>>150 จับมือมึง กูก็เอ็นดูจอมมาร น่ารักน่าแกล้งที่สุด
แอบเชียร์คู่นี้อยู่ตามนุ้งฟี ถึงกูจะเป๋ไปบ้างตอนถูกนุ้งฟีจูบก็ตาม 555555
กูเคาะให้มันยาวๆไม่เป็น เห็นว่ามันนับอักษร กูกลัวสปอยโม่งอื่น นี่พยายามพิมพ์แล้วเคาะๆ กูขอโทษล่วงหน้าถ้ากูเคาะแล้วมันยังหลุดไปสปอยใครที่ไม่อยากรู้เข้า ก่อนหน้านั้นกูขอบ่นหน่อยก็แล้วกัน เพิ่มบรรทัดให้มันหลุดไป
เรื่องนี้กูอ่านตั้งแต่ฉบับเก่า ฉบับใหม่นาบูกูไม่ได้ซื้อ เลยไม่รู้ว่ามีเขียนอะไรเพิ่มหรือเปล่านะ เห็นว่ามีตอนพิเศษเพิ่ม ตอนก่อนกูชอบเรื่องนี้มากกกกก มันขายฝันสาวๆ โรแมนติค ผู้ชายที่ร้ายกาจแต่รักนายเอกบอบบางคนเดียว(สมัยนั้นกูยังอ่านโนมันนี่แล้วอินอยู่ พวกมึงต้องเข้าใจกู)
แต่กูหมดรักเรื่องนี้ตั้งแต่รู้ว่าคนเขียนเอาไปแปลงเป็นชญแล้วขายกับสนพ.อีโรติคแล้ว เนื้อเรื่องข้างในไม่มีการเปลี่ยนอะไรเลยแม้กระทั่งชื่อเรื่อง กูเลยว่าแบบนั้นไม่ต้องเขียนนิยายวายก็ได้ ไปเขียนชายหญิงก็ได้ค่าเท่ากัน แล้วพี่น้องอีพระเอกที่ในทอล์คเล่มพิมพ์เก่าเขียนดิบดีว่าจะออกมาอีก ก็โดนจับไปทำชญหมด กูเสื่อมศรัทธา รามิเรสกูอ่านไปแกนๆว่ะ ถ้าหมดกับสัญญานาบูนายเอกจะโดนตัดดุ้นอีกมั้ย กูอยากรู้
หวังว่าที่บ่นมานี่คงทำให้อักษรมันเกินแล้ว
ตอนหลังพระเอกนายเอกแยกกัน(โดยที่รู้สึกรักและผูกพันกันแล้วแหละ) เรื่องผ่านไปหลายปีจากนั้น นายเอกก็พยายามทำตัวเข้มแข็งขึ้นแบบที่พระเอกเคยบอก ก็ดูเป็นผู้ชายขึ้น(ในแบบคนเขียน ก็แมนได้แค่นั้นแหละ)
แล้วพระเอกนายเอกก็ได้"แต่งงาน"กัน (จัดพิธีจริงๆ) เพราะมีกบฏแล้วพระเอกไปช่วยกู้บัลลังก์ให้พี่ แต่มีเงื่อนไขว่าต้องได้แต่งกับนายเอกแบบฟ้ารู้ดินรู้ ก็แต่งกัน มันเฉลยว่าหลายปีที่ผ่านมาพระเอกส่งนายเอกกลับบ้านแบบมีคนตามคุ้มกันตลอด
ที่เหลือก็ใช้ชีวิตคู่กัน ขายฝันอ่ะมึง อ่านแล้วโรแมนติคดี กูจะชอบมาก ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์แบบที่กูบ่นไปข้างบน