สวัสดีค่ะ กูเรือเอง 555
ปกติไม่เล่นโม่ง แต่ว่า มีคนส่งลิงค์มาให้อ่าน
ตอนแรกคิดว่าไม่ต้องตอบก็ได้ แต่คิดว่าประเด็นน่าสนใจเลยอยากตอบ เป็นครั้งแรกที่ตอบโม่ง
.
มันพอดีกับที่เคยมีคนถามเราตอนคัดค่าย scg ว่า คิดว่านักเขียนแท้ๆ คืออะไร
(ปล. อันที่จริงก็เคยไปค่ายแค่กับ scg และไปอบรมแค่กับปราบดาหยุ่นนะ ปกติ เป็นฮิคคิขี้เกียจออกจากบ้าน ไม่ชอบเจอคน....)
อันที่จริงคำถามนี้ก็ถามและเถียงกันมาหลายปีละ ในพวกชมรมวรรณกรรม
คงเป็นเพราะพวกสายสังคมสมัยก่อนชอบตอบว่า กูเว่ยๆๆๆ ของแท้ อีพวกนิยายพาฝันไม่ใช่
แล้วคำว่านักเขียน ในเมืองไทย ก็กลายเป็นมีสถานะสูงส่ง เหมือนมาจากฟ้า พูดไรถูกหมด (ลองนึกถึงสมัยตุลงตุลานะ) ทั้งที่ความจริงก็คนธรรมดาไม่ใช่เหรอวะ ฮา
พอมองจากมุมนิยายรักนิยายตลาด ก็เลยน่าหมั่นไส้
และก็จะโดนแนะแหนกลับว่าบางทีมันอาจเป็นการปลอบใจตัวเองที่ขายไม่ออกก็ได้นะเออ คริคริ
.
ที่ผ่านมาก็ สายสังคม สายตลาด ก็เถียงกันประมาณนี้มาตลอด ตอนนี้ในชมรมวรรณกรรมก็ยังเถียงกันต่อไป กูจะนับโม่งเป็นชุมชนวรรณกรรมด้วยเหมือนกัน คนอ่านหนังสือสุดท้ายก็คงต้องมีถามเรื่องนี้กันบ้างสินะ
.
กลับไปที่เดิม ตอนกูโดนถาม ตอนนั้นกูตอบว่า คนที่ได้รางวัลเรื่องเดียว ไม่ใช่นักเขียน คนที่เขียนเป็นอาชีพได้ คือนักเขียน หรือถ้าไม่เป็นอาชีพ ก็คนที่เขียนแบบเขียนมานานๆ หน่อย และปัจจุบันยังไม่เลิกเขียนอะ
.
เพราะงั้น พี่แตมป์รี่ คุณป๊อบ ก็นักเขียนนะ
.
ถ้ากูมาแล้ววงไม่แตก มาคุยกันต่อนะ นับกูเป็นโม่งตัวนึงก็แล้วกัน
.
ส่วนคุณ fc ของเรือ
มาจุ๊บที
เข้าใจว่าปรารถนาดี
แต่นักร้องบางคน อวยมากก็มีคนหมั่นไส้ได้ง่ายนะ
กูรักมึง ดีใจที่มึงให้การสนับสนุนกู ปกป้องกู ขอบคุณมากนะ แต่เราไปกันนิ่งๆ เหอะ ก่อนคนเขาจะพาลหมั่นหน้ากู ทั้งที่กูอยู่เฉยๆ
อย่าซึมนะเออ ถ้ากล้าทักกูมาหลังไมค์ให้กูหอมแก้มทีนะ
ปล.เรือยังไม่คิดว่าตัวเองเป็นนักเขียนเลย
ปปล.กูชอบบีเบอร์ตอนเด็กจนเจอติ่งมันนี่แหละ อาาาา แต่ตอนโตก็เละเกิน ทำร้ายจิตใจป้าเหลือเกิน