(ต่อ) บอมแปลกใจ พร้อมๆกับรู้สึกว่าสิ่งยึดเหนี่ยวบอมกับน้องไว้ก็คือไอ้รอยช้ำๆพวกนั้น(เพราะเจอมาเหมือนๆกัน) เหตุการณ์ที่ทำให้ยิ่งเลวร้ายลงคือ บอมกับน้องออกไปเดินช๊อปปิ้ง น้องผู้หญิงเลือกดูแหวนแล้วพูดสวยดีน่ารัก ซื้อดีมั้ยน้าาาาา(จริตผู้หญิง) บอมมองแล้วก็พูด "อยากได้เหรอ ซื้อให้เอามั้ย"
น้อง : "ทำไมต้องซื้อให้"
บอม : "ก็เราคบกันนี่นา"
น้อง : "เอ่ออออ..."
หลังจากนั้นน้องผู้หญิงก็ยิ่งเลี่ยงบอม ไม่คุยไม่ทักทำเหมือนที่ผ่านมาไม่เคยเกิดขึ้น บอมร้อนใจก็เขียนจดหมายถามหาเหตุผล เขียนไปน้องไม่ตอบ บอมก็ยิ่งเฟล พอเฟลก็เริ่มไม่มั่นใจพอไม่มั่นใจก็หวั่นไหว แล้วก็เริ่มหยิบเอาของส่วนตัวของน้องผู้หญิงมา ดูเบอร์ชั้นใน(อันนี้ไม่แน่ใจว่าแอบขโมยมาด้วยหรือเปล่าแต่น่าจะไม่) และยังเขียนจดหมายถามต่อไร้การตอบกลับ จนบอมทนไม่ไหวเดินไปถามต่อหน้าท่ามกลางเพื่อนในห้อง เมื่อไหร่จะตอบจดหมาย
น้อง : ครั้งหน้า
บอม : เมื่อไหร่
น้อง : คราวหน้า ไม่ชอบให้ถามซ้ำๆนี่
บอม : ตอบมาเมื่อไหร่
น้อง : บ้ามั้ยบอกครั้งหน้า(อันนี้กูแปลตามอารมณ์กูแล้วนะ) แล้วจดหมายแบบนั้นขยำทิ้งไปแล้ว
บอม : (ปรี๊ดแตก) ทำแบบนี้ได้ยังไง เลี่ยงไม่ตอบเพราะเธออ่ะถูกพ่อตัวเองข่มขืนใช่มั้ย(คืออิมพลายได้ว่าเลี่ยงบอมเพราะบอมรู้ความลับเรื่องพ่อใช่มั้ย)
ถามกลางหมู่เพื่อนร่วมห้อง แล้วจากเหตุการณ์นี้บอมยิ่งถูกเพื่อนเท น้องก็ด่าบอมลับหลังเละเทะ แล้วน้องเริ่มมีผู้ชายหน้าตาดีมาสนใจ แล้วมีคนมาถรมว่าจิงเหรอที่คบกับบอม น้องผู้หญิงตกใจถามรู้จากใคร เพื่อนบอกจากบอมเอง น้องผู้หญิงปรี๊ดแตกเดินไปบอกบอมให้บอกต่อหน้าเพื่อนๆในห้องว่าไม่เคยคบกัน ว่าบอมอ่ะโกหก
บอมทำหน้างงเหมือนๆไม่มั่นใจ(ตกใจที่น้องปฎิเสธชัดๆ) แล้วพูด
บอม : แต่เธอโป๊ต่อหน้าแล้วนะ เปลือยกายมห้ดูไม่ใช่ว่ารักกันเหรอ (บอมลูกเอ๋ย...ใครสอนให้คิดแบบนี้)
น้อง : (ช๊อค)
บอม : ถึงเธอจะมีรอยช้ำจากการถูกพ่อข่มขืนทั่วตัว ผมก็ไม่สนใจหรอกนะ เพราะผมรักเธอ ผมรักเธอที่สุด (ด้วยสีหน้ายิ้มนิดๆ กู//ร้าว)
น้องคว้ากระป๋องน้ำราดบอม ร้องไห้ด่าบอมลั่น "โสโครก ไปตายซะ คนแบบแกอ่ะค่ยๆไปซะได้อ่ะดี หายไปจากโลกนี้ ไปให้พ้นหน้า..... ฯลฯ" ซึ่งบอมช๊อคมากนะ