กูว่าแนวเรื่องของไทยมันไม่ค่อยเปิดกว้างอ่ะ
อย่างของนาบูเรื่องที่แบบคนอวยๆมีเนื้อเรื่องมีปริศนาไรงี้เมนหลักๆก็คือรักๆอยู่ดี
ไม่เหมือนนิยายญี่ปุ่นที่แบบพล็อตแม่งประหลาดๆเยอะมาก(แต่ไม่ได้สนุกทุกเรื่องอ่ะนะ ถถถถ)
หรือพล็อตเบาๆแต่อ่านแล้วได้อะไรก็ยังมีแบบแนว slice of life ดีๆให้อ่าน แบบทัศนคติต่องานบลาๆไรงี้
ของไทยถ้าแนวชีวิตก็คือชีวิตหาผัว ไอ้ทีอ่านแล้วได้คิดอะไรจริงๆจังๆนี่ไม่เคยเจอว่ะ
ถ้าจะคิดก็เป็นความคิดที่แนวแบบมุมมองความรักอย่างเดียวซึ่งกูไม่ชอบเอามากๆ ชีวิตไม่มีมิติเลย