ประเด็นสนุกดี ขอออกความเห็นในฐานะนักเขียนที่เคยตีพิมพ์งานขายและทุกวันนี้ก็ยังมีอัพในเน็ตอยู่
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเผยแพร่ลงเน็ตไปแล้ว ก็เหมือนเวลาเราพูดอะไรออกไปแล้วเอาคำพูดกลับมาไม่ได้อะ วันนี้เราอัพ พรุ่งนี้เราลบ เราก็ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าในช่วงก่อนที่เราจะลบ มีใครเซฟเก็บอะไรไปถึงไหนต่อไหนแล้วรึยัง ดังนั้นเวลาก่อนจะโพสต์อะไรก็ต้องคิดให้ดีๆว่าควรไหม โอเคไหม เซฟตัวเองพอรึยัง
ถ้าเราลบนิยายเราจากเน็ตไปแล้ว แต่มีคนเซฟไว้ก่อนหน้านั้น ปริ๊นท์มาอ่านเก็บไว้อ่านคนเดียว เราถือว่าไม่ผิด เพราะมันไม่ได้เป็นการทำซ้ำเพื่อจำหน่าย จ่ายแจก อะไรใดๆที่เราในฐานะคนเขียนคนพิมพ์ขายจะเสียประโยชน์ ถ้าเขาชอบมากถึงขั้นปริ๊นท์อ่านเอง ตอนเรารวมเล่มขายอีกครั้ง ถ้าเขายังตามข่าวอยู่ก็น่าจะมาซื้ออยู่ดีนั่นล่ะ
เราเองถึงจะแต่งอะไรอ่านอะไรตามเน็ต แต่ก็เข้าใจว่าทำไมต้องปริ๊นท์ ถ้าให้เลือกเราก็ชอบเก็บหนังสือเป็นเล่ม อ่านในจอมากๆมันปวดตา ปริ๊นท์มาอ่านเองคนเดียวก็ไม่ต่างอะไรจากย้ายที่ในจอมาลงกระดาษแค่นั้น
ที่จะรับไม่ได้และเอาเรื่องคงเป็นเอางานเราไปปริ๊นท์/ทำอีบุ๊คแล้วขาย(ไม่ว่าเราจะขายเรื่องนั้นอยู่หรือไม่) หาผลประโยชน์จากผลงานของเรา แค่นั้นแหละ
ต่างคนต่างจิตต่างใจนะ แต่นี่คือความเห็นหนึ่งของคนที่เขียนและขายงาน เรามองว่ามันไม่ต่างอะไรไปจากเซฟรูปสวยๆมาทำวอลเปเปอร์หน้าจอคอมตัวเองนั่นแหละ แค่เอามาเก็บ ไม่ได้หาผลประโยชน์อื่นนอกจากชื่นชมคนเดียว
ถ้าจะเอาให้ชัวร์เลยก็ไปถามนักเขียนก็ได้ เรามองว่าเขาน่าจะไม่โกรธอะไรนะ