ต่อจากข้างบนที่บอมจับมือกับซังวู แล้วบอมถูกบีมมือจนเผลอร้อง จีอึนร้องพอดี รอดตัวไปไม่โดนจับได้ บอมกัดนิ้วซังวูเพื่อกลั้นเสียง
ซังวูเจ็บแล้วชะงักไปเล็กน้อย จีอึนถามว่าอปป้าเป็นอะไรไป อปป้าบอกไม่มีอะไร นางบอกวันนี้อปป้าใจดีจัง
อปป้าบอก วันนี้เธอสวยมากเลย คิกๆคักๆ
แล้วซังวูก็พูดขึ้นว่า ทำไมวันนี้ถึงได้โมโหใส่พี่ฉันจัง (พี่น้องตามกฎหมาย หมายถึงบอม) ระหว่างพูดซังวูก็มองบอมด้วย
จีอึนไม่ยอมตอบ ซังวูถามซ้ำว่าทำไมถึงโกรธ นางก็เริ่มอธิบายว่าบอมทำให้อปป้ามาสายนางเลยโกรธ
ตรงนี้ถ้ากูเข้าใจถูกซังวูจะบอกว่า ฉันทำให้เขาเห็นความผิดพลาดบนโชว์ทั้งที่ไม่ควรจะเห็นเลย
แหมภูมิใจจังที่ต้องดูน่าตลกในสายตาคนแบบนั้น จีอึนก็ถามว่าพูดถึงใคร โกรธเหรอ ทำไมพี่ถามแต่เรื่องนี้ ตอบสิฉันสงสัยนะ
ไม่สิ มันแปลก ฉันจำได้นะตอนนั่งข้างเขาในปาร์ตี้ เขาทั้งตัวเล็กและมีกลิ่นตัว ซังวูก็แบบ โอ้โห ได้ยินแล้วเจ็บนิดๆเลยแฮะ
จีอึนเหมือนเริ่มได้สติ ฉันไม่เข้าใจ นี่พี่กำลังทำอะไร แต่พี่ก็อยู่ในปาร์ตี้ที่พี่ชายตัวเองถูกแกล้งนี่(เข้าใจว่าทำไมไม่โวยตั้งแต่ตอนนั้น)
ซังวูก็บอก หา? ปาร์ตี้? พูดไร มาเปลี่ยนบรรยากาศกันเหอะ เอ้านี่ อยากให้ฉันพูดอะไร บอมกำลังบอกฉันว่าเธออยู่ในห้องนี้ อีโง่
จีอึนโวยว่าพูดอะไร ซังวูเปิดประตูห้องเล็ก ผ่าง จีอึนเห็นบอมอยู่ข้างในห้องเก็บของ กรี๊ด จีอึนถีบซังวูวิ่งหนีออกไป
ซังวูลากกลับมาพร้อมบอกบอมว่า เดินออกมาก่อนได้มั้ย ระหว่างที่จีอึนกรีดร้องบอกให้ปล่อย บอมคลานออกมาหลับตาปี๋
อปป้า อปป้าอย่าทำแบบนี้ จีอึนร้อง อปป้า ฉันผิดไปแล้ว ซังวูจับจีอึนไขว้แขนเหนือหัวตัวเอง แต่มือลื่นเหงื่อจนหลุดออกมา
จีอึนต่อยเข้าที่หน้าซังวู วิ่งหนีขึ้นบันได ซังวูเลยขว้างประแจใส่นางด้วยความโกรธ จีอึนโดนล่ามสำเร็จ
ซังวูเรียกให้บอมลงมาข้างล่าง พอบอมชะโงกหน้าไปเจอซังวูกำลังยื่นมารอรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น (กูกลัว)
ระหว่างเดินลงบันไดก็ประคองลงมาด้วยพร้อมบอกให้ระวัง จีอึนร้องขึ้น พี่ พี่ช่วยฉันด้วย ฉันผิดเอง ฉันจะทำทุกอย่าง
ซังวูก็ทวนคำที่นางพูด แล้วจับบอมถอดเสื้อ ถ้างั้นมีเซ็กส์กับอปป้านะ แล้วจะพากลับบ้าน จีอึนร้องไห้บอก ทำได้ มาทำเลยมา!
ซังวูปิดปากทำตาโตแบบโอ้ จริงเหรอ ทำได้จริงดิ ตัวเหม็นๆแบบนี้อ่ะนะ (โอ้ย)กูทำได้(ไอ้เหี้ย) ฮือ จีอึนปล่อยโฮ
ซังวูพูด เธอนี่มันสกปรกจนวินาทีสุดท้ายจริงๆเธอเคยรู้สึกสำนึกขอบคุณใครจากใจจริงบ้าง? เธอมันสวย สวยไปหมด
ถ้าตัวเธอเหลือเป็นชิ้นๆจนถึงตอนนั้นแล้วเธอยังเห็นว่าตัวเองสวยอยู่มั้ย พร้อมเดินไปหยิบมีด ไม่? เธอเคยเสียใจหรือสงสารใครมั้ย?
สิ่งภายนอกมันอ่อนแออยู่แค่ชั่วคราว เคยเรียนรู้ถึงสิ่งทำคัญที่อยู่ในตัวคน ความสวยงามภายในน่ะมันอยู่ตลอดไปโว้ย
เชื่อในส่วนที่อ่อนแอที่สุดในตัวมนุษย์(หัวใจ?) หล่อนไม่สมควรวิจารณ์ใคร ฉันก็ไม่ได้อยากจะบอกอะไรเธอเท่าไหร่หรอก ซังวูเชิดใส่
อีจึนสติแตกตะคอก ไอ้ลูกกระหรี่หุบคำเทศนาของมึงไปเลย ไอ้โรคจิตมึงคิดว่ากูโอเคกับเรื่องส้นตีนแบบนี้เรอะ กูจะฆ่ามึง ฮือ กูจะฆ่ามึง
ซังวูกระชับมีดชิดหน้าอกตัวเอง(ดูท่าคงโดนพูดใส่มาจนชิน)บอก โหยน่ากลัวอ่า ถ้าเธออยากมีชีวิตอยู่ ยกให้พี่ชายตัดสิน
ซังวูเอาหน้าซุกบอม บอมกับจีอึนตกใจ นายจำผู้ชายที่เราเสียบมันด้วยกันได้มั้ย ซังวูถามบอม รอบก่อนหน้าแค่การฝึก
คราวนี้มาทำจริง นาทีนี้ฉันยอมและเสียสละมามาก ในที่สุดก็สร้างโชคนี้ขึ้นมาเอง ไม่ดีใจจริงๆเหรอ
พวกเราจะอยู่ด้วยกันจนกว่าความตายจะมาพรากจาก. ซังวูใช้สองมือจับหน้าบอมที่ทำหน้าหวาดกลัว
จบตอน
ช่วงที่จีอึนพูดเรื่องปาร์ตี้กูอ่านไม่ค่อยเคลียร์รอโม่งคนอื่นมาสรุปเพิ่ม ไม่ก็รออ่านแปลกันมันไม่สำคัญกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่
ยังไงซังวูกะฆ่าไม่มีปล่อยแรงจูงใจคงไม่เกี่ยวอ่ะแต่กูอ่านรอบเดียว กูไม่ไหวแล้วกลัวซังวูชิบหาย