>>280 กูเข้าใจว่ามึงอ่ะไม่โอเคที่เด็กๆมันเชียร์ซังวูกัน กูแค่จะสื่อว่าไม่ใช่แค่เด็กๆน้องๆที่เรียกบอมว่าลูก กูสร้อยคำถึงบอมว่าลูกเหมือนกัน "บอมอดทนไว้ลูก" แต่ไม่ได้เรียกว่า ลูกบอม ลูกบอม นะ
>>282 กูเห็นด้วยเรื่องอ่านเรื่องที่มันเรทสูงกว่าอายุ เด็กๆอายุแค่นั้นวุฒิภาวะมันยังไม่แม่นพอหรอก ไม่งั้นจะเกิดการจำกัดเรททำไม สมัยกูเรียนหนังสือ คุยแลกเปลี่ยนความคิดเรื่องการเข้าถึงสื่อรุนแรงหรือเรทสูงๆกับเพื่อนๆในห้อง เพื่อนฝรั่งนิยามเด็กอายุยังไม่ถึง 18 ปีไว้ว่า "ช่วงอายุที่พวกแม่งคิดว่าตัวเองอ่ะรู้ทุกเรื่องในโลก เจ๋งที่สุดในโลก และโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และด่าผู้ใหญ่ที่เตือนว่าโง่ ทั้งๆที่ตัวพวกแม่งนั่นแหละเด็กน้อยยังไม่หย่านม" LOL (นี่แปลไทยแบบสุภาพที่สุดแล้วนะ) ขำกันครืนนนนนนน
กูไม่เข้าใจว่าน้องๆใช้อะไรคิดว่าพวกพระเอกแนวๆจำเลยรัก ขาโหดตัวพ่อ นี่น่ากรี๊ด อิซังวูนี่ห่างไกลจากขาโหดแบบพระเอกพวกนั้นมาชนิดมองหาฝั่งไม่เจอเลย กูแอบคิดว่าคนเขียนน่าจะให้จบแบบแบดเอนท์ ดูมีวี่แววว่าอิซังวูน่าจะไม่รอดและกูนี่รอดูความพังพินาศเลย สะใจนะเว้ย คือกูนึกถึงเหยื่อที่ตายๆไปก่อนหน้านี้แล้วมองมันดีไม่ลง
กูยังจำฉากที่บอมดึงเสื้อผ้าออกจากเครื่องซักผ้าแล้วภาพทางจิตในหัวบอมเห็นเป็นซากศพมนุษย์เต็มเลย กูแม่งโคตรชอบฉากนั้น กับฉากกรงขังทางจิตใจ ที่บอมไม่กล้าที่จะข้ามเส้นขั้นห้องครัวกับทางเดินไปประตูหน้าบ้าน กุอยากจะรู้ว่าคนเขียนจะเขียนให้พวกเรารู้มั้ยว่าอิบอมเอาศพไปย่อยส่วนที่ไหนที่ทำให้ไม่มีใครรู้หรือตามจับมันได้