ร เรือ กุไม่อวยมึงหรอก แต่กุอ่านงาน แล้วกุนับถือ แม่ง.. กุหายไปวาบเดียวพลาดเยอะ คือ กุติ่งนักเขียนหลายคน ก็อย่างที่พวกมึงว่าอะนะ ถ้าถามว่ากุตามติดชีวิตนักเขียนมั้ย เท่าที่กุมีเฟส ตามแอค ยันติ่งตัวจริง กุก็เห็นมาบ่อย ขอไม่พูดชื่อ แต่เป็นความเห็นโดยส่วนตัวจริงๆ นะ
ในมุมของกุ กุแบ่งนักเขียน 5 แบบ ใจรัก เงินทอง ชื่อเสียง ผลประโยชน์ และทุนนิยม ซึ่งมันผสมกันหมด ไม่มีอันไหนดีหรือแย่หรอก มันแล้วแต่คน แต่เท่าที่กุอ่านงานของบางคน หลายๆ อย่างที่เห็น ใจหนึ่ง กุนับถือว่าเขาเขียนออกมา อย่างน้อยแม่งก็เป็นเล่มละวะ
ทุกคนมีความเอาใจใส่ เว้นนักเขียนบางคนที่ย่ำยีงานเขียน เช่น หมดมุข แต่เพื่อเงิน เอาพลอตคนอื่นมาเขียน บางคนลอกยันชื่อเลย หรือทำงานลวกๆ หลงลืมไปว่าตัวเองอยากเขียนอะไรแต่เพื่อเงินจึงเขียน
เคยรู้สึกมั้ยว่าบางทีอ่านหนังสือแล้วหนังสือไม่สอน หรือ ไม่ให้อะไรเลย รู้สึกกลวงจัง เบื่อ ภาษาดีแต่ไม่ใช่อะ...
โดยความคิดส่วนตัว ย้ำว่าส่วนตัว
ทำไมกุบอกว่านางเป็นนักเขียน คำตอบง่ายๆ เมื่อกุออกเงินยอมซื้องานของนางมาอ่านใน บนบานศาลผี ดีที่มันสั้นนะ ยาวไปกุกลัวตัวเองขี้เกียจ แต่กุรู้สึกว่า ตัวละครทุกตัวเขาใช้คุ้มดี มันไม่ถึงกับสนุก สั้น และบางอย่างวายไป แจ่อ่านแล้วอดมองคนข้างๆ ไม่ได้ว่าเรมดูแลเขาดียัง เป็นต้น
อันนี้ มาแจงมุมกูที่บอกเขาเป็นนักเขียนแท้ๆ วันหนึ่งเขาอาจเปลี่ยนไป นั้นช่างมัน กุไม่ติ่งเขา กุไม่ติ่งใคร กุเป็นนักอยากเขียนคนหนึ่งที่ฝีมือเหี้ยมาก กุนับถือนักเขียนนะ แต่กุเองก็เป็นคนทำหนังสือคนหนึ่ง ถึงกุไม่ค่อยฉลาด แต่กุมองแค่มุมกุเท่านั้นว่ะ น้องคนที่มึงอวยเป็นใครยังไง ไม่ค่อยสนว่ะ
กุอยู่ในจุดที่พยายามเรียนรู้อะไรหลายอย่าง ในห้องนี้กุบอกได้ว่าพวกมึงบ่นอะไร กุก็ไปอ่านฟรีเรื่องนั้นอะนะ ไม่ก็ซื้อ
....