อ่านเทียนซือเล่ม 2 จบแล้ว รีวิวได้ มีสปอยและยาวมากใครไม่อยากอ่านให้เบลอความเห็นไปนะ
.
.
.
.
.
.
ขอตั้งชื่อตอนแทนชื่อความทรงจำว่า..... "เจ้ากรรมนายเวร........" ตอนแรกว่าสนุกแล้วตอนที่2 สนุกกว่ามาก และตอนนี้เทน้ำหนักไปที่แมวกวักทรัพย์แซ่เนี่ยเยอะมาก พร้อมๆกับมีตัวละครสำคัญที่น่ารักมากเพิ่มมาหนึ่งตัวเอ๊ยคนสิคน และปริศนาของเทือนซือหน้าเงินและท่านประธานที่แย้มเพิ่มมาอีก (ต่อเนื่องมากจากตอนแรก) เราได้รู้ว่าแมวกวักก็มีความพิเศษนะเออ แถมหมอผีถึงกับหลุดพูดว่า "เท่"ด้วย (และยิ่งไม่แปลกใจขึ้นไปอีกที่คนจะเข้าใจไปว่าแมวกวักเป็นเคะนาจา หึหึ...)
คดีมีความอินเซ็ปชั่นซ้อนอินเซ็ปชั่น มีหักมุมไปมาให้คิด แต่ตอนนี้ผีเพียบเลยยยยย แต่กูว่าอ่านไปเหมือนพวกละครหนีผีจากบ้านผีปอบนิดๆ ตลกปนสยองดี มีลุ้นระทึก มีความเศร้านิดๆ(ไม่มากหรอกนี่ซีรีย์ตลก)
ได้เห็นนิสัยของพระเอกมากขึ้นอีกนิด ทำให้คิดว่าเป็นคนโรแมนติกและมั่นคงในความรักมาก จริงใจ ใจดี รักเด็ก และที่สำคัญม๊ากมากคือรวยมาก แต่กลับกันเทียนซือจางนี่สิที่ดูจะไม่ค่อยเผยอะไรมาก มีแต่มุมเหวอๆ เงิบๆให้เห็น สมแล้วที่โดนตัวละครสำคัญตัวนึงนิยามในใจว่า "รูปลักษณ์ภายนอกมีไว้หลอกลวงผู้คนจริงๆ"
ชอบความสัมพันธ์ของพระเอกและนายเอก จะเรียกว่าเป็นพวกความรู้สึกช้าทั้งคู่ก็คงจะได้ และชอบมุกตลกๆตั้งแต่เล่มแรกที่คนเขียนชอบใส่เข้ามาให้คนอ่านเงิบๆกับความเกือบๆคูลของหมอผี เปิดตัวมาอย่างเท่เลย ทุกคนมองตาค้างกำลังจะเคลิ้มแล้ว สะดุดล้มใส่ท่านประธานงี้ (อารมณ์ประมาณเห็นคนเท่ๆเดินอยู่แล้วเหยียบเปลือกกล้วยลื่นล้ม orz) ท่านประธานเฟสพาม me// ก็เฟสพาม
ชอบพวกบท(น่าจะเรียกว่า)หวานๆ(ก็ได้ละมั้งนะ55) ที่สำหรับกู กูชอบมาก บางคนอาจจะไม่รู้สึกถึงความหวานแต่กูว่าแบบนี้โรแมนติกปนฮามากเลย มันยังอยู่ในช่วงสร้างความสัมพันธ์อ่ะเนาะ มันก็แมนๆเตะบอลกันไป
ชอบที่สุดคือ กำลังเจอสถาณการณ์ไม่น่าไว้วางใจ ท่านประธานถามว่ารู้สึกไม่ดีเหรอ เทียนซือจางบอกว่ารู้สึกผิดปกตินิดหน่อย แต่ไปเดินอยู่ข้างหลังผมนะ อิประธานตอบกลับ "โทษทีผมไม่ชินที่จะเกินตามหลังคนอื่น" พูดจบเดินมายืนข้างๆหมอผี อู๊ยยยยยยย ชอบมากเลย มันดูแบบจะไม่ยอมให้มาปกป้องฝ่ายเดียวหรอก มันต้องช่วยกัน
ที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือ นิสัยงกเงินระดับแม็กซ์กับ(เพราะความงกเงิน)ชอบปล่อยคำพูดชวนเข้าใจผิดของเทียนซือ ทุกอย่างที่ทำเพื่อท่านประธานเนี่ยเพื่อเงินล้วนๆ ไอ้คำพูดทำนอง "คนที่คุณอยากให้เขาไปอยู่ด้วยคนนี้เกี่ยวพันกับความสุขในอีกครึ่งชีวิตที่เหลือของผมเชียวนะ" ห๊าาาาาาา หรือ "คนนี้เป็นแมวกวักทรัพย์ของผม ห้ามใครพาเขาไปทั้งสิ้น" จ้าาาาาาาา หรือ "หนี้ชีวิตที่คุณติดค้างเขาไว้ผมจะชดใช้ให้เอง เภทภัยต่างๆที่คุณประสบผมก็จะช่วยต้านทานให้!"...ทปธ และ กู //กำลังจะซึ้ง......"ที่สำคัญ! เช็คอย่าลืมเตรียมไว้ให้ผมด้วยละ" orz 5555555 (กุมท้อง)
ไหนจะไอ้วิธีป้อนน้ำยันต์สตึงๆที่เพิ่มระดับความอ้อยอิ่งพร้อมความหนักของหมัดที่ตามมา 555 ไหนจะความเนียนในการตีมึนเอานาฬิกาแพงบรรลัยของแมวกวักมาเป็นของตัวเองแบบใสๆ (จบเรื่องไม่มีการคืนนะ ตีมึนไป)
ชมแล้วติได้....ขัดใจตรงบทจบของตัวร้าย พอจะยอมปล่อยก็ปล่อยง่ายๆแบบ5บรรทัดจบ กูงงอะไรวะแล้วที่แกคลั่งเป็นผีบ้าก่อนๆนี้คือระ จบง๊ายง่าย ชนิดคนอ่านแบบกูเงิบ แถมพระเอกกูนี่น่วมไปทั้งตัว
อ้ออันนี้ส่วนตัวกูนะ กูคิดว่าแอบไม่คูลตรงที่พระเอกใส่นาฬิกาสีทอง กูเรื่องมากเองแหละแต่มันเห่ยมาก ชีวิตจิงยังไม่เคยเจอคนมีฐานะมากๆใส่ทองทั้งเรือนเลยนะมันเชยมากเลย (ยกเว้นเป็นสอง-สามกษัตริย์อันนั้นโอเค) ยิ่งหนุ่มๆโปรไฟล์ดีแทบไม่เคยเห็นใส่เลยดีกว่า อันนี้ขัดใจส่วนตัว
สรุป..เล่มนี้ความเข้มข้นมากกว่าเล่มแรก ระดับความสัมพันธ์ก็เขยิบเข้ามาใกล้กันอีกนิด ปริศนาของเอ็มซีก็เพิ่มมากขึ้น 8.5/10 (น้อยกว่าเล่มแรกเพราะตอนจบของตัวร้ายล้วนๆ)
อ่ะเริ่มเล่ม 3.......