>>130 จริงๆซื้อแค่ปราสาทมะม่วงก็ได้นะมึง มีอีบุ๊คขายในอเมซอน(มีสแกนให้ลองอ่าน) ริเวอร์เอ็นมันดีเพลสมากเลย เป็น POV ของโทงาเมะ(พระเอก) โทงาเมะเป็นตัวละครที่ปิดตัวเองมากในความคิดกูนะ แม้แต่จบที่ปราสาทมะม่วงกูก็ว่ามันอึนๆจะฟินก็ฟินไม่สุดจะเฟลก็ไม่ใช่ มันดูรีบๆ อาจจะเพราะแบบนี้ทางเมกาเลยซื้อแค่มังงะไม่ซื้อนิยายมาขาย ไม่ค้องอ่านคุ่กันก็รู้เรื่อง อ่านเริ่มที่มังงะได้เลย ไปลองอ่านตัวอย่างดูก่อนชิมลางเผื่อไม่ชอบนะ ปราสาทมะม่วงเล่ม1 ยังรู้สึกเออมีโมเมนท์ดีๆระหว่างกัน พอเล่ม2นี่พังไปทั้งคู่ มีหลายๆคนไม่ชอบโยโรซุ แต่กูกลับชอบมันยังเด็ก มันพยายามในแบบของมัน พยายามมากซะจนกลายเป็นความดื้อดึง ซึ่งดั๊นไปแอบคล้ายโทงาเมะสมัยวัยรุ่น
จำได้ว่าตอนอ่านบทแรกๆครั้งแรกสงสัยโทงาเมะก่อนเลย คิดเลยว่าตานี่ใจพังมากๆแน่ๆแล้วก็ใช่ด้วย พอเปิดเล่ม2 มันเจ็บปวดทั้งเล่มเลย เราจะได้อ่านความรั้นที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเองของโยโรซุ พยายามเต็มที่เพื่อน้องชาย และเพื่อรักษาเลิฟโฮลเทลปราสาทมะม่วงไว้ให้ได้เพราะเป็นธุรกิจครอบครัวที่มีความทรงจำมากมาย และเพราะรั้นมากจนเกินไปโดยไม่ขอความเชื่อเหลือจากผู้ใหญ่ ตัวเองเลยเกือบแย่ และสร้างความเสียหายอย่างมากให้กับสิ่งที่ตัวเองพยายามจะรักษามันไว้ให้ได้ด้วย
ตัวโทงาเมะเป็นผู้ใหญ่ที่ความลำบาก ความเจ็บปวดในอดีตปั้นให้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่ใจพังในปัจจุบันทั้งๆที่จริงๆเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมากเลย มีหลายๆครั้งตอนอ่านรู้สึกว่าถ้าสองคนเปิดใจคุยกันน่าจะดี