เหยดเขร้มีแต่เรื่อง รสิตา
ตอนนี้กูเสือกจนรู้ตัวละครเกือบหมดแล้ว
นิทานจากป้าของเรานะคะ (เนื่องจากป้าเปิดสาธาณะ ขอก็อบนะคะ)
นิทานเรื่อง เกิดมามีกำ เสือกดำกว่าถ่าน
ตอนที่ 1
มีฉลามตัวหนึ่ง ตัวดำๆ เปิดร้านขายเปเปอ ฉลามก็จะดุว่าใครมีเปเปอดีน่าสนใจ ก้จะจีบให้เอาเปเปอมาวางที่ร้าน โดยที่นางจะออกเงินต้นทุนทำให้ แล้วคนฝากวางก็เอาเปอเซ็นต์ไปกิน
สมัยแรกๆๆ ดอกญี่ปุ่นเคยมาฝากเปเปอที่ฉลาม ตอนนั้นยังหน้าใหม่อยู่ เลยขอราคาเหมา ขอเงินล่วงหน้าไปก้อนนึง เพราะร้อนเงิน ฉลามก็ให้ไป มาวันนี้ดอกญี่ปุ่นก็ออกมาด่าฉลาม หาว่าใจร้ายใจดำให้ตังค์น้อย แต่เปเปอของดอกญี่ปุ่นยังอยู่บานตะไทเต็มบ้านฉลาม ลดก็แล้ว โปรโมตก็แล้ว ฉลามเซ็ง
น้องลูกเล็กคนนึง ก็มาออกเปเปอที่ฉลาม ออกมา สามใบ นางมั่นใจว่านางเจ๋ง เก่ง กู๊ด มีคนนิยมชมชอบเปเปอนางมาก มีติ่งเปเปอมากมาย ไม่มีฉลาม นางก็อยู่ได้ เปเปอแผ่นที่สี่ ที่จะออก นางกลับเปลี่ยนใจ หอบเปเปอพร้อมลูกน้องหนีไปที่ หัว... หัว .... อดีตก็เคยอยู่กับฉลาม แต่อยุ่มาสักพัก รู้ลู่ทาง ก็พากันไป ตอนอิน้องลูกติดจะไปก็อ้างเรื่องเงิน จำเป็นต้องใช้เงินนะ ทำไมฉลามไม่ให้ ฉลามบอกเปเปอที่หนูเอากระดาษไปก็อปเค้ามามันไม่ดีนะคะ ต้องแข้ไข ต้องใช้เวลา น้องลูกติดบอกไม่รู้แหละ ไม่ให้ตังหนูจะหอบลูกกับเปเปอหนี มีคนจะให้หนูทองบาทนึง กำไรอีดหน่อย ถ้าพี่ไม่ให้หนูจะหนี ฉลามก็ตามใจนาง นางก็พาลูกกับหัว ... หนี ไปที่อื่น พาเพื่อนไป พยายามโจมตีว่าแลามใจร้ายใจดำ ใช้งาน ข้าวไม่ให้กิน น้ำไม่ให้ดื่ม จ่ายเงินขยักขย่อน แต่ความจริงนางเลือกเอง ตอนถามว่าจะเอาเงินก้อนไหม นางบอกไม่ จะเอาทีละส่วน พอมาตอนนี้ นางไม่ยอมซะงั้น เอาฉลามไปด่าไม่ว่า เสี้ยมให้คนอื่นไม่ขายเปเปอให้ฉลาม ฉลามเหนื่อยใจกับนางยิ่งนัก
ด้วยความที่ยอดขายน้อยสวนกระแสการผลิต ฉลามพอมีทุนรอนอยุ่บ้าง หลังจากไปอ้อนวอนขอเงินแม่ ถ้าแม่ไม่ให้จะฉุดผู้มาข่มขืน แม่เลยยอมให้เงินฉลาม มาจ่ายค่าสี ค่าตัวหนังสือใส่เปเปอ ครั้งแรกที่ทำเปเปอแต่ละเรื่อง ฉลามสั่งทำประมาน สิบมารยาหญิง มารยาหญิงมี ร้อยเล่มเกวียน สิบมารยา คิดเลขเอานะ) ทำมาเยอะๆเพราะอยากให้เจ้าของเปเปอได้เงินก้อน และราคาต้นทุนจะได้ถูกลง แต่ เจ้าของเปเปอล้วนหน้าใหม่ หาได้มีติ่งมาชูป้ายไฟไม่
โดยเฉพาะน้องลูกติด นอกจากเปเปอจะเหมาผูกกับฉลามแล้ว น้องยังพาคนลงสีมาอยู่ด้วย ถือว่าช่วยกันไป ฉลามก็โอเค จ่ายค่าสีที ก็สี่หลัก จ่ายสดไม่ว่า ขอเบิกล่วงหน้าก็ให้ทุกครั้ง น้องลูกติดนางเก่งมโน จบโทต๊องมาก่อน นางเลยพยายามปีนเกลียวเจ๊แดง แม่เอเลี่ยน ก็อปพล๊อตเปเปอก็เคย ก็อปสีก็บ่อย ก็อปบ่อยๆคนทัก น้องนางก็ออกมาร้องไห้ พร้อมให้นมลูกแถ ลง ว่าหนูไม่รู้ พี่ฉลามกับคนลงสีเค้าจัดการ หนูป่าว หนูเลี้ยงลูกเฉยๆ พี่ฉลามให้ทำอะไรหนูก็ทำ ทำทุกอย่าง (ยกเว้นคิดพล๊อตเอง)
ฉลามเบื่อหน่ายยิ่งนัก คนลงสีก็เพื่อนมึง มึงพามา มึงบอกเค้าเองจะเอาไง ด้วยความไม่อยากมีปัญหา ฉลามเลยคุยกับเจ๊แดง แม่เอเลี่ยน เคลียร์ลงตัว หาสีใหม่ ตัดปัญหา แต่น้องลูกติดไม่ยอม เงินเท่านั้นที่จะเอาเงินไม่ได้อย่ามีความสุข นอกจากพ่อเป็นเสียม คอนแซะแล้ว น้องยังนางเอกออกสื่อ เรียกร้องความสนใจ จากเวปหัวน้ำเงิน แต่คนสนใจน้อย และเรื่องไม่เป็นในแนวที่นางว๊อนก็จบไป
หลังจากดูแล้วว่าถึงจะย้ายที่ขาย ยอดไม่กระเตื้อง คนเบื่อเปเปอก็เยอะ คนขุดสันก็แยะ นางเลยพยายามดิสเครดิต ไปคุยกับคนที่ขายเปเปอคนอื่นๆ หาช่องทางกระซวกหูฉลามมาแทะ เพราะแค้นใจเหลือ อนาถ
หลังจากเจอน้องลูกติดเข้าไป ฉลามน้อยตัวดำแต่ล่ำปานไมค์ไทสันยังมาเจอวิบากกรม ซัด กรรมซ้อน เปเปอจากน้อง แฟนต้าสี่ ที่เคยตกลงปลงใจ ผูกจิตด้วยปากกา ลงสีเรียบร้อย ลงตัวอักษรเรียบร้อย มาตี จาก น้องไม่พูดมากแค่บอกว่าหนูขอลา ค่าหอยกาบทั้งหลายที่พี่ออกไปหนูจะคืนให้ตามที่เห้นและเป็นอยู่
ด้วยฉลามจ่ายไปแล้วเกือบสองบาททอง แต่สงสารแม่น้อง แฟนต้าสี่ยิ่งนัก พี่เอาทอง สามสลึงพอ แล้วเราจบกันไป คอนเวิร์สละกัน แม้พี่ฉลามจะช้ำจิต แต่ไม่ช้ำใจเท่าน้องคนแรก อย่างน้อยยังจากกันด้วยดี
(ต่อด้านล่าง)