ซีรีย์โรงน้ำชาเร้นรัก 1-3 เล่มจบ
อ่านชุดโรงน้ำชาจบแล้ว ความสนุกโดยรวมให้ 6.7 เพราะเป็นเรื่องเบาๆแฟนตาซีหลายๆจุดที่พังๆก็ทำใจมองข้ามไปได้ มีทั้งจุดที่ชอบและไม่ชอบ
สิ่งที่ชอบที่สุดในชุดนี้คือประเด็นคุณค่าในตัวตน ถ้าตัดความเป็นนิยายวายทิ้งมันก็คือนิยายที่ชูเฟมินิสต์รุนแรง ความไม่เท่าเทียม การตีค่าคนเพียงเพราะเค้าเกิดมาแตกต่างผิดแผกจากเพศสภาพตัวเอง
พระเอก-นายเอกตัวจริงของเรื่องนี้(สำหรับกู) คือ อ๋องแปด+อาเผิ่งชัดๆ อ๋องแปดนี่พระเอกดีงาม มักเป็นคนแรกในเรื่องเสมอที่ยอมสยบให้คนรัก แต่ก่อนจะยอมคนรักก็ต้องทำเรื่องพังๆให้คนอ่านด่าก่อน แต่หลังจากนั้นนี่ดีน่าอิจฉาอาเผิ่งมาก
ส่วนพระ-นายตัวจริง เถ้าแก่บางทีก็ฉลาดบางทีก็โง๊โง่ ดูไม่อยู่กับร่องกับรอย แรกๆก็ดูจะทำใจเรื่องมีอะไรกับผู้ชายไม่ได้ไปๆมาๆเจ้าเล่ห์เรื่องนี้ซะงั้น พระเอกไม่มีอะไรจะพูดเพราะไม่ชอบ orz เพราะงั้นเบลอไป จนจบเรื่องยังรู้สึกว่าพระเอกก็ยังคงดูถูกชายรูปงามอยู่ดี หลายๆคำพูดในเรื่องอ่านแล้วขึ้นมากสะใจตอนที่เถ้าแก่บอกให้เด็กๆในสังกัดทิ้งตั๋วเงินให้บรรดาผช.ของตัวหลังจากหลับนอนกันไปแล้ว ชอบตอนที่นายเอกนึกถึงเงิน20เหรียญและจุดเปลี่ยนชีวิต
ตลค.หลายๆตัวรู้สึกว่ามีตำแหน่งไปงั้นๆแต่ไม่ได้ทำงานจริงจัง แต่นั่นแหละนี่คือเรื่องโรงน้ำชาไม่ใช่หักเหลี่ยมวังหลวงหรือสงครามชิงเมือง เรื่องมันก็ต้องเน้นการทำมาค้าขายของนายเอกแหละนะ
ตลกมั้ยก็เรียกว่าเป็นนิยายอ่านแล้วไม่เครียดดีกว่า มีช่วงอ่านแล้วยิ้มอ่าน แล้วสะเทือนใจ อ่านแล้วโกรธ อ่านแล้วหงุดหงิด บทดราม่าจะมาก็มาแบบใส่มาตรงๆไม่ให้ตั้งตัว และปากนายเอกก็คมจริงๆเวลาประชดประชด กระทบกระเทียบบาดใจแทนท่านแม่ทัพอ่ะนะ
มีปมบางปมเคลียร์ไปชัดที่ชัดๆเลยก็หลิงเฟยตัดสินใจกลับไปยุคที่จากมาแล้วร่างปัจจุบันล่ะ ตาย!?! เจ้าชายนิทรา? วิญญาณอื่นเข้าสิง? หรืออ่านพลาดตรงไหนไป? ใครสั่งให้ทำเถาหลงในอดีต?(พ่อเลี้ยงใช่มั้ย? เพื่ออะไร?) ลูกอาเผิ่งบอกแค่เด็กช.หรือญ.?!?
เทียบระหว่างชุดกองบ.ก.กับชุดโรงน้ำชา ชอบชุดกองบ.กมากกว่าเพราะประทับใจเล่ม1ล้วนๆ แต่ถือว่าเป็นชุดที่สนุกทั้งสองชุดนะไม่รู้สึกเสียดายเงินเลย ขอบคุณเพื่อนโม่งทุกคนที่แนะนำเรื่องโรงน้ำชามาให้อ่าน