กูขออนุญาติสารภาพไรอย่างนึงนะ คือแบบว่า สมัยก่อนกูก็เป็นแค่สาววายใสๆ ซื้อมาขายไป
ขายทีไรราคาต่ำกว่าปกทั้งนั้น ยิ่งของหายากกูก็ยังขายต่ำกว่าปก เพราะกูไปซื้อมือสองมา กูอ่านแล้วมันเป็นมือสามราคามันก็ต้องต่ำลง
นิยาย กูก็ซื้ออ่านๆ ขายๆ สลับวนๆ กันไป ไม่เคยคิดที่จะหากำไรจากการขายนิยายหายากเลย
จนกระทั่งวันนึง กูเห็นคนที่ซื้อต่อจากกูเอา เอานิยายของกูไปขายอัพราคาแพงมากๆ (และคือมันไม่ใช่คนเดียวที่กูเห็น อีกหลายคนมากๆที่ทำแบบนี้)
กูก็คิดนะเว้ย ว่าแบบว่า ทำไมกูถึงไม่ได้เงินเยอะๆ แบบนั้นบ้าง น้ำใจที่กูแบ่งปัน กูคิดว่ากูขายเพื่อให้สาววายที่ไม่เคยอ่านได้ซื้อไปในราคาน่ารักๆ
แต่ทำไมพวกเค้าถึงทำแบบนี้กับกู ไม่เห็นค่าเลย กูขายให้ไปถูกๆ เพราะอยากแบ่งปัน อยากให้เค้าได้ลองอ่านกัน
ตอนนี้กูบอกเลยนะ กูไม่ขายนิยายวายราคาต่ำกว่าปกแล้ว หายากกูขายราคาเท่าตลาดเลย ราคาน้ำใจทั้งหลายไม่มีอีกแล้วกูบอกเลย
เพราะขายทีไร ก็มีคนเอาไปขายแพง กูเลยขายแพงแม่งเลย กูจะได้ได้เงินตั้งแต่กูเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องมานั่งเจ็บใจทีหลัง
คนที่กูเคยมองว่า ดี สุดท้ายพอมีปัญหาเรื่องเงิน ก็เอานิยายมาขายอัพราคาทั้งนั้น แล้วบอกกูว่าจำเป็น ขอโทษนะ
คือตอนไม่มีมาอ้อนวอนขอให้กูขายนิยายหายาก ให้ในราคานางฟ้า พอไม่มีเงินเอาราคานางฟ้าที่เคยขายให้ มาขายราคาตลาด
นิยายวายเดี๋ยวนี้กลับเป็นสินทรัพย์ที่เอาไว้เก็งกำไรหรอ เวลาเงินหมดแล้วเอามาขายทำกำไรได้อ่ะ จากคนเคยเป็นนางฟ้ามาก่อน บรั๊ยยยย