งง) เลือดเย็นมากที่จะใช้นายเอก(เพราะเค้าดีกับตัว อยู่ด้วยกันได้ดีนานที่สุด) มาลืมรักเก่า เพราะรักเก่าแน่ใจแล้วว่ายังไงก็หมดหวัง พระเอกอะไรแบบนี้ ความดีที่ทำง้องอนมันก็ไม่ได้จับใจเลยสักนิดเดียว เอาจิงๆพระเอก Mistake กูยังพอจะทำใจเชื่อว่ารักนายเอกได้มากกว่า (ทั้งๆที่เรื่องนั้นกูก็ไม่เชื่อรักของพระเอกเหมือนกัน) สรุปกูอ่านแล้วตลกและขำแล้วกัน
แต่ตัวละครที่กูดันเอ็นดูที่สุดดันเป็นน้องชายพระเอกซะงั้น ตลกดีแถมเป็นตัวละครคุณชายเอาแต่ใจที่เด็กน้อยและน่ารักดี พอจะเข้าใจที่นายเอกชอบแหย่ ก็รีแอคชั่นตลกขนาดนั้น ไหนจะพ่อพระเอกที่แก่แล้วยังไร้ซึ่งความรับผิดชอบ เมียใหม่แสนสวย(ที่ความเป็นแม่น่าจะเป็น0) งอนผัวแก่ก็บินหนีไปเมืองนอก อีพ่อพระเอก มึงก็ทิ้งลูกเล็กให้ลูกคนโตจัดการแล้วบินไปง้องอน มึงคิดว่าตัวเองเป็นสาวน้อย-หนุ่มน้อยไร้พันธะเหรอคะ นึกจะไปก็ไป ความเป็นผู้ใหญ่ นักธุรกิจผู้มีอิทธิพลไปไหนหมดวะ เด็กแม่งจะโตมาขาดๆเกินๆกันทุกคนก็ไม่แปลกหรอก (ยิ่งพิมก็ยิ่งปวดหัว)
รูปเล่ม จะทำแยกสองเล่มให้ลำบากเงินในกระเป๋าแฟนนิยายทำไมก็ไม่รู้ (รู้มั้ยคนเอาไปโก่งราคาซะโอเว่อร์เลย) ทำรวมเล่มเดียวไปจบก็ได้ หนานิดนึงแต่มันทำได้อยู่นะ
คะแนน (ถอนหายใจ) 4/10 กูหาความสมจริงไม่เจอ คะแนนนั้นให้ความทุ่มเทของนายเอก (จบพร้อมความคลั่งแค้นของกูเองที่กูโง่)