พูดถึง father figure เห็นคนตามหาอยู่ก็คิดว่า เขาจะรับได้เหรอวะ กูขอสปอยละกัน แต่อ่านไปรอบเดียวขายทิ้งไปนานมากแล้ว (ฉบับแปลไทย) รายละเอียดไม่เหลือเท่าไรเพราะไม่ชอบล้างจากหัวไปเยอะ
.
.
.
.
.
.
.
.
-กูว่าถ้ามีงคาดหวังความรักจากเรื่องนี้ไม่มีเลยว่ะ มีแต่ความยึดติด คือต้องการพ่อ อยากได้พ่อมัน แล้วตัวพ่อก็ไม่ได้รักอะไรตอบเลยเอาจริงๆ เหมือนดู คนโรคจิตลักพาตัวมากักขังหน่วงเหนี่ยวข่มขู่อะไรเง้ ซึ่งถ้าเอาความเรียลมันสมเหตุสมผลมาก มึงไม่มีหรอกความมุ้งมิ้ง ความรู้สึกดีที่มีต่อกัน หาสักเศษเสี้ยวไม่ได้เลย
ที่อึ้งแดกสุดคือตอนจบพ่อตายด้วยเนี่ยสิ อีห่าาา บรรยากาศหลอนพิลึกตอนนั่งรถไปกับศพพ่อแล้วพร่ำรำพัน ตอนแรกพลิกๆ ดูภาพประกอบไง ไม่เอะใจเลย พ่อในรูปม่องเท่งไปซะแล้ว เง้อออ
ถ้าอ่านในเชิงนิยายทั่วไป ก็ถือว่าโอเคมั้ง หม่นๆ กูน่าจะผิดเองด้วยที่อยากอ่านนิยายที่มีพัฒนาความสัมพันธ์ ไม่ต้องรักหวานแหวว แต่คือมีอะไร นี่อ่านจบเซ็งชิบหาย มึงลักพาตัวมา ทำร้ายสารพัด จบที่ทำเขาตาย ไม่เห็นมีอะไรคืบหน้าจากจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้เลย แต่ถ้ามองในมุมสำรวจจิตใจผิดปกติอีตัวลูกก็คงได้ละมั้ง แต่โดยรวมไม่สนุกสำหรับกูเพราะไม่ได้ชอบแนวนี้น่ะ