>>>/801/1995/recent ชั้นหนังสือของสาวฟุ LV 1
>>>/801/1995/930 Omegaverse คืออะไร
เห็นไม่มีคนเปิดกูเลยเปิดให้ละกัน กับปักหมุดเรื่อง Omegaverse เอาไว้
Last posted
Total of 1000 posts
>>>/801/1995/recent ชั้นหนังสือของสาวฟุ LV 1
>>>/801/1995/930 Omegaverse คืออะไร
เห็นไม่มีคนเปิดกูเลยเปิดให้ละกัน กับปักหมุดเรื่อง Omegaverse เอาไว้
ทำหิ้งวายกันมั้ยมึง เพื่ออนาคตของการอ่านที่ดี
ก็ดีนะ จริงๆมู้ที่แล้วก็มีคนรีวิวนิยายวายไทยหรือเล่าเรื่องไว้เยอะอยู่
แต่กูว่าวายมันเป็นเรื่องของรสนิยมที่พูดยากว่ะ เรื่องที่กูชอบตรงกับโม่งส่วนใหญ่หาเพื่อนข้างนอกคุยด้วยแทบไม่ได้เลย
เหมือนกัน เพื่อนกูเขาชอบแบบคำพูดเยอะๆ บรรยายน้อยๆ(และเน้นฉาก)อะ แถมไม่มีใครอ่านนิยายแปลญี่ปุ่นอีกต่างหาก เศร้า
เห็น LN ผู้ชายก็ทำหิ้งไว้อยู่ (กูชอบหน่วยคาเงโร่ในห้องนั้นมาก 555) ก็กำหนดเป็นหิ้งโม่งไว้เฉยๆ ก็ได้มั้ง แบ่งเป็นหมวดนิยายไทย นิยายจีน นิยายญี่ปุ่น? อาจเน้นเรื่องที่เอามาพูดถึงบ่อยๆ
จะลิสรายชื่อสนพ.กันด้วยมั้ย เผื่อแนะนำตัวที่น่าสนใจของแต่ละสนพ.
ช่วงหลังๆวายเปิดใหม่เยอะ กูเห็นเปิดจองปกสวยแต่ก็ไม่กล้าแตะ เผื่อมีโม่งที่เคยอ่านจะได้มาแนะนำกันได้
>>1 กูเคยฝอยๆกับโม่งคนนึงไว้ในห้องloungeกับโม่งคนอื่นที่มู้นี้ https://fanboi.ch/lounge/444/recent พวกความเห็นแรกๆเลย //หลังๆเริ่มออกทะเลเลยปล่อยตกไป กูไม่รู้จะเริ่มยังไงว่ะ เอาเป็นว่ามึงสงสัยอะไรเดี๋ยวกูมาตอบให้ละกันเพราะช่วงนี้ติด tropeนี้เรียงข้อมูลอยู่ /กุมโม่งไว้แน่น
>>9 เผื่อคนอยากรู้ตำนานไงมึง 5555555
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1QtrnMCC1M02YCEjTbNbNZAkW2vYq34Yhga53fQ4HwgQ/edit?usp=sharing กูเอาหิ้งโม่ง LN มาแปะ (เครดิตโม่งห้อง LN) เผื่อจะใช้ดูเป็นแนวทาง
กูว่าจัดแบบนี้โอกาสตีกันได้ว่ะ 555555
บางเรื่องเสือกเสียงแตกขึ้นมา กูเสนอว่าไม่ต้องแบ่งหิ้งไม่หิ้ง ทำชีทแบ่งตามสนพ.(หรือจ่าว่ายังไม่ได้ตีพิมพ์) รีวิวบวกลบยังไงก็ใส่มันไป แล้วให้โม่งไปตัดสินกันเอง แล้วอันไหนเป็นเรื่องโม่ง801แนะนำก็แล้วแต่โหวตเสียงข้างมาก อะไรงี้มั้ย
กูทำสรุปรีวิวนิยายวายฉบับโม่ง มาให้พวกมึงละ อันนี้สรุปของทู้ก่อน กูทำเป็นไฟล์ PDF ให้ดูง่ายๆ
โหลด >> https://www.mediafire.com/?bp0g9s3fc4a4paq
ใครอยากเพิ่มเติมอะไรก็บอกกูได้ พอหมดทู้นี้เดี๋ยวกูค่อยตามอัพเดทให้อีกที (ชีวิตกูมันจะว่างมากไปมั้ย)
>>14 โห ขอบคุณมากมึง งั้นกูลองรีวิวนิยายแปลไพเรทนะ เผื่อเอาไว้
สำนักพิมพ์ md
(อ.คิฟุ คานาเมะ) The Irrational Man กับ The Unreasonable Man - เรื่องนี้กูตามมาจากบล็อกคุณทัมบิ เนื้อเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนสมัยเด็กสองคน อีกคนปกติทั้งฐานะเเละนิสัยโดยรวม แต่อีกคนเป็นลูกคุณหนูที่พ่อมีเมียน้อยเป็นสิบ แถมยังได้รับดีเอ็นเอมาอย่างแรงกล้า คือสามารถชอบอะไรแค่เพียงแรกเห็นได้(อย่างชอบช้าง ก็วามารถซื้อสินค้าเกี่ยวกับช้างมาเป็นร้อยๆตัวได้)และเบื่อเร็วด้วย นายเอกกับพระเอกใจตรงกัน แต่แม่งไม่ได้เริ่มทำอะไรกันซักที สาเหตุตามอ่านเอง เออใช่ เรื่องนี้คลีนมากสำหรับกูเพราะไม่มีฉากดึ๊บๆแบบโจ่งแจ้ง เปิดเอาไว้ให้ไปจินตนาการเอาเองมากกว่า
(Konohara Narise) Beatiful Story-เรื่องของผู้ชายที่มักจะแต่งหญิงมาเกินเล่นในวันศุกร์และผู้ชายใจดีที่หลงรักผู้หญิงคนนั้น เป็นเรื่องชอบเพราะมันชัดเจนเรื่องรสนิยมดี ตอนพระเอกรู้ความจริงว่านายเอกเป็นผู้ชายไม่ได้โลกสวยเหมือนบางเรื่องว่า เออ ถึงจะเป็นชายก็รัก อะไรงี้ แถมนายเอกแมนๆดี รู้สึกสมชายกว่าพระเอกซะอีก จบแฮปปี้ แต่ปวดใจเป็นระยะๆตอนอ่าน
(Konohara Narise) You say Goodbye and Wave your Hand -เรื่องของลูกพี่ลูกน้องชายสองคนที่เคยรักกันมากในสมัยเด็กๆ อีกคนสัญญาว่าจะกลับมาหา แต่ก็ไม่มา สิบปีผ่านไปแล้วก็ยังไม่มา อีกฝ่ายเลยไปแทน โดยที่คนที่จากไปนั้น ไม่ได้มีความรู้สึกชอบหรือยินดีที่พบกับเขาเลย พระเอกเลว ตามขนบอ.โคโนฮาระ และจะดีขึ้นในภายหลัง แต่ส่วนตัวกูไม่ค่อยชอบเรื่องนี้ กูรับช่วงหลังๆไม่ได้ สงสาร
(Eda Yuuri) First Love -เรื่องของทนายหนุ่มไฮโปรไฟล์ที่บังเอิญได้ย้อนเวลากลับไปเทื่อสิบปีก่อนหลังจากไปงานศพของอ.ประจำชั้นที่ตัวเองก็จำไม่ได้มา เพราะมุมมองของผู้ใหญ่นั้นต่างกับเด็ก ความทรงจำที่เคยบันทึกเอาไว้ถึงเริ่มต่างจากที่รู้สึกอยู่ รวมถึงเรื่องของอ.ประจำชั้นตนเองด้วย กูชอบเรื่องนี้นะ น่ารักดีแถมมีบางช่วงบาดใจหน่อยๆด้วย
สำนักพิมพ์ Astaroth
(Sunahara Touko) Flower on your Mind-เรื่องของชายที่จู่ๆก็เกิดมีความสามารถอ่านใจคนได้ในวันคริสต์มาสวันนึง สามปีที่พบแต่พวกหน้าไหว้หลังหลอกทำให้เขาเปลี่ยนไปและกลายเป็นคนไม่ไว้ใจใคร พระเอกเป็นรุ่นน้องที่ทำงานพิเศษ แม้ใบหน้าจะเรียบเฉยแต่ในใจกลับพร่ำบอกรักเขา ทำให้เขาเกิดสนใจขึ้นมา เพราะนานๆทีจะเจอคนคิดดีๆกับเขาบ้าง ภาษาสวย เนื้อเรื่องดี อ่านแล้วซึมๆสุขๆเป็นระยะ ให้แง่คิดเรื่องคนด้วย กูชอบเล่มนี้มาก(ดราม่าซีดีคามิยันพากย์คู่โอโนะไดด้วย)
(Sunahara Touko) Tremors in your Heart - พาราเรลของเล่มบน เรื่องของชายที่สามารถอ่านใจคนมาได้ตั้งแต่เด็ก และใช้ประโยชน์จากการอ่านใจนั้นทำเงินให้กับตนเอง พอมาเจอนายเอกที่คิดตรงกับพูดเลยรู้สึกเหมือนเจอของแปลกและสนใจเลยโกหกว่ารักไป เนื้อเรื่องบีบหัวใจดี แอบหงุดหงิดพระเอกเป็นพักๆ ภาษาสวย บรรยากาศเหงาๆและอบอุ่น ฉากอย่างว่าเยอะกว่าเรื่องข้างบน
(อีกนิดนะมึง กูขอโทษ;w;)
สำนักพิมพ์CB
(Nagira Yuu) A little House- เรื่องของผู้ชายที่ถูกครอบครัวใช้กำลังใส่ ทำให้กลายเป็นพวกมีปมเรื่องDV เมื่อเจอคนที่รักก็จะใช้กำลังหน่วงเหนี่ยวเอาไว้ แต่ตัวเองเกลียดนิสัยแบบนั้นเลยไม่คิดจะทำมันอีก พระเอกเป็นยากุซ่าที่มาเปิดร้านเบเกอรี่ ถูกใจนายเอกเพราะบุคลิกเหทือนเพื่อนเก่าตัวเอง โทนเรื่องอบอุ่นแม้จะหม่นๆไปช่วงแรกเพราะความคิดนายเอกที่ดิ่งลงเหวสุดขั้ว สำหรับกู กูว่าจบเร็วไปนิดนึง
(Nagira Yuu) Love Blocks - เรื่องของนักต้มตุ๋นและผู้ชายซื่อๆที่ตกเป็นเหยื่อ เนื้อเรื่องอุ่นๆเหงาๆ ดำเนินไปเรื่อยๆ เจ็บกับความคิดตัวละครเป็นพักๆ อ่านหน้าหนาวจะเหมาะมากๆ กูชอบเล่มนี้ตรงที่มันบรรยากาศเหงาๆดีนี่แหละ นายเอกเป็นพวกปากแข็งกับสดงออกไม่เก่ง เลยอาจจะมีขัดใจบ้างระหว่างอ่านเล็กน้อย
(Nagira Yuu)Three Times Blink-เรื่องของเพื่อนสมัยเด็กสองคนที่รักกันมาก พอเวลาผ่านมาปรากฏว่านายเอกถูกรถชนตาย พระเอกก็เศร้าแต่ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องมีชีวิตต่อไป และแล้ววันหนึ่ง ระหว่างหอบข้าวไปกินที่บ้านเก่าของนายเอกซึ่งร้างไปแล้ว ก็ได้เห็นวิญญาณของนายเอก เรื่องนี้ห้ามเปิดภาพดู เด็ดขาด อ่านไปเรื่อยๆ ไม่งั้นโดนสปอยหมดแน่ ภาษาสวย เลือกคำได้ดี เนื้อเรื่องตามสไตล์อ.นางิระ อบอุ่นและเหงา(ช่วงแรกสงสารพระเอกมาก)
(Katou Elena) A Matador in Love-เรื่องของบาทหลวงมีปมที่ชอบออกไปมีอะไรกับผู้ชาย(แต่นิสัยออกแนวคูลบิวตี้นะ)และมาทาอร์ไร้พ่ายแถมไร้รักเพราะถ้ามีใครมารัก คนนั้นจะมีอันเป็นไป ฉากอย่างว่าเยอะอยู่ บรรยายบรรยากาศของสเปนได้เห็นภาพดี มีจุดเอโร่ยอยู่เป็นช่วงๆ ชอบปมของพระเอกและรู้สึกว่านายเอกแม่งโคตรถึก
(Katou Elena) A naked Matador -นายเอกเรื่องนี้ เอ่อ..ร่านแต่ภายนอก ภายในเป็นเด็กดีที่ตั้งใจขะทดแทนบุญคุณของมาทาดอร์ผู้เก่งกาจแต่ความทรงจำเสื่อมที่ตนเองรักและบูชามาก ฉากอย่างว่าเยอะ เขียนถึงบรรยากาศสเปนและมีจุดเอโร่ยแทรกมาได้สมกับเป็นอ.ดี กูชอบตรงนิสัยนายเอกที่กล้าได้กล้าเสียกว่าที่คิด
(Eda Yuuri) Negotiatorหรือโคโชนิน -เรื่องของนายเอกที่เป็นนักเจรจาและพระเอกที่เป็นมาเฟีย ปมในเรื่องและการเจรจาในแต่ละครั้งสนุกมาก อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆเยอะเหมือนกัน ทั้งฮาทั้งซึมทั้งสุข มีครบหมดในซีรี่ย์นี้
(อักษรเกิน ขอโทษ;w)
พวกไม่วายแต่จิ้นได้(หรือมันวายวะ?)
(มติชน)(Sally Gardner) Maggot Moon พระจันทร์เน่าหนอน - นิยายเสียดสีแนวดิสโทเปีย ประเด็นที่เล่นแรงอยู่ สงสารเด็ก ตัวเอกของเรื่องตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างเพราะเพื่อนสนิทของเขาที่ถูกจับตัวไป บทท้ายๆทำกูตกใจ เป็นนิยายที่ดีเล่มนึงเลย ถ้าจะจิ้นใครก็ตัวเอกกับเพื่อนเขานี่แหละ
(สรัสวดี)(ฮาเหล็ด โฮเซนี่) The Kite Runner เด็กเก็บว่าว - เป็นนิยายที่ดีมากๆ คำพูดในเรื่องจะเป็นอะไรที่เอามาทิ่มหัวใจได้ในภายหลัง เรื่องราวของเด็กชายสองคนที่มีชนชั้นต่างกัน เทศกาลแข่งว่าว สงครามและจิตใจอันบริสุทธิ์ของคนบางคน การกระทำในเรื่องนี้มีพลังมาก กูอ่านแล้วร้องไห้เลย จะจิ้นก็จิ้นได้ เพราะความรักที่บริสุทธิ์มากของเด็กคนนึง แต่กูไม่ได้จิ้นอะ
(สดใส)(เฮอร์มานน์ เฮสเส) เดเมียน-เป็นเรื่องที่อ่นงานแล้วกูรู้สึกหมิ่นเหม่พิกล การกระทำและความคิดของตัวเอกกับเดเมียนเป็นอะไรที่คาดเดาไม่ค่อยได้ อ่านไปจะแอบเฮ้ยอยู่ในใจเบาๆกับสิ่งที่มันคิด การอ่านต้องอาศัยการตีความนิดหน่อยไม่ก็ปล่อยอารมณ์ไปกับเรื่องมันเลย เรื่องย่อกูลืมๆไปแล้ว
(มติชน)(เดวิด มิทเชล) Cloud Atlas เมฆาสัญจร -เรื่องราวของผู้คนที่ผ่านในยุคสมัยต่างๆกันมา ถ้าจะจิ้น(หรือจริงๆไม่ต้องก็ได้ ชัดอยู่แล้ว)คือบทของจดหมายจากเซเดลเกม เรื่องของชายหนุ่มนักดนตรีและเพื่อนสนิทผู้เป็นนักวิทยาศาสตร์(ที่ต้องวิ่งรอกทำตามสิ่งที่ตานี่ขอร้องตลอด) พออ่านจนจบเล่มแล้วน้ำตาซึม ภาษาในเรื่องสามารถสื่อถึงยุคสมัยที่ต่างกันไปและบุคลิกนิสัยของผู้เขียนในยุคนั้นๆได้ดี เป็นนิยายที่กูชอบมากอีกเรื่องนึงเลย
(สนพ.ศรีปัญญา) ธีโอ น้องรัก-เป็นการรวบรวมจดหมายของวินเซนต์ แวนโก๊ะ เนื้อหาของจดหมายน่ารักดี ทำกูยิ้มในบางฉบับและทำหน้าไม่ถูกในบางฉบับ คำพูดบางช่วงหวานจนกูแอบตกใจ จะจิ้นก็ได้เพราะพี่น้องคู่นี้รักกันมากๆ
(กูจำสนพ.ไม่ได้) Aristotle and Dante Discover the Secrets of the Universe - ยังไม่มีแปลไทย เป็นเรื่องของอริสโตเติ้ลและดันเต้ เพื่อนรักสองคนที่นิสัยทั้งคล้ายและต่างกัน แนวComing of Age ที่อ่านเรื่อยๆ สบายๆ มีจุดพีคอยู่ช่วงท้ายๆ คู่ที่จะจิ้นนี่ไม่ต้องจิ้นก็ได้อะ 55 สองคนตัวหลักน่ะแหละ
(อมรินทร์) (ฮาร์ลาน โคเบน)ซีรี่ย์ไมรอน โบลิทาร์-เรื่องของไมรอน ตัวแทนเจรจานักกีฬาที่มักจะเข้าไปเกี่ยวเนื่องกับคดีอะไรๆอยู่เสมอๆ เนื้อเรื่องเป็นขนบเดียวกันหมดเลย คือมันจะหักไปหักมาและมาเฉลยว่าคนร้ายเป็นคนที่คาดไม่ถึงหรือมีเหตุผลหักล้างตลอด ส่วนตัวกูตามเพราะชอบภาษาในเรื่องที่จิกกัดดี และคู่วินกับไมรอน วินเป็นเพื่อนสนิทไมรอน คุณหนูตระกูลดังที่เก่งวิชาป้องกันตัวเเละเเคร์ไมรอนมาก อารมณ์ใครทำอะไรไมรอนคนนั้นตายน่ะ(และตายจริง) แอบซาดิสต์ เจ้าพวกนี้ชอบเล่นมุกเกย์กันบ่อยๆ
(อมรินทร์)(ปราปต์) กาหลมหรทึก-นิยายแนวสืบสวนของไทยที่สนุกใช้ได้เลย นำเอาความเป็นไทยมาผสมกับคดีได้ดี ปมในเรื่องที่มาระเบิดเอาตอนจบมันห้วนและง่ายไปหน่อยสำหรับกู แต่นับว่าเป็นนิยายไทยที่อ่านสนุกเลย ชอบตรงที่ทุกอย่างมาเชื่อมกันได้อย่างลงตัวแบบที่คาดไม่ถึงนี่แหละ อารมณ์แบบต่อจิ้กซอว์เสร็จ คู่ที่ดูมีกลิ่นอายแปลกๆคือคู่ตำรวจสองคนในช่วงต้นๆเรื่อง เรียกกันไอ้ลิงน้อยบ้าง อะไรบ้างจนกูแอบจิ้น 55
อือ จบแล้วมั้ง 55 ขอโทษนะมึง พิมพ์ไปเรื่อยๆแล้วมันดันยาว ส่วนใหญ่กูก็ตามอ่านจากที่มู้เก่าๆมีไว้อะ
>>19 เรื่องที่มึงชอบคล้ายๆ กับกูอยู่ กูชอบ irrational man / first love / beautiful affection (กูอ่านเวอชั่นที่ phoenix แปล) / 3 times blink / a little house แต่ Say goodbye and wave your hand กูว่า จบแค่พาร์ทแรกที่ในมังงะวาดถึงแค่นั้นจะสวยงามกว่า มีพาร์ทสอง และสามที่ต่อไปถึงเรื่องลูกกูว่ามันคลั่งไปละ แต่ก็สมกับโคโนฮาระ
ขอเพิ่มเรื่อง
Fragile โคโนฮาระ : นายเอกเกลียดขี้หน้าพระเอก กลั่นแกล้งในที่ทำงานตลอด จนถึงขั้นไปเปิดโปงพระเอกเป็นเกย์ในที่ทำงาน พระเอกลาออกแค้นจัด ลักพาตัวนายเอกมากักขังหน่วงเหนี่ยวและทรมาน ซึ่งพระเอกมันทำไปนี่ทั้งรักทั้งแค้น เพราะที่ผ่านมามันอดทนโดนอีนายเอกกลั่นแกล้ง ขโมยผลงาน มันก็ยอมเพราะชอบนายเอกมัน เรื่องนี้สำหรับกูออกแนวติดตามว่าเรื่องจะเลวร้ายไปถึงขั้นไหนกันวะ พระ-นาย ขอจัดว่าเหี้ยทั้งคู่สมกันดี (ชม)
จริงๆ จะมีเรื่องโจรขโมยวัว(CB) กับ Innocent Child (Denkiru) แล้วก็ที่นายเอกเป็น Wedding Planner (สนพ Astaroth) ที่เป็นของโคโนฮาระ แปลมาในบ้านเราอีกนะ แต่กูจำเนื้อหาไม่ค่อยได้ละ รู้แต่ว่า 3 เรื่องนี้เนื้อหาค่อนข้างกลางๆ แต่ยังไงก็อ่านสนุกกว่าวายหลายๆ เรื่อง *คือกูอวยโคโนฮาระ*
อยากมาเขียนยาวๆ แบบข้างบนเหมือนกัน อยากเสนอนิยายจีนอื่นๆ อย่าง รักไม่ได้ลิขิต (หิ้งกูวววววว) / Retarded / คนเลี้ยงม้า / ลำนำวิหคสวรรค์ / Belated Love กว่าจะรู้ว่ารัก ไรพวกนี้น่ะ
>>20 เออ คล้ายๆกันเลย ดีจัง 55 เพื่อนกูแม่งไม่มีใครอ่านซักเรื่อง ;血; กูก็อวยอ.โคโนฮาระนะ เพราะสำหรับกู กูอ่านแล้วไม่ผิดหวังเท่าไหร่ แต่Fragileแม่งเหี้ยจริง อ่านวางๆตลอด orz กูเคยอ่านโจรขโมยวัวนะ เรื่องมันเรื่อยๆ บรรยากาศญี่ปุ่นโบราณ มีเรื่องปีศาจเข้ามาเกี่ยวด้วย การกระทำของพระเอกนายเอกเป็นไปตามขนบบีแอลมาก อ่านเอาภาษากับบรรยากาศก็เหมะอยู่นะ
เออ เห็นมึงเขียนเลยนึกขึ้นได้ Retardedนี่ของสนพ.ไหนอะ ยังมีขายอยู่ปะ กูจำได้ว่าเคยอยากอ่านมากๆเมื่อนานมาแล้ว
Innocent Child (Denkiru) << ใช่เรื่องที่มัน incest ป่ะวะ น้องชายความจำเสื่อม กูจำได้ลางๆ Wedding Planner นี่จะซื้อหลายทีละ ไม่ได้หยิบซะที
Retarded นี่อยากอ่านมากเมื่อไหร่เขาจะรีปรินท์ T T
>>21 สำหรับกูถ้าเป็น โคโนฮาระ / เอดะ ยูริ / นางิระ ยู ซื้อๆ ไปเหอะ ยังไงก็ไม่ขาดทุน หรือเสียดายเงิน 5555 กับชอบงานของ อ บันเงะ ด้วย ดาร์กดี (บ้านเรามีแปลเรื่อง mother กับไอ้ที่เป็นครู-นักเรียนโรงเรียนศิลปะออกมา เรื่องแรกแปลไม่ค่อยดีแต่สารของเรื่องจัดว่ามืดหม่นอยู่)
>>22 ใช่ๆ innocent child เป็น incest ตอนฉากอย่างว่ากูว่าเป็นอะไรที่ประดักประเดิดดี เพราะทำกันตอนพระเอกความทรงจำยังเป็นเด็กอยู่เลย ส่วนตัวกลางๆ กับเรื่องนี้ ส่วน wedding planner ถือว่าปลอดภัยไม่ขึ้นรถไฟเหาะแบบบางเรื่องของโคโนฮาระ
Retarded ของ Fu เรื่องนี้ออกมานานมากแล้ว กูชอบกลวิธีการเล่าเรื่องนี้ พลอตคือพระเอกประสบอุบัติเหตุแล้วกลายเป็นเด็ก 5 ขวบ เรื่องจะเล่าผ่านมุมนายเอกที่เป็นคนดูแล โดยจะมีเล่าย้อนอดีตพระ-นายรู้จักกันได้ยังไงสลับไปด้วย เรื่องนี้มันสนุกที่นายเอกเป็นคนเล่าเรื่อง แต่อ่านไปจะพบว่านายเอกเป็นคนขี้โกหก กูชอบที่พออ่านไปแล้วมาอ่านย้อนอีกที จะพบว่านายเอกโกหกอะไรบ้าง และพอคิดถึงว่าที่มันไม่พูดความจริงก็เพราะอะไรแบบโอ้ยย สงสาร เรื่องนี้เฉลยส่วนพระเอกก็สนุกดี สำหรับกูถือเป็นเรื่องที่คิดอะไรต่อได้พอควร
แต่ชอบสุดคือ Unsuitable Lover รักไม่ได้ลิขิตของ ไป่อวิ๋น : นายเอกเป็นเกย์ที่ไฮโปรไฟล์ การงานดี หน้าตาดี มีฐานะ ตัวแกหลงใหลความสมบูรณ์แบบ อยากได้คนรักที่ดีพร้อมสำหรับตัวเอง และวันนึงเพื่อนนัดบอดมาให้พอเจอพระเอกก็รังเกียจเขา เพราะเขาเดินขาเป๋ เป็นอาจารย์หน้าตาก็ธรรมดา เรียกว่าสอบตกตั้งแต่แรก แต่สุดท้ายมีเหตุต้องมาอยู่ด้วยกันเพราะนายเอกอยากหาคนมาทำงานบ้าน (นายเอกห่วยเรื่องการบ้านการเรือน) และพระเอกมันเป็นพ่อบ้านพ่อเรือน ทำอาหารถูกปากนายเอกมาก ก็อยู่ด้วยกัน อีนายเอกก็รู้สึกแสนสบาย แต่ก็กดอีพระเอกทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว พระเอกเราก็หลงรักนายเอกก็ยอมๆ ไปจนมาถึงจุดนึง นายเอกก็เหี้ยทำร้ายใจพระเอกไปจนถึงจุดพระเอกรู้ว่ามันคงหมดหวังนายเอกจะรักมันแล้วก็เลยออกไป ทีนี้พอเขาไม่อยู่นายเอกมันถึงเพิ่งรู้ตัวว่ามันชอบอีกฝ่ายมาก ปกตินิยายทั่วไปมันควรจบแถวนี้แต่ไม่ว่ะ เพราะมันไปต่อในจุดที่ พระเอกมีคนรักใหม่แล้ว และพระเอกก็คิดแบบที่นายเอกพร่ำบอกว่า มันไม่เหมาะสมกับนายเอกหรอก นายเอกควรเรื่องคนที่เหมาะกับตัวเองจะดีกว่า เป็นเรื่องที่เปิดมานายเอกเหมือนเป็นเคะราชินี แต่เรื่องกลับดราม่าปวดหัวใจสัสๆ
ขอโทษที่รีวิวไม่ต่อเนื่อง กูอู้งานไป นึกได้ก็มาพิมพ์อ่ะ เลวววว 5555555
>>24 อยู่ในระดับอ่านได้แต่สำนวนมันไม่ลื่นอ่ะ เทียบแล้วอันที่เป็นโรงเรียนศิลปะอันนี้ไหลลื่นกว่า กูพูดประสาคนไม่รู้ญี่ปุ่นนะ แต่บันเงะ เพื่อนกูที่เป็นโอโตเมะเคยมาแนะนำงาน NL เขา พอเห็นมีคนแปลเลยซื้อมาอ่านมั้ง กูว่า mother มืดนะ พระเอกน่ากลัวชิบหาย พลอตเหมือนนิยายอย่างว่าตามสูตร แต่พอมาเฉลยปมพระเอก อดีตความเป็นมาฮี มืดมนมากๆ แต่ไอ้เรื่องโรงเรียนศิลปะ กูชอบตอนเฉลยและสิ่งที่พระเอกมันตัดสินใจหลังจากมันอ่านจดหมายของอดีตแฟนเก่านายเอกว่ะ ตอนนั้นกูแบบ แค่ไม่กี่บรรทัดแต่รู้สึกความยันเดเล่พระเอกมาก แบบมันโหดร้ายกับนายเอกนะที่ต้องเข้าใจผิดแบบนี้ตลอดไป กลายเป็นจบแบบนายเอกมีความสุขแบบอยู่ในกำมือพระเอก พระเอกแม่งผูกมัดนายเอกได้อิมแพคดี มึงเหี้ยมาก (ชม)
กูว่า บันเงะเป็นคนเขียนตอนจบแบบทิ้งอารมณ์ดิ่งลงไปดี อธิบายไม่ถูกว่ะ อยากให้มีเอามาแปลอีกเหมือนกันแต่แบบถูกลิขสิทธิ์คงหวังยากสินะ เนื้อหามีแต่แรงๆ
>>25 กูว่าเนื้อหามืดเกิด มีหวังโดนไดโนเสาร์จับแน่มึง โหย แต่ละอย่าง 55 คือปมมันแรง เนื้อเรื่องมันหม่นนะ อ่านจบแล้วอารมณ์ค้างไปนานเลย mother ทำกูเฟสปาล์มฉากพระเอกอิจฉาอ้วกเพื่อนนายเอก orz คุณพระ อะไรมันจะขนาดนี้ ตอนนี้กูอยากให้ได้ลิขสิทธิ์เรื่อง 37°กับงานของอ.ทาคาโต้ รุกะว่ะ เนื้อเรื่องแหวกดีโดยเฉพาะเล่มที่นายเอกถูกล่ามไว้กับเปียโนและถูกพระเอกจ้องมองด้วยแววตารักใคร่(กูประชด) เออแล้วก็่นอ.ชิบาตะ โยชิกิด้วย เรื่อง聖なる黒夜อะ อ่านแล้วแม่งงง ความแค้นช่างหอมหวานและตำรวจกับยากุซ่านี่ช่างแจ่มจริงๆ 55
>>26 กูอ่านแต่ที่แปลมาว่ะ แต่เรื่องไหนแม้มันยังไม่แปลแต่มึงว่าดีและอยากอวย ถ้าสะดวกยังไงรบกวนพิมพ์เรื่องย่อรีวิวสั้นๆ ได้มั้ยวะ เผื่อสักวันกูเห็นมีแปล หรือเขาขอ LC มากูจะได้ซื้อมาลองอ่าน
เออมีฉากอิจฉาอ้วกนี่สุดตีนจริงๆ คือแบบพระเอกดูเป็นคนที่ภายนอกพร้อมทุกอย่าง แต่จริงๆ แล้วมีปมด้อย เหมือนเรื่องแม่มันทำให้มันคิดว่าตัวเองด้อยค่าสุดๆ กระทั่งอ้วกของคนอื่นก็ยังอิจฉา หดหู่ชิบหาย แต่บันเงะจากที่เพื่อนกูเล่างาน NL เขาและที่อ่านมา งานเขานี่ต้องมีประเด็น incest ทั้งนั้นเลยวุ้ย แบบจะมีทุกเล่มเลยป่ะฟะ 555
>>27 ได้ๆมึง ไม่ต้องรบกวนอะไรทั้งนั่น กูยินดี 55
37°เป็นเรื่องของนายเอกที่เหมือนจะปิดบังว่าตัวเองเป็นเกย์ แต่พอมันได้พบกับพระเอกก็สปาร์คกันอะ รู้สึกชอบ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร จนวันนึงที่มันต้องเอางานไปให้พระเอก(หรือพระเอกเอางานไปให้ก็ไม่รู้ กูอ่านนานแล้ว ไม่มั่นใจ) วันนั้นเป็นวันที่พระเอกมีไข้พอดีแต่เป็นไข้อ่อนๆ แล้วสองคนนั้นก็มีอะไรกัน พระเอกเลยย้ายมาอยู่กับนายเอก ทั้งเนื้อทั้งตัวมีกระเป๋าใบเดียว อารมณ์ประมาณอาจจะหายไปเมื่อไหร่ก็ได้แต่ก็ยังไม่หายไปไหนซักที แล้วนายเอกเนี่ยจะชอบมีเซ็กส์แบบแรงๆ พระเอกที่หลังๆเริ่มรักนายเอก(ด้วยนิสัยและการอยู่ด้วยกัน)ก็ไม่อยากทำร้ายคนที่ตัวเองรัก จนเหมือนมันมีเรื่องอะไรกันนี่แหละ(กูจำไม่ได้อีกแล้ว ขอโทษTT) พระเอกเลยออกจากห้องนายเอกไป ทั้งสองคนนี้ก็ต่างมีชีวิตของตัวเองจนวันนึงได้มาเจอกันอีกครั้ง ถึงเพิ่งรู้ว่ายังรักกันอยู่ ทั้งสองคนจึงเหมือนกับกำลังเป็นไข้อ่อนๆที่อุณหภูมิ 37°ไม่ใช่ไข้ร้ายแรงแต่ยาวนานและคงทน อะไรทำนองนี้ คือเรื่องนี้กูชอบที่ภาษากับการบรรยาย มันดูมีอะไรดีอะ 55 แถมตอนจะจบฝ่ายใดฝ่ายนึงซักคนมันยังมีภรรยาอยู่ด้วย 55 จำไม่ได้ละว่าหาทางยังไง เอาเป็นว่าแฮปปี้
งานของอ.ทาคาโต้ นี่กูก็อ่านนานมากแล้ว เอาเป็นว่ามันคือเรื่องของนายเอกที่จู่ๆก็ตื่นมาในห้องที่ตัวเองไม่คุ้นตา ขาถูกล่ามเอาไว้ด้วยเเกรนด์เปียโน ก่อนจะเห็นพระเอกนั่งจ้องตัวเองอยู่ คือเหมือนนายเอกไปมีเรื่องกับพระเอกที่บอกว่าให้อยู่ห่างๆตัวเอง ตื่นมาอีกทีเลยโดนล่ามไปแล้ว 55 โดยที่ตอนมันโดนล่ามเนี่ย อยากได้อะไรพระเอกเอาให้ได้หมดยกเว้นอิสระ แล้วในทุกๆวัน พระเอกจะเปิดห้องเข้ามานั่งจ้องนายเอกอยู่แบบนั้น นายเอกก็อึดอัดเลยอยากจะหนีออกไป จนสุดท้ายพอมีโอกาสกลับเริ่มเห็นอีกด้านของคนที่ตัวเองคิดว่าเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ..ราวๆนี้แหละ
ส่วนเรื่อง聖なる黒夜 กูแนะนำให้ตามบล็อกนี้ไปเลย เพราะกูก็รู้จักจากบล็อกนั้นแหละ 55
m.exteen.com/blog/tan-bi/20100120/shibata-yoshiki-seinaru-kuroyoru-la-sainte-nuit-noire
บล็อกคุณทัมบิรีวิวนิยายเยอะดี ลองดูเผื่อสนใจ เออใช่ เรื่องนี้ก็น่าสนใจด้วยมึงm.exteen.com/blog/tan-bi/20100610/aki-makura-ashita-mo-aishiteru-i-will-always-love-you
ชิบหาย หัวหน้ามา กูไปละ ฟฟฟฟ
>>28 โอ้ยยเรื่อง 37° ที่มึงเล่ากูชอบแนวนี้ว่ะ ชอบคอนเซปที่เปรียบความสัมพันธ์กับอุณหภูมิไข้ แพ้ทางเนื้อหาแนวนี้ (อย่าง first love กูก็ชอบตอนที่เปรียบกับหนังเรื่อง Edward's โรแมนติคมาก) ยิ่งดูเรียลๆ เป็นรักพวกซาราลี่มังยิ่งดี กูจะลุ้นให้มีคนมาแปล และขอค่ายที่มันไม่แปลมั่ว ฟฟฟฟฟฟ
เรื่องเปียโนก็น่าสนใจดีนะ พระเอกแม่งคุกคามสัส 55 ส่วนคุณ tanbi กูเคยอ่านรีวิวเขาบางเรื่องว่ะ ไว้จะลองกดเข้าไปอ่านขอบคุณมึงหลายๆ
รีวิวเยอะสัด แต่กูไม่มีตังค์นะเว้ย 5555 อย่าทำให้กูมีกิเลสดิวะ
พวกมึงอ่านฟิคมั้ยวะ มึงว่าใครเขียนฟิคโอเคบ้าง
มาช่วยรีวิวเรื่องที่กูพอนึกเนื้อเรื่องออกนะ
ค่าย cb
Beautiful Beloved (Nagira Yuu) พระเอกพูดติดอ่าง เลยมักถูกเพื่อนๆแกล้งอยู่เสมอ ส่วนนายเอกเป็นพวกคนหน้าตาดี ออกแนวคนสวยเอาแต่ใจ แต่พระเอกก็หลงใหลนายเอกมาก เอาแต่พูดว่าชอบ ยกย่องให้เป็นพระราชา นายเอกก็รู้สึกดีที่ถูกมองอย่างหลงใหลแบบนั้น แต่พระเอกไม่เคยมองนายเอกเป็นอย่างอื่นนอกจากพระราชาที่รักและเทิดทูนเลย
เห็นโม่งบนๆก็การันตีงานอ.นางิระยู กูก็คงไม่ต้องพูดอะไรมาก โทนเรื่องไม่อบอุ่นเท่าเรื่องอื่น ก็มีบ้างอย่างช่วงเวลาที่พระเอกกับนายเอกอยู่ในห้องเรียนกันสองคนสมัยเรียน แต่เพราะพระเอกค่อนข้างยังไงดี จะว่าโง่ก็ได้ เลยไม่ค่อยมีโมเมนท์อบอุ่นหัวใจเท่าไหร่ แต่ส่วนตัวกูชอบนายเอกแบบนี้นะ หยิ่งและสูงส่ง แต่สุดท้ายก็ต้องมาไล่ตามผู้ชายที่เป็นเหมือนคนรับใช้ของตัวเอง
Daybreak After A Dark Night (Miyao Aoi) - นายเอกเป็นอาจารย์อายุสามสิบ แต่งงานมีเมียแล้ว ส่วนพระเอกเป็นนักเรียน นิสัยดิบเถื่อน เอาแต่บอกให้นายเอกมาเป็นเมียตัวเอง ระหว่างที่พระเอกกำลังวิ่งไล่จับนายเอกข่มขืนอยู่ ทั้งคู่ก็โผล่ไปอยู่อีกโลกนึง เป็นโลกที่พระเอกแข็งแกร่งมาก และต้องคอยปกป้องนายเอก (แต่ก็ข่มขืนนายเอกด้วยนะ) แล้วก็เอาชีวิตรอดในโลกนั้น คือแม่งกลายเป็นแฟนตาซีไปเลย ตอนกูอ่านแรกๆก็ไม่คิดว่ามันจะมาแนวนี้อะ5555 แต่อ่านแบบไม่คิดอะไรก็เพลินดี
ค่าย md
Persel Blood หรือ Jain no Chi (Sano Fuyuko) - ซีรีส์งูความยาวสี่เล่มจบ เนื้อเรื่องเกี่ยวกับยากุซ่า โทนเรื่องออกแนวมืดมนอยู่ในโลกมืด มีแต่ความสัมพันธ์ที่เริ่มจากการข่มขืน มีใช้กำลังข่มขู่ มี3P มีรุมข่มขืน จนกระทั่ง Mind Break ด้วย
เล่มแรก นายเอกเป็นลูกลับๆของหัวหน้าแก๊งยากุซ่า พระเอกเป็นบอดี้การ์ดที่ถูกส่งมาดูแลนายเอก นิสัยพระเอกก็เถื่อนๆแบบฉบับยากุซ่านั่นแหละ แรกๆกูสงสารนายเอกมาก แต่ตอนหลังนายเอกก็รักพระเอก เลยสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าแก๊งต่อ เพราะอยากได้พระเอกมาเป็นของตัวเอง
เล่ม 2 เป็นอีกคู่นึง นายเอกเป็นอัยการมาพัวพันกับคดีที่เกี่ยวกับพระเอกที่เป็นยากุซ่า พระเอกเป็นรุ่นน้องสมัยเรียนของนายเอก รู้ความลับของนายเอก เลยแบล็กเมล์แล้วจับนายเอกข่มขืน
เล่ม 3 เป็นเรื่องต่อของเล่มแรก
เล่มสุดท้าย พระเอกเป็นนายน้อยของอีกแก๊งนึง ซึ่งเป็นศัตรูกับแก๊งของคู่แรก นายเอกเป็นรองประธานบริษัท แต่งงานมีเมียแล้ว แต่เมียนายเอกมีชู้ พระเอกก็มีคลิปหลักฐานที่เมียนายเอกเล่นชู้เลยเอามาข่มขู่นายเอก เรียกร้องเอาเงิน แล้วก็จับนายเอกข่มขืนด้วย
ส่วนตัวกูอ่านซีรีส์นี้แล้ว กูแทบไม่อยากอ่านแนวมาเฟียยากุซ่าอีกนานเลย 55555555
ค่าย sg
Cold Series (Konohara Narise) - พระเอกประสบอุบัติเหตุความจำเสื่อม นายเอกรับพระเอกมาดูแล แต่ไม่ยอมบอกอะไรในอดีตเกี่ยวกับพระเอกเลย พระเอกก็เลยได้เริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ แล้วก็ชอบนายเอกด้วย แต่นายเอกกลัวว่าถ้าพระเอกความจำกลับมาแล้ว จะหาว่าตัวเองหลอกพระเอกที่ความจำเสื่อม ก็เลยไม่ยอมรับความรักจากพระเอก เนื้อเรื่องก็มีปวดใจบ้าง แต่โดยรวมกูว่าเรื่องนี้น่ารักนะ อ่านแล้วมีความสุขดี พระเอกตอนความจำเสื่อมนี่แสนดีและน่ารักที่สุด กูชอบพระเอกมากอะ
เรื่องนี้เหมือนกูจะเคยมาคุยกับพวกมึงในมู้สวนดอกไม้เก่าด้วยนะ แต่เป็น Cold Fever ภาคสุดท้ายเลยอ่ะ จะไปขุดๆมาแปะไว้ด้วยก็ได้ กูเป็นคนที่บอกเองว่าถ้าอยากได้บรรยากาศน่ารักๆ อ่านแล้วมีความสุขก็อ่านแค่ 2 เล่มแรกก็พอ เพราะเล่มสามมันมาคนละแนวกันเลย อ่านแล้วเจ็บปวดชิบหาย สงสารนายเอกมาก กูนั่งอ่านก็ด่าพระเอก(ที่เคยแสนดีและน่ารักที่สุดของกู)ว่าเหี้ยตลอดเรื่อง แม่งเหี้ยจริงๆนะกูช้ำใจ
>>37 Persel Blood กูชอบเล่มแรกสุดว่ะ ดูมันลงตัวดี เล่ม 2 อ่านได้ เล่ม 3 กูว่าช่วงแรกยืดๆ มาปวดตับนายเอกโดนข่มขืน ฮืออออออ
อจ นางิระ ยู ขอรีวิวเรื่องที่กูว่าไม่เวิร์คไว้ดีกว่า เป็นความไม่ชอบส่วนตัวกูน่ะนะ
CB
Love Holic พระเอกซึ่งเคยเป็นสตอล์กเกอร์นายเอกจนโดนจับขึ้นโรงขึ้นศาลไปแล้ว ไปเจอนายเอกเข้าโดยบังเอิญ นายเอกตกใจ ลื่นตกจากสะพานลอยแล้วดันความจำเสื่อม พระเอกเลยเนียนให้นายเอกมาอยู่กับตัวเอง พลอตเหมือนจะพาไปสู่นิยายขายฉาก แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ แต่กูไม่ชอบนิสัยพระเอก รู้สึกมันเหี้ย เห็นแก่ตัว แถมจบเรื่องไม่รู้สึกมันได้รับบทเรียนอะไร ออกจะชีวิตดีเกินไปน่ะ พอหงุดหงิดพระเอกเลยไม่อินความรักของพระ-นายน่ะนะ
จำชื่อเรื่องไม่ได้แต่เป็นงานเดบิวของ อจ แก สองเล่มจบ เนื้อเรื่องกูนึกว่านิยายแจ่มใส หรือการ์ตูนวายดาษๆ พี่สาวนายเอกหนีการแต่งงาน นายเลยต้องปลอมตัวเป็นเจ้าสาวให้แทน เนื้อเรื่องยุคปัจจุบันด้วยนะมึงงง แล้วพลอตมีแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แต่เขียนมาได้ไงตั้งสองเล่มก็ไม่รู้ เล่มสองคือแต่งงานเป็นสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน นายเอกก็นุ่มนิ่มน่ารำคาญมาก ไม่น่าเชื่อว่าเป็นคนเขียนเดียวกัน.........
ของ อจ เอดะ อยากแนะนำเรื่อง I can't breathe without you (สนพ Denkiru) นายเอกเป็นนักเขียนการ์ตูนที่แม่งทำอะไรไม่เป็น ไม่เป็นเลยจริง จริงงงงงง คือพระเอกซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กและอยู่ข้างห้อง (มาอยู่เพื่อดูแลนายเอก) ต้องคอยดูแลทุกสิ่งอย่างให้หมด ขนาดงานเขียนการ์ตูนนายเอกยังได้วาดแค่เดือนละ 8 หน้าด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ มาวันหนึ่งนายเอกเสือกดังขึ้นมา มีคนเข้ามาวุ่นวายนายเอก และทำให้นายเอกกับพระเอกต้องอยู่ห่างกันออกมา
เรื่องนี้พระเอกน่ารักมากๆๆๆ นายเอกทั้งที่มันควรจะน่าหงุดหงิดแต่กูอ่านกลับรู้สึกมันน่าเอ็นดูเวลามันอ้อนพระเอกน่ะ แต่ดีสุดคือพระเอก อยากได้แบบนี้มาดูแลสักคนเลย 55+ เรื่องนี้มีเล่ม 2 เห็นมีค่ายหนึ่งประกาศทำต่อออกมาแล้ว แต่กูยังไม่ได้ซื้อเลยสัสส อยากรู้การแปลเป็นไงด้วย
กูมาแปะสามเรื่อง รอโม่งอื่นผลัดกันมาเม้าต่อ
พวกมึง ซีรี่ย์ดอกไม้ของอ.ทาคาไรที่บงกชพิมพ์ชื่อไทยชื่ออะไรวะ จะได้ไปหาในงานหนังสือถูก
เพื่อนๆ กุมีงบ อยู่ 2000 กูอยากได้นิยายที่แบบ เล่มเดียวจบ ดีๆ อะ อ่านแล้วดีงาม กุไม่มีเวลา หาแล้ว พวกมึงแนะนำทีได้มั้ย (เดี๋ยวไปตั้งที่มูวายด้วย)
กูชอบมาโอของลวิตว์ไม่วายนะเรื่องนี้
ถ้าวายกูเชียร์ฝากรักไว้ในอุ้งมือหมีกับstichของRi-ne
เห็นในเพจนาบูเรื่องอีเอสจะหมดสต๊อกแล้ว โนวววว กูยังไม่ได้ซื้อเลย
กว่าจะพิมพ์เพิ่มก็อีกนานด้วย ;___;
พวกมึงทำให้เงินในมือกูสั่นมาก
โอ้ยมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กุทำลิสแล้ว เงินไม่พอ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง /มองหมีกะ อีเอส
กูว่าถ้าเงินไม่พอมึงเก็บอีเอสก่อน หมียังไม่น่าหมดง่ายหรอก มันพึ่งออกปีนี้เอง อย่างอีเอสนี่กว่าจะหมดก็นานอยู่นะ
และกูก็ยืนยันแบบโม่งบนๆว่าตอนพิเศษของทั้งสองเรื่องคือส่วนที่เด็ดที่สุด เป็นคนเขียนที่ทำให้กูรู้สึกคุ้มเงินทุกครั้งที่ซื้อเล่มก็เพราะตอนพิเศษนี่แหละ
นึกถึงเวลาอ่านนิยายบางเรื่องจบห้วนๆไม่มีฉากให้ฟินต่อ อยากได้ตอนพิเศษ หรือไม่บางเรื่องก็มีแต่ตอนพิเศษที่มึงไม่ได้อยากรู้หรืออยากอ่าน
แต่กูว่าคนเขียนทำออกมาดี เป็นอะไรที่ถ้ามึงอ่าน มึงจะรู้สึกเติมเต็มเนื้อเรื่องหลัก กำลังอิ่มพอดีคำ ...และมาเรียกร้องขอภาคต่อขุ่นรุตและน้องจีกับกูเสียเถิด
ถ้าชอบคนเขียนกูอยากแนะนำให้เก็บสติชไปก่อน เรื่องนี้กูมาตามช้าไป ตอนไปถามเขาบอกว่าไม่มีกำหนดพิมพ์เพิ่ม กูนี่ร้องเลย ต้องหามือสองเอา
นานมากกว่าจะออกพิมพ์ครั้งที่สองมา ถ้าหมดรอบนี้กูว่าน่าจะยาว
กูไปอ่าน 7เกมละ ขอให้พวกมึงโชคดี...จากโม่งที่ล้มละลายไปแล้ว
คนเขียนคนนี้ถ้ามึงจะตามเขามึงต้องตามให้ถึงที่สุด เด็ดรองจากตอนพิเศษในเล่ม คือตอนย่อยๆในเพจที่เขาเอามาลง กูนี่ชอบน้องจีกับขนมหวานมาก
>>52 จับมือมึงๆ กูรอสักวันจะได้เห็นคุณรุตและน้องจีกูสวยๆบนปก คุณสามสีก็ดี ตระกูลนี้กูแดกหมด
>>53 ในบล็อคๆ กูก็ชอบอ่านพวกตอนพิเศษเสริม สนุกดี อยากให้เอามาทำเล่มมุงหลังคาขายบ้างเลย
กูตามสุดยันนิยายNL จริงๆคือกูตามNLมาก่อน คีตากูมารู้ทีหลังต้องไปตามเอาหน้าเว็บ เอาเป็นว่ามีครบหมดแล้ว กูสบายใจแล้ว ตอนนี้รอคำสาปอยู่
>>54 กูก็ตามคีตาแต่กูตามเพราะจะได้อ่านตอนพิเศษในบล็อคเขารู้เรื่องสุดท้ายกูมีงานเขาหมดทุกเล่มเหอๆ กูชอบงานNLเขานะ เขียนนางเอกได้ออกมาดีเลยกูรักท่านเมรี่ เรื่องคู่มือปีศาจบางครั้งอ่านไปอ่านมากูยังเผลอเชียร์อาเชอร์ อลิเซียเลย แต่ให้องค์หญิงอยู่กับผู้กล้าแหละดีแล้ว ยังไงอาเชอร์ก็คงโดนเฟร์นโซนออกมา
กูมาอัพเดท รีวิวนิยายฉบับโม่งว่ะ
แบบที่แล้วแนวนอนมันอ่านยาก เลยทำเป็นแนวตั้ง กับจัดหมวดตาม สนพ ให้ จะได้หาง่ายๆ
โหลด >> https://www.mediafire.com/?ek5rffc2as9dzcg
จากนี้ไปใครอยากนินทา สนพ ไหนเชิญเต็มที่เลยเลยนะเมิง กูรอคีย์ประวัติให้พวกมึงอยู่
แล้วถ้าใครอยากรีวิวนิยาย กูอยากขอร้องมึงช่วยระบุ 'สนพ' กับ 'คนแต่ง' ให้กูที (แล้วก็ถ้ามันไม่มีฉบับแปลไทยก็ระบุให้กูด้วย) มีหลายเรื่องที่กูหาข้อมูลตาเหลือก แม่งงง เสือกยังไม่พิมพ์เป็นภาษาไทย T T กูจัดหมวดไม่ถูกเลยว่ะ
เออ... ว่าไปกูมาพิมพ์นี่ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ใส่เรื่อง Mating Season ที่ >>33 ทักไว้ คือกูลืม.... ไว้อัพเดทอีกทีกูตะมาอัพให้นะมึง อย่าทวงกูล่ะ
>>58 กูทำรีวิวไปกูก็ได้ความรู้ไปนะมึง บาง สนพ กูก็แทบไม่เคยรู้จักว่ะ ขอบใจพวกมึงที่ช่วยกันรีวิวมาก ทำเอากูจัดไฟล์ไปเกิดกิเลสไปเลย ส่วนรีวิว กูกลับอยากอ่านรีวิวเรื่องเหี้ยๆที่มึงว่านะ เพราะกูกลัวมือกูไปหยิบมาให้ช้ำใจมากว่ะ 555 ส่วนเรื่องไฟล์มีความผิดพลาดอะไรกูขออภัยด้วย มีจุดไหนที่เห็นสมควรแก้ก็บอกกูมาได้เลยนะเว้ย ไว้อัพเดทรอบหน้ากูจะแก้ให้มันดีขึ้นนะ
สมัครgmailแล้วเขียนลงgoogle docปรับเป็นpublicง่ายกว่านะเพื่อนโม่ง ไม่ต้องคอยอัพโหลดขึ้นมีเดียไฟล์ด้วย
>> 39 มีเพียงดอกไม้ที่รู้
เพื่อนโม่ง เมื่อวานกูไปงานสัปดาห์มา ตอนหลังทุ่มนึงนี่โล่งดีว่ะ มันเปิดถึงสามทุ่ม เดินสะบายดี ถ้ามึงไม่มีของแรร์ต้องไปสอยกูแนะนำ แต่ถ้ามีรีบไปแต่เช้าเหอะ นี่กูพลาด box เจิ้นหวนเลย ;_;
สุดท้ายกูก็ยังไม่ได้ซื้อลู่เหริ่น กูกลัวมันคล้ายๆคนเลี้ยงม้า ไม่อยากอ่านแนวซ้ำๆ
มาบอกข่าว บูทสนพ.บ้านวรรณกรรม box set เพชรพระอุมา 2 ภาค จาก 11,280 เหลือ 7,896
ถ้าซื้อแยก จาก 5,640 เหลือ 4,230 ไปช้อปได้ในงานสัปดาห์หนังสือ
เพื่อนโม่งงงง กูสอยes กับ7thมาละะะ อุ้งมือหมีรอรอบหน้าเงินหมด
จะรีบอ่านจะได้มากรีดร้องด้วยคน5555555
เพื่อนของเพื่อนกูชอบยอนิมว่ะ วันนี้ไปต่อแถวบูธบีทูเอสเอาลายเซ็นด้วย พอถามว่าเป็นไง นางก็ตอบว่าเขียนบทพูดเยอะ ไม่ค่อยเน้นบรรยายไรงี้ เหมือนอ่านการ์ตูนดี แต่เท่าที่จำได้ ในโม่งนี่เคยยี้กันไม่ใช่เหรอวะ กูหยิบเรื่องบทเรียนรักที่มันซื้อมาเปิดผ่านๆคิดว่าภาษาก็โอเคอยู่ แต่กูเชื่อโม่งว่ะ 555
>>68 งานยอนิมเป็นนิยายพลอตดาษๆตลาดๆแบบละครหลังข่าว ไม่มีมิติหรือปมเรื่องที่ซับซ้อนอะไร ออกแนวตบจูบมาตรฐานละครไทยแบบที่เด็กๆเห่อหมอยมักจะชอบกัน แล้วก็ภาษาอ่านง่าย ทำให้คนไม่ชอบนิยายที่บรรยายเยอะๆเข้าถึงได้ง่าย กูว่าที่ดังเพราะนางขายนิยายแบบเจาะตลาดได้ถูกกลุ่มน่ะ คือผลิตงานแบบที่ติ่งเห่อหมอยชอบกันนั่นแหละ
แต่ถามว่ากูอ่านมั้ย กูก็อ่านนะ55555 กูอ่านเพราะอยากรู้ว่าทำไมดัง อ่านแรกๆโคตรปวดหัวกับนายเอกตุ๊ด(กูอ่านเกียร์ไนท์เรื่องแรก) แต่อ่านๆไปแบบไม่คิดไรแม่งก็เพลินดี คือมึงอย่าใช้สมองมากเวลาอ่านเว้ย แล้วก็ถ้าหวังจะได้อะไรจากนิยายพวกนี้ก็อย่าเสียเวลาอ่านเลย คือให้สรุปง่ายๆ เหมือนนิยายแจ่มใสฉบับวาย แต่เน้นเย็ดกันเป็นหลัก อ่านเพื่อความบันเทิงได้อย่างเดียว(ซึ่งกูไม่รู้ว่ามึงอ่านแล้วจะบันเทิงด้วยมั้ย5555)
ว่าแต่ยอนิมนี่ ดีกว่าเดมซ่าหรือเปล่า อย่างน้อยกูจะได้โล่งหน่อยที่เค้ายังไม่ถลำลึกมากกว่านี้
พูดถึงอีเดม กูมีเรื่องบันเทิงอย่างนึงที่เพิ่งรู้ กูไม่รู้ว่ามันรู้ๆกันอยู่มานานยังนะ แต่กูเพิ่งมารู้ กูบังเอิญไปเปิดเจอนิยายมันเด้งอัพปกติในเด็กดีพวกหน้าอัพเดตหน้าแรกไรงี้ใช่ไหมมึง แล้วกูเจอเรื่องนึง ยังไม่ลงสักตอน แต่คอมเม้นแม่งไปร้อยกว่าละ กูเลยลองกดเข้าไปดู ปรากฏว่ากูเห็นอีเดมมันไปเม้นว่าเจิมหรือเหี้ยไรสักอย่าง เป็นร้อยคอมเม้นเลยมึง กูเลยเพิ่งรู้ว่ามันปั่นคอมเม้นสร้างกระแสกัน แล้วกูก็เจอทำนองนี้อีกหลายเรื่อง แต่เป็นเครือเดียวกันกับพวกอีเด็มหมด ส่วนใหญ่เป็นพวกนักเขียนดังๆด้วยนะมึง
สรุปก็คือที่กูเจอนะเป็นนักเขียนที่น่าจะรู้จักกับอีเด็ม ทั้งวายทั้งนอมอลทั้งฟิค แล้วก็วงๆในพวกมันนั่นแหละช่วยกันปั่นคอมเม้นต์ ไอ้พวกนี้มันจะมีนิยายเซ็ตเขียนร่วมกัน มึงลองไปคุ้ยๆดู อีเด็มนี่กูรู้สึกว่ามันจะคบแต่นักเขียนดังๆหน่อย เพราะเมื่อก่อนยอนิมก็ดังจากไอ้รักโคตรๆ ก็เห็นอีนี่มันเข้าไปทักยอนิมหน้าเพจอยู่ ตอนนี้ไม่รู้มันยังสมานฉันท์กันอยู่ป่าว แต่ประเด็นคือกูเห็นนักเขียนพวกนี้มันเข้าไปปั่นคอมเม้นให้พวกกันเองแล้วบันเทิงดี 55555
กูไม่ชอบผลงานยอนิมเท่าไหร่ หาความมีคุณค่าไม่ได้ในผลงานเลยเฉยๆ แต่การวางตัวเขาค่อนข้างดี ถ้าพูดถึงนิสัยกูชอบมากกว่าอีเดม
กูเห็นหน้ายอนิมละมึง เพื่อนที่ไปขอลายเซ็นมันถ่ายรูปด้วย ไม่เหมือนที่คิดไว้เท่าไหร่เเฮะ เฮอะๆ
กูต้องไปต่อเข้าคิวของลายเซ็นยอนึมเพื่อเพื่อนที่ฝากซื้อว่ะโม่ง โอยชีวิต...
กูเห็นคนถ่ายรูปคู่กับหนังสือยอนิมอย่างปลื้มปิติ....
โอ๊ย ทำไมมีโม่งร่วมชะตากรรมต่อแถวยอนิมเยอะจังวะ มากอดที
ฮือๆๆ พวกแม่งช่วยเอาบูธนาบู เด็กซ์ เบอเกอรี่ แยกจากกันได้ไหม กูจะสลบคาฮอล์อยู่แล้ว
งานยอมนิมกูเคยลอง อ่านฟรีในเว็บยังรู้สึกเสียสายตาเลย
มันไม่มีเหี้ยอะไรจริงๆมึง แล้วแม่งก็มีแต่ถ่อยๆหยาบๆคายๆ
กูไม่มีอคติอะไรกับนักเขียนนะ แต่เรื่องที่เขาเขียนนี่ให้อ่านเพลินๆยังเพลินไม่ออกเลย
ไม่สิ ต้องถามว่ามันเพลินจากไอ้เรื่องพรรค์นี้ได้จริงๆเหรอวะ 5555555555
กูอ่านงานยอนิมนะ(เพราะเพื่อนยัดเยียดกูจัง) กูว่าเขาเขียนสำนวนแข็งๆทื่อๆ นายเอกสาวแตก
เนื้องานข้างในกูเห็นด้วยกับโม่งด้านบนๆ อ่านฟรีบนเว็บยังพอทำใจอ่านไปได้เรื่อยๆเหมือนมึงเปิดทีวีดูละคร คำหยาบใส่มาแบบขนบนิยายแนวๆนี้ ทั้งเรื่องมีแค่งอนง้อ เย็ดกัน ให้เทียบกันที่ตัวบุคคลกูว่ายอนิมวางตัวดีกว่าเดมซ่า ส่วนงานกูว่าตัดสินใจยาก พอๆกันคือหาเนื้อหาสาระอะไรไม่ได้ทั้งคู่
นิยายแบบนี้กูว่าในตลาดมีเยอะนะ แค่สองคนนี้มันดังเปรี้ยง พูดถึงเรื่องอื่นที่กูเคยอ่านแล้วคิดว่าหาสาระไม่ได้พอกันคือมาโปรด กูไม่เคยเข้าใจว่าทำไมมันขายดิบขายดีพิมพ์แล้วพิมพ์อีก กูอ่านแล้วก็มีแค่เย็ดแล้วติดใจ มึงเป็นของกู พระเอกทำตัวเหี้ยๆ นิยายค่ายฮูกมีแนวนี้เยอะ
พอพูดแล้ว ระดับสูงขึ้นมาอีกนิดสำหรับกูคือจอมร้าย ทั้งเรื่องจอมขวัญมันก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเหมือนกัน เช่นเดียวกับลิ้นกับฟัน มีผัวปุ๊บกลายเป็นสาว หนังสือหนามากอ่านจนจบแล้วไม่ได้อะไรในชีวิตขึ้นมา นี่ก็ขายดิบขายดี นาบูเป็นสนพ.ที่กูอยากชมก็ชมได้ไม่เต็มปากเพราะเรื่องพวกนี้นี่แหละ นิยายที่กูว่าดีก็ดีเลย เหี้ยก็เหี้ยเลย แต่ปกเสือกสวยหลอกลวงกูเหลือเกิน รอวันที่นาบูทำอาร์ทบุ๊คอยู่ กูซื้อแน่ๆ
ส่วนโซตัสกูด่าจนขี้เกียจด่าเพิ่มแล้ว กูต้องหอบสังขารไปงานหนังสือสองวันก็เพราะเพื่อนกูจะไปกรี๊ดดาราและคนเขียนโซตัสเมื่อวาน ส่วนวันนี้ไปขอลายเซ็นยอนิม นี่ถ้าเดมซ่าแม่งมาอีกวันและยังต้องลากกูไปอีกรอบกูคงตัดสินใจฆ่าเพื่อนทิ้ง
>>84 กูขำมึงตรงบอกให้นาบูทำอาร์ตบุค 5555555555555555555555555555
เออ กูเห็นด้วย กูยังบอกเพื่อนเลยว่าปกนิยายเขาบางเรื่องเหมาะทำอาร์ตบุคมากกว่าทำปกนิยาย
เรื่องมาโปรดนี่อ่านบทแรกนิดนึงแล้วเหมือนจะมาดีนะ พออ่านเจออีพระเอกโผล่มาเป็นนศพ. ว่างงานทำตัวเหี้ยไปวันๆ
กูนี่ปิดเลย คือนศพ. บ้านพ่อเมิงสิว่างงานขนาดนี้ เพื่อนกูเรียนกันหัวฟูปิดเทอม 2 วันแล้วกว่าจะจบก็หลังชาวบ้านชาวช่อง
ลำบากชิบหาย อีห่านี่โคตรว่าง กูไม่เข้าใจว่าคนอื่นอ่านแล้วไม่ติดใจอะไรงี้มั่งเหรอวะ
ส่วนจอมร้ายโซตัสพูดกันเยอะแล้ว เอาแค่มาโปรดพอ เรื่องนี่เพิ่งมีคนเปิดประเด็น 55555
แต่นิยายค่ายฮุกนี่ก็ออกแต่ที่ดังๆขายได้ในเล้าแหละ กูยังไม่เคยเจอเรื่องไหนของค่ายนี้ลงแต่เด็กดี
หรือเป็นงานที่ไม่เคยลงที่ไหนมาก่อนไรงี้เลยนะ
มาโปรดมันดังเพราะปากต่อปากมึง กูอ่านแล้วร้องเหี้ยแล้วเหี้ยอีก ตอนนั้นกูจำได้เลยว่ามีคนไปแนะนำติดๆกันหลายรีไพล์อยู่นานเลยแหละ มันถึงดังค้างขนาดนี้ จนเป็นกระแส แถมมาแนวเย็ดๆผัวๆเมียๆ มันเลยยิ่งดัง ในเล้ามึงสังเกตจะมีตัวเป้งๆที่พูดเหี้ยไรไปก็มีแต่คนอวยตาม เรื่องไหนที่มันว่าดี คนก็เฮไป กูอ่านแล้วสมเพชมาก ยิ่งคอมเม้นอิ๊นอิน ยาวเหยียด อย่างนู่นอย่างนี่ เพลียชิบหาย 55555
นิยายดังๆในเล้า แล้วก็ที่ได้รางวัลเป็ดของมันที่เปิดให้โหวต มันได้มาจากคะแนนโหวตแค่จากไม่กี่คน ถามว่าถ้าเอามาวัดด้านงานเขียน คุณค่าของงานจริงๆ จะผ่านสักกี่เรื่องกันวะ 5555555
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.