>>635 เรื่องแม่งมาจากนายเอกชอบพระเอกละวันนึวพระเอกก็มาทำดีด้วย ดีอยู่1-2ตอนแม่งก็ข่มขืนนายเอกในรถ บอกว่าอย่ามาให้เห็นหน้าอีก อีนายเอกมันก็ติ๋มๆเนิร์ดๆอะ เจอแบบนี้เข้าไปก็หนีหน้า ไอ้พระเอกมันคงติดใจอะมึง คนเขียนแม่งมาให้เหตุผลทีหลังว่าพระเอกแม่งเป็นคนที่แบบมีทุกอย่างพร้อม เหมือนปูพรมแดงเดินตลอดเวลา พอนายเอกมาทำเหมือนหนีหน้า จากไปโดยดีไม่ยอมมาอ้อร้อต่อก็เหมือนมีคนมาสาดโคลนลงพรมมัน เดือนร้อนเป็นบ้าไปลากนายเอกมากักขังหน่วงเหนี่ยวไว้ ข่มขืนข่มเหง บลาๆๆๆ ห้ามนายเอกไปไหนมาไหนกับใคร หึงหวงนั่นนี่ แต่ก็ตัวเองก็แบบยังเหี้ย เรื่องผ่านไปแบบป่วงๆๆๆ จนกระทั่งน้องพระเอกแม่งมาเห็นคลิปที่พระเอกถ่ายตอนข่มขืนนายเอกไว้ขู่ พระเอกแม่งก็ต้องทำเป็นไม่สนใจนายเอก ทำเหมือนไม่รักแล้ว ไม่ค่อยกลับห้อง ชิบหายวายป่วงกันจนสุดท้ายนายเอกตามมามีปัญหากับพระเอกที่ร้านเหล้าหรือห่าไรสักอย่างจำไม่ได้ บาดเจ็บมีแผล และเสือกแบบเป็นเลือดพิเศษ เลือดออกแล้วจะตายห่าเพราะไม่มีเลือดสำรอง ระหกระเหินมาเจอผู้ชายคนนึงที่เป็นญาติของตัวเองพอดี เลยมาอยู่ด้วยจนตามเขาไปต่างจังหวัดไรนี่แหละ พระเอกแม่งก็บาดเจ็บโดนรถชนอยู่ ตามหาไม่ได้ พอหายดีก็เป็นบ้าตามหานายเอก มาพาร์ทหลังก็เป็นนายเอกกลับมา เป็นช่วงเวลาที่พระเอกต้องตามง้องอนอย่างบทละครหลังข่าว
นี่กูเล่าย่อสุดๆๆๆๆละนะ คือเรื่องมันยืดเยื้อเวิ่นเว้อ และยาวอยู่ตรงช่วงพระเอกเป็นบ้ากักขังนายเอกแรกๆนั่นแหละ อ่านข้ามๆไปเยอะมีตรงไหนหลุดขออภัย
>>637
แม่งก็ดราม่าทุกเรื่องแหละ หลักๆก็คือ กูเขียนนิยายเพราะอยากเขียน ใครคิดไงอย่ามาบอก ไม่ชอบกดออก ไรงี้