>>>/801/1995/recent ชั้นหนังสือของสาวฟุ LV 1
>>>/801/1995/930 Omegaverse คืออะไร
เห็นไม่มีคนเปิดกูเลยเปิดให้ละกัน กับปักหมุดเรื่อง Omegaverse เอาไว้
Last posted
Total of 1000 posts
>>>/801/1995/recent ชั้นหนังสือของสาวฟุ LV 1
>>>/801/1995/930 Omegaverse คืออะไร
เห็นไม่มีคนเปิดกูเลยเปิดให้ละกัน กับปักหมุดเรื่อง Omegaverse เอาไว้
ทำหิ้งวายกันมั้ยมึง เพื่ออนาคตของการอ่านที่ดี
ก็ดีนะ จริงๆมู้ที่แล้วก็มีคนรีวิวนิยายวายไทยหรือเล่าเรื่องไว้เยอะอยู่
แต่กูว่าวายมันเป็นเรื่องของรสนิยมที่พูดยากว่ะ เรื่องที่กูชอบตรงกับโม่งส่วนใหญ่หาเพื่อนข้างนอกคุยด้วยแทบไม่ได้เลย
เหมือนกัน เพื่อนกูเขาชอบแบบคำพูดเยอะๆ บรรยายน้อยๆ(และเน้นฉาก)อะ แถมไม่มีใครอ่านนิยายแปลญี่ปุ่นอีกต่างหาก เศร้า
เห็น LN ผู้ชายก็ทำหิ้งไว้อยู่ (กูชอบหน่วยคาเงโร่ในห้องนั้นมาก 555) ก็กำหนดเป็นหิ้งโม่งไว้เฉยๆ ก็ได้มั้ง แบ่งเป็นหมวดนิยายไทย นิยายจีน นิยายญี่ปุ่น? อาจเน้นเรื่องที่เอามาพูดถึงบ่อยๆ
จะลิสรายชื่อสนพ.กันด้วยมั้ย เผื่อแนะนำตัวที่น่าสนใจของแต่ละสนพ.
ช่วงหลังๆวายเปิดใหม่เยอะ กูเห็นเปิดจองปกสวยแต่ก็ไม่กล้าแตะ เผื่อมีโม่งที่เคยอ่านจะได้มาแนะนำกันได้
>>1 กูเคยฝอยๆกับโม่งคนนึงไว้ในห้องloungeกับโม่งคนอื่นที่มู้นี้ https://fanboi.ch/lounge/444/recent พวกความเห็นแรกๆเลย //หลังๆเริ่มออกทะเลเลยปล่อยตกไป กูไม่รู้จะเริ่มยังไงว่ะ เอาเป็นว่ามึงสงสัยอะไรเดี๋ยวกูมาตอบให้ละกันเพราะช่วงนี้ติด tropeนี้เรียงข้อมูลอยู่ /กุมโม่งไว้แน่น
>>9 เผื่อคนอยากรู้ตำนานไงมึง 5555555
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1QtrnMCC1M02YCEjTbNbNZAkW2vYq34Yhga53fQ4HwgQ/edit?usp=sharing กูเอาหิ้งโม่ง LN มาแปะ (เครดิตโม่งห้อง LN) เผื่อจะใช้ดูเป็นแนวทาง
กูว่าจัดแบบนี้โอกาสตีกันได้ว่ะ 555555
บางเรื่องเสือกเสียงแตกขึ้นมา กูเสนอว่าไม่ต้องแบ่งหิ้งไม่หิ้ง ทำชีทแบ่งตามสนพ.(หรือจ่าว่ายังไม่ได้ตีพิมพ์) รีวิวบวกลบยังไงก็ใส่มันไป แล้วให้โม่งไปตัดสินกันเอง แล้วอันไหนเป็นเรื่องโม่ง801แนะนำก็แล้วแต่โหวตเสียงข้างมาก อะไรงี้มั้ย
กูทำสรุปรีวิวนิยายวายฉบับโม่ง มาให้พวกมึงละ อันนี้สรุปของทู้ก่อน กูทำเป็นไฟล์ PDF ให้ดูง่ายๆ
โหลด >> https://www.mediafire.com/?bp0g9s3fc4a4paq
ใครอยากเพิ่มเติมอะไรก็บอกกูได้ พอหมดทู้นี้เดี๋ยวกูค่อยตามอัพเดทให้อีกที (ชีวิตกูมันจะว่างมากไปมั้ย)
>>14 โห ขอบคุณมากมึง งั้นกูลองรีวิวนิยายแปลไพเรทนะ เผื่อเอาไว้
สำนักพิมพ์ md
(อ.คิฟุ คานาเมะ) The Irrational Man กับ The Unreasonable Man - เรื่องนี้กูตามมาจากบล็อกคุณทัมบิ เนื้อเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนสมัยเด็กสองคน อีกคนปกติทั้งฐานะเเละนิสัยโดยรวม แต่อีกคนเป็นลูกคุณหนูที่พ่อมีเมียน้อยเป็นสิบ แถมยังได้รับดีเอ็นเอมาอย่างแรงกล้า คือสามารถชอบอะไรแค่เพียงแรกเห็นได้(อย่างชอบช้าง ก็วามารถซื้อสินค้าเกี่ยวกับช้างมาเป็นร้อยๆตัวได้)และเบื่อเร็วด้วย นายเอกกับพระเอกใจตรงกัน แต่แม่งไม่ได้เริ่มทำอะไรกันซักที สาเหตุตามอ่านเอง เออใช่ เรื่องนี้คลีนมากสำหรับกูเพราะไม่มีฉากดึ๊บๆแบบโจ่งแจ้ง เปิดเอาไว้ให้ไปจินตนาการเอาเองมากกว่า
(Konohara Narise) Beatiful Story-เรื่องของผู้ชายที่มักจะแต่งหญิงมาเกินเล่นในวันศุกร์และผู้ชายใจดีที่หลงรักผู้หญิงคนนั้น เป็นเรื่องชอบเพราะมันชัดเจนเรื่องรสนิยมดี ตอนพระเอกรู้ความจริงว่านายเอกเป็นผู้ชายไม่ได้โลกสวยเหมือนบางเรื่องว่า เออ ถึงจะเป็นชายก็รัก อะไรงี้ แถมนายเอกแมนๆดี รู้สึกสมชายกว่าพระเอกซะอีก จบแฮปปี้ แต่ปวดใจเป็นระยะๆตอนอ่าน
(Konohara Narise) You say Goodbye and Wave your Hand -เรื่องของลูกพี่ลูกน้องชายสองคนที่เคยรักกันมากในสมัยเด็กๆ อีกคนสัญญาว่าจะกลับมาหา แต่ก็ไม่มา สิบปีผ่านไปแล้วก็ยังไม่มา อีกฝ่ายเลยไปแทน โดยที่คนที่จากไปนั้น ไม่ได้มีความรู้สึกชอบหรือยินดีที่พบกับเขาเลย พระเอกเลว ตามขนบอ.โคโนฮาระ และจะดีขึ้นในภายหลัง แต่ส่วนตัวกูไม่ค่อยชอบเรื่องนี้ กูรับช่วงหลังๆไม่ได้ สงสาร
(Eda Yuuri) First Love -เรื่องของทนายหนุ่มไฮโปรไฟล์ที่บังเอิญได้ย้อนเวลากลับไปเทื่อสิบปีก่อนหลังจากไปงานศพของอ.ประจำชั้นที่ตัวเองก็จำไม่ได้มา เพราะมุมมองของผู้ใหญ่นั้นต่างกับเด็ก ความทรงจำที่เคยบันทึกเอาไว้ถึงเริ่มต่างจากที่รู้สึกอยู่ รวมถึงเรื่องของอ.ประจำชั้นตนเองด้วย กูชอบเรื่องนี้นะ น่ารักดีแถมมีบางช่วงบาดใจหน่อยๆด้วย
สำนักพิมพ์ Astaroth
(Sunahara Touko) Flower on your Mind-เรื่องของชายที่จู่ๆก็เกิดมีความสามารถอ่านใจคนได้ในวันคริสต์มาสวันนึง สามปีที่พบแต่พวกหน้าไหว้หลังหลอกทำให้เขาเปลี่ยนไปและกลายเป็นคนไม่ไว้ใจใคร พระเอกเป็นรุ่นน้องที่ทำงานพิเศษ แม้ใบหน้าจะเรียบเฉยแต่ในใจกลับพร่ำบอกรักเขา ทำให้เขาเกิดสนใจขึ้นมา เพราะนานๆทีจะเจอคนคิดดีๆกับเขาบ้าง ภาษาสวย เนื้อเรื่องดี อ่านแล้วซึมๆสุขๆเป็นระยะ ให้แง่คิดเรื่องคนด้วย กูชอบเล่มนี้มาก(ดราม่าซีดีคามิยันพากย์คู่โอโนะไดด้วย)
(Sunahara Touko) Tremors in your Heart - พาราเรลของเล่มบน เรื่องของชายที่สามารถอ่านใจคนมาได้ตั้งแต่เด็ก และใช้ประโยชน์จากการอ่านใจนั้นทำเงินให้กับตนเอง พอมาเจอนายเอกที่คิดตรงกับพูดเลยรู้สึกเหมือนเจอของแปลกและสนใจเลยโกหกว่ารักไป เนื้อเรื่องบีบหัวใจดี แอบหงุดหงิดพระเอกเป็นพักๆ ภาษาสวย บรรยากาศเหงาๆและอบอุ่น ฉากอย่างว่าเยอะกว่าเรื่องข้างบน
(อีกนิดนะมึง กูขอโทษ;w;)
สำนักพิมพ์CB
(Nagira Yuu) A little House- เรื่องของผู้ชายที่ถูกครอบครัวใช้กำลังใส่ ทำให้กลายเป็นพวกมีปมเรื่องDV เมื่อเจอคนที่รักก็จะใช้กำลังหน่วงเหนี่ยวเอาไว้ แต่ตัวเองเกลียดนิสัยแบบนั้นเลยไม่คิดจะทำมันอีก พระเอกเป็นยากุซ่าที่มาเปิดร้านเบเกอรี่ ถูกใจนายเอกเพราะบุคลิกเหทือนเพื่อนเก่าตัวเอง โทนเรื่องอบอุ่นแม้จะหม่นๆไปช่วงแรกเพราะความคิดนายเอกที่ดิ่งลงเหวสุดขั้ว สำหรับกู กูว่าจบเร็วไปนิดนึง
(Nagira Yuu) Love Blocks - เรื่องของนักต้มตุ๋นและผู้ชายซื่อๆที่ตกเป็นเหยื่อ เนื้อเรื่องอุ่นๆเหงาๆ ดำเนินไปเรื่อยๆ เจ็บกับความคิดตัวละครเป็นพักๆ อ่านหน้าหนาวจะเหมาะมากๆ กูชอบเล่มนี้ตรงที่มันบรรยากาศเหงาๆดีนี่แหละ นายเอกเป็นพวกปากแข็งกับสดงออกไม่เก่ง เลยอาจจะมีขัดใจบ้างระหว่างอ่านเล็กน้อย
(Nagira Yuu)Three Times Blink-เรื่องของเพื่อนสมัยเด็กสองคนที่รักกันมาก พอเวลาผ่านมาปรากฏว่านายเอกถูกรถชนตาย พระเอกก็เศร้าแต่ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องมีชีวิตต่อไป และแล้ววันหนึ่ง ระหว่างหอบข้าวไปกินที่บ้านเก่าของนายเอกซึ่งร้างไปแล้ว ก็ได้เห็นวิญญาณของนายเอก เรื่องนี้ห้ามเปิดภาพดู เด็ดขาด อ่านไปเรื่อยๆ ไม่งั้นโดนสปอยหมดแน่ ภาษาสวย เลือกคำได้ดี เนื้อเรื่องตามสไตล์อ.นางิระ อบอุ่นและเหงา(ช่วงแรกสงสารพระเอกมาก)
(Katou Elena) A Matador in Love-เรื่องของบาทหลวงมีปมที่ชอบออกไปมีอะไรกับผู้ชาย(แต่นิสัยออกแนวคูลบิวตี้นะ)และมาทาอร์ไร้พ่ายแถมไร้รักเพราะถ้ามีใครมารัก คนนั้นจะมีอันเป็นไป ฉากอย่างว่าเยอะอยู่ บรรยายบรรยากาศของสเปนได้เห็นภาพดี มีจุดเอโร่ยอยู่เป็นช่วงๆ ชอบปมของพระเอกและรู้สึกว่านายเอกแม่งโคตรถึก
(Katou Elena) A naked Matador -นายเอกเรื่องนี้ เอ่อ..ร่านแต่ภายนอก ภายในเป็นเด็กดีที่ตั้งใจขะทดแทนบุญคุณของมาทาดอร์ผู้เก่งกาจแต่ความทรงจำเสื่อมที่ตนเองรักและบูชามาก ฉากอย่างว่าเยอะ เขียนถึงบรรยากาศสเปนและมีจุดเอโร่ยแทรกมาได้สมกับเป็นอ.ดี กูชอบตรงนิสัยนายเอกที่กล้าได้กล้าเสียกว่าที่คิด
(Eda Yuuri) Negotiatorหรือโคโชนิน -เรื่องของนายเอกที่เป็นนักเจรจาและพระเอกที่เป็นมาเฟีย ปมในเรื่องและการเจรจาในแต่ละครั้งสนุกมาก อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆเยอะเหมือนกัน ทั้งฮาทั้งซึมทั้งสุข มีครบหมดในซีรี่ย์นี้
(อักษรเกิน ขอโทษ;w)
พวกไม่วายแต่จิ้นได้(หรือมันวายวะ?)
(มติชน)(Sally Gardner) Maggot Moon พระจันทร์เน่าหนอน - นิยายเสียดสีแนวดิสโทเปีย ประเด็นที่เล่นแรงอยู่ สงสารเด็ก ตัวเอกของเรื่องตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างเพราะเพื่อนสนิทของเขาที่ถูกจับตัวไป บทท้ายๆทำกูตกใจ เป็นนิยายที่ดีเล่มนึงเลย ถ้าจะจิ้นใครก็ตัวเอกกับเพื่อนเขานี่แหละ
(สรัสวดี)(ฮาเหล็ด โฮเซนี่) The Kite Runner เด็กเก็บว่าว - เป็นนิยายที่ดีมากๆ คำพูดในเรื่องจะเป็นอะไรที่เอามาทิ่มหัวใจได้ในภายหลัง เรื่องราวของเด็กชายสองคนที่มีชนชั้นต่างกัน เทศกาลแข่งว่าว สงครามและจิตใจอันบริสุทธิ์ของคนบางคน การกระทำในเรื่องนี้มีพลังมาก กูอ่านแล้วร้องไห้เลย จะจิ้นก็จิ้นได้ เพราะความรักที่บริสุทธิ์มากของเด็กคนนึง แต่กูไม่ได้จิ้นอะ
(สดใส)(เฮอร์มานน์ เฮสเส) เดเมียน-เป็นเรื่องที่อ่นงานแล้วกูรู้สึกหมิ่นเหม่พิกล การกระทำและความคิดของตัวเอกกับเดเมียนเป็นอะไรที่คาดเดาไม่ค่อยได้ อ่านไปจะแอบเฮ้ยอยู่ในใจเบาๆกับสิ่งที่มันคิด การอ่านต้องอาศัยการตีความนิดหน่อยไม่ก็ปล่อยอารมณ์ไปกับเรื่องมันเลย เรื่องย่อกูลืมๆไปแล้ว
(มติชน)(เดวิด มิทเชล) Cloud Atlas เมฆาสัญจร -เรื่องราวของผู้คนที่ผ่านในยุคสมัยต่างๆกันมา ถ้าจะจิ้น(หรือจริงๆไม่ต้องก็ได้ ชัดอยู่แล้ว)คือบทของจดหมายจากเซเดลเกม เรื่องของชายหนุ่มนักดนตรีและเพื่อนสนิทผู้เป็นนักวิทยาศาสตร์(ที่ต้องวิ่งรอกทำตามสิ่งที่ตานี่ขอร้องตลอด) พออ่านจนจบเล่มแล้วน้ำตาซึม ภาษาในเรื่องสามารถสื่อถึงยุคสมัยที่ต่างกันไปและบุคลิกนิสัยของผู้เขียนในยุคนั้นๆได้ดี เป็นนิยายที่กูชอบมากอีกเรื่องนึงเลย
(สนพ.ศรีปัญญา) ธีโอ น้องรัก-เป็นการรวบรวมจดหมายของวินเซนต์ แวนโก๊ะ เนื้อหาของจดหมายน่ารักดี ทำกูยิ้มในบางฉบับและทำหน้าไม่ถูกในบางฉบับ คำพูดบางช่วงหวานจนกูแอบตกใจ จะจิ้นก็ได้เพราะพี่น้องคู่นี้รักกันมากๆ
(กูจำสนพ.ไม่ได้) Aristotle and Dante Discover the Secrets of the Universe - ยังไม่มีแปลไทย เป็นเรื่องของอริสโตเติ้ลและดันเต้ เพื่อนรักสองคนที่นิสัยทั้งคล้ายและต่างกัน แนวComing of Age ที่อ่านเรื่อยๆ สบายๆ มีจุดพีคอยู่ช่วงท้ายๆ คู่ที่จะจิ้นนี่ไม่ต้องจิ้นก็ได้อะ 55 สองคนตัวหลักน่ะแหละ
(อมรินทร์) (ฮาร์ลาน โคเบน)ซีรี่ย์ไมรอน โบลิทาร์-เรื่องของไมรอน ตัวแทนเจรจานักกีฬาที่มักจะเข้าไปเกี่ยวเนื่องกับคดีอะไรๆอยู่เสมอๆ เนื้อเรื่องเป็นขนบเดียวกันหมดเลย คือมันจะหักไปหักมาและมาเฉลยว่าคนร้ายเป็นคนที่คาดไม่ถึงหรือมีเหตุผลหักล้างตลอด ส่วนตัวกูตามเพราะชอบภาษาในเรื่องที่จิกกัดดี และคู่วินกับไมรอน วินเป็นเพื่อนสนิทไมรอน คุณหนูตระกูลดังที่เก่งวิชาป้องกันตัวเเละเเคร์ไมรอนมาก อารมณ์ใครทำอะไรไมรอนคนนั้นตายน่ะ(และตายจริง) แอบซาดิสต์ เจ้าพวกนี้ชอบเล่นมุกเกย์กันบ่อยๆ
(อมรินทร์)(ปราปต์) กาหลมหรทึก-นิยายแนวสืบสวนของไทยที่สนุกใช้ได้เลย นำเอาความเป็นไทยมาผสมกับคดีได้ดี ปมในเรื่องที่มาระเบิดเอาตอนจบมันห้วนและง่ายไปหน่อยสำหรับกู แต่นับว่าเป็นนิยายไทยที่อ่านสนุกเลย ชอบตรงที่ทุกอย่างมาเชื่อมกันได้อย่างลงตัวแบบที่คาดไม่ถึงนี่แหละ อารมณ์แบบต่อจิ้กซอว์เสร็จ คู่ที่ดูมีกลิ่นอายแปลกๆคือคู่ตำรวจสองคนในช่วงต้นๆเรื่อง เรียกกันไอ้ลิงน้อยบ้าง อะไรบ้างจนกูแอบจิ้น 55
อือ จบแล้วมั้ง 55 ขอโทษนะมึง พิมพ์ไปเรื่อยๆแล้วมันดันยาว ส่วนใหญ่กูก็ตามอ่านจากที่มู้เก่าๆมีไว้อะ
>>19 เรื่องที่มึงชอบคล้ายๆ กับกูอยู่ กูชอบ irrational man / first love / beautiful affection (กูอ่านเวอชั่นที่ phoenix แปล) / 3 times blink / a little house แต่ Say goodbye and wave your hand กูว่า จบแค่พาร์ทแรกที่ในมังงะวาดถึงแค่นั้นจะสวยงามกว่า มีพาร์ทสอง และสามที่ต่อไปถึงเรื่องลูกกูว่ามันคลั่งไปละ แต่ก็สมกับโคโนฮาระ
ขอเพิ่มเรื่อง
Fragile โคโนฮาระ : นายเอกเกลียดขี้หน้าพระเอก กลั่นแกล้งในที่ทำงานตลอด จนถึงขั้นไปเปิดโปงพระเอกเป็นเกย์ในที่ทำงาน พระเอกลาออกแค้นจัด ลักพาตัวนายเอกมากักขังหน่วงเหนี่ยวและทรมาน ซึ่งพระเอกมันทำไปนี่ทั้งรักทั้งแค้น เพราะที่ผ่านมามันอดทนโดนอีนายเอกกลั่นแกล้ง ขโมยผลงาน มันก็ยอมเพราะชอบนายเอกมัน เรื่องนี้สำหรับกูออกแนวติดตามว่าเรื่องจะเลวร้ายไปถึงขั้นไหนกันวะ พระ-นาย ขอจัดว่าเหี้ยทั้งคู่สมกันดี (ชม)
จริงๆ จะมีเรื่องโจรขโมยวัว(CB) กับ Innocent Child (Denkiru) แล้วก็ที่นายเอกเป็น Wedding Planner (สนพ Astaroth) ที่เป็นของโคโนฮาระ แปลมาในบ้านเราอีกนะ แต่กูจำเนื้อหาไม่ค่อยได้ละ รู้แต่ว่า 3 เรื่องนี้เนื้อหาค่อนข้างกลางๆ แต่ยังไงก็อ่านสนุกกว่าวายหลายๆ เรื่อง *คือกูอวยโคโนฮาระ*
อยากมาเขียนยาวๆ แบบข้างบนเหมือนกัน อยากเสนอนิยายจีนอื่นๆ อย่าง รักไม่ได้ลิขิต (หิ้งกูวววววว) / Retarded / คนเลี้ยงม้า / ลำนำวิหคสวรรค์ / Belated Love กว่าจะรู้ว่ารัก ไรพวกนี้น่ะ
>>20 เออ คล้ายๆกันเลย ดีจัง 55 เพื่อนกูแม่งไม่มีใครอ่านซักเรื่อง ;血; กูก็อวยอ.โคโนฮาระนะ เพราะสำหรับกู กูอ่านแล้วไม่ผิดหวังเท่าไหร่ แต่Fragileแม่งเหี้ยจริง อ่านวางๆตลอด orz กูเคยอ่านโจรขโมยวัวนะ เรื่องมันเรื่อยๆ บรรยากาศญี่ปุ่นโบราณ มีเรื่องปีศาจเข้ามาเกี่ยวด้วย การกระทำของพระเอกนายเอกเป็นไปตามขนบบีแอลมาก อ่านเอาภาษากับบรรยากาศก็เหมะอยู่นะ
เออ เห็นมึงเขียนเลยนึกขึ้นได้ Retardedนี่ของสนพ.ไหนอะ ยังมีขายอยู่ปะ กูจำได้ว่าเคยอยากอ่านมากๆเมื่อนานมาแล้ว
Innocent Child (Denkiru) << ใช่เรื่องที่มัน incest ป่ะวะ น้องชายความจำเสื่อม กูจำได้ลางๆ Wedding Planner นี่จะซื้อหลายทีละ ไม่ได้หยิบซะที
Retarded นี่อยากอ่านมากเมื่อไหร่เขาจะรีปรินท์ T T
>>21 สำหรับกูถ้าเป็น โคโนฮาระ / เอดะ ยูริ / นางิระ ยู ซื้อๆ ไปเหอะ ยังไงก็ไม่ขาดทุน หรือเสียดายเงิน 5555 กับชอบงานของ อ บันเงะ ด้วย ดาร์กดี (บ้านเรามีแปลเรื่อง mother กับไอ้ที่เป็นครู-นักเรียนโรงเรียนศิลปะออกมา เรื่องแรกแปลไม่ค่อยดีแต่สารของเรื่องจัดว่ามืดหม่นอยู่)
>>22 ใช่ๆ innocent child เป็น incest ตอนฉากอย่างว่ากูว่าเป็นอะไรที่ประดักประเดิดดี เพราะทำกันตอนพระเอกความทรงจำยังเป็นเด็กอยู่เลย ส่วนตัวกลางๆ กับเรื่องนี้ ส่วน wedding planner ถือว่าปลอดภัยไม่ขึ้นรถไฟเหาะแบบบางเรื่องของโคโนฮาระ
Retarded ของ Fu เรื่องนี้ออกมานานมากแล้ว กูชอบกลวิธีการเล่าเรื่องนี้ พลอตคือพระเอกประสบอุบัติเหตุแล้วกลายเป็นเด็ก 5 ขวบ เรื่องจะเล่าผ่านมุมนายเอกที่เป็นคนดูแล โดยจะมีเล่าย้อนอดีตพระ-นายรู้จักกันได้ยังไงสลับไปด้วย เรื่องนี้มันสนุกที่นายเอกเป็นคนเล่าเรื่อง แต่อ่านไปจะพบว่านายเอกเป็นคนขี้โกหก กูชอบที่พออ่านไปแล้วมาอ่านย้อนอีกที จะพบว่านายเอกโกหกอะไรบ้าง และพอคิดถึงว่าที่มันไม่พูดความจริงก็เพราะอะไรแบบโอ้ยย สงสาร เรื่องนี้เฉลยส่วนพระเอกก็สนุกดี สำหรับกูถือเป็นเรื่องที่คิดอะไรต่อได้พอควร
แต่ชอบสุดคือ Unsuitable Lover รักไม่ได้ลิขิตของ ไป่อวิ๋น : นายเอกเป็นเกย์ที่ไฮโปรไฟล์ การงานดี หน้าตาดี มีฐานะ ตัวแกหลงใหลความสมบูรณ์แบบ อยากได้คนรักที่ดีพร้อมสำหรับตัวเอง และวันนึงเพื่อนนัดบอดมาให้พอเจอพระเอกก็รังเกียจเขา เพราะเขาเดินขาเป๋ เป็นอาจารย์หน้าตาก็ธรรมดา เรียกว่าสอบตกตั้งแต่แรก แต่สุดท้ายมีเหตุต้องมาอยู่ด้วยกันเพราะนายเอกอยากหาคนมาทำงานบ้าน (นายเอกห่วยเรื่องการบ้านการเรือน) และพระเอกมันเป็นพ่อบ้านพ่อเรือน ทำอาหารถูกปากนายเอกมาก ก็อยู่ด้วยกัน อีนายเอกก็รู้สึกแสนสบาย แต่ก็กดอีพระเอกทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว พระเอกเราก็หลงรักนายเอกก็ยอมๆ ไปจนมาถึงจุดนึง นายเอกก็เหี้ยทำร้ายใจพระเอกไปจนถึงจุดพระเอกรู้ว่ามันคงหมดหวังนายเอกจะรักมันแล้วก็เลยออกไป ทีนี้พอเขาไม่อยู่นายเอกมันถึงเพิ่งรู้ตัวว่ามันชอบอีกฝ่ายมาก ปกตินิยายทั่วไปมันควรจบแถวนี้แต่ไม่ว่ะ เพราะมันไปต่อในจุดที่ พระเอกมีคนรักใหม่แล้ว และพระเอกก็คิดแบบที่นายเอกพร่ำบอกว่า มันไม่เหมาะสมกับนายเอกหรอก นายเอกควรเรื่องคนที่เหมาะกับตัวเองจะดีกว่า เป็นเรื่องที่เปิดมานายเอกเหมือนเป็นเคะราชินี แต่เรื่องกลับดราม่าปวดหัวใจสัสๆ
ขอโทษที่รีวิวไม่ต่อเนื่อง กูอู้งานไป นึกได้ก็มาพิมพ์อ่ะ เลวววว 5555555
>>24 อยู่ในระดับอ่านได้แต่สำนวนมันไม่ลื่นอ่ะ เทียบแล้วอันที่เป็นโรงเรียนศิลปะอันนี้ไหลลื่นกว่า กูพูดประสาคนไม่รู้ญี่ปุ่นนะ แต่บันเงะ เพื่อนกูที่เป็นโอโตเมะเคยมาแนะนำงาน NL เขา พอเห็นมีคนแปลเลยซื้อมาอ่านมั้ง กูว่า mother มืดนะ พระเอกน่ากลัวชิบหาย พลอตเหมือนนิยายอย่างว่าตามสูตร แต่พอมาเฉลยปมพระเอก อดีตความเป็นมาฮี มืดมนมากๆ แต่ไอ้เรื่องโรงเรียนศิลปะ กูชอบตอนเฉลยและสิ่งที่พระเอกมันตัดสินใจหลังจากมันอ่านจดหมายของอดีตแฟนเก่านายเอกว่ะ ตอนนั้นกูแบบ แค่ไม่กี่บรรทัดแต่รู้สึกความยันเดเล่พระเอกมาก แบบมันโหดร้ายกับนายเอกนะที่ต้องเข้าใจผิดแบบนี้ตลอดไป กลายเป็นจบแบบนายเอกมีความสุขแบบอยู่ในกำมือพระเอก พระเอกแม่งผูกมัดนายเอกได้อิมแพคดี มึงเหี้ยมาก (ชม)
กูว่า บันเงะเป็นคนเขียนตอนจบแบบทิ้งอารมณ์ดิ่งลงไปดี อธิบายไม่ถูกว่ะ อยากให้มีเอามาแปลอีกเหมือนกันแต่แบบถูกลิขสิทธิ์คงหวังยากสินะ เนื้อหามีแต่แรงๆ
>>25 กูว่าเนื้อหามืดเกิด มีหวังโดนไดโนเสาร์จับแน่มึง โหย แต่ละอย่าง 55 คือปมมันแรง เนื้อเรื่องมันหม่นนะ อ่านจบแล้วอารมณ์ค้างไปนานเลย mother ทำกูเฟสปาล์มฉากพระเอกอิจฉาอ้วกเพื่อนนายเอก orz คุณพระ อะไรมันจะขนาดนี้ ตอนนี้กูอยากให้ได้ลิขสิทธิ์เรื่อง 37°กับงานของอ.ทาคาโต้ รุกะว่ะ เนื้อเรื่องแหวกดีโดยเฉพาะเล่มที่นายเอกถูกล่ามไว้กับเปียโนและถูกพระเอกจ้องมองด้วยแววตารักใคร่(กูประชด) เออแล้วก็่นอ.ชิบาตะ โยชิกิด้วย เรื่อง聖なる黒夜อะ อ่านแล้วแม่งงง ความแค้นช่างหอมหวานและตำรวจกับยากุซ่านี่ช่างแจ่มจริงๆ 55
>>26 กูอ่านแต่ที่แปลมาว่ะ แต่เรื่องไหนแม้มันยังไม่แปลแต่มึงว่าดีและอยากอวย ถ้าสะดวกยังไงรบกวนพิมพ์เรื่องย่อรีวิวสั้นๆ ได้มั้ยวะ เผื่อสักวันกูเห็นมีแปล หรือเขาขอ LC มากูจะได้ซื้อมาลองอ่าน
เออมีฉากอิจฉาอ้วกนี่สุดตีนจริงๆ คือแบบพระเอกดูเป็นคนที่ภายนอกพร้อมทุกอย่าง แต่จริงๆ แล้วมีปมด้อย เหมือนเรื่องแม่มันทำให้มันคิดว่าตัวเองด้อยค่าสุดๆ กระทั่งอ้วกของคนอื่นก็ยังอิจฉา หดหู่ชิบหาย แต่บันเงะจากที่เพื่อนกูเล่างาน NL เขาและที่อ่านมา งานเขานี่ต้องมีประเด็น incest ทั้งนั้นเลยวุ้ย แบบจะมีทุกเล่มเลยป่ะฟะ 555
>>27 ได้ๆมึง ไม่ต้องรบกวนอะไรทั้งนั่น กูยินดี 55
37°เป็นเรื่องของนายเอกที่เหมือนจะปิดบังว่าตัวเองเป็นเกย์ แต่พอมันได้พบกับพระเอกก็สปาร์คกันอะ รู้สึกชอบ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร จนวันนึงที่มันต้องเอางานไปให้พระเอก(หรือพระเอกเอางานไปให้ก็ไม่รู้ กูอ่านนานแล้ว ไม่มั่นใจ) วันนั้นเป็นวันที่พระเอกมีไข้พอดีแต่เป็นไข้อ่อนๆ แล้วสองคนนั้นก็มีอะไรกัน พระเอกเลยย้ายมาอยู่กับนายเอก ทั้งเนื้อทั้งตัวมีกระเป๋าใบเดียว อารมณ์ประมาณอาจจะหายไปเมื่อไหร่ก็ได้แต่ก็ยังไม่หายไปไหนซักที แล้วนายเอกเนี่ยจะชอบมีเซ็กส์แบบแรงๆ พระเอกที่หลังๆเริ่มรักนายเอก(ด้วยนิสัยและการอยู่ด้วยกัน)ก็ไม่อยากทำร้ายคนที่ตัวเองรัก จนเหมือนมันมีเรื่องอะไรกันนี่แหละ(กูจำไม่ได้อีกแล้ว ขอโทษTT) พระเอกเลยออกจากห้องนายเอกไป ทั้งสองคนนี้ก็ต่างมีชีวิตของตัวเองจนวันนึงได้มาเจอกันอีกครั้ง ถึงเพิ่งรู้ว่ายังรักกันอยู่ ทั้งสองคนจึงเหมือนกับกำลังเป็นไข้อ่อนๆที่อุณหภูมิ 37°ไม่ใช่ไข้ร้ายแรงแต่ยาวนานและคงทน อะไรทำนองนี้ คือเรื่องนี้กูชอบที่ภาษากับการบรรยาย มันดูมีอะไรดีอะ 55 แถมตอนจะจบฝ่ายใดฝ่ายนึงซักคนมันยังมีภรรยาอยู่ด้วย 55 จำไม่ได้ละว่าหาทางยังไง เอาเป็นว่าแฮปปี้
งานของอ.ทาคาโต้ นี่กูก็อ่านนานมากแล้ว เอาเป็นว่ามันคือเรื่องของนายเอกที่จู่ๆก็ตื่นมาในห้องที่ตัวเองไม่คุ้นตา ขาถูกล่ามเอาไว้ด้วยเเกรนด์เปียโน ก่อนจะเห็นพระเอกนั่งจ้องตัวเองอยู่ คือเหมือนนายเอกไปมีเรื่องกับพระเอกที่บอกว่าให้อยู่ห่างๆตัวเอง ตื่นมาอีกทีเลยโดนล่ามไปแล้ว 55 โดยที่ตอนมันโดนล่ามเนี่ย อยากได้อะไรพระเอกเอาให้ได้หมดยกเว้นอิสระ แล้วในทุกๆวัน พระเอกจะเปิดห้องเข้ามานั่งจ้องนายเอกอยู่แบบนั้น นายเอกก็อึดอัดเลยอยากจะหนีออกไป จนสุดท้ายพอมีโอกาสกลับเริ่มเห็นอีกด้านของคนที่ตัวเองคิดว่าเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ..ราวๆนี้แหละ
ส่วนเรื่อง聖なる黒夜 กูแนะนำให้ตามบล็อกนี้ไปเลย เพราะกูก็รู้จักจากบล็อกนั้นแหละ 55
m.exteen.com/blog/tan-bi/20100120/shibata-yoshiki-seinaru-kuroyoru-la-sainte-nuit-noire
บล็อกคุณทัมบิรีวิวนิยายเยอะดี ลองดูเผื่อสนใจ เออใช่ เรื่องนี้ก็น่าสนใจด้วยมึงm.exteen.com/blog/tan-bi/20100610/aki-makura-ashita-mo-aishiteru-i-will-always-love-you
ชิบหาย หัวหน้ามา กูไปละ ฟฟฟฟ
>>28 โอ้ยยเรื่อง 37° ที่มึงเล่ากูชอบแนวนี้ว่ะ ชอบคอนเซปที่เปรียบความสัมพันธ์กับอุณหภูมิไข้ แพ้ทางเนื้อหาแนวนี้ (อย่าง first love กูก็ชอบตอนที่เปรียบกับหนังเรื่อง Edward's โรแมนติคมาก) ยิ่งดูเรียลๆ เป็นรักพวกซาราลี่มังยิ่งดี กูจะลุ้นให้มีคนมาแปล และขอค่ายที่มันไม่แปลมั่ว ฟฟฟฟฟฟ
เรื่องเปียโนก็น่าสนใจดีนะ พระเอกแม่งคุกคามสัส 55 ส่วนคุณ tanbi กูเคยอ่านรีวิวเขาบางเรื่องว่ะ ไว้จะลองกดเข้าไปอ่านขอบคุณมึงหลายๆ
รีวิวเยอะสัด แต่กูไม่มีตังค์นะเว้ย 5555 อย่าทำให้กูมีกิเลสดิวะ
พวกมึงอ่านฟิคมั้ยวะ มึงว่าใครเขียนฟิคโอเคบ้าง
มาช่วยรีวิวเรื่องที่กูพอนึกเนื้อเรื่องออกนะ
ค่าย cb
Beautiful Beloved (Nagira Yuu) พระเอกพูดติดอ่าง เลยมักถูกเพื่อนๆแกล้งอยู่เสมอ ส่วนนายเอกเป็นพวกคนหน้าตาดี ออกแนวคนสวยเอาแต่ใจ แต่พระเอกก็หลงใหลนายเอกมาก เอาแต่พูดว่าชอบ ยกย่องให้เป็นพระราชา นายเอกก็รู้สึกดีที่ถูกมองอย่างหลงใหลแบบนั้น แต่พระเอกไม่เคยมองนายเอกเป็นอย่างอื่นนอกจากพระราชาที่รักและเทิดทูนเลย
เห็นโม่งบนๆก็การันตีงานอ.นางิระยู กูก็คงไม่ต้องพูดอะไรมาก โทนเรื่องไม่อบอุ่นเท่าเรื่องอื่น ก็มีบ้างอย่างช่วงเวลาที่พระเอกกับนายเอกอยู่ในห้องเรียนกันสองคนสมัยเรียน แต่เพราะพระเอกค่อนข้างยังไงดี จะว่าโง่ก็ได้ เลยไม่ค่อยมีโมเมนท์อบอุ่นหัวใจเท่าไหร่ แต่ส่วนตัวกูชอบนายเอกแบบนี้นะ หยิ่งและสูงส่ง แต่สุดท้ายก็ต้องมาไล่ตามผู้ชายที่เป็นเหมือนคนรับใช้ของตัวเอง
Daybreak After A Dark Night (Miyao Aoi) - นายเอกเป็นอาจารย์อายุสามสิบ แต่งงานมีเมียแล้ว ส่วนพระเอกเป็นนักเรียน นิสัยดิบเถื่อน เอาแต่บอกให้นายเอกมาเป็นเมียตัวเอง ระหว่างที่พระเอกกำลังวิ่งไล่จับนายเอกข่มขืนอยู่ ทั้งคู่ก็โผล่ไปอยู่อีกโลกนึง เป็นโลกที่พระเอกแข็งแกร่งมาก และต้องคอยปกป้องนายเอก (แต่ก็ข่มขืนนายเอกด้วยนะ) แล้วก็เอาชีวิตรอดในโลกนั้น คือแม่งกลายเป็นแฟนตาซีไปเลย ตอนกูอ่านแรกๆก็ไม่คิดว่ามันจะมาแนวนี้อะ5555 แต่อ่านแบบไม่คิดอะไรก็เพลินดี
ค่าย md
Persel Blood หรือ Jain no Chi (Sano Fuyuko) - ซีรีส์งูความยาวสี่เล่มจบ เนื้อเรื่องเกี่ยวกับยากุซ่า โทนเรื่องออกแนวมืดมนอยู่ในโลกมืด มีแต่ความสัมพันธ์ที่เริ่มจากการข่มขืน มีใช้กำลังข่มขู่ มี3P มีรุมข่มขืน จนกระทั่ง Mind Break ด้วย
เล่มแรก นายเอกเป็นลูกลับๆของหัวหน้าแก๊งยากุซ่า พระเอกเป็นบอดี้การ์ดที่ถูกส่งมาดูแลนายเอก นิสัยพระเอกก็เถื่อนๆแบบฉบับยากุซ่านั่นแหละ แรกๆกูสงสารนายเอกมาก แต่ตอนหลังนายเอกก็รักพระเอก เลยสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าแก๊งต่อ เพราะอยากได้พระเอกมาเป็นของตัวเอง
เล่ม 2 เป็นอีกคู่นึง นายเอกเป็นอัยการมาพัวพันกับคดีที่เกี่ยวกับพระเอกที่เป็นยากุซ่า พระเอกเป็นรุ่นน้องสมัยเรียนของนายเอก รู้ความลับของนายเอก เลยแบล็กเมล์แล้วจับนายเอกข่มขืน
เล่ม 3 เป็นเรื่องต่อของเล่มแรก
เล่มสุดท้าย พระเอกเป็นนายน้อยของอีกแก๊งนึง ซึ่งเป็นศัตรูกับแก๊งของคู่แรก นายเอกเป็นรองประธานบริษัท แต่งงานมีเมียแล้ว แต่เมียนายเอกมีชู้ พระเอกก็มีคลิปหลักฐานที่เมียนายเอกเล่นชู้เลยเอามาข่มขู่นายเอก เรียกร้องเอาเงิน แล้วก็จับนายเอกข่มขืนด้วย
ส่วนตัวกูอ่านซีรีส์นี้แล้ว กูแทบไม่อยากอ่านแนวมาเฟียยากุซ่าอีกนานเลย 55555555
ค่าย sg
Cold Series (Konohara Narise) - พระเอกประสบอุบัติเหตุความจำเสื่อม นายเอกรับพระเอกมาดูแล แต่ไม่ยอมบอกอะไรในอดีตเกี่ยวกับพระเอกเลย พระเอกก็เลยได้เริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ แล้วก็ชอบนายเอกด้วย แต่นายเอกกลัวว่าถ้าพระเอกความจำกลับมาแล้ว จะหาว่าตัวเองหลอกพระเอกที่ความจำเสื่อม ก็เลยไม่ยอมรับความรักจากพระเอก เนื้อเรื่องก็มีปวดใจบ้าง แต่โดยรวมกูว่าเรื่องนี้น่ารักนะ อ่านแล้วมีความสุขดี พระเอกตอนความจำเสื่อมนี่แสนดีและน่ารักที่สุด กูชอบพระเอกมากอะ
เรื่องนี้เหมือนกูจะเคยมาคุยกับพวกมึงในมู้สวนดอกไม้เก่าด้วยนะ แต่เป็น Cold Fever ภาคสุดท้ายเลยอ่ะ จะไปขุดๆมาแปะไว้ด้วยก็ได้ กูเป็นคนที่บอกเองว่าถ้าอยากได้บรรยากาศน่ารักๆ อ่านแล้วมีความสุขก็อ่านแค่ 2 เล่มแรกก็พอ เพราะเล่มสามมันมาคนละแนวกันเลย อ่านแล้วเจ็บปวดชิบหาย สงสารนายเอกมาก กูนั่งอ่านก็ด่าพระเอก(ที่เคยแสนดีและน่ารักที่สุดของกู)ว่าเหี้ยตลอดเรื่อง แม่งเหี้ยจริงๆนะกูช้ำใจ
>>37 Persel Blood กูชอบเล่มแรกสุดว่ะ ดูมันลงตัวดี เล่ม 2 อ่านได้ เล่ม 3 กูว่าช่วงแรกยืดๆ มาปวดตับนายเอกโดนข่มขืน ฮืออออออ
อจ นางิระ ยู ขอรีวิวเรื่องที่กูว่าไม่เวิร์คไว้ดีกว่า เป็นความไม่ชอบส่วนตัวกูน่ะนะ
CB
Love Holic พระเอกซึ่งเคยเป็นสตอล์กเกอร์นายเอกจนโดนจับขึ้นโรงขึ้นศาลไปแล้ว ไปเจอนายเอกเข้าโดยบังเอิญ นายเอกตกใจ ลื่นตกจากสะพานลอยแล้วดันความจำเสื่อม พระเอกเลยเนียนให้นายเอกมาอยู่กับตัวเอง พลอตเหมือนจะพาไปสู่นิยายขายฉาก แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ แต่กูไม่ชอบนิสัยพระเอก รู้สึกมันเหี้ย เห็นแก่ตัว แถมจบเรื่องไม่รู้สึกมันได้รับบทเรียนอะไร ออกจะชีวิตดีเกินไปน่ะ พอหงุดหงิดพระเอกเลยไม่อินความรักของพระ-นายน่ะนะ
จำชื่อเรื่องไม่ได้แต่เป็นงานเดบิวของ อจ แก สองเล่มจบ เนื้อเรื่องกูนึกว่านิยายแจ่มใส หรือการ์ตูนวายดาษๆ พี่สาวนายเอกหนีการแต่งงาน นายเลยต้องปลอมตัวเป็นเจ้าสาวให้แทน เนื้อเรื่องยุคปัจจุบันด้วยนะมึงงง แล้วพลอตมีแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แต่เขียนมาได้ไงตั้งสองเล่มก็ไม่รู้ เล่มสองคือแต่งงานเป็นสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน นายเอกก็นุ่มนิ่มน่ารำคาญมาก ไม่น่าเชื่อว่าเป็นคนเขียนเดียวกัน.........
ของ อจ เอดะ อยากแนะนำเรื่อง I can't breathe without you (สนพ Denkiru) นายเอกเป็นนักเขียนการ์ตูนที่แม่งทำอะไรไม่เป็น ไม่เป็นเลยจริง จริงงงงงง คือพระเอกซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กและอยู่ข้างห้อง (มาอยู่เพื่อดูแลนายเอก) ต้องคอยดูแลทุกสิ่งอย่างให้หมด ขนาดงานเขียนการ์ตูนนายเอกยังได้วาดแค่เดือนละ 8 หน้าด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ มาวันหนึ่งนายเอกเสือกดังขึ้นมา มีคนเข้ามาวุ่นวายนายเอก และทำให้นายเอกกับพระเอกต้องอยู่ห่างกันออกมา
เรื่องนี้พระเอกน่ารักมากๆๆๆ นายเอกทั้งที่มันควรจะน่าหงุดหงิดแต่กูอ่านกลับรู้สึกมันน่าเอ็นดูเวลามันอ้อนพระเอกน่ะ แต่ดีสุดคือพระเอก อยากได้แบบนี้มาดูแลสักคนเลย 55+ เรื่องนี้มีเล่ม 2 เห็นมีค่ายหนึ่งประกาศทำต่อออกมาแล้ว แต่กูยังไม่ได้ซื้อเลยสัสส อยากรู้การแปลเป็นไงด้วย
กูมาแปะสามเรื่อง รอโม่งอื่นผลัดกันมาเม้าต่อ
พวกมึง ซีรี่ย์ดอกไม้ของอ.ทาคาไรที่บงกชพิมพ์ชื่อไทยชื่ออะไรวะ จะได้ไปหาในงานหนังสือถูก
เพื่อนๆ กุมีงบ อยู่ 2000 กูอยากได้นิยายที่แบบ เล่มเดียวจบ ดีๆ อะ อ่านแล้วดีงาม กุไม่มีเวลา หาแล้ว พวกมึงแนะนำทีได้มั้ย (เดี๋ยวไปตั้งที่มูวายด้วย)
กูชอบมาโอของลวิตว์ไม่วายนะเรื่องนี้
ถ้าวายกูเชียร์ฝากรักไว้ในอุ้งมือหมีกับstichของRi-ne
เห็นในเพจนาบูเรื่องอีเอสจะหมดสต๊อกแล้ว โนวววว กูยังไม่ได้ซื้อเลย
กว่าจะพิมพ์เพิ่มก็อีกนานด้วย ;___;
พวกมึงทำให้เงินในมือกูสั่นมาก
โอ้ยมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กุทำลิสแล้ว เงินไม่พอ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง /มองหมีกะ อีเอส
กูว่าถ้าเงินไม่พอมึงเก็บอีเอสก่อน หมียังไม่น่าหมดง่ายหรอก มันพึ่งออกปีนี้เอง อย่างอีเอสนี่กว่าจะหมดก็นานอยู่นะ
และกูก็ยืนยันแบบโม่งบนๆว่าตอนพิเศษของทั้งสองเรื่องคือส่วนที่เด็ดที่สุด เป็นคนเขียนที่ทำให้กูรู้สึกคุ้มเงินทุกครั้งที่ซื้อเล่มก็เพราะตอนพิเศษนี่แหละ
นึกถึงเวลาอ่านนิยายบางเรื่องจบห้วนๆไม่มีฉากให้ฟินต่อ อยากได้ตอนพิเศษ หรือไม่บางเรื่องก็มีแต่ตอนพิเศษที่มึงไม่ได้อยากรู้หรืออยากอ่าน
แต่กูว่าคนเขียนทำออกมาดี เป็นอะไรที่ถ้ามึงอ่าน มึงจะรู้สึกเติมเต็มเนื้อเรื่องหลัก กำลังอิ่มพอดีคำ ...และมาเรียกร้องขอภาคต่อขุ่นรุตและน้องจีกับกูเสียเถิด
ถ้าชอบคนเขียนกูอยากแนะนำให้เก็บสติชไปก่อน เรื่องนี้กูมาตามช้าไป ตอนไปถามเขาบอกว่าไม่มีกำหนดพิมพ์เพิ่ม กูนี่ร้องเลย ต้องหามือสองเอา
นานมากกว่าจะออกพิมพ์ครั้งที่สองมา ถ้าหมดรอบนี้กูว่าน่าจะยาว
กูไปอ่าน 7เกมละ ขอให้พวกมึงโชคดี...จากโม่งที่ล้มละลายไปแล้ว
คนเขียนคนนี้ถ้ามึงจะตามเขามึงต้องตามให้ถึงที่สุด เด็ดรองจากตอนพิเศษในเล่ม คือตอนย่อยๆในเพจที่เขาเอามาลง กูนี่ชอบน้องจีกับขนมหวานมาก
>>52 จับมือมึงๆ กูรอสักวันจะได้เห็นคุณรุตและน้องจีกูสวยๆบนปก คุณสามสีก็ดี ตระกูลนี้กูแดกหมด
>>53 ในบล็อคๆ กูก็ชอบอ่านพวกตอนพิเศษเสริม สนุกดี อยากให้เอามาทำเล่มมุงหลังคาขายบ้างเลย
กูตามสุดยันนิยายNL จริงๆคือกูตามNLมาก่อน คีตากูมารู้ทีหลังต้องไปตามเอาหน้าเว็บ เอาเป็นว่ามีครบหมดแล้ว กูสบายใจแล้ว ตอนนี้รอคำสาปอยู่
>>54 กูก็ตามคีตาแต่กูตามเพราะจะได้อ่านตอนพิเศษในบล็อคเขารู้เรื่องสุดท้ายกูมีงานเขาหมดทุกเล่มเหอๆ กูชอบงานNLเขานะ เขียนนางเอกได้ออกมาดีเลยกูรักท่านเมรี่ เรื่องคู่มือปีศาจบางครั้งอ่านไปอ่านมากูยังเผลอเชียร์อาเชอร์ อลิเซียเลย แต่ให้องค์หญิงอยู่กับผู้กล้าแหละดีแล้ว ยังไงอาเชอร์ก็คงโดนเฟร์นโซนออกมา
กูมาอัพเดท รีวิวนิยายฉบับโม่งว่ะ
แบบที่แล้วแนวนอนมันอ่านยาก เลยทำเป็นแนวตั้ง กับจัดหมวดตาม สนพ ให้ จะได้หาง่ายๆ
โหลด >> https://www.mediafire.com/?ek5rffc2as9dzcg
จากนี้ไปใครอยากนินทา สนพ ไหนเชิญเต็มที่เลยเลยนะเมิง กูรอคีย์ประวัติให้พวกมึงอยู่
แล้วถ้าใครอยากรีวิวนิยาย กูอยากขอร้องมึงช่วยระบุ 'สนพ' กับ 'คนแต่ง' ให้กูที (แล้วก็ถ้ามันไม่มีฉบับแปลไทยก็ระบุให้กูด้วย) มีหลายเรื่องที่กูหาข้อมูลตาเหลือก แม่งงง เสือกยังไม่พิมพ์เป็นภาษาไทย T T กูจัดหมวดไม่ถูกเลยว่ะ
เออ... ว่าไปกูมาพิมพ์นี่ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ใส่เรื่อง Mating Season ที่ >>33 ทักไว้ คือกูลืม.... ไว้อัพเดทอีกทีกูตะมาอัพให้นะมึง อย่าทวงกูล่ะ
>>58 กูทำรีวิวไปกูก็ได้ความรู้ไปนะมึง บาง สนพ กูก็แทบไม่เคยรู้จักว่ะ ขอบใจพวกมึงที่ช่วยกันรีวิวมาก ทำเอากูจัดไฟล์ไปเกิดกิเลสไปเลย ส่วนรีวิว กูกลับอยากอ่านรีวิวเรื่องเหี้ยๆที่มึงว่านะ เพราะกูกลัวมือกูไปหยิบมาให้ช้ำใจมากว่ะ 555 ส่วนเรื่องไฟล์มีความผิดพลาดอะไรกูขออภัยด้วย มีจุดไหนที่เห็นสมควรแก้ก็บอกกูมาได้เลยนะเว้ย ไว้อัพเดทรอบหน้ากูจะแก้ให้มันดีขึ้นนะ
สมัครgmailแล้วเขียนลงgoogle docปรับเป็นpublicง่ายกว่านะเพื่อนโม่ง ไม่ต้องคอยอัพโหลดขึ้นมีเดียไฟล์ด้วย
>> 39 มีเพียงดอกไม้ที่รู้
เพื่อนโม่ง เมื่อวานกูไปงานสัปดาห์มา ตอนหลังทุ่มนึงนี่โล่งดีว่ะ มันเปิดถึงสามทุ่ม เดินสะบายดี ถ้ามึงไม่มีของแรร์ต้องไปสอยกูแนะนำ แต่ถ้ามีรีบไปแต่เช้าเหอะ นี่กูพลาด box เจิ้นหวนเลย ;_;
สุดท้ายกูก็ยังไม่ได้ซื้อลู่เหริ่น กูกลัวมันคล้ายๆคนเลี้ยงม้า ไม่อยากอ่านแนวซ้ำๆ
มาบอกข่าว บูทสนพ.บ้านวรรณกรรม box set เพชรพระอุมา 2 ภาค จาก 11,280 เหลือ 7,896
ถ้าซื้อแยก จาก 5,640 เหลือ 4,230 ไปช้อปได้ในงานสัปดาห์หนังสือ
เพื่อนโม่งงงง กูสอยes กับ7thมาละะะ อุ้งมือหมีรอรอบหน้าเงินหมด
จะรีบอ่านจะได้มากรีดร้องด้วยคน5555555
เพื่อนของเพื่อนกูชอบยอนิมว่ะ วันนี้ไปต่อแถวบูธบีทูเอสเอาลายเซ็นด้วย พอถามว่าเป็นไง นางก็ตอบว่าเขียนบทพูดเยอะ ไม่ค่อยเน้นบรรยายไรงี้ เหมือนอ่านการ์ตูนดี แต่เท่าที่จำได้ ในโม่งนี่เคยยี้กันไม่ใช่เหรอวะ กูหยิบเรื่องบทเรียนรักที่มันซื้อมาเปิดผ่านๆคิดว่าภาษาก็โอเคอยู่ แต่กูเชื่อโม่งว่ะ 555
>>68 งานยอนิมเป็นนิยายพลอตดาษๆตลาดๆแบบละครหลังข่าว ไม่มีมิติหรือปมเรื่องที่ซับซ้อนอะไร ออกแนวตบจูบมาตรฐานละครไทยแบบที่เด็กๆเห่อหมอยมักจะชอบกัน แล้วก็ภาษาอ่านง่าย ทำให้คนไม่ชอบนิยายที่บรรยายเยอะๆเข้าถึงได้ง่าย กูว่าที่ดังเพราะนางขายนิยายแบบเจาะตลาดได้ถูกกลุ่มน่ะ คือผลิตงานแบบที่ติ่งเห่อหมอยชอบกันนั่นแหละ
แต่ถามว่ากูอ่านมั้ย กูก็อ่านนะ55555 กูอ่านเพราะอยากรู้ว่าทำไมดัง อ่านแรกๆโคตรปวดหัวกับนายเอกตุ๊ด(กูอ่านเกียร์ไนท์เรื่องแรก) แต่อ่านๆไปแบบไม่คิดไรแม่งก็เพลินดี คือมึงอย่าใช้สมองมากเวลาอ่านเว้ย แล้วก็ถ้าหวังจะได้อะไรจากนิยายพวกนี้ก็อย่าเสียเวลาอ่านเลย คือให้สรุปง่ายๆ เหมือนนิยายแจ่มใสฉบับวาย แต่เน้นเย็ดกันเป็นหลัก อ่านเพื่อความบันเทิงได้อย่างเดียว(ซึ่งกูไม่รู้ว่ามึงอ่านแล้วจะบันเทิงด้วยมั้ย5555)
ว่าแต่ยอนิมนี่ ดีกว่าเดมซ่าหรือเปล่า อย่างน้อยกูจะได้โล่งหน่อยที่เค้ายังไม่ถลำลึกมากกว่านี้
พูดถึงอีเดม กูมีเรื่องบันเทิงอย่างนึงที่เพิ่งรู้ กูไม่รู้ว่ามันรู้ๆกันอยู่มานานยังนะ แต่กูเพิ่งมารู้ กูบังเอิญไปเปิดเจอนิยายมันเด้งอัพปกติในเด็กดีพวกหน้าอัพเดตหน้าแรกไรงี้ใช่ไหมมึง แล้วกูเจอเรื่องนึง ยังไม่ลงสักตอน แต่คอมเม้นแม่งไปร้อยกว่าละ กูเลยลองกดเข้าไปดู ปรากฏว่ากูเห็นอีเดมมันไปเม้นว่าเจิมหรือเหี้ยไรสักอย่าง เป็นร้อยคอมเม้นเลยมึง กูเลยเพิ่งรู้ว่ามันปั่นคอมเม้นสร้างกระแสกัน แล้วกูก็เจอทำนองนี้อีกหลายเรื่อง แต่เป็นเครือเดียวกันกับพวกอีเด็มหมด ส่วนใหญ่เป็นพวกนักเขียนดังๆด้วยนะมึง
สรุปก็คือที่กูเจอนะเป็นนักเขียนที่น่าจะรู้จักกับอีเด็ม ทั้งวายทั้งนอมอลทั้งฟิค แล้วก็วงๆในพวกมันนั่นแหละช่วยกันปั่นคอมเม้นต์ ไอ้พวกนี้มันจะมีนิยายเซ็ตเขียนร่วมกัน มึงลองไปคุ้ยๆดู อีเด็มนี่กูรู้สึกว่ามันจะคบแต่นักเขียนดังๆหน่อย เพราะเมื่อก่อนยอนิมก็ดังจากไอ้รักโคตรๆ ก็เห็นอีนี่มันเข้าไปทักยอนิมหน้าเพจอยู่ ตอนนี้ไม่รู้มันยังสมานฉันท์กันอยู่ป่าว แต่ประเด็นคือกูเห็นนักเขียนพวกนี้มันเข้าไปปั่นคอมเม้นให้พวกกันเองแล้วบันเทิงดี 55555
กูไม่ชอบผลงานยอนิมเท่าไหร่ หาความมีคุณค่าไม่ได้ในผลงานเลยเฉยๆ แต่การวางตัวเขาค่อนข้างดี ถ้าพูดถึงนิสัยกูชอบมากกว่าอีเดม
กูเห็นหน้ายอนิมละมึง เพื่อนที่ไปขอลายเซ็นมันถ่ายรูปด้วย ไม่เหมือนที่คิดไว้เท่าไหร่เเฮะ เฮอะๆ
กูต้องไปต่อเข้าคิวของลายเซ็นยอนึมเพื่อเพื่อนที่ฝากซื้อว่ะโม่ง โอยชีวิต...
กูเห็นคนถ่ายรูปคู่กับหนังสือยอนิมอย่างปลื้มปิติ....
โอ๊ย ทำไมมีโม่งร่วมชะตากรรมต่อแถวยอนิมเยอะจังวะ มากอดที
ฮือๆๆ พวกแม่งช่วยเอาบูธนาบู เด็กซ์ เบอเกอรี่ แยกจากกันได้ไหม กูจะสลบคาฮอล์อยู่แล้ว
งานยอมนิมกูเคยลอง อ่านฟรีในเว็บยังรู้สึกเสียสายตาเลย
มันไม่มีเหี้ยอะไรจริงๆมึง แล้วแม่งก็มีแต่ถ่อยๆหยาบๆคายๆ
กูไม่มีอคติอะไรกับนักเขียนนะ แต่เรื่องที่เขาเขียนนี่ให้อ่านเพลินๆยังเพลินไม่ออกเลย
ไม่สิ ต้องถามว่ามันเพลินจากไอ้เรื่องพรรค์นี้ได้จริงๆเหรอวะ 5555555555
กูอ่านงานยอนิมนะ(เพราะเพื่อนยัดเยียดกูจัง) กูว่าเขาเขียนสำนวนแข็งๆทื่อๆ นายเอกสาวแตก
เนื้องานข้างในกูเห็นด้วยกับโม่งด้านบนๆ อ่านฟรีบนเว็บยังพอทำใจอ่านไปได้เรื่อยๆเหมือนมึงเปิดทีวีดูละคร คำหยาบใส่มาแบบขนบนิยายแนวๆนี้ ทั้งเรื่องมีแค่งอนง้อ เย็ดกัน ให้เทียบกันที่ตัวบุคคลกูว่ายอนิมวางตัวดีกว่าเดมซ่า ส่วนงานกูว่าตัดสินใจยาก พอๆกันคือหาเนื้อหาสาระอะไรไม่ได้ทั้งคู่
นิยายแบบนี้กูว่าในตลาดมีเยอะนะ แค่สองคนนี้มันดังเปรี้ยง พูดถึงเรื่องอื่นที่กูเคยอ่านแล้วคิดว่าหาสาระไม่ได้พอกันคือมาโปรด กูไม่เคยเข้าใจว่าทำไมมันขายดิบขายดีพิมพ์แล้วพิมพ์อีก กูอ่านแล้วก็มีแค่เย็ดแล้วติดใจ มึงเป็นของกู พระเอกทำตัวเหี้ยๆ นิยายค่ายฮูกมีแนวนี้เยอะ
พอพูดแล้ว ระดับสูงขึ้นมาอีกนิดสำหรับกูคือจอมร้าย ทั้งเรื่องจอมขวัญมันก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเหมือนกัน เช่นเดียวกับลิ้นกับฟัน มีผัวปุ๊บกลายเป็นสาว หนังสือหนามากอ่านจนจบแล้วไม่ได้อะไรในชีวิตขึ้นมา นี่ก็ขายดิบขายดี นาบูเป็นสนพ.ที่กูอยากชมก็ชมได้ไม่เต็มปากเพราะเรื่องพวกนี้นี่แหละ นิยายที่กูว่าดีก็ดีเลย เหี้ยก็เหี้ยเลย แต่ปกเสือกสวยหลอกลวงกูเหลือเกิน รอวันที่นาบูทำอาร์ทบุ๊คอยู่ กูซื้อแน่ๆ
ส่วนโซตัสกูด่าจนขี้เกียจด่าเพิ่มแล้ว กูต้องหอบสังขารไปงานหนังสือสองวันก็เพราะเพื่อนกูจะไปกรี๊ดดาราและคนเขียนโซตัสเมื่อวาน ส่วนวันนี้ไปขอลายเซ็นยอนิม นี่ถ้าเดมซ่าแม่งมาอีกวันและยังต้องลากกูไปอีกรอบกูคงตัดสินใจฆ่าเพื่อนทิ้ง
>>84 กูขำมึงตรงบอกให้นาบูทำอาร์ตบุค 5555555555555555555555555555
เออ กูเห็นด้วย กูยังบอกเพื่อนเลยว่าปกนิยายเขาบางเรื่องเหมาะทำอาร์ตบุคมากกว่าทำปกนิยาย
เรื่องมาโปรดนี่อ่านบทแรกนิดนึงแล้วเหมือนจะมาดีนะ พออ่านเจออีพระเอกโผล่มาเป็นนศพ. ว่างงานทำตัวเหี้ยไปวันๆ
กูนี่ปิดเลย คือนศพ. บ้านพ่อเมิงสิว่างงานขนาดนี้ เพื่อนกูเรียนกันหัวฟูปิดเทอม 2 วันแล้วกว่าจะจบก็หลังชาวบ้านชาวช่อง
ลำบากชิบหาย อีห่านี่โคตรว่าง กูไม่เข้าใจว่าคนอื่นอ่านแล้วไม่ติดใจอะไรงี้มั่งเหรอวะ
ส่วนจอมร้ายโซตัสพูดกันเยอะแล้ว เอาแค่มาโปรดพอ เรื่องนี่เพิ่งมีคนเปิดประเด็น 55555
แต่นิยายค่ายฮุกนี่ก็ออกแต่ที่ดังๆขายได้ในเล้าแหละ กูยังไม่เคยเจอเรื่องไหนของค่ายนี้ลงแต่เด็กดี
หรือเป็นงานที่ไม่เคยลงที่ไหนมาก่อนไรงี้เลยนะ
มาโปรดมันดังเพราะปากต่อปากมึง กูอ่านแล้วร้องเหี้ยแล้วเหี้ยอีก ตอนนั้นกูจำได้เลยว่ามีคนไปแนะนำติดๆกันหลายรีไพล์อยู่นานเลยแหละ มันถึงดังค้างขนาดนี้ จนเป็นกระแส แถมมาแนวเย็ดๆผัวๆเมียๆ มันเลยยิ่งดัง ในเล้ามึงสังเกตจะมีตัวเป้งๆที่พูดเหี้ยไรไปก็มีแต่คนอวยตาม เรื่องไหนที่มันว่าดี คนก็เฮไป กูอ่านแล้วสมเพชมาก ยิ่งคอมเม้นอิ๊นอิน ยาวเหยียด อย่างนู่นอย่างนี่ เพลียชิบหาย 55555
นิยายดังๆในเล้า แล้วก็ที่ได้รางวัลเป็ดของมันที่เปิดให้โหวต มันได้มาจากคะแนนโหวตแค่จากไม่กี่คน ถามว่าถ้าเอามาวัดด้านงานเขียน คุณค่าของงานจริงๆ จะผ่านสักกี่เรื่องกันวะ 5555555
>>85 มึงอย่าได้พูดแบบนั้นให้เพื่อนกูฟัง 5555555555555 มันกรี๊ดมากสิงคริสๆ น่ารักที่สุด กูมุดไปซื้อนิยายที่ต้องการแล้วตะกายหลบออกมา
>>86 5555555 ออกจริงกูซื้อจริงนะเว้ย ภาพเขาสวยเหมาะเป็นสมุดภาพจริงๆนะมึง
มาโปรดบทแรกดูขนบนิยายตบจูบนิดๆ พอบทสองกูงงมากว่านายเอกมันใช่คนเดียวกับอีเพ้อๆบทแรกมั้ย ทำไมเหมือนมึงมีสองบุคลิก แล้วแม่งก็อาการนี้ทั้งเล่ม เดี๋ยวเข้มแข็งไม่เป็นไรกูอยู่ได้ เดี๋ยวงอนเป็นนายเอกนิยายวายทั่วไป ส่วนพระเอกนศพ.ว่างงานแบบที่มึงพูด เขียนแค่เอาเท่ว่าพระเอกมีดีกรีหมอ พอๆกับนิยายเห่อหมอยที่ชอบเอาอาชีพนี้มาใช้เพราะมันทำให้ตัวละครดูเหมือนจะฉลาด
ฮูกแม่งจับแต่งานดังๆของเล้าจริงๆ กูว่าค่ายอื่นก็เลียนแบบมาตามๆกันนะ เน้นจับนิยายเล้าที่มีฐานคนอ่านอยู่แล้วเข้าไว้ ขนาดแจ่มยังจีบงานเล้าเลย(กูลังเลกับโปสการ์ดปลาบนฟ้าของเขามาก แต่คิดแล้วไม่เอาดีกว่า กูรับลายเส้นไม่ได้)
ค่ายที่เอางานที่ไม่ค่อยเคยเห็นมากูก็เห็นนาบูนี่แหละ บอกแล้วว่าเป็นค่ายที่กูอยากด่าก็ด่าได้ไม่เต็มปาก ลิ้นพี่ว้ากจอมร้าย นี่แหละคือจุดด่างพร้อยที่สุด แต่มันขายดี กูเห็นลิ้นขายมาหลายปีก็ยังขายได้ขายดีมีคนมาเชียร์ให้กูฟังตลอด
>>88 >>89 เมื่อก่อนนาบูมันก็หากินเอากับเล้านะมึง แต่เกิดประเด็นที่ว่าดันไปลบนิยายตอนจะรวมเล่ม ก็เลยมีปัญหากันกับไอ้พวกคนคุมแล้วก็นักอ่านที่ไม่ยอมเสียผลประโยชน์สักแดงเดียวบางกลุ่ม จากนั้นมามันถึงลาขาดกับเล้า นอกจากจะเจองานที่เข้าตาจริงๆ เช่น เป้าของจุดหมาย พันธนาการสายน้ำ อะไรพวกนี้ มันถึงไปจีบเอามาเงียบๆ แต่ไม่โฆษณาในเล้านะ ไปลงเด็กดีอีกครึ่งเรื่องแล้วเปิดโฆษณาในนั้นแทนกับเพจ
ช่วงแรกๆที่เห็นนาบูมันก็จีบลิ้นกับฟัน / is order / ส่วนพี่ว้ากนี่ดังขนาดนั้น ไม่จีบไม่ได้มึง ลับหลังคงตบกันน่าดู 55555 เม็ดเงินทั้งนั้น เผลอๆขายดีกว่านิยายบนดินปกติอีก
every วันแรกมันประกาศเลยนี่ ใครมีนิยายอยากแนะนำก็บอกมันเลย มันจะเอา เรื่องดังๆก็เลยไปตกที่มันโดยไม่ต้องสงสัยเพราะนักอ่านมันหวังอยากได้รูปเล่มถูกๆกว่าสนพ.วายทุกวันนี้อยู่แล้ว
>>90 เรื่องนาบูกับกูมาตามหลังๆเลยไม่ทันตรงนั้น แต่เหมือนเคยได้ยินคนพูดๆ เหมือนกัน
กูว่าพี่ว้ากท่าทางข้างหลังจะตบกันมันมือ และเห็นด้วยว่าน่าจะขายดีกว่านิยายบนดินอีก ดูจากกระแสความเห่อแล้ว เสียดายตอนนั้นแจ่มยังไม่ลงสนาม ไม่งั้นกูว่าโดนคาบไปแดกแน่ๆ
everY กูพูดไม่ถูกว่ะมึง นึกว่าด้วยพาวเวอร์แล้วจะได้นิยายดีกว่านี้มาว่ะ ปรากฏออกงานเปิดตัวคืองานที่กูอ่านผ่านๆไปรอบเดียวแล้วก็ลืมไปแล้วว่าเคยอ่าน แต่ก็สไตล์แจ่มใสแหละนะ เบาๆเบลอๆ แต่คือแนวนี้มันก็เป็นแนวตลาดทั่วไป กูคาดหวังว่าไหนๆก็ทำเป็นอิดออดไม่ลงมาตลาดนี้ตั้งนาน เปิดตัวทีช่วยเปิดงานดีๆปังๆให้เป็นที่จดจำไปเลยก็ไม่ได้ ส่วนรูปเล่มที่มันตั้งให้คนเสนอแล้วมึงดูที่ออกมา.................
>>89. กูขอยืมคำพูดพี่ตู่ ณ มือหมีมาใช้ เพราะกูเห็นมึงเขียนแล้วเสียงพี่ตู่ ลอยมาในหัวกูเลย "ถ้าเรามัวรอแต่เรื่องดีๆ สำนักพิมพ์คงไปไม่รอด มันเลยมีดีบ้างเลวบ้าง". แน่นอนพี่ตู่ไมีได้พูดแบบนี้เป๊ะๆแต่ราวๆนี้ ส่วนตัวกูถ้าไม่ติดว่าเวลายืนยันโอนเงินแล้วนาบูมันชอบมองไม่เห็นยอดโอนกู กูก็ว่าโอเคในระดับหนึ่ง ปกสวย ส่วนเนื้อเรื่องดีเลวกูมาสำรวจในโม่งก่อนเพราะกูว่ารสนิยมกูตรงกับพวกมึงเป็นส่วนใหญ่ ส่วนฮูกหลังจากกูลองซื้อคุณแม่ครับผมไปเพราะกูชอบแนวมีเด็กเป็นครอบครัวและพบว่า เชี่ยมากแต่ยังพอออ่านได้ก็ไม่คิดจะซื้ออีกเลย กูไม่ชอบปกฮูกด้วยแหละ.
ปล.กูสงสัยว่าesกับเป้าของจุดหมายมันไม่เป็นที่นิยมเหรอวะ หมดแล้วรอพิมพ์ใหม่นานเลย แต่พวกจอมร้ายพี่ว้ากมีตลอด
ว่าแต่ทำไมนิยายนาบูมันแพงวะ พิมพ์น้อยเหรอ กูซื้อ es มาปาดเหงื่อเลย แม่งแพงมาก เรื่องอื่นๆมันก็แพง
>>91 กูก็รู้มาพอสมควร พูดไปพูดมาโม่งจะแตกไหมวะ 55555 กูเกลียดแจ่มใส เพราะตอนแรกมันออกตัวแรงมาก วายนี่หยีแล้วหยีอีก สมัยนั้นวายโดนดูถูกสุดๆมึง กูเกลียดปกปลาบนฟ้า สนพ.ใหญ่ซะเปล่า มันไม่คุยกับทีมอาร์ทหรืออะไรเลยหรือไง ขนาดออกตัวถามนักอ่านเรื่องปกแล้วยังออกมาชุ่ย ปกคือเลว
พี่ว้ากกูเกลียดความปลอมและทุกอย่างของมัน อย่างที่โม่งก่อนๆเคยพูด ถ้าให้พูดอีกมันจะยาว หลังๆชักลามไปถึงทัศนคติคนเขียน นิสัยแย่ลงทุกวัน
>>92 es ไม่นิยมเท่าจอมร้ายนะ ตลาดสาววายยังคงคลุกกับเคะตุ๊ดอยู่มากกว่า
พี่ว้ากนี่เผลอๆเกินสามพันเล่ม รวมทั้งยอดพรี วางร้าน ไปตามงานต่างๆ เท่ากับสนพ.ใหญ่ๆเลยมึงเผลอๆมากกว่า วรรณกรรมดีๆบางเล่มยังขายได้ไม่เท่าเลย กูเคยไปงานวงใน งานดีๆบางเล่ม เขาเอามาคุยขำๆกัน ขายมาห้าปีเพิ่งได้เจ็ดร้อยเล่ม ก็อย่างว่าแหละนะ เศร้าชิบ 555
>>93 ปก ปกเป็นหมื่น
>>94 แต๊งกิ้วที่ตอบ มันลงทุนกับปกมากเพราะจะได้ดูดสาววายหลงผิดเพราะปกสินะ
พี่ว้ากกูไม่ชอบคนเขียนที่หน้าด้านเหมาแท็คพี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่งไปเขียนเองแล้วมาทำบ่นว่ามีคนก็อปธีม เนื้อเรื่องจอมปลอมขายฝันคนมโนไม่เคยสัมผัสโซตัสจริงๆ ดังได้เพราะกระแสพี่ว้ากตอนนั้นนั่นล่ะ
>>92 เอออออออ จริงด้วยว่ะ พอมึงพูดแล้วกูนึกออกเลย ไปคุ้ยมือหมีอ่านอีกรอบดีกว่า
คุณแม่ครับผมกูอ่านตั้งแต่ในเล้า ป่วงมากมึง ถ้าอ่านไอ้ที่เขาเขียนภาคต่อไปได้ถึงซักกลางๆเรื่องมึงจะรู้สึกว่ามันอาการหนักกว่านี้อีก
เท่าที่กูสังเกตนะ นาบูที่ขายดีคือพี่ว้าก จอมร้าย ลิ้นกับฟัน คาร์ตาวีซ่า กับเรื่องเก่าๆ ที่พิมพ์ซ้ำหลายรอบเท่าที่เห็นตอนมันเปิดจองก็นอร์ไลค์อีกเรื่อง
กูว่าไม่เป็นที่นิยมขนาดนั้น เอางี้ดีกว่า มีแต่ในโม่งนี่แหละที่กูยังเอามากรี๊ดๆได้บ้าง เพื่อนข้างนอกกูมีแต่ไอ้เรื่องดังๆข้างบนกับยอนิม เดมซ่า และคนเขียนอื่นๆตามเล้า มาโปรดนี่มันก็กรี๊ด มันจองสุดโต่งที่ออกกับอีกสนพ.ไปแล้วด้วย หลายคนอ่าน es แล้วไม่ชอบอย่างแรง เรื่องอื่นในเครือก็ไม่ชอบ มันไม่ฟิน มันไม่มีฉากให้มันจิกหมอน
กูว่า es นี่ยังดีแล้ว เขายังบอกว่าจะพิมพ์แต่อีกนาน stitch กูโดนไล่ให้ไปหาซื้อร้านมือสองเอาเอง สนพ.ไม่มีแผนพิมพ์เพิ่ม จนคนเขียนออก es ซักพักถึงยอมพิมพ์เพิ่มให้กูเนี่ย กูว่าถ้าทุกวันนี้เขาไม่ได้ออกงานต่อเนื่องก็คงเงียบไปแบบเป้าว่ะ
>>93 นาบูข้อเสียใหญ่คือนิยายแพง โม่งด่ากันมาเยอะแล้ว มันเลยทำให้เวลาหลงซื้อมาแล้วอยากด่ากว่าเดิมถ้าเรื่องมันไม่สนุก
แต่สำหรับกู es คุ้มเงินที่เสียไปตรงตอนพิเศษนี่แหละ จุใจดี
กูคิดไปเองป่ะว่านิยายแนวหาผัวหาเมียในมหาวิทยาลัยคนเขียนแต่ละคนเขียนแล้วเรื่องออกมา
เหมือนไม่เคยเรียนมหาวิทยาลัยอีห่า 555555555555555555
พวกมึงจบคณะมโนศาสตร์กันมาเหรอแต่ละคน ชีวิตในมหาลัยโคตรมโน
แล้วอย่างพี่ว้ากเปิดมาบทแรกรับน้องวิศวะรุ่นน้องมั่นหน้าประกาศกร้าวจะเอารุ่นพี่(ผู้ชาย)เป็นเมีย อีสัส
ใครเคยเจอในชีวิตจริงบอกกูเป็นบุญที กูเข้าใจว่านิยายมันคือเรื่องแต่ง แต่แม่งแต่งซะกลายเป็นนิยายแฟนตาซีเลย
ป.ล. กูเคยเจอเคสผู้ชายบอกชอบกันผ่านไมค์อยู่ แต่ในงานใหญ่ของมหาวิทยาลัยเลย ไม่ใช่มาแบบรับน้อง
แต่เจอเคสเดียว แล้วเหมือนเป็นเคสเตี๊ยมๆรุ้ๆกันไรงี้ด้วย ไม่ใช่แบบด้นสด
ป.ล.2 กูไม่เหมาว่าทุกเรื่องแนวรั้วมหาลัยทุกเล่มเป็นงี้นะ อย่างใต้ผืนฟ้าสีครามนี่พอไหว คือมันไม่ได้สนุกอะไรหรอกนะสำหรับกู
แต่คืออ่านเพลินๆได้แล้วเป็นชีวิตวัยเรียนที่จับต้องได้อ่ะ 55555
ถึงกับเปิดการ์ด
กูอยากรู้ว่าพวกขายนิยายวายตามท้องตลาดที่ไม่ใช่ใต้ดิน เวลานิยายเหลือเขาเอาไปไว้ไหนวะ หรือรอขายจนกว่าจะหมด
กูอ่านที่พวกมึงว่ามา สรุปได้ว่า ปกนิยาย แม่งโคตรมีผลต่อการบริโภค
แต่ก็จริงว่ะ เพราะ กูเป๋าแห้งเพราะปกมาหลายเรื่องแล้ว... ของนักเขียนคนอื่นถ้าปกไม่สวยกูก็ลังเลจะซื้อ อย่างไอ้ เรื่อง opposite อีกด้านของกระบอกปืน อะไรนั่น กูชอบสำนวนคนแต่ง แต่พอเห็นปกแล้วกูสยอง... เลยไม่ได้กินเงินกู
แต่กูแปลกใจ ที่ในนี้ไม่มีโม่งตัวไหนหยิบมาพูด ไม่กี่วันก่อนมีดราม่าเรื่องห้องสมุดโดนแย่งลิขสิทธิ์
กับ เพจSilence Serin นักเขียนเครือสนพ.หนึ่งเดียว หรือไร้กรอบ ที่มันเปิดจองหนังสือข้ามชาติน่ะ จนนักอ่านคนนึงโวย ด่า หยาบๆคายๆประมาณนี้มั้ง นักเขียนมันเลยออกมาประจาร แบนในเพจ กูว่าที่นักอ่านมันพูดก็จริงนะ
อีกอย่างไอ้เรื่องที่มันเปิดจอง lost angel กูเกลียดมาก พระเอกควยมาก
พระเอกมันมีเมียตุ๊ด นายเอกชอบพระเอกเลยแดกเมียตุ๊ดมันเข้าไป ร่างกายเลยเหมือนเมียพระเอกทุกอย่าง สวย เป็นเทวดาตุ๊ดๆ แต่นายเอกมันดันความจำเสื่อม แล้วก็ถูกพระเอกตามจีบแล้วก็ฆ่าทิ้งทุกชาติภพ จนมาวันนึงนายเอกมันจำเรื่องราวได้และทนไม่ไหวที่พระเอกมันหลอกให้รักแล้วฆ่ามาตลอด เลยยอมคายเมียตุ๊ดพระเอกคืน แล้วมันก็เป็นปีศาจมั้ง แต่ที่นี้มีเหตุการณ์ไรสักอย่างให้มันต้องไปช่วยกัน พระเอกมันก็ดันได้อยู่กับนายเอกสองต่อสอง โดยที่เมียมันอยู่กับอีกคน ไปๆมาๆพระเอกเสือกใจอ่อน เอากับนายเอกมาราธอนตอนที่กำลังหนีปีศาจตัวอื่น แล้วก็หมดรักเมียตุ๊ด มึงคิดดูละกัน จากที่ปากบอกว่ารักๆๆๆ ยอมทำให้ทุกอย่าง แค้นนายเอกปานจะกลืนกิน ได้ตูดอีนายเอกเท่านั้นแหละ ถึงกับยอมทิ้งเมียตุ๊ดเลยทีเดียว กูเกลียดอะมึง กูอยากให้พวกมึงอ่านจริงๆ กูไม่คิดว่ามันจะมาอีหรอปนี่ได้ ตอนแรกเนื้อเรื่องโคตรน่าติดตาม
นายเอกก็โง่ ง่าววว ง่าววแบบว่า โง่เหี้ยยย พระเอกหลอกเย็ดก็ยอม พอใกล้จะเหมือนเข้มแข็งละ สุดท้ายก็โง่งงง หลังจากเรื่องมันเป็นงี้ กูก็ทนอ่านต่อไป เพราะกูอยากรู้จุดจบ นี่เป็นครั้งแรกที่กูได้ระบายจากเรื่องนี้ กูขอหน่อยละกัน 55555 ตอนจบกูว่ามันยังไม่สุดว่ะ ทำเหมือนว่าได้รับผลจากการกระทำ แต่กูว่ามันไม่ยุติธรรมจริงๆ กูสงสารเมียตุ๊ดพระเอกมาก อยู่สวยๆตุ๊ดๆมีผัวหล่อมีผัวเก่ง เสือกโดนแดกด้วยความริษยาจากคนอื่น โดนแดกไม่พอ พอได้ร่างคืน ผัวเสือกลังเล หมดรัก ปันใจไปให้ตุ๊ดอีกตัวที่เสือกแดกตัวเองเข้าไปอีก กูไม่รู้จะพูดยังไงเลย กูเกลียดจริงๆ เป็นเรื่องที่ลำไยที่สุด ทำเป็นหนังสือซื้อมาก็คงเผา
>>102 แปลว่าสนพ.มึงต้องใหญ่ระดับ นานมี แจ่ม สยาม อมรินทร์ มติชน และอื่นๆที่ใหญ่ๆ ที่กูนึกชื่อเพิ่มไม่ออก มาตรฐานมึงใช้กับสนพ.ทั่วไปไม่ได้ พิมพ์หมื่นเล่มนี่กี่ชาติจะขายหมด รอปลวกแดกไปวันๆ ในโกดังแน่ๆ
พี่กูเขียนอยู่แฟนตาซีสนพ.ที่เรียกว่าใหญ่อยู่ ยังยอดพิมพ์แค่สามสี่พันต่อเรื่อง เคยได้ยินมาว่าที่ยอดถึงหมื่นมีแค่นิยายแจ่มใสพวกอีโมติคอนตัวแม่หน่อย พวกสแตมป์ ปลา ฮิเดะ
นิยายวายที่กูเคยได้ยินมาของสนพ.เล็กๆ คือห้าร้อยถึงพันนึงก็ดีแล้ว หลังๆ มีพวกแปลที่เริ่มขายดีขึ้น แต่กูบอกเลยว่าได้สามพันเท่าบนดินมึงก็เก่งมากแล้ว
กูรำคาญจัง เจอคนพูดแบบ งานยอนิม สาววายทุกคนต้องรู้จักและต้องรัก อีเหี้ย
>>111 กูเห็นแว้บๆ แต่เผือกไม่ทัน เขาลบไปแล้ว เขาด่ากันแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะ
ของคนนี้กูอ่านคนคุก กุหลาบทรายอ่านไปต้องอดทนที่นายเอกกูตุ๊ดลงเรื่อยๆ ไปด้วย ไอ้คุณอาที่เป็นปัญหาให้ด่ากันนี่กูเห็นเขาดองนาน พึ่งรู้เนี่ยว่าเปิดจองและดอง ส่วนอีเทวดาเมียตุ๊ดไม่เคยอ่าน >>106 พูดซะกูอยากอ่านเลยว่ามันจะเลวร้ายได้ขนาดไหน
กูว่าคนนี้เริ่มเรื่องดี แต่ตายตอนจบด้วยตรรกะล้มเหลวหรือไม่ก็นายเอกตุ๊ดเนี่ยแหละ
>>106 ทำไมกูอ่านที่มึงพิมพ์แล้วเกิดอยากอ่านวะ นานๆจะเห็นวายแฟนตาซี
กูเข้าเพจเขาไปแล้วเพิ่งรู้ว่า เรื่องที่เกี่ยวกับคุกมันจะมีภาคต่อ กูอยากขอบคุณพระเจ้า กูรออีสมการสามผีมันเคลียร์มาตั้งแต่ลงเด็กดีเลยนะมึง รอมานานโคตรๆ จนกูเลิกหวังไปแล้ว เหยดดด
ส่วนไอ้เรื่องดองนิยายข้ามชาติ....กูเซ็งมากกก เห็นอีพวกที่ทำนิยายทำมือเป็นกันเยอะเลยว่ะมึง จนกูก็เข้าใจอีคนไปด่านะ กูก็อยากด่าบางคนบางเจ้าเหมือนกัน จองกี่เรื่องๆ มีเลื่อน แม่ง ตลอด ดีหน่อยที่พวกนี้มักจะมีของปลอบใจเล็กๆน้อยๆ จนกูได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆปลงๆอย่างระอา คิดซะว่ายังไงก็ต้องซื้ออยู่แล้ว แค่เสียเงินล่วงหน้า ไม่เป็นไร กูทนได้.............. ได้กับผีสิมึง ! เอาเงินกูไปกอดไว้อยู่นั่นแหละ แม่งสมมติจองร้อยคน มึงเอาไปฝากธนาคารดอกเบี้ยแม่งขึ้นกินดอกเบี้ยไม่รู้กี่บาทสบายอุรา! อีพวกที่บอกว่าไม่พอใจก็มาเอาเงินคืนได้น่ะ บางทีมันก็คงไม่คิดว่าที่กูโวยนี่มันไม่ใช่เรื่องเงิน มันเป็นเรื่องความรู้สึกที่กูรอ กูคาดหวังแล้วผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า กูอยากบอกอีพวกนี้มากว่าถ้ามึงไม่พร้อมก็อย่าให้ความหวังกูเลย เสียเงินเรื่องเล็ก เสียความรู้สึกเรื่องใหญ่ว่ะ ... แต่สุดท้ายกูก็ได้แต่เงียบไว้ เพราะ ถ้าแม่งไปประท้วงเอาเงินคืนเหมือนบางคน กูก็จะไม่ได้ของแถม ถือว่าขาดทุนบานเบอะมโหฬารซ้ำเติมความรู้สึกเข้าไปอีก .. .. T T
>>113. มึงพูดถึงJ..J..รึเปล่าวะ ถ้าใช่มึงมีกูเป็นเพื่อนร่วมชะตากรรม
>>96 เรื่องคุณแม่ครับผม กูอ่านภาคสองจนจบ ตอนแรกกูว่านางเอกมันตุ๊ดแต่ยังน่ารัก กูก็ไม่อะไรจนหลังจากนั้นอ้าวมึงมีประจำเดือด มึงท้องได้ อีนายเอกภาคเก่ามีมดลูกแต่ผ่าออกไปแล้ว เหี้ยอะไรกันวะ ถึงกูจะชอบแนวท้องได้มีลูกมุ้งมิ้งแต่เรื่องนี้กูอ่านแล้วเพลียมาก แถมกลางๆเรื่องใกล้จบอีนายเอกเสือกออกสาวขึ้นทุกวันๆแพ้ท้องงู้นงี้เจ้าน้ำตากูนี่เอาตีนก่ายหน้าผากเลย สิ่งดีงามของเรื่องนี้คือเหวินจิงแต่แมร่งพอถูกเอาตูดตอนใกล้จบเสือกสาวแตกมีรับบุตรบุญธรรมคุณพ่อคุณแม่ครอบครัวสุขสันต์ เหวินจิ้งแมนๆกูตายไปแล้ว ขอบคุณที่เจอมึง กูอยากระบายเรื่องนี้มานานมาก
>>97 บางทีกูก็สงสัยเหมือนมึงอะ มหาลัยในมโนแม่งน่าหนักใจชิบหาย
นิยายส่วนใหญ่แม่งชอบกำหนดให้ตัวเอกเรียนวิศวะ มันก้ต้องนึกถึงเถื่อน ห้าว แมน ปากหมา เลือดร้อนไรงี้ใช่ป่ะ แม่ง...กลายเป็นจับคู่สวิงกิ้งเย็ดกันไปซะชิบ ทุกคนในกลุ่มต้องได้กับผู้ชายหมด ไม่มีใครมีแฟนเป็นหญิงเลย หรือถ้ามีก็ต้องให้ผู้หญิงเลวมาก หนีไปเอากับผู้ชายดีกว่า เรื่องเหี้ยอะไรซักอย่างที่เป็นเด็กช่างกลแม่งเอากับผู้ชายหมดทุกคน เพื่อนร่วมกลุ่ม โรงเรียนคู่อริไรงี้ ตรรกะบัดซบ ไร้สมอง มีหัวคิดอยู่แค่ควยว่าวันนี้จะไปเย็ดกันท่าไหน นิยายเรื่องนี้ขยะชิบหายจนกูขี้เกียจจะจำชื่อว่ะ
อีกอย่างคือชอบกำหนดอาชีพหมอให้ แต่การกระทำของตัวละครดูไม่มีความสามารถพอจะเป็นหมอได้เลยว่ะ คิดว่าเขียนให้เป็นหมอแล้วจะดูฉลาดขึ้นหรือยังไงก็ไม่ทราบ กูเคยเจอให้นายเอกเป็นหมอ มีพระเอกเรียนวิศวะมาจีบ นายเอกสาวมาก งอนพระเอกด้วยเรื่องหีแตดบ้าบอ แต่ปรับความเข้าใจได้ด้วยการเอากัน.....กูรู้สึกว่าเรื่องเหี้ยนี่จะติด Top5 ของเด็กดอกส์ด้วย รสนิยมการอ่านของสาวฟุส่วนใหญ่ในนั้นแม่งต่ำตมชิบหาย
>>115 ที่จริงกูว่าการมองว่าเรียนวิศวะต้องเถื่อน ห้าว แมน ปากหมา เลือดร้อนไรงี้ มันมายาคติไปนิดนึง
ไม่ใช่อะไรคือพวกกูเป็นคนธรรมดานี่แหละ แต่คนแบบนี้ก็มีจริงๆแหละ ถถถถ
ประเด็นปัญหากูว่าแม่งเสือกเขียนมโนๆแบบที่มึงบอกมาแหละ ได้กับผู้ชายทุกคน หมอก็ดูว่างๆกากๆโง่ๆ
ตรรกะบัดซบจนกูไม่เข้าใจว่าพวกตามกรี๊ดนี่เป็นคนจำพวกไหน
คือแม่งไม่มีเพื่อนเรียนคณะพวกนี้บ้างหรือไงวะ ถามเพื่อนบ้างมั้ยว่าชีวิตมึงเป็นไงบ้าง 55555
>>116 แนวมหาลัยเยอะแยะ แต่ส่วนมากเท่าที่กูอ่านมาที่ติดท็อปๆนำโด่งก็มีวิศวะ
หมอ รองมาก็สถาปัตย์ ไรพวกนี้มันมีแบบอื่นอีกมั้ยวะ? วิศวะกับหมอกูไปอ่านเรื่องไหน
ส่วนมากคล้ายๆกันหมด คือแม่งจ้องแต่ตามจีบตามเย็ดกันจนไม่ทราบว่ามึงเอาเวลา
ส่วนไหนไปตั้งใจเรียนวะ เดี๋ยวๆพักก็ไปจีบผู้บ่าว สักพักก็ไปตามสโตกเกอร์ประหนึ่งโรคจิต
อีกเดี๋ยวตอนกลางคืนแม่งก็ไปผับไปมั่วหญิงให้อีกคนมันเข้าใจผิดน้อยใจสะบัดตูดหนีไป
วนเวียนเป็นวัฏจักร เท่าที่กูอ่านแล้วรู้สึกว่าผ่านสำหรับกูน่าจะเป็นเรื่อง.....อะไรไม่รู้
แต่มันเขียนชีวิตในมหาลัยได้พอดีๆ อ่านแล้วไม่ติดขัดจำชื่อไม่ได้แต่น่าจะเป็นเรื่องสั้น
ออกแนวตลกซะมากกว่า
>>106 เรื่อง หสม กูเอาไปพูดในหนังสือบอร์ดโม่งอ่ะ ไม่ได้มาเปิดที่นี่เพราะเห็นเป็นวาย
หสม เรื่องโดนแย่งลิขสิทธิ์มันก็ไม่ได้เกี่ยวไรเท่าไหร่กลัวเสียมารยาทเลยไปนู่นดีกว่า
ชีวิตมหาวิทยาลัยทำไมไม่แต่งว่าเรียนคณะอื่นบ้างนะ
คณะประมง (พบรักที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ)
คณะเกษตร (ขี่ควายพบรักกลางทุ่งนา)
คณะวนศาสตร์ (คนตัดไม้เถื่อนตัวร้ายกับนายจนท.กรมป่าไม้สุดเท่)
ไอ้พวกตัวละครหมอ วิศวะ ถาปัดที่วันๆ เอาแต่ตามจีบกันนี่ คนเขียนแม่งไม่เข้าใจ งานพวกกูเยอะชิบหอง เวลาจีบอาจจะมีบ้างแต่ไม่ใช่ตลอดเวลาแบบนั้น ถ้ากูมีเวลาเยอะขนาดนั้นขอกูนอนเถอะ
ไม่มีใครเขียนเรื่องราวเด็กคณะวิทยาบ้างวะ....
เพื่อนกูมันมองๆวิทยากับประมงอยู่ แต่เรื่องมันเป็นslice of life โคตรๆเลย อารมณ์ประมาณนักศึกษาสองคนที่มีเวลาพักตรงกันแค่สิบนาที นอกนุั้นก็เรียนกับทำวิจัย อะไรงี้ เออใช่ เพื่อนกูมันเองก็เรียนวิศวะอะนะ ถึงเพื่อนผู้ชายมันจะกอดคอกันมุ้งมิ้งๆ ไม่ได้เถื่อนไปหมดแต่อย่างน้อยๆไม่ได้จับกลุ่มกันเป็นเกย์แบนด์ไปร่อนจีบหนุ่มแน่ๆ
วิศวะที่กูรู้จักจะเอาคอมมานั่งเรียงกันแล้วเล่นเกมหน้าสโม กับตอนดึกๆเวลามีกิจกรรมจะมาย่างเนื้อกินเหล้าหน้าห้องสโมชีวิตก็ไม่ค่อยจะเถื่อนอะไร กูมองว่ามันออกแนวไร้สาระกันแปลกๆยังไงไม่รู้ แต่แฟนกูที่เป็นวิศวะมันก็บ้าโซตัสจริงๆวะ แต่มันไม่ใช่แบบในเรื่องโซตัส มันยังพูดเลยพี่ไม่น่าเคารพก็ไม่ต้องไปเคารพมัน พอกูรู้จักไอพวกเด็กวิศวะมากขึ้นกูอ่านนิยายแนววิศวะไม่อินวะ มันแฟนตาซีไป
คือกูก็สงสัยนะว่าวันๆพวกนี้ไม่ทำอะไรกันเลยรึไง แต่เดี๋ยวก็ต้องมีคห.ประมาณว่า จะไปสนใจทำไม ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นหรอก บลาๆ
กูอ่านตอนพิเศษ7thจบแล้ว กูสงสารอ.วัวจัง โฮฮฮฮฮ
กูเป็นคนพูดไม่อธิบายไม่เก่งดิวยสิแต่แบบ อ.วัวฮรือออดูน่าสงสารมากจริงๆนะ
อ่านคนเขียนพูดท้ายเล่มละ หัวหน้ากูจกือบเป็นพระเอกละ555 แต่อะไรๆก็ไม่แน่เว้ย อาจมีพลิกได้มั้งนะ
มึง มีใครอ่านงานของ bellbomb บ้าง กูทนอ่านไป 2-3 เรื่อง แม่งอ่านแล้วเหมือนละครไทย
ยิ่งเรื่องเล่ห์ลวงใจนี่ละครมากกกก กูอ่านเรื่องที่ว่า เพียงสบตา แล้วก็แม้นมั่นนำสัญญา
อยุ่ในเกณฑ์ให้อ่านก็อ่านได้แต่ไม่ประทับใจสักเรื่อง มีโม่งคนไหนประทับใจงานเขาไหม
แล้วเรื่องไหน บอกกูได้นะกูจะไปตามอ่าน
>>134 คิดว่ากูเป็นอยู่คนเดียว แต่เห็นคนชมงานเขาเยอะมากกกบอกภาษาสวยเรื่องดีเป็นผู้ใหญ่
ภาษาก็งั้นๆนะสำหรับกูแต่ก็คงจัดว่าดีถ้าเทียบกับหลายเรื่อง
เนื้อหาก็จริตละครไทย คำพูดคำจาการวางตัวขนบละครมากกกกกก
นี่อ่านมาได้ตั้ง 3 เรื่อง แสดงว่ากูไม่ได้อคติใช่มะ คือลองอ่านเผื่อเข้าใจไรผิดแต่สรุปว่ามันไม่สนุก 55555555
มีเรื่องไหนที่เเต่งเเหวกขนบละครไทยบ้างวะกี่เรื่องๆก็ซ้ำเดิมตลอด พล๊อตมหาลัยเด็กวิดวะ/ถาปัต/หมอ/มาเฟีย/นักเลง/ขี้เงี่ยน/เรป
เคะตุ๊ดเเตกงี่เง่า เมะถ่อย แว๊น มีนางร้ายก็ตบตีเเย่งค.กับนายเอก กูโคตรเบื่อ ไม่มีนักเขียนคนไหนคิดต่างเเต่งเเหวกเเนวบ้างเลยรึ
ถ้ามีนักเขียนที่เป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานเเหวกขนบน้ำเน่าได้โปรดเเนะนำให้เป็นกุศลกับกูที
>>116 อ่า กูขอโทษ มันก็มีมุ้งมิ้งเล่นอะไรน่ารักๆกันนั่นล่ะแต่น้อย แต่ก็มีไล่เตะตูดกัน พูดไอ้เหี้ย ไอ้สัส เย็ดแม่งไรงี้ปกติ เท่าที่กูเห็นคือ...เอาคอมมานั่งเล่นเกมเรียงกันใต้ตึกคณะ กินเหล้ากันเก่งมาก นอน อ้วก เมาไรงี้ แซวหญิงต่างคณะตอนเดินผ่านที่ที่มันนั่งกันอยู่ บ้างาน...ก็เรื่องปกตินะ แม่งเห็นอินทิเกรทสำคัญกว่ากูอีก 555555555 ทำอะไรห่ามๆได้ไม่แคร์สายตาชาวบ้านเท่าไหร่ ไอ้คนเรียบร้อยมันก็มีอะ แต่กูไม่ได้สัมผัสชีวิตเขาเพราะอยู่กันคนละกลุ่ม ตุ๊ดในคณะจะมารวมกันเป็นแก๊งนางฟ้า แต่เกย์มันกระจายไปไม่มาเกาะกลุ่มกันเท่าไหร่ บางคนก็ไม่กินเส้นกันอีกต่างหาก
ปล.แฟนกูเป็นเด็กวิศวะ ไอ้ที่กล่าวมานี่เป็นเพื่อนในกลุ่มแฟนกูเอง
กูอ่านแต่วายแฟนตาซี ไม่ค่อยเจออะไรแบบที่พวกมึงบอกเลยว่ะ สงสัยเพราะการดำเนินเรื่องมันต่างกันอยู่แล้ว ชีวิตดีสัสๆ 5555555555
>>136 เหมือนคุ้นๆว่ากูเคยเจออยู่นา แต่กูลืมไปแล้วเพราะแม่งหายากจริงๆ เนื้อเรื่องที่แบบที่มึงว่าเนี่ย
เนื่องจากหาอะไรอ่านแบบที่มันแหวกๆเนื้อเรื่องดีไม่ได้ (มันจะมีสักกี่เรื่องกันที่เนื้อเรื่องดี ภาษาดี แหวกแนวดี คุมโทนเรื่องอยู่ไม่ออกทะเล
คุมคาแร็คเตอร์อยู่ไม่สาวแตกอะไรทีหลังแบบนี้ หายากสัดๆ) ดังนั้นเวลากูเลือกนิยายอ่านสักเรื่องกูจะหาอ่านเรื่องที่คาแร็คเตอร์ตัวละคร
มันถูกใจกู (แน่นอนว่ามันต้องเป็นเพศชายไม่มุ้งมิ้ง..สำหรับกูอ่ะนะ) ถ้าตัวละครดีแต่เนื้อเรื่องป่วงๆไปนิดกูก็คงจะพอรับได้
ถามนิดพวกมึงเคยเป็นป่าววะ ที่แบบมึงอ่านเรื่องๆนึงแล้วหมั่นไส้นายเอกชิบหาย ทำผิดทำตัวงี่เง่าแค่ไหนลูกหาบแม่ยกก็อวยๆๆๆๆ กูล่ะหน่าย
กูเลยแปลกๆนิดหน่อยที่เรื่องไหนนายเอก(เฉพาะที่ทำตัวงี่เง่า)มีดราม่าแล้วมันเป็นฝ่ายผิดจริงๆทำให้ถูกด่าถูกเกลียดกูจะโคตรฟินโคตรชอบโคตรดีงาม
แล้วจะอ่านทวนบทนั้นเป็นสิบๆรอบ อย่างbts(มั้งนะ)ที่คู่รองชื่อเทมกับไฟ เนื้อเรื่องหลักกูอ่านแทบจะผ่านเลยไป แต่อิคู่นี้กูชอบมากที่นายรอง
แม่งถูกด่า น่าเสียดายที่แม่งกลับมาคบกัน
อาา กูชอบเเบบที่ตัวละครมีความเป็นธรรมชาติ คาเรกเตอร์เป็น"คน" มีถูกผิดชั่วดี ผิดก็ด่าหรือโดนบทเรียนบ้าง
ไม่โง่หรือไม่ยัดผีชะนีเข้าไปในตัวละครชาย เเต่ความเป็นจริงนิยายส่วนใหญ่ตัวละครเน้นเทพบุตรชีวิตดีงาม ความเป็นคนเเม่งหายไปหมด
จงใจใส่เรื่องดราม่าเป็นเเกนหลักเดินเรื่อง กูอ่านเเล้วรู้สึเหมือนถูกยัดเยียดยังไงบอกไม่ถูก
bts ที่คนบอกว่าดีกูลองเเล้วเอือมกับภาษาพิมผิดๆถูกๆเยอะเกิน พาลอ่านไม่จบซะงั้น อ่านได้ประมาณกลางๆเรื่องได้มั้ง
สำหรับกูว่ามันไม่ค่อยเวิคทั้งคู่รองคู่หลัก ค่อนข้างเป็นเเนวเห่อหมอยไปหน่อยไม่โดนจริตกู
พวกมึงเคยสังเกตมั้ยว่าเรื่องที่มีตัวละครเคะร่านมักขายดี หรือเเท้จริงเเล้วกูควรเสพวายเเบบไม่คิดอะไรมากวะ
>>144 bts มันมีเป็นสารบัญ กูเลยชอบเข้าไปกดอ่านแต่ตอนที่มันมีดราม่าอิคู่เทมไฟ เห็นถูกด่าแล้วกูโคตรสะใจโคตรฟินกูอ่านแต่
อันนั้นจริงๆมึง 5555 ส่วนเรื่องหลักคือยังไงคู่ไหนคือคู่หลักกูยังมิทราบเลยอะไรไม่รู้ มึงเคยมั้ยที่แบบเห็นนิยายที่คนอวยเยอะๆก็ลองเข้าไปดู อ่านสักบทนึงแล้วก็ข้ามไปอ่านบท 20แล้วก็ข้ามไปอ่านบท 30 40 จนใกล้ๆจบเรื่องแล้วก็กดออก แต่กูคงวิจารณ์เรื่องนี้มากไม่ได้เพราะกูอ่านข้ามโดดไปมาไร้ซึ่งการ
ประติดประต่อ
เคะร่านส่วนตัวกูไม่ชอบนะ ถึงจะมีคนแนะนำประมาณว่าเนื้อเรื่องดีงู้นงี้แต่พอกูกดไปดูแล้วเห็นว่าเคะเป็นแบบนั้นกูก็ไม่อ่าน มันอยู่ที่รสนิยมอ่ะมึง
มึงก็อย่าไปคิดมากเลย แล้วส่วนตัวมึงชอบเคะแบบไหนล่ะ
>>142 >>143 กูมีเพื่อนแล้วสินะ เห็นด้วยว่าให้อารมณ์แบบสะใจ 555
>>130 กูสงสารอ.วัวมากกกกก แต่ก็ชอบ อ.วัวโชตะ 55555 กูเป็นอ.วัว นี่อ่านแล้วอยากจะไปกรี๊ดแต่หาเพื่อนกรี๊ดไม่ได้(กูคือโม่งที่มีเพื่อนเป็นแฟนยอมนิมและโซตัส) แต่หัวหน้ามึงกูว่ายาก 555555
>>138 กูก็ปล่อยเบลอ ปกติกูจินตนาการภาพตัวละครของกูเองว่ะ หน้าปกหรือข้างในไม่ค่อยมีผล
>>133 กูอ่านนะ ถามว่าดีไหม ก็ละครแบบที่มึงบอกแหละ แต่โดยโทนเรื่อง สำนวนอะไรงี้ไปทางผู้ใหญ่ๆ(อ่านแล้วสัมผัสคนเขียนได้แบบนั้น) กูอ่านได้เพลินๆ ซื้อมาอ่านเวลาไม่มีอะไรจะอ่าน แต่ถามว่ามีเรื่องที่ถูกใจเลยไหมก็ไม่มีว่ะ เรื่องเป็นโทนนี้ทุกเรื่อง
พูดถึงเรื่องที่โทนเดียวกันทุกเรื่องทีไรกูจะคิดถึงงานชุนภุศที่เขียนทาสรัก กูอ่านรามิเรสก็โทนเรื่องเดิม เรื่องอื่นของเขากี่เรื่องๆก็โทนเดิม เหมือนเขียนเป็นแค่แนวนั้น เจ้าชาย องค์รักษ์ อัศวิน นายเอกต้องพยายามทำตัวเข้มแข็งมีศักดิ์ศรี......คนต่อมากูนึกถึงกัลฐิดาเลย เขียนโทนเดิมๆหมด ขนาดเปลี่ยนเป็นแนวนิยายรักแล้วยังออกมาเหมือนเดิม 55555
>>147 กูเชียร์หัวหน้ากับจอมมารแดนเหนือ กูเอ็นดูจอมมารมาก. กูถามมึงหน่อยเรื่องทาสรักตอนจบเป็นไงวะเรื่องนี้กูเคยอ่านเมื่อนานมาแล้วถึงตอนนายเอกถูกข่มขืนแล้วคนเขียนก็หายไป พอมาเห็นเป็นเล่มกูทำใจซื้อไม่ลง เพราะกูไม่ชอบหน้าปก กูไม่ชอบเรื่องนายเอกถูกข่มขืน กูไม่ชอบนิสัยนายเอก แต่กูดันอยากรู้ว่าเรื่องตอนต่อจนจบเป็นยังไง ขอแบบสั้นๆก็ได้
>>151 นิกิงิกูอ่านได้เรื่องเดียวในอีชุด 7 บาปเรื่องร่าน เอ้ย Lust
คือเคะตัวนิ่มจริง โง่จริง แต่มันยังมีจุดอื่นที่พอเอามากล้อมแกล้มแล้วกูว่าอ่านได้ว่ะ สำหรับกูนะะะะะ
ถึงจะอ่านไปด่าไป ส่วนเล่มอื่นๆนี่เคยเปิดๆแล้วกูขอผ่าน อ่านไม่ได่เลย อย่างอีเรื่อง sloth อะไรนั่นเหี้ย แบบ เหี้ยยยยยยยยยยยยยย
แต่กูงงชิบหาย แบบมึงตั้งชื่อเรื่องมา 7 บาป กูเข้าไม่ถึงเลยว่าเนื้อเรื่องมันตรงกับคอนเซปต์ยังไง
อีแยมนี่ก็พอเข้าคอนเซปต์อยู่มั้ง? แต่ก็อารมณ์บอกไม่ถูกก็แค่เคะตัวนิ่มโง่ๆยอมโดนเขาข่มขืนไม่สู้คนคือมันไม่มาแบบน้องยีนส์ไง 555555555555
แต่อีเรื่องอื่นนี่อ่านแล้วแบบ มันเกี่ยวกะชื่อเรื่องไงวะ งงมากกกกกกกกกก
อย่างอีดินหมูห่าไรนั่นคือแบบไม่เข้าใจ ต้องการสื่ออะไรจากเนื้อเรื่องงงไม่เข้าใจจจจจย์
ได้ทีกูขอบ่นหน่อย 555555555555
>>150 จับมือมึง กูก็เอ็นดูจอมมาร น่ารักน่าแกล้งที่สุด
แอบเชียร์คู่นี้อยู่ตามนุ้งฟี ถึงกูจะเป๋ไปบ้างตอนถูกนุ้งฟีจูบก็ตาม 555555
กูเคาะให้มันยาวๆไม่เป็น เห็นว่ามันนับอักษร กูกลัวสปอยโม่งอื่น นี่พยายามพิมพ์แล้วเคาะๆ กูขอโทษล่วงหน้าถ้ากูเคาะแล้วมันยังหลุดไปสปอยใครที่ไม่อยากรู้เข้า ก่อนหน้านั้นกูขอบ่นหน่อยก็แล้วกัน เพิ่มบรรทัดให้มันหลุดไป
เรื่องนี้กูอ่านตั้งแต่ฉบับเก่า ฉบับใหม่นาบูกูไม่ได้ซื้อ เลยไม่รู้ว่ามีเขียนอะไรเพิ่มหรือเปล่านะ เห็นว่ามีตอนพิเศษเพิ่ม ตอนก่อนกูชอบเรื่องนี้มากกกกก มันขายฝันสาวๆ โรแมนติค ผู้ชายที่ร้ายกาจแต่รักนายเอกบอบบางคนเดียว(สมัยนั้นกูยังอ่านโนมันนี่แล้วอินอยู่ พวกมึงต้องเข้าใจกู)
แต่กูหมดรักเรื่องนี้ตั้งแต่รู้ว่าคนเขียนเอาไปแปลงเป็นชญแล้วขายกับสนพ.อีโรติคแล้ว เนื้อเรื่องข้างในไม่มีการเปลี่ยนอะไรเลยแม้กระทั่งชื่อเรื่อง กูเลยว่าแบบนั้นไม่ต้องเขียนนิยายวายก็ได้ ไปเขียนชายหญิงก็ได้ค่าเท่ากัน แล้วพี่น้องอีพระเอกที่ในทอล์คเล่มพิมพ์เก่าเขียนดิบดีว่าจะออกมาอีก ก็โดนจับไปทำชญหมด กูเสื่อมศรัทธา รามิเรสกูอ่านไปแกนๆว่ะ ถ้าหมดกับสัญญานาบูนายเอกจะโดนตัดดุ้นอีกมั้ย กูอยากรู้
หวังว่าที่บ่นมานี่คงทำให้อักษรมันเกินแล้ว
ตอนหลังพระเอกนายเอกแยกกัน(โดยที่รู้สึกรักและผูกพันกันแล้วแหละ) เรื่องผ่านไปหลายปีจากนั้น นายเอกก็พยายามทำตัวเข้มแข็งขึ้นแบบที่พระเอกเคยบอก ก็ดูเป็นผู้ชายขึ้น(ในแบบคนเขียน ก็แมนได้แค่นั้นแหละ)
แล้วพระเอกนายเอกก็ได้"แต่งงาน"กัน (จัดพิธีจริงๆ) เพราะมีกบฏแล้วพระเอกไปช่วยกู้บัลลังก์ให้พี่ แต่มีเงื่อนไขว่าต้องได้แต่งกับนายเอกแบบฟ้ารู้ดินรู้ ก็แต่งกัน มันเฉลยว่าหลายปีที่ผ่านมาพระเอกส่งนายเอกกลับบ้านแบบมีคนตามคุ้มกันตลอด
ที่เหลือก็ใช้ชีวิตคู่กัน ขายฝันอ่ะมึง อ่านแล้วโรแมนติคดี กูจะชอบมาก ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์แบบที่กูบ่นไปข้างบน
>>153 ถ้าใครอยากรู้ลองหาชื่อ ทาสรัก นรีภัทร ดูเอาแล้วกันว่าเนื้อเรื่องเหมือนกันขนาดไหน เปลี่ยนเอไมน์เป็นเรไนล์
พอหานามปากกานี้กูเลยได้รู้ว่ากูได้อ่านงานชญ เขาหลายเรื่อง ตั้งแต่นามปากกาโรซาน่าแล้ว http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=679316 ตอนนั้นกูชอบเรื่องรักต้องห้ามมาก ถึงได้บ่นว่าเขาเขียนได้แต่แนวเดิมๆ
นิกิริซู กูก็ไม่ชอบอีแยมไม่เคยแดกเป๊บซี่ มันดูพยายามบิดให้เคะดูนุ่มนิ่มไปว่ะ ไม่ใช่แนวกู
ส่วนอีกเรื่องที่กูอ่าน คือ ดินหมู กูชอบตอนเริ่มๆเรื่องเพราะเคะมันแมนดี แนวเมะกลับเคะ พิศาลตบจูบจำเลยรัก แต่ตอนจบเคะเสือกให้อภัยเร็วไปหน่อยจนไม่สมคาแรกเตอร์ กูซื้อที่มันเป็นเล่มเล็กๆมาว่ะ โดยรวมก็โอเคอยู่หรอก เพราะ ปกสวยราคาไม่สูง ถ้าเทียบกับ สนพ อื่น อย่างนาบูไรงี้
แต่กูเห็นมีเปิดจองรีไรท์ทำใหม่ ทำแปลงเป็นสามเล่มจบ เพื่อนกูก็กรี้ดๆอยู่ แต่กูไม่บ้าตาม แม่งเป็นพัน.. มันจะมีอะไรให้ขยายมากมายขนาดนั้นเหรอวะ แค่เมะโดนกดจนกลายเป็นเคะแบบไม่สมเหตุสมผล กูว่ามันเหมือนอยากขายของเพราะรู้ว่าขายได้เลยเพิ่มปริมาณให้ได้กำไรเยอะๆมากกว่าว่ะ คหสต.
>>162 กูว่าเขาก็ไม่ปิดบังหรอกมึง แค่คนปกติหาไม่เจอ หรือไม่ก็ไม่หากัน
กูเจอโดยบังเอิญเพราะปกติกูอ่านแนวอีโรติคด้วยไง ตอนแรกกูจะวิ่งไปฟ้องคนเขียนว่ามีคนก๊อบงานเขา อ่านมาอ่านไป กูเงิบ อีคนเขียนมึงแปลงเพศตัวละครหน้าตาเฉยแล้วเอาไปขาย
ตอนแรกๆกูยังพอรับได้ว่ากูไม่อ่านวายเขาแล้วอ่านงานปกติก็ได้ เจองานเล่มอื่นเป็นเซ็ตเอาพี่น้องพระเอกทาสรักมาทำ ซึ่งมันคือที่เขาเปรยว่าจะเขียนต่อในทาสรักฉบับพิมพ์แรก กูพูดไม่ออก ตอนนั้นเขายังไม่ออกกับนาบูเลย พอมีข่าวออกกับนาบู กูนี่ขึ้นเลย แปลงไปแปลงกลับ มึงเป็นหม้อแปลงเหรอ กูเลยหมดศรัทธาแบบที่บ่น
ก็คหสต.นะ ตอนรู้เรื่องใหม่ๆกูไปโวยวายเรื่องนี้ให้พี่ที่สนิทกันที่เป็นแฟนงานเขาฟังก็โดนพี่ด่าว่ากูคิดเล็กคิดน้อย เรื่องแค่นี้เอง เขาอยากแปลงเพศนายเอกแล้วเอาไปขายก็เรื่องของเขา มันก็จริงแหละ แต่กูก็คิดว่าถ้ากูจะไม่สนับสนุนเขาก็เรื่องของกูเหมือนกัน เพราะกูแอบรู้สึกว่าเขาแค่สนใจตัวเงินมากกว่าตัวงาน
>>163 กูว่าเรื่องเขาเอาไปแปลงเพศเคยมีกระทู้คุยกันในบอร์ดวายสักบอร์ดช่วงหนึ่งนา เรียกว่าเป็นเรื่องที่คอนิยายตามบอร์ด fu oz inu รู้ในวงกว้างอยู่นะ ว่าเขาแปลงเพศงานตัวเองขึ้นดิน ซึ่งสมัยนั้นก็มีคนทำแบบนั้นเหมือนกันอย่าง cha คนนึงที่กูจำได้นะ แต่ส่วนใหญ่จะรู้แค่เอาไปขายบนดิน อย่างกูยังเพิ่งรู้เลยว่าคู่รองๆ ที่เคยจะเขียนแม่งกลายเป็นชายหญิงไปก่อนด้วยเหรอวะ แล้วนาบูที่แม่งกลับเพศมาวายเหมือนเดิมอีกรอบ เอาคู่รองๆ มาด้วยมั้ยนั่น? แต่จะเอากลับมาหรือไม่ ตอนมันกลับมาเป็นวายรอบนาบู กูนี่แบบจะขายเหี้ยไรอีกกี่รอบฟะ ก็บ๊ายบายยยย จดจำแค่เวอชั่นแรกไว้ก็พอ จบ
>>164 กูก็อยู่ทุกบอร์ดที่มึงพูดนะ ขาประจำด้วย แค่เป็นผีบอร์ดไม่ค่อยคุย 55555555
บอร์ดพวกนี้ก็ไม่ได้วงกว้างขนาดนั้นป่ะมึง คนที่รู้ก็มีแต่พวกสาววายรุ่นเก่า เรื่องมันสิบกว่าปีอัพแล้วป่ะ กูเคยถามรุ่นเก่าบางคนยังไม่รู้เรื่องเลยที่แปลงชายหญิง เรื่องชุนนี่กูยังมารู้เองทีหลังอย่างที่บอกว่าบังเอิญเจอ แต่ cha กูคุ้นๆว่าผ่านตา แล้วที่มีดราม่าอะไรด้วยป่าววะ เรื่องลอกๆ ที่มีปัญหากับคุณคิงเพนกวินใช่คนนี้ด้วยป่าว นานเกินจนกูลืมไปหมดแล้ว
คู่รองๆมึงไปคุ้ยดูในลิสนิยายใน >>155 เรื่องในสนพ.เดียวกัน มีที่เป็นเรื่องพี่น้องพระเอกอยู่ กูหวังว่าคนเขียนจะไม่เอามาแปลงออกกับนาบูอีกนะ ไม่ไหว
ชุน กูเห็นเขาไม่ได้ปิดนะมึง ถ้าจำไม่ผิดในเล้า ไม่แน่ใจว่ารามิเรสหรือเรื่องอื่นเขาเอาไปลงแล้วมีทอล์กไว้ว่ามีนิยายเรื่องที่เคยเขียนแนววาย แต่ไม่ค่อยมีคนอ่านก็เลยแปลงเป็นชญส่งสนพ.ไป ใกล้หมดสัญญาแล้วเดี๋ยวจะเอามาอัพใหม่ให้อ่านไรประมาณนี้ อีกอย่างเขาสายนักเขียนอาชีพมึง อะไรขายเป็นเงินได้ก็ไม่แปลก
>>166 พอบอกสิบกว่าปีอัพรู้สึกเลยว่าแก่ ช่วงนั้นกูก็สิงบอร์ดพวกนี้แหละ หรือเพราะวันๆ เข้าแต่สามบอร์ดนี้เลยคิดว่ามันรู้กันเยอะละมั้ง 5555
cha นี่มีคนใช้ว่า char ด้วยมั้งไม่รู้คนไหนดรามากับคิงเพนกวินว่ะ แต่ใช่เป็นเรื่องลอก เหมือนจะเป็นเคสแรกๆ ที่คิงเพนกวินเอาไปแจ้งความด้วยป่ะวะ? กูจำได้ว่ามันดังเพราะคนมักเอาเคสนี้มาอ้างอิงบ่อยๆ ผสมกับเคสฟิคฟงอวิ๋นของเขาไม่เรียกว่าลอกอะไรด้วยมั้ง โอ้ยยรู้สึกตัวเองแก่แล้วหลงลืมชะมัด
>>168 โม่ง มึงอย่าทำให้กูรู้สึกว่าแก่ตามสิวะ 55555555
สมัยก่อนกูก็เข้าแค่นั้น มีก่อนนั้นอีก บอร์ดดำๆ ชื่อตัว a อะไรวะ 555555 ก็เวียนๆอ่านแต่นิยายในนั้นแหละ
พอมึงพูดแล้วเริ่มนึกออกนิดหน่อย มี cha กับ char จริงๆด้วย แต่คนไหนกูก็ลืมไปแล้วเหมือนกัน เคสนี้เป็นกรณีศึกษาแรกของวงการวายเลยนี่ที่ถึงขั้นแจ้งความ น่าจะยังเหลือที่เขาเขียนถึงใน bloggang เขานะ เหมือนกูเคยอ่านเจอตอนหลัง
ว่าไปแล้วสมัยนั้นคิงเพนกวินถือว่าเป็นตัวแม่ในวงการเหมือนกันนะ พูดแล้วนึกถึงเจ๊อายูอีกคน นี่ก็หายไปเลย เห็นว่ามีปัญหาเรื่องโกงเงินหรืออะไรซักอย่าง คิดถึงช่วงเวลาสมัยก่อนจัง ตอนนี้ไม่รู้กระจัดกระจายไปไหนกันหมดแล้ว
กูคิดถึงหลายคน แต่สมัยก่อนกูเป็นผีบอร์ดไงเลยไม่ได้รู้จักใครเป็นพิเศษ มีพี่ที่คุยๆกันอยู่บ้าง หลายคนเขาแต่งงานมีลูกมีผัวห่างวงการวายกันไป ตอนนี้เลยเหลือแต่เพื่อนรอบตัวเป็นสาววายรุ่นใหม่บ้ายอนิมบ้าโซตัส กูจะร้องไห้ให้ชีวิต
>>169 มึงยังดีมีเพื่อนอ่านวายอยู่ เพื่อนที่ล่อลวงกูมาอ่านวายตอนนี้ถ้าไม่มีลูกมีผัวก็เข้าทางธรรมห่างหายไปจากชีวิตกูกันแล้ว กูก็ได้แต่แอบอ่านเงียบๆคนเดียวปกปิดไม่ให้ใครรู้ว่ากูเป็นสาววาย ว่าถึงกรณีคิงเพนกวินจริงๆกูว่างานเขาสนุกนะแต่มันมีเรื่องหนึ่งถึงจะบอกว่าเป็นแรงบันดาลใจแต่ก็ลอกมาจากหนังจีนแล้วดัดแปลงเอาไม่ใช่เหรอวะ เรื่องที่นายเอกมองเห็นผี แต่ครั้งนั้นก็ทะเลาะกันแรงจริงๆวะ แต่เมื่อก่อนนิยายสนุกจริงนะ กูยังอยากได้หงส์มิได้คู่มังกรกับงานคุณกลิ่นหอม ณ FU มาเก็บเลยจะมีใครเอามารวมเล่มย้อนหลังไหมเนี่ย
>>170 มีเพื่อนแต่รสนิยมไปกันคนละทางก็เศร้านะมึง แต่กูก็สภาพไม่ต่างกับมึงคือมีคนคุยเรื่องวายด้วยได้ไม่เยอะ เพราะงั้นถึงคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องบ้างแต่ก็ยังคุยกันอยู่แหละ แค่กูต้องกล้ำกลืนแบบที่ครั้งนี้ต้องไปต่อแถวยอนิมหรือกรี๊ดพี่ว้าก(ที่กูมองยังไงก็ไม่รู้สึกอยากกรี๊ดหนังหน้าดาราไปกับมัน)
ยังดีที่ตอนไปวันนั้นคนเยอะ มันเลยไม่สามารถเข้าไปกอดจูบลูบคลำอีผนังลิ้นกับฟันแผ่นใหญ่เบ้งได้ ตอนแรกที่เห็นนี่กูตกใจนึกว่าออกภาคใหม่มาอีกแล้ว และมันยังอยากตะกายเข้าไปถ่ายพี่โตกับจอมขวัญของมันด้วย เป็นครั้งแรกที่กูดีใจที่ไปงานหนังสือแล้วคนเยอะจนแทบจะได้เสียกัน เพราะถ้ามันตะกายได้จริง คนที่ต้องถ่ายให้มันก็คือกูนี่แหละวะ
พูดแล้วนึกได้ ขอนอกเรื่องหน่อย นาบูทำกูงงกับผนังมึงมาก จอมร้ายกับลิ้นกับฟันไม่ได้ออกรอบนี้ซักหน่อย มาซะใหญ่เท่าฝาบ้าน ตอนแรกกูอุตส่าห์เล็งเผื่อจะได้ถ่ายกับผนังหรือแสตนด์ 7th ซักหน่อยเพราะเห็นว่าออกรอบนี้และปีที่แล้วกูพลาดพี่หมี เสือกเป็นจอมขวัญ กูเลยได้แต่ถ่ายป้ายบูธแทน
กลับมาต่อ สมัยก่อนงานที่ได้แรงบันดาลใจแบบลอกๆงี้ก็เยอะนะมึง คนไม่ค่อยตื่นตัวเรื่องเส้นแบ่งระหว่างลอกกับแรงบันดาลใจเท่าสมัยนี้ พอพูดแล้วกูนึกถึง Outlander ขึ้นมาเลย นั่นเรียกลอกเต็มๆเลยดีกว่า งานคุณกลิ่นหอมกูลืมไปแล้วนะถ้ามึงไม่ทักขึ้นมา สมัยก่อนบอร์ดฝูมีนิยายดีๆให้อ่านเยอะนะ แต่หลายคนกูก็ยังพอเห็นออกงานอยู่ ล่าสุดกูดีใจมากที่งานคุณDD รวมเล่ม...แต่เสียใจชิบที่ไอ้ฮูกได้ไป คุณภาพหนังสือค่ายฮูกนี่กูว่ายังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็อยากให้ทำเรื่องอื่นๆของเขาด้วย
>>171กูอยากได้ยอดชายนายตั้มนะ กูชอบเรื่องนั้น แต่กูไม่อยากสั่งออนไลน์กับฮูก ไม่รู้สั่งยากตอบดีรอนานรึเปล่ากูไม่ค่อยอยากลองเสี่ยง พอดีกูอยู่บ้านนอกนิยายวายตามร้านไปไม่ถึง ว่าแต่คุณภัคDกับคุณDDนี่คนเดียวกันป่ะวะ เหมือนคุณDDจะแต่งใสๆ คุณภัคDจะแต่งดราม่าปวดตับ อีกเรื่องของคุณภัคDที่กูชอบก็เรื่องที่นายเอกโง่ไม่ทันคนคิดอะไรช้าๆรู้สึกนายเอกจะชื่อขอบฟ้ามั้ง กูชอบตอนจบมากแต่ถ้าออกรวมเล่มกูคงไม่ซื้อมาอ่านอีกระหว่างทางบัดซบไป พระเอกโครตเลว ถ้านายเอกไม่เจอพระเอกชีวิตคงไม่วิบัติขนาดนี้ แต่ถ้าไม่เจอกันนายเอกก็คงไม่โตขึ้น กูชอบที่นายเอกเลือกที่จะไม่ตามไปอยู่กับพระเอก ถึงกูจะอยากให้มันจบแบบคู่กันก็เถอะ แต่แยกกันอยู่ก็ดี มันแบบทำให้เห็นว่านายเอกโตขึ้นคิดมากขึ้นและดูเหมือนว่าต่อไปถึงไม่มีใครมาพยุงมันก็เดินเองได้
นายตั้มรีปริ้นเหรอเนี่ย เออ กูชอบคุณ DD ที่สุดคือด้วยรักจากสวรรค์ว่ะ ดูมีพลอตดี บางเรื่องกลับไปอ่านใหม่ไม่มั่นใจจะยังชอบมั้ย
คุณภัคD กูชอบ เรื่องของตะวันฉาย อ่านแล้วผูกพันกับตัวละครในครอบครัวดี ชอบวิธีการเล่าเรื่องด้วย
เรื่องดัดแปลงนิยายแบบ outlander กูจะนึกถึงของคุณ NakiA อีกเรื่อง แต่จำชื่อไม่ได้ว่ะ จำได้แต่เรื่อง addict to crime แต่บางเรื่องกูไม่กล้ากลับไปอ่านใหม่ไม่รู้จะยังชอบมั้ย55
เมื่อก่อนงานดีๆ จะชอบพวก lover's diary ด้วย ถึงจะอ่านไม่จบเพราะหลังๆ ตลค เขาโคตรล้น เยอะจนกูตามไม่ทัน แต่ช่วงนึงกูรู้สึกคนเขียนกันหลากหลายดีจัง อาาา แก่พิลึก
มึงอย่าทำมู้นี้กลายเป็นห้องรำลึกความหลัง กูปวดใจ
คุณDD กับคุณภัคD คนละคนกัน
คุณภัคD กูยกให้เขาเป็นเจ้าแม่ดราม่า กูอ่านทุกเรื่อง ชอบทุกเรื่อง แต่ไม่กล้าอ่านซ้ำซักเรื่อง งานทำลายตับกูทุกเรื่อง ตั้งแต่พี่เหยาแล้ว
งานเก่ากูนึกถึงอีกคนคือคุณอ้อ ที่เขียน Take my heart สมัยก่อนกูชอบมาก แต่ก็คิดเหมือนกันนะว่าให้กลับไปอ่านใหม่กูอาจจะไม่ชอบเท่าเดิม 555555
แต่ละเรื่องนี่กูย้อนอดีต สมัยก่อนนิยายสนุกๆเยอะ หลากหลายกว่าไอ้กูๆมึงๆยุคนี้เยอะเลยว่ะ
เพื่อนกูซื้อ 7th game ให้กรี้ดดดดดด TvT
>>177 โอ๊ยสัสทำความเชื่อกูสั่นมากเมื่อกี้ กูยังไม่ได้ไปซื้อในงานแต่อ่านในเว็บจบแล้วปักธงมั่นมากว่านี้พระเอก เพื่อนกูที่ซื้อมาก็บอกกูว่าในเล่มรูปอ.วัวกับน้องฟีทั้ง2รูปเลย สบายใจไปอย่างมากเพราะกูอวยหนักมาก นึกว่าคนเขียนบอกว่าหัวหน้าจะเป็นพระเอกซะอีกใจหายหมดT_T เชี่ยไม่ได้นะกุไม่พร้อมรับความผิดหวังอุตส่าหืเดารสนิยมคนแต่งว่าเขาชอบเมะทาสเทวี
จะว่าไปจริงๆกูคิดว่าน้องฟีรักอ.วัวเหมือนกันนะ คือมันบอกว่ามันมองเป็นหมูหมาเป็นของกิน แต่กูก็รู้สึกว่าไอที่ว่ามีไรกับอ.วัวมากไป
จนรู้สึกว่ากินคนอื่นไม่มีใครดีเท่า นายดีที่สุด ลึกๆแล้วมันอาจจะเป็นความรักก็ได้นะเพียงแต่น้องฟีไม่เข้าใจมัน
>>183 หมูไก่ป่าวมึง 5555 หมูหมานี่ความหมายเปลี่ยน กูชอบคำเปรียบเปรยตรงนี้ ตอนอ่านครั้งแรกนี่เจ็บแทนอ.วัว
กูก็คิดว่าอ.วัวเป็นคนพิเศษนะ แต่ก็ตรงตามประโยคที่ถามเลย ถ้าเป็นมึง จะให้รู้สึกรักลึกซึ้งกับสิ่งที่ตัวเองกินเป็นอาหาร ในใจมันคงมีเส้นอะไรขัดๆอยู่แหละ
กูรอดูว่าจะลงเอยกันได้ยังไง
>>184 ตระกูลนั้นมันคนงามพิฆาตกล้าม หัวหน้ากูก็กล้ามนี่หว่า แย่ละ
มึงงงง กูเป็นคนที่มาถามเรื่องนิยายอุ้งมือหมีเองนะ หลังจากที่อ่านในเด็กดีแล้ว
กูก็ไปอ่าน ES company ด้วย ฮืออสนุกจังเลยมึงงง
กูชอบคุณรุตนะ ตอนอ่านครั้งแรกกูฮาลั่นเลย ชอบมาก
แต่งานนี้กูขอแทงข้างหัวหน้ากินวัวแล้วกัน วัวน่ารักน่าแดกเกิน /ตบโต๊ะลงเงิน
>>185 เป็นกูจะรักอาหารของกูมั้ยคงไม่ว่ะ นอกจากรู้สึกว่ามันอร่อย แต่พอดีว่าอาหารของนุ้งฟีมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่พูดคุยโต้ตอบเป็นภาษาเดียวกันได้
แถมมีเลือดเนื้อหัวใจมีสมองนึกคิดเจ็บเป็นช้ำเป็นและรักได้ กูเลยว่ามันมีความรักนะแต่นุ้งฟีมันไม่เข้าใจเท่านั้นเองว่านั้นคือความรักมันอาจจะไม่รู้ตัว
อันนี้กูมโนไปอ่ะนะ แต่ก็อยากให้อ.วัวสมหวังเพราะว่าเขารักจนยอมสละทุกอย่างให้วางไว้แทบเท้าทั้งที่โดนทำร้ายหัวใจขนาดนั้นให้คนอื่นคาบแดก
กูเผาจริงด้วย = = ให้ๆอ.วัวไปเถอะ อ่อว่าไปกูไปอ่านทอร์กคนเขียนแล้วนะกูฮาว่ะ ตอนแรกวางจะให้หัวหน้าพระเอก อ.วัวตัวประกอบ
แต่ไปๆมาๆเหมือนโดนอ.วัวร้องมอๆสะกดจิต 555555
คุณรุตรุกกูช็อคนิดๆแต่ทำใจได้วะ นางวีนนางเหวี่ยงนางคาดเดาไม่ได้ตั้งแตเนื้อเรื่องหลักละ ส่วนที่หนึ่งมันก็ง๊อซร้า ท่าทางกลัวคุณรุตขนาดนั้น ส่วนวัวนี่เคะเถอะ กูกราบ แม่มอินโนเซ้นท์เกิน กูทำใจให้ไปเข้าสมาคมเมะไม่ลง
ในมุมมองกู กูว่าเขียนมาขนาดนี้ยังไงอ.วัวก็เข้าวินว่ะ แค่นุ้งฟีจะรู้ตัวด้วยวิธีไหนเท่านั้นเอง อ่านของเขามาเยอะไม่เคยเจอสามเส้านะ ตอนอ่านแรกๆกูยังเคยนึกว่าที่หนึ่งจะชอบลุงภัทรแบบเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อเลย แต่ก็ไม่ว่ะ ยิ่งอ่านตอนพิเศษล่าสุดไอ้อังกอร์เขานี่กูหัวเราะจนปวดท้อง
ตอนนี้กูเลยเป็นห่วงหลานวัวของอ.มากกว่า
>>198 กูตามทวิตเขานะ เท่าที่อ่านแนวคิดเขากูก็คิดแบบมึงว่าเขาให้อ.วัวพระเอกแน่ๆแต่จะรู้ตัวลงเอยยังไงนั้นอีกเรื่อง
เพราะเขาเคยทวิตว่าเขาไม่ชอบดราม่าความรักแต่ชอบดราม่าชีวิต แล้วดูจากนิสัยสไตล์การอ่านเขา กูคิดว่าเขาชอบแนวเมะทาสเทวี
คือพระเอกประเภทบูชาความรักมากๆและรักนายเอกสุดใจดูน้องกีเป็นตัวอย่างกูเลยมั่นใจว่าอ.วัวพระเอก แต่กูเผือใจนิดหน่อยเพราะแม่ง4เล่ม
เล่มจบออกงานหนังสือช่วงเมษาปี60 กูกลัวอะไรไปดลใจเขาไงซึ่งอย่าเลยให้วัวเถอะ
The willsกับโซตัสเรื่องไหนสนุกกว่ากัน กูเจอคนบอกว่าวิลส์ไม่สนุก เกลียดมาก ต้องไปอ่านโซตัสย้อมใจ
>>200 สำหรับกู คหสต.คือไม่ใช่เรื่องที่กูอยากแนะนำทั้งคู่ แต่สำหรับกูโซตัสเข้าขั้นเลวร้ายมากในเรื่องของการเอาระบบโซตัสมาเล่น โม่งด่ากันไปเยอะแล้ว มึงลองย้อนดูนะ ต่อให้มึงอยากอ่านให้สมองกลวงๆเล่นกูก็ยังไม่แนะนำ ต้องการแบบนั้นมึงไปอ่านจอมร้ายเลยดีกว่า
เดอะวิลกูอธิบายไม่ถูก ก็เป็นงานคุณลิงว่ะ งานเขากูให้สามคำ "สั่งสอน" "งี่เง่า" "ร่ำรวย"
แต่รู้สึกว่ามันล้นๆ พยายามจะเอาหลักเศรษฐศาสตร์มาใช้อธิบายอะไรหลายๆอย่างสไตล์คุณลิงชอบใส่คำสั่งคำสอน
หลายจุดในเรื่องกูว่ามันต้องมีตัวละครซักตัวที่ทำเรื่องงี่เง่า เรื่องมันเลยไม่จบ ตัวละครที่เป็นผู้ใหญ่แต่เสือกทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่ อะไรแบบนั้น และคุณลิงยังชอบเขียนขายฝันอวดร่ำอวดรวยของตัวละครเหมือนเดิม
แต่ถ้าต้องเลือกระหว่างเรื่องนี้กับโซตัส สำหรับกู กูว่าเดอะวิลดีกว่า งานคุณลิงยังไงก็ถือว่าดีถ้ามึงโอเคกับสามคำที่กูว่าไว้
>>200 ไม่เคยอ่านโซตัส ส่วนThe willsกูว่าเป็นงานที่เรียบๆสุดในบรรดางานนักเขียนคนนี้นะ เรื่องอื่นน้ำเน่าพิมพ์นิยมเคะแต๋วแต่ยังถือว่างานไม่ขยะ
มีข้อคิด และมีฉากตื่นเต้นเร้าใจยิงกันตูมๆนักสืบทลายแก๊งไรแบบนี้ แต่เรื่องThe willsมันไปสายชีวิตนิ่งๆเรียบๆนายเอกเป็นอ.รักคนที่เขาไม่รักเส้นเรื่องก็แบบ ฮีชีช้ำจนมีเด็กที่ตอนแรกเข้าใจผิดว่าคนนี้เป็นเด็กเลี้ยงพี่ชายที่ตายไปแล้ว ไอ้เด็กนี้มาด้ามใจเส้นเรื่องมีเรื่องครอบครัวมาข้องซะเยอะ
เด็กนี้ลูกใคร เป็นไรกับพี่กันแน่ แต่อ่านแล้วหิวนะทำอาหารกันทั้งเรื่อง 555
>>174 กูขอรำลึกด้วยคน เพราะกูเปลี่ยวมาก 5555 กูอ่านวายตอนนี้ย่ำแย่มาก กูรู้สึกถึงจุดอิ่มตัวว่ะ คงแก่ตัวไปมากจึงนึกถึงสมัยวายยุคก่อน กูชอบอีกคนก็คุณ tomato ถ้ากุจำไม่ผิด ที่เขาเขียนอยู่อินุ เเนวไฮสคูลฝรั่ง อเมริกันฟุตบอล หลีดเดอร์หนุ่มป๊อบเเละสาวฮอต เปรี้ยวใจ กูคิดถึงจริงๆ
October นี่คือใครวะ //อยากอ่านแนวนี้ด้วยคน
กราบพวกมึงคุณoctober 555555 กูอยากอ่านงานเค้าซ้ำนะแต่ไม่รู้จะไปขุดที่ไหนละ ใครมีลายแทงมาให้กูบ้างนะกูอยากอ่านน้องจูเลียสที่นางเลี้ยงหมากับหนุ่มล่ำข้างบ้านที่นางเลี้ยงเเมว(ปะวะ?)
>>213 ปัจจุบันเขาโพสที่ LJ ว่ะ แต่เป็นแฟนฟิคซะเยอะนะ http://octavianus.livejournal.com/
นาบูแพงไปว่ะ กูมีปัญหามากกับการซื้อของนาบูละ
กูขอแนะนำอีกครั้งว่าห้องนี้ควรทำหิ้งโม่ง
>>219 สรุปสถานการณ์หิ้งโม่ง
มีคนทำใส่ไฟล์ให้ - มีคนเสนอว่าน่าจะทำเป็น google doc เปิด public - โม่งที่ทำคนแรกเลยบอกว่าไม่ทำแล้ว ให้คนอื่นทำต่อ
หิ้งเลยชะงักงันไป กูพึ่งเห็นทีหลัง ไม่กล้ามีคอมเม้นใดๆเพราะไม่ว่างพอจะเสนอตัวทำ และจริงๆอยากขอบคุณโม่งแรกที่อุตส่าห์ทำให้ ถึงเป็นไฟล์กูก็ไม่ได้ว่าอะไร
ขอบคุณ >>214 ที่ทำให้กูได้อ่านอีกรอบ คิดถึงงานเขามาก กูอยากได้งานฟีลฝรั่งแบบนี้อีก แต่ปัจจุบันหาไม่ได้ เพื่อนกูเคยเชียร์งานคนเขียน 69 ไอ้เห็นผีเขามาให้ กูอ่านแล้วก็แค่พอใช้ได้ เท่าที่ยืมเพื่อนมาอ่านกูว่าลิขิตรักจากนรกพออ่านได้ที่สุด ที่เหลือกูเฉยๆถึงไม่ชอบ
กลับมาอ่านงานคุณ october แล้วกูคิดถึงยุคก่อน มันต้องแบบนี้สิวะ! สมัยก่อนงานดีๆหลากหลายกว่านี้เยอะ งานมีเนื้อเรื่อง สำนวนก็อ่านแล้วรู้สึกว่าคนเขียนใส่ใจ กูอ่านงานแล้วกูจำชื่อคนเขียนได้เพราะงานคุณภาพสม่ำเสมอ ผิดกับงานสมัยนี้ กูเข้าเล้าไปอ่านเรื่องที่เขาว่าดังๆกูไปไม่ค่อยรอด
ว่าแล้วก็ขอเปิดประเด็นทิ้งไว้ก่อนไปนอน พูดถึงยุคเก่าๆกันไปแล้ว คนเขียนยุคใหม่ๆพวกมึงนึกถึงใครบ้างที่เห็นชื่อแล้วมึงกล้าซื้องาน
>>222 กูแทบไม่มีว่ะ55555 เอาจริงๆคือกูไม่ค่อยได้ตามเหมือนเมื่อก่อนด้วยล่ะหนึ่ง แต่กูก็มีที่ชอบนะเอาที่พวกมึงยังไม่พูดถึง ก็ฮาร์เล่ย์ที่เขียนHangman traveling เรื่องนี้กูได้มาแบบบังเอิญรู้สึกว่าพิมพ์กับไร้กรอบ คือสัสงานแม่งแหวกมากในสายนิยายวายไทย พวกมึงต้องลอง ถ้ามีอีกกูก็กล้าซื้อว่ะกลัวเเต่ว่าจะหายสาบสูญไปพร้อมกับสนพ
Ri-ne เป็นคนเดียวที่กูวางใจในผลงานมาก ออกเรื่องอะไรก็ซื้อ กูว่าเขาไม่เน้นรักมากและให้ความสำคัญกับตัวประกอบรอบข้าง ตัวละครมีเหตุผลการกระทำและที่มาที่ไป อย่างน้อยตัวละครมันก็ไม่กลวงล่ะวะ
ร เรือในมหาสมุท กูว่าบางทีความรักในนิยายเขาก็เฝือเกินไปหน่อย เมะกับเคะเขาค่อนข้างแพทเทิร์นซ้ำพอสมควร เป็นประเภทเมะที่ชอบทำร้ายเคะ แล้วก็จะมาขอโทษ มาดูแล หรือไม่ก็ทั้งคู่ต่างทำร้ายจิตใจซึ่งกันและกัน เป็นความรักแบบโรคจิตหน่อยๆ ทำนองว่าผมรักคุณ แต่ผมก็จะทำร้ายคุณ ผมขาดคุณไม่ได้ แต่ผมก็จะเอาแส้โบยตีคุณ กูพอรู้แพทเทิร์นนี้ของเขามาจากแฟนด้อมไหน เพราะบางคราวเขาก็เหมือนเอาตัวละครในแฟนด้อมนั้นมาใส่ในตัวออริเขา แต่เนื้อเรื่องโอเค ภาษากระชับ ไม่อ่านยาก เขียนเข้าใจง่าย แต่บางคราวก็ล้ำลึกไปจนกูตามไม่ทัน
นึกไม่ออกแล้วว่ะ นักเขียนวายดีๆกูจำได้แค่นี้เอง น้อยจัง
มาแนะนำ ไอ้ชาติมัดไก่ ละกันถือว่าเป็นเรื่องที่อ่านในปีนี้แล้วชอบ แนวดี เสียแต่สั้นและมีช่วงเนือยนิดนึง แต่ก็ยังขำกับพลอตเขา55
Ri-ne กูชอบแฟนตาซีอยู่แล้วและเรื่องของเขามันมีเหตุผลมีที่มามีที่ไปไม่ได้เน้นแค่เรื่องรักอย่างเดียว พล็อตหลักไม่ซ้ำกัน อ่านแล้วกูรู้สึกหลากหลายดี
jupJib กูใกล้จะเลิกเก็บงานแล้ว อาจจะหนีไปเก็บอีบุ๊คหรือเลิกตามในเร็ววันเพราะการเลื่อนของเขา กูรองานนานได้นะแต่อยากได้กำหนดชัดเจนไม่ใช่เลื่อนแล้วเลื่อนอีก งานคุณจิ๊บมันขนบ พล็อตซ้ำเหมือนบางทีก็เปลี่ยนแค่ชื่อตัวละคร สถานที่เเละเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดเรื่อง แต่แปลกวะกูชอบอ่านไม่เบื่อตามได้เรื่อยๆ
Hangman traveling นี่กูเห็นด้วยว่านิยายเขาแหวก มีเอกลักษณ์ เทียบกับนิยายในเล้าที่ฮิตๆกัน กูชอบนิยายเขามากกว่าอีก เสียดายที่ออกกับไร้กรอบ กูไม่ค่อยปลื้มไร้กรอบเท่าไหร่
นิยายสำนวนฝรั่ง กูว่าคุณฝนม่วงที่แต่ง 69 นี่ใช้ได้เลย นิยายเขาที่ออกเป็นเล่ม กูโอเคกับลิขิตรักจากนรกมากสุด เรื่องอื่นๆก็แล้วแต่เรื่องไป แต่เขาแต่งแนวเด็กวัยรุ่นเมกันได้กลมกลืนนะ ไม่ใช่หน้าฝรั่งชื่อฝรั่งแต่เสือกคิดแบบไทย
Ri-ne คนนี้ค่อนข้างสม่ำเสมอ ผ่านตลอด อ่านแล้วไม่ค่อยเจอเรื่องที่ขัดใจ
>>226 ไอ้ชาติมัดไก่ สนุกมั้ยวะ เผื่อกูจะไปหามาอ่าน คอมเมดี้ใช่มั้ย อย่าบอกนะว่าดราม่า
กูก็ชอบ Ri-ne โคตรๆ ออกมากี่เรื่องกูตามเก็บตลอด งานมีอะไรมากกว่าเรื่องรักๆ กูชอบตรงคาแรกเตอร์ตัวละครเขาชัดดีด้วย พล็อตก็ดีว่ะ
Jupjib กูก็ตามงานเขาอยู่เหมือนกัน เหมือนที่มึงบอกเลยพล็อตมันดูซ้ำๆ กูไม่ได้จองเรื่องที่เขายังดองอยู่นะ แต่กูก็เคยอ่าน.. แล้วก็เสือกชอบเหมือนกัน... บางทีกูก็รู้สึกเวลาอ่านงานคนนี้คืองงตัวเองว่าทำไมถึงชอบ แต่อย่างที่มึงว่าล่ะว่ามันอ่านได้เรื่อยๆ
>>228 https://fanboi.ch/subculture/980/284/ มันเป็นนิยาย+โด ขายในงาน OC2 น่ะ กูไปนั่งอ่านตัวอย่างแล้วสนุกเลยซื้อแบบเป็นเล่ม มันเปิดเรื่องตลกนะ แต่อ่านไปเรื่อยๆ มันก็มีดราม่าบนความตลกของเรื่องน่ะ
https://docs.google.com/document/d/1uRykgZ9ZNjOgGWWGNQGHyCMUFgUrwxWSrTG1Paxitqs/edit
เชี่ยไปหาลิงค์มาเสือกตอบผิดห้องอีก อายวุ้ย ลิงค์ข้างบนเขาคือตัวอย่างจบเรื่องเลย 31 หน้า แต่ถ้าซื้อเล่มจะมีตอนพิเศษและการ์ตูนอีกนิดหน่อย แต่ขายหมดในงานไปนานละ
>>228 กูว่าเขาแต่งสำนวนวัยรุ่นฝรั่งดี ดูแล้วรู้ว่าอ่านงานแนวฝรั่งมาเยอะ น่าจะอ่านแบบงานต้นฉบับยังไม่ได้แปลด้วย คนนี้สำนวนดี แต่กูว่าพล็อตเขามัน...กูพูดไม่ถูกว่ะ กูจะชอบก็ชอบได้ไม่สุดซักเรื่องเดียว ลิขิตรักกูโอเคที่สุด แต่ก็ไม่ทั้งหมด ไอ้เล่มเหลืองๆหนาๆเขานั่นกูว่าแย่สุดในบรรดางานเขาที่กูได้อ่าน เลยจะจัดเป็นคนเขียนที่กูเห็นชื่อแล้วผ่านไม่ได้
นาบูกูว่าสำนวนนักเขียนผ่านหมด ที่ขึ้นๆลงๆคือพล็อตกับการดำเนินเรื่อง
งานวายใหม่ๆกูเองก็ตามน้อย กูก็ยังนึกชื่อนักเขียนรุ่นใหม่ๆที่กูเห็นแล้วไว้ใจกล้าซื้อนอกจาก ri-ne ไม่ออก เท่าที่ตามมานี่คุณภาพงานสม่ำเสมอที่สุด
คุณจิ๊บ jubjib งานเขาขนบอ่านสบายๆ แต่กูไม่ได้ตามงานหลังๆเขาแล้ว รู้สึกว่ายิ่งนานวันยิ่งซ้ำๆไม่มีมุกใหม่ๆบ้างเลย
นึกชื่อคนเขียนใหม่ๆไม่ค่อยออกจริงๆว่ะ สงสัยกูอ่านงานใหม่ๆน้อยเกินไปจริงๆ
ในเล้ากูเคยเกือบชอบไอ้เรื่องรักติดดินที่ตอนหลังออกกับฮูก ใช้คำว่าเกือบเพราะอ่านไปอ่านมารู้สึกมันเวิ่นๆน้ำท่วมทุ่งไป ตอนหลังก็ยัดดราม่ามาหน้าตาเฉย แต่ก็อ่านจนจบนะ จนภาคต่ออ่านไปได้ซักหน่อยก็เลิกตาม เรื่องอื่นเขากูก็อ่านๆไปได้หน่อยแล้วก็รู้สึกไม่อยากตามเท่าไหร่
เรื่องในเครือของโอซาก้านี่ก็ใช้ได้นะ แต่น้ำเยอะ เว่อๆเวิ่นเว้อทุกเรื่อง งานเหมือนอ่านการ์ตูน ก็พออ่านได้สำหรับกู แต่เสือกออกกับสำนักพิมพ์ที่คุณภาพห่วยแตก แล้วงานเขาอ่านในเว็บสนุกดี พออ่านเล่มแล้วกูรู้สึกว่าจังหวะในเรื่องมันสู้ตอนกูอ่านเว็บไม่ได้ เพราะในเว็บมันมีเคาะวรรคยาวๆ ทำตัวอักษรใหญ่เบ้งให้ตื่นเต้นด้วยหรือไงก็ไม่รู้
ให้จัดก็เป็นคนเขียนที่เห็นงานบนเว็บกูจะอ่าน แต่ไม่ใช่คนที่เห็นแล้วกูจะยินดีพลีเงินกูให้เลยทันที พล็อตหลักเขามันไม่ชัดเจนเท่าไหร่ อย่างจ้าวธารากูว่าธีมดี แต่อ่านๆไปกูก็ขี้เกียจตามต่อ
Hangman traveling เห็นพูดถึงกัน เรื่องมันประมาณไหน โม่งไหนใจดีเล่าให้กูฟังคร่าวๆหน่อยได้ป่ะ
ของ Ri-ne สำหรับกู ก็สนุกใช้ได้ แต่ก็ไม่ถึงกับดีงามไม่มีที่ติ อย่าง ES ที่ชอบกันเยอะๆ คู่ของพี่ชายในตอนพิเศษ กูว่าดีงามมาก ประทับใจ
แต่คู่หลักที่เล่าเรื่องยืดยาวมากกว่าเยอะ กูกลับไม่ค่อยรู้สึกเอาใจช่วยเท่าด้วยซ้ำ ความสนุกโดยรวมกูว่ากลางๆ แต่พล็อตสร้างสรรค์ดี แล้วก็สดใหม่อย่างที่โม่งบนๆเคยพูด แต่พล็อตบางเรื่องของเขา กูก็เฉยๆนะ อ่านได้ แต่กูชอบที่เขาทำการบ้าน หาข้อมูลมาดี ไม่ใช่แต่งๆไปเหมือนนักเขียนดังๆบางคนในเว็ปเด็กดวก ที่กูสงสัยว่าแม่งไม่คิดจะให้อะไรคนอ่านเลยเลยเหรอวะ อ่านทีไรสมองกูก็ว่างเปล่ามากๆ เยสกันเอามันอย่างเดียว นี่ผัวกูนี่เมียกูทั้งเรื่อง หาเศษสาระก็ยังไม่ได้ แล้วบางทีคนแต่งยังยอมรับเลยนะ ว่าถ้าอยากได้สาระหรือความสมจริง มึงก็ไปอ่านตำราเรียนโน่น เหี้ยมาก ถ้าอ่านบ่อยๆนี่สติปัญญาคงถดถอย
>>232 เอาที่กูจำได้นะ พระเอกเป็นนักเขียนนิยายชื่อดังแต่ค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ไปได้โน้ตบุ๊คโบราณมาเครื่องนึงมา อิโน้ตบุ๊คนี่จะเลือกคนมาเล่นเกม hangman โว้ย ไม่มีคำใบ้ ใช้โน้ตบุ๊คปราบผีตามที่มันส่งคำใบ้มาแล้วถึงจะได้ตัวอักษรมาทีละตัว ได้ครบมันจะทำความปรารถนาให้เป็นจริง นายเอกนี่เป็นถูกส่งมารับงานพระเอก ตอนแรกอิพระเอกจะไม่รับ แต่เจอนายเอกบอกว่าอิห้องพระเอกหนาวสัสๆและมีแมงมุม พระเอกเลยรู้ว่าอิโน้ตบุ๊คเลือกนายเอกมันเลยรับเอาไว้ แล้วตัวนายเอกสามารถมองเห็นผีได้ ก็เลยจับพลัดจับพลูต้องเล่นเกมนี้ไม่งั้นตายยยย ราวๆนี้แหละเพื่อน ความสัมพันธ์ตัวละครค่อนข้างจะค่อยเป็นค่อยไป พล็อตถือว่าแหวกแนว มีอะไรน่าลุ้นดี
ได้ข่าวว่าไอ้ชาติจะมีภาคสองไม่ใช่เหรอวะ เคยเห็นในเฟสแว้บๆ
กูไม่รู้ ไม่ได้อ่านรายละเอียด แค่เห็นแบบสอบถามความสนใจของเค้าผ่านเฟสมา
ไอ้ชาติเป้นไงมั้งวะ เห็นมีสำรวจภาค 2 อยู่ พวกมึงอ่านภาคแรกยัง กุพลาดอะ อยากรู้
อ่านแล้วๆ อ่านเพลินดี แต่ไม่จี๊ดไงไม่รู้ ลีลาการใช้ภาษาโอเคเลย
ESหมดยังวะมึง
เรื่องมมล.ยังคงเงียบ กูเข้าเล้าไปหาดูว่ามีใครพูดอะไรเพิ่มมั้ยก็ไม่เจอ
แต่เจอวีรกรรมสนพ.ไร้กรอบที่มีคนพึ่งขุดขึ้นมาแทน อ่านแล้วสงสารคนรอเลย แต่ละคนรออึดมาก สนพ.ก็เลื่อนแล้วเลื่อนอีก
ถามเรื่องไร้กรอบหน่อย ถ้ากูสั่งพวกมีของเเล้ว มันจะเลื่อนส่งกูไหมวะ ฟังวีรกรรมแล้วกูกลัวรอแบบไร้อนาคต
กูสั่ง โอ้ แบดกาย รักร้ายๆผู้ชายในคุกไปตอนจอง แม่งบอกกูมีกล่องอะคลิลิค กูรอนานเป็นปีกว่าหนังสือจะส่ง แต่ตอนส่งมาเสือกไม่มีบ็อก มันบอกทำไม่ทัน เดี๋ยวค่อยส่งมาให้ทีหลัง แล้วมันก็หายจ้อยไปเลย มีแต่เมลล์โฆษณาของหรือแจ้งเลื่อนส่งต่างๆเข้ามาแทน
ถ้าอ่านไอ้ชาติอ่ะ กูแนะนำอีกคนเห็นงานโมฟุเขาจะออกงานด้วยกัน งานดี แซ่บมาก
ถ้าชอบแนวๆดราม่า เนื้อหาหนักๆ ติดเรท กูแนะนำ ร เรือ ในมหาสมุทร
อาจจะใหม่กับวงการวาย แต่แกเขียนวายแนวหม่นมืด ใครชอบวิเคราะห์หนักๆนี่น่าจะชอบ
ส่วนใหญ่แกอยู่สายรางวัล เพิ่งได้ชนะเลิศนายอินทร์ไป แต่เรื่องเขาวายชิบหายยยยยยยยยเลยยยย
งานเก่าเขามี god bless you เป็นเรื่องของพระเจ้าที่ร่วงหล่นจากสวรรค์แล้วซาตานจับไปตบจูบ ดีงามน้ำเดินมาก
เรื่องล่าสุดแกเขียนเรื่องกระต่าย ออกงานโมฟุเนี้ย แบบกระต่ายมีปัญหาทางใจกับสิงโตที่กินพืช แซ่บ ดีงามมม
กูติ่งเขามาก ลองไปหาในเพจเขาอ่ะ
อีเอสในงานหนังสือยังมีอยู่นะ กูได้ลดไป38บาท
>>248 ร เรือเขามาทางสายวายซะส่วนใหญ่เว้ย เพิ่งไปสายรางวัลไม่กี่ปีนี่เอง กูอ่านงานเขาก็ว่ามันเป็นแพทเทิร์นซ้ำๆอยู่นะ คือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะมีปมกับพ่อตัวเองมาก เมะกับเคะรักกันนะ แต่ก็จะฆ่ากัน แต่โอเค เป็นนักเขียนมีฝีมือ ไม่ได้รักๆเย็ดๆอย่างเดียว มันมีเรื่องให้ขบคิดด้วย
พวกมึงงงงงงง กูสนใจกระต่ายหาได้ที่ไหนวะ เรื่องนี้วางร้านหรือต้องหลังไมค์หานักเขียน God bless you เห็นว่าหมดแล้วรอรีปริ้น กูคิดว่ากูพลาด ไปอ่านๆเนื้อเรื่องค่อนข้างถูกจริตกู เสียดายกูพึ่งรู้จักคนนี้ เขามีผลงานอะไรมั้งวะ
นางเป็นตัวแม่น่ะ หลักๆ ก็อยู่วงการเขียนมานาน และขยันมาก
กระต่ายไปรอซื้อที่งาน เคโมะนะ มีวางแหละ ไม่ก็รอส่งทางไปร ยังไม่เสร็จเลยไม่ใช่เหรอ
>>256 ตัวแม่เหรอวะ? ก่อนนี้เขาเขียนอะไรวะ มีนามปากกาอื่นมั้ยเผื่อเคยเจอร่างอื่น เพราะกูว่ากูอยู่วงการวายมาเกินสิบปีอัพ ชื่อตัวแม่ทั้งหลายกูว่ากูจำได้หมด แต่ไม่เคยผ่านตางานคนนี้ ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนจนปีที่ผ่านมานี้ จู่ๆก็เจอคนแนะนำผุดมาเป็นหย่อมๆ
ถ้าเป็นสายล่ารางวัลงานเขียน ก็คงมีแต่สายงานสารคดีกวีเรื่องสั้นแล้วที่กูเข้าไม่ถึงแล้ว กูพึ่งรู้ว่าคนได้นายอินทร์เรื่องสั้นคือเขาเพราะพวกมึงบอก ก็ว่าทำไมสมุทถึงได้ ร เรือหายไป เคยนึกว่าพวกมึงพิมพ์ผิด
เท่าที่กูรู้ เขาไม่ได้ตัวแม่สายวาย แต่ เขาเป็น "นักเขียน" รักการเขียน ในมุมมองกู น้องเขารวมงานอบรมงานเขียนบ่อย มึงเข้าเว็บไปดูนะ เรื่องสั้น บทความ อะไรที่ไม่ใช่แค่นิยาย เขาพยายามหมด ตรงนี้กูมองว่าน่านับถือ ก่อนที่ความสนใจจะโดนความวายแดรก หันเรือเข้าทางสาายสีท่วงอย่างที่พวกมึงรู้นี่แหละ คือ เขาอายุยังน้อย กูอิจฉาเขามาก เพราะเขารักเรื่องเกี่ยวกับการเขียนไง ในวงการวายเห็นแต่พวกที่มาเป็นนักเขียนนิยายวายเลยใช่ปะ งานจะดีอยู่ที่ความชอบ แต่รายนี้เหมือนเด็กที่ปูพื้นตัวเองมาแน่นแล้วค่อยๆ ไต่มา มึงเข้าเว็บเขาแล้วจะรู้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง
ร เรือในมหาสมุท มาจากการดัดแปลง ชื่อนามสกุลเขาน่ะ
>>260 ขอบคุณสำหรับข้อมูล กูไม่ได้จะว่าอะไรน้องคนนี้นะ แต่ขอขัดมึงหน่อยนะ
ในวงการวายมีนักเขียนหลายแบบ มึงไม่ได้ตามเขาแต่แรกแบบรายนี้ หรือเขาไม่ได้ออกมาเล่า มึงอย่าพึ่งตัดสินว่าเขาไม่ได้ปูพื้นตัวเองมาก่อนหรือผ่านอะไรมา อย่างที่บอกว่ากูอยู่มานานมาก ผ่านนักเขียนมาเห็นมาไม่น้อย แต่ละคนก็มีสตอรี่ของตัวเอง ล้มลุกคลุกคลาน วงการนี้ไม่ได้มีแต่โลกในเล้าหรือเด็กดีนะมึง อย่าพูดเหมือนมีแค่น้องคนนี้ที่ผ่านอะไรมา
นอกเรื่อง กูคิดถึงน้องอีกคนหนึ่งในห้องนินทา นางเข้าอบรมงานเขียน ประกวดนั่นนี่ ไปทุกอย่างเหมือนกัน แต่จบลงที่ห้องนินทานี่แหละ นานๆจะมาเป็นประเด็นให้โม่งคุยกันที
>>263 ถ้าใช่คนในในเว็บเด็ก... ก็นั่นแหละ หลังๆเงียบไปแล้ว
>>264 แล้วมึงเอาอะไรมาวัดว่าคนอื่นไม่แท้วะ
กูงงกับคนที่ชมน้องคนนี้ให้ฟังหลายที พอเห็นแบบที่มึงกับ >>260 ตอบกูเลยยิ่งสงสัย เขามีคุณสมบัติแบบไหนที่ทำให้รู้สึกว่าเป็นของแท้ หรือเพราะเขาฝึกตนมายาวนาน แล้วไอ้ที่ออกหนังสือกันโครมๆนี่ของเถื่อนหรือไง กูว่ายิ่งเขียนมากออกมาก ก็เป็นการฝึกตัวเองเหมือนกันมั้ย มึงเอาอะไรมากำหนดว่าคนนี้เป็นนักเขียนแท้ คนนี้ไม่ใช่
เหมือนที่ใครบอกวะ นักเขียนอาชีพก็คือนักเขียนฝึกหัดที่ไม่เลิกเขียน เท่านั้นแหละ
กูไม่ได้จะหาเรื่องนะ ถ้าใช้คำไหนไม่ดีก็ขอโทษ แต่กูสงสัยมานานแล้ว ตั้งแต่ที่มีโม่งอวยน้องคนนี้ในห้องซับแล้ว
>>266 คำว่านักเขียนแท้ๆของกูคือคนที่เกิดมาเพื่อเป็นนักเขียน ไม่คิดจะทำอะไรนอกจากการเขียน มีเป้าหมายอยู่ที่การเขียนและใส่จิตวิญญาณและตัวตนของตัวเองลงไปในนั้น พัฒนาตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆเพื่อการเขียน มีอะไรก็จับมาเขียน เขียนไปเรื่อยๆจนกว่าจะตาย ยกตัวอย่างเช่นป้าทมยันตีหรือแก้วเก้า กิ่งฉัตรอะไรทำนองนี้เป็นต้น คุณ ร เรือเขาก็เป็นประเภทเดียวกับที่พูดมานั่นล่ะ
>>267 ขอบคุณที่ตอบมุมมองมึง กูเข้าใจว่ามึงมองคนละแบบกับกู และสำหรับกู คนที่มึงกล่าวมาทั้งหมดเรียกนักเขียนอาชีพ คือคนที่ดำรงเลี้ยงชีพด้วยการเขียนงาน
โดยส่วนตัวกู แท้หรือเทียมไม่ใช่ของที่คนอ่านแบบกูจะตัดสินใจ กูมีนักเขียนที่ชอบหลายคน เขาก็ทำอย่างอื่นร่วมไปด้วย ไม่มีใครเป็นนักเขียนอาชีพตามนิยามของกู(คือทำมาหาแดกด้วยการเขียนลูกเดียว) แต่กูก็ไม่คิดว่าเขาเป็นของไม่แท้ แล้วถามว่าเขาไม่ได้ใส่จิตวิญญาณของตัวเองลงไปหรือก็ไม่ใช่อีก เหล่านักเขียนที่กูชอบ กูอ่านแล้วรู้ถึงความรักในตัวงานของเขา รู้ว่างานผ่านการคิด ผ่านอะไรหลายๆอย่าง
คนรู้จักกูหลายคนเขียนหนังสือ ถ้าอ่านที่มึงนิยามเขาคงร้องไห้กัน พวกนั้นมีลูกมีผัวให้ดูแล ชอบเที่ยวถ่ายรูป กินอะไรดีๆ ไม่ได้ชอบเขียนอย่างเดียว แต่เขาเจออะไรน่าสนุกก็หยิบมาเขียน ชีวิตหนึ่งของคนเขียนหนังสือมีอะไรมากกว่านั้นนะกูว่า ขนาดคุณทมยันตียังสนใจด้านธรรมะเลย
แค่เพราะเขาไม่เอาทั้งชีวิตเขาใช้ไปกับการเขียนอย่างเดียวเท่านั้นเอง
กูสนใจร เรือนี่ขึ้นมาเลย เขานำเสนอตัวเองอบบไหนกัน ทำให้พวกมึงถึงคิดว่าต้องแบบนี้ถึงถูกต้องและเป็นของแท้
รู้สึกว่าวันนี้โม่งมีสาระดี
>>269
อ่านแล้วมาคุยให้ฟังด้วยนะ อยากรู้เหมือนกัน แต่ยังไม่มีเวลาไปอ่านยาวๆ
คือนักเขียนบางคนทุ่มเทให้นิยายตัวเองเต็มที่ เนื้องานออกมาดี แต่เขาอาจไม่ได้ไปประกวดอะไรที่เวทีไหน หรือไม่ได้พรีเซ็นต์ตัวเองว่าผ่านอะไรมาบ้าง มันก็มีเยอะนะในวงการน่ะ แต่ถ้าคนนี้ดีจริงเด็ดจริง กูก็พร้อมจะสนับสนุนอีกคน แต่ขอสนับสนุนเพราะเนื้องานนะ รางวัลต่างๆไม่มีผลสำหรับกู
>>271 ได้ แต่พูดตรงๆว่ากูเคยไปดูผ่านๆตอนโม่งมาอวยในห้องซับแล้ว เท่าที่ตอนนั้นจำได้คือไม่ตรงจริตกูมาก กูเลยปล่อยผ่าน ไม่ได้คุยอะไรกับโม่งห้องซับ แต่ก็เจอคนอวยเรื่องภาษาสวยและมีแง่คิดลึกล้ำตามโม่งเป็นระยะๆ กูตั้งใจว่าจะกลับไปลองอีกที
จนมาเจอในห้องฟุวันนี้ ทำให้กูต้องลงมาถามนี่แหละ
กูไม่รู้ว่าจะอ่านรอดไหมนะ ครั้งก่อนกูจำได้แค่ว่าภาษาสวยดีแต่การเล่ากับตัวละครไม่ตรงจริตกู ครั้งนี้จะลองใหม่ ถ้ายังไม่รอดอีกกูคงขอผ่าน ว่าจะดูหน้าเพจเขามากกว่าว่าเขาพูดนำเสนอตัวเองยังไงถึงทำให้คนรู้สึกได้ขนาดนี้ กูสนใจ
สำหรับกูคือคนที่รักการเขียนอะนะ ถึงจะสนใจอย่างอื่นด้วยแต่ก็รักการเขียนเป็นหลักและตั้งใจพัฒนางานของตนเองไรงี้ ไม่ใช่พวกเห็นน่าจะดังเลยเขียนแนวนี้อะไรทำนองนี้นะ
ดูพวกมึงคุยกัน ส่วนตัวรู้สึกโม่งที่อวยคุณ ร มาใช้คำว่า แท้ๆ เลยรู้สึกไม่ดี เหมือนยกเขาไปอยู่อีกระดับ ฟังแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้นะ 555
ส่วนตัวเคยไลค์เพจเขาเพราะสนใจงาน แต่อ่านไปนิดหน่อยก็อันไลค์เพราะไม่ใช่แนวว่ะ กูว่าเขามันประดิษฐ์ไปในสายตากู อันที่จริงตอนอ่านก็สัมผัสได้นะเขาคิดอะไรในงานเขียนแต่ละชิ้นของเขาดี แต่แค่ไม่ใช่แนวกูเท่าไร
>>275 เออ กูนึกตั้งนานึกไม่ออกว่าจะอธิบายยังไง ขอบคุณมึงมาก ตอนกูอ่านกูรู้สึกว่ากูว่าภาษาเขามันประดิษฐ์ให้สวย กูคิดถึงงานของ IILREI เลย 555 แต่กูก็ยอมรับว่าเขาดูพยายามจะแทรกแนวคิดลงไป ขอใช้คำว่าพยายามแทรก เพราะกูชอบงานที่กูอ่านเจอแล้วคิดต่อยอดประเด็นเอง เป็นเรื่องให้ฉุกใจคิด มากกว่าบอกกูมาตรงๆว่าอยากให้กูคิดเรื่องไหน มันเลยไม่ใช่แนวที่ถูกกับจริตกู
แต่กูอ่านผ่านๆ ไม่ได้ลงลึกมาก ได้อ่านยาวๆอาจจะคิดอีกแบบก็ได้
กูไม่รู้ว่านักเขียนแท้ของมึงเป็นแบบไหน แต่กูอ่านแล้วกูหมั่นไส้ ด้วยเหตุผลเดียวกับ >>275 คือมันเหมือนมึงบอกว่าคนอื่นที่เขียนมันไม่แท้ ไม่ใช่นักเขียนแค่คนที่เขียนหนังสือแล้วขายแค่นั้นก็จบ งี้คุณ Ri-ne เขาก็ไม่ได้พยายามเขียน เปลี่ยนเนื้อเรื่องแบบนี้เลย? คุณฝนก็เขียนแต่งานเดิม ๆ ไม่มีการพัฒนาอะไรเหรอวะ =w=....
วัดกันที่ยอดขายก็จบแล้ว จะดอกปอบ แตมรี่ ณารา หรือป้าทม ถ้าผลิตงานออกมาขายได้เยอะก็เป็นนักเขียนแท้ๆได้เหมือนๆกัน
กูขอโทษก็แล้วกันที่พูดออกไปแล้วพวกมึงหมั่นไส้ ขอร้องว่าอย่าไปหมั่นไส้คนเขียนเลย ด่ากูคนเดียวก็พอ
กูก็ไม่ได้จะชมว่างานเขาดีไปซะหมดหรอกนะ เคยพูดในเมนต์บนๆไปว่างานเขาแพทเทิร์นเดิมค่อนข้างเยอะ กูอ่านงานเขามาพอสมควร เห็นเขาทำนั่นทำนี่ไปประกวดเอารางวัลบ้างอะไรบ้าง มันก็ให้ฟีลแบบเออ คนนี้เขามีความตั้งใจดีนะที่จะเป็นนักเขียนอาชีพ พยายามเขียนออกมาเรื่อยๆ พยายามลองอะไรที่คนมุ่งมั่นจะเป็นนักเขียนเขาทำกันอะ กูชอบความมุ่งมั่นตรงนี้ของเขาเลยบอกว่าเป็นนักเขียนแท้ ส่วนคนอื่นๆกูโนคอมเมนต์ว่ะ ตอนพิมพ์ข้อความนั้นกูไม่ได้นึกถึงคนอื่นเลย
เรื่องอื่นๆพูดไปก็เหมือนแก้ตัว งั้นกูจะไม่พูดอะไรอีกก็แล้วกัน ขอโทษอีกครั้งด้วย
>>280 ไม่เป็นไร กูไม่ได้หมั่นไส้คนเขียนเลยตอนออกความเห็น มีคิดแค่ติ่งนักเขียนจะทำให้นักเขียนเขางานเข้าหรือเปล่าแค่นั้นว่ะ 555 ก็คิดนะมึงอาจไม่ได้ตั้งใจเปรียบเทียบแต่อยากจะชี้ให้เห็นว่าคำพูดมึงมันไปกระทบนักเขียนคนอื่นน่ะ แต่ก็ทำให้กูได้อ่านถกกันสนุกๆ หัวข้อ นักเขียนแท้ในความคิดแต่ละคนเป็นอย่างไรดีเหมือนกัน กูถึงกับวกไปอ่านในห้อง sub ต่อเขามีความเห็นแบบไหนบ้างเลยทีเดียว
ส่วนเรื่องความชอบก็ลางเนื้อชอบลางยาว่ะ รีวิว อวยๆ กันมาแหละดีแล้ว กูชอบอ่าน
สวัสดีค่ะ กูเรือเอง 555
ปกติไม่เล่นโม่ง แต่ว่า มีคนส่งลิงค์มาให้อ่าน
ตอนแรกคิดว่าไม่ต้องตอบก็ได้ แต่คิดว่าประเด็นน่าสนใจเลยอยากตอบ เป็นครั้งแรกที่ตอบโม่ง
.
มันพอดีกับที่เคยมีคนถามเราตอนคัดค่าย scg ว่า คิดว่านักเขียนแท้ๆ คืออะไร
(ปล. อันที่จริงก็เคยไปค่ายแค่กับ scg และไปอบรมแค่กับปราบดาหยุ่นนะ ปกติ เป็นฮิคคิขี้เกียจออกจากบ้าน ไม่ชอบเจอคน....)
อันที่จริงคำถามนี้ก็ถามและเถียงกันมาหลายปีละ ในพวกชมรมวรรณกรรม
คงเป็นเพราะพวกสายสังคมสมัยก่อนชอบตอบว่า กูเว่ยๆๆๆ ของแท้ อีพวกนิยายพาฝันไม่ใช่
แล้วคำว่านักเขียน ในเมืองไทย ก็กลายเป็นมีสถานะสูงส่ง เหมือนมาจากฟ้า พูดไรถูกหมด (ลองนึกถึงสมัยตุลงตุลานะ) ทั้งที่ความจริงก็คนธรรมดาไม่ใช่เหรอวะ ฮา
พอมองจากมุมนิยายรักนิยายตลาด ก็เลยน่าหมั่นไส้
และก็จะโดนแนะแหนกลับว่าบางทีมันอาจเป็นการปลอบใจตัวเองที่ขายไม่ออกก็ได้นะเออ คริคริ
.
ที่ผ่านมาก็ สายสังคม สายตลาด ก็เถียงกันประมาณนี้มาตลอด ตอนนี้ในชมรมวรรณกรรมก็ยังเถียงกันต่อไป กูจะนับโม่งเป็นชุมชนวรรณกรรมด้วยเหมือนกัน คนอ่านหนังสือสุดท้ายก็คงต้องมีถามเรื่องนี้กันบ้างสินะ
.
กลับไปที่เดิม ตอนกูโดนถาม ตอนนั้นกูตอบว่า คนที่ได้รางวัลเรื่องเดียว ไม่ใช่นักเขียน คนที่เขียนเป็นอาชีพได้ คือนักเขียน หรือถ้าไม่เป็นอาชีพ ก็คนที่เขียนแบบเขียนมานานๆ หน่อย และปัจจุบันยังไม่เลิกเขียนอะ
.
เพราะงั้น พี่แตมป์รี่ คุณป๊อบ ก็นักเขียนนะ
.
ถ้ากูมาแล้ววงไม่แตก มาคุยกันต่อนะ นับกูเป็นโม่งตัวนึงก็แล้วกัน
.
ส่วนคุณ fc ของเรือ
มาจุ๊บที
เข้าใจว่าปรารถนาดี
แต่นักร้องบางคน อวยมากก็มีคนหมั่นไส้ได้ง่ายนะ
กูรักมึง ดีใจที่มึงให้การสนับสนุนกู ปกป้องกู ขอบคุณมากนะ แต่เราไปกันนิ่งๆ เหอะ ก่อนคนเขาจะพาลหมั่นหน้ากู ทั้งที่กูอยู่เฉยๆ
อย่าซึมนะเออ ถ้ากล้าทักกูมาหลังไมค์ให้กูหอมแก้มทีนะ
ปล.เรือยังไม่คิดว่าตัวเองเป็นนักเขียนเลย
ปปล.กูชอบบีเบอร์ตอนเด็กจนเจอติ่งมันนี่แหละ อาาาา แต่ตอนโตก็เละเกิน ทำร้ายจิตใจป้าเหลือเกิน
กูเห็นด้วยกับโม่งนะ
ว่าภาษาสวยเว่อวังแม่งอ่านยาก
และกูไม่ชอบ
ภาษากูก็อ่านยาก พยายามปรับลดอยู่ ก็ปรับไปทุกครั้งที่เขียนงานใหม่ ลองขุดเก่าๆ จะพบว่าอ่านยากกว่านี้อีก บางทีก็คิด adj clause อะไรนักหนา แม่ห้ามแบ่งประโยคเหรอ
ขอเวลาเกลาภาษาอีกสองสามปี...ห้าปี...
ปล. นามปากกาเก่าของกูคือ ald_aruza จากบอร์ดเฮตาเลีย ลองขุดเด็กดีดู พลีชีพ จะพบว่าภาษาสมัยก่อนยิ่งปวดกบาลกว่านี้อีก
ปปล. กูชอบเขียนเรื่องพ่อจริง จิตใจกูบอบบางด้านพ่อออออออออ กูเป็นโลกิ (ฮา)
>>280 ปลอบใจ 280 ละกัน ในนี้ทุกคนมีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นว่ะ มึงคิดแบบมึงก็ไม่ผิดหรอก ส่วนคนอื่นเขามองอีกแบบก็ไม่ผิดเหมือนกัน ไม่ต้องงานกร่อย คุยเรื่องแบบนี้ยังดีกว่าด่ากันแบบไม่มีเหตุผล
ที่นี่มี fc ของนักเขียนหลายคน มันก็เลยจะมีตะหงิดๆบ้าง แต่กูขอวัดที่ผลงานอยู่ดีว่ะ ผลงานชิ้นไหนของนักเขียนคนไหนดีกูก็อวย แต่ถ้าบางชิ้นมันเสือกแย่ กูก็ด่าแบบไม่สนเหมือนกันว่าก่อนหน้านี้กูอวยเขา
ร เรือ กุไม่อวยมึงหรอก แต่กุอ่านงาน แล้วกุนับถือ แม่ง.. กุหายไปวาบเดียวพลาดเยอะ คือ กุติ่งนักเขียนหลายคน ก็อย่างที่พวกมึงว่าอะนะ ถ้าถามว่ากุตามติดชีวิตนักเขียนมั้ย เท่าที่กุมีเฟส ตามแอค ยันติ่งตัวจริง กุก็เห็นมาบ่อย ขอไม่พูดชื่อ แต่เป็นความเห็นโดยส่วนตัวจริงๆ นะ
ในมุมของกุ กุแบ่งนักเขียน 5 แบบ ใจรัก เงินทอง ชื่อเสียง ผลประโยชน์ และทุนนิยม ซึ่งมันผสมกันหมด ไม่มีอันไหนดีหรือแย่หรอก มันแล้วแต่คน แต่เท่าที่กุอ่านงานของบางคน หลายๆ อย่างที่เห็น ใจหนึ่ง กุนับถือว่าเขาเขียนออกมา อย่างน้อยแม่งก็เป็นเล่มละวะ
ทุกคนมีความเอาใจใส่ เว้นนักเขียนบางคนที่ย่ำยีงานเขียน เช่น หมดมุข แต่เพื่อเงิน เอาพลอตคนอื่นมาเขียน บางคนลอกยันชื่อเลย หรือทำงานลวกๆ หลงลืมไปว่าตัวเองอยากเขียนอะไรแต่เพื่อเงินจึงเขียน
เคยรู้สึกมั้ยว่าบางทีอ่านหนังสือแล้วหนังสือไม่สอน หรือ ไม่ให้อะไรเลย รู้สึกกลวงจัง เบื่อ ภาษาดีแต่ไม่ใช่อะ...
โดยความคิดส่วนตัว ย้ำว่าส่วนตัว
ทำไมกุบอกว่านางเป็นนักเขียน คำตอบง่ายๆ เมื่อกุออกเงินยอมซื้องานของนางมาอ่านใน บนบานศาลผี ดีที่มันสั้นนะ ยาวไปกุกลัวตัวเองขี้เกียจ แต่กุรู้สึกว่า ตัวละครทุกตัวเขาใช้คุ้มดี มันไม่ถึงกับสนุก สั้น และบางอย่างวายไป แจ่อ่านแล้วอดมองคนข้างๆ ไม่ได้ว่าเรมดูแลเขาดียัง เป็นต้น
อันนี้ มาแจงมุมกูที่บอกเขาเป็นนักเขียนแท้ๆ วันหนึ่งเขาอาจเปลี่ยนไป นั้นช่างมัน กุไม่ติ่งเขา กุไม่ติ่งใคร กุเป็นนักอยากเขียนคนหนึ่งที่ฝีมือเหี้ยมาก กุนับถือนักเขียนนะ แต่กุเองก็เป็นคนทำหนังสือคนหนึ่ง ถึงกุไม่ค่อยฉลาด แต่กุมองแค่มุมกุเท่านั้นว่ะ น้องคนที่มึงอวยเป็นใครยังไง ไม่ค่อยสนว่ะ
กุอยู่ในจุดที่พยายามเรียนรู้อะไรหลายอย่าง ในห้องนี้กุบอกได้ว่าพวกมึงบ่นอะไร กุก็ไปอ่านฟรีเรื่องนั้นอะนะ ไม่ก็ซื้อ
....
ดีแล้วที่พวกมึงเป็นแบบนี้ 55555 พวกมึงน่ารักนะ ดีกว่าห้องชั้นหนังสือมาก มึงอวย มึงด่า มึงแย้ง กุรู้สึกมองมุมกว้างๆ กุก็เห็นมุมอื่นได้ว่ะ
แต่ตอนนี้กุทำใจอ่านนิยายวายไม่ได้ไงไม่รู้ว่ะ แบร่บ ซื้อมาดอง 10 เรื่อง แพงเหี้ยๆ แต่เอามาดองไว้ อล้วไปอ่านอย่างอื่นฟรีในร้าน คือ กุแบบ... เห้อ ....
>>280 กูพูดในฐานะคนที่ไล่ถามมึงมา กูว่ามึงไม่ได้ผิดที่จะคิดแบบนี้เว้ย ที่ถามเพราะการใช้คำมึงมันไปกระทบคนอื่นเขา ตรงนี้กูมองว่าที่คนอื่นบอกว่าคำมันน่าหมั่นไส้คือแค่นั้น ไม่มีใครพาดพิงถึงนักเขียนมึงหรือแม้แต่ตัวมึงนะเว้ย
กูยังเป็นห่วงเลยว่าถ้าอนาคตมึงไปใช้คำแบบนี้ในกลุ่มที่ใหญ่กว่านี้(เพราะเห็นพูดกันซ้ำๆแค่เรื่องนี้เวลามึงอวยกัน) คราวนี้นักเขียนที่มึงชอบโดนหมั่นไปด้วยแน่ๆ ในนี้กูถือว่าเป็นการคุยกัน ไม่มีใครอยากจะไล่เหยียบมึงให้ตาย
แต่ถ้ากูทำมึงนอยด์มากก็ขอโทษอีกรอบนะ พิมพ์ๆนี่กูก็กลัวมึงจะคิดมากอยู่
>>287 มึงเอ๋ย ก็ลักษณะการเขียนของมึงนี่แหละมันทำให้คนแบบกูอยากถาม อย่างที่มึงบอก "มาแจงมุมกูที่บอกเขาเป็นนักเขียนแท้ๆ"
การเขียนของพวกมึงสำหรับกูมันไม่ใช่แค่การอวย มันเป็นการ "ยกระดับ" คนที่มึงชอบ โดยที่ทำให้รู้สึกว่ามึงกำลังเหยียบคนอื่นๆ น่ะ
กูว่ามันไม่ใช่การชื่นชมใครสักคนในแง่ดี ถ้าทำให้คนอื่นรู้สึกว่าสิ่งที่เขาชอบโดนกดลง
เหยดดด นักเขียนมาเอง กูขอตั้งข้อสังเกตุแบบแง่ลบหน่อยนะ
ว่า ไอ้ที่อวยๆจนเว่อร์ตอนแรกนั่น อาจจะเป็นลูกหาบ ไม่ก็คนใกล้ตัว ไม่ก็เจ้าตัวนี่แหละโม่งมาอวยตัวเอง
คือกูสงสัยว่า ทำไมรู้ข่าวไวอะไรเช่นนี้ เพราะอย่างกูก็แค่เข้ามาโม่งวันละหน เท่านั้น เข้ามาก็เจอเรื่อง คุณ ร เรือ คนเดียวเลยเนี่ย
ปกติในโม่ง มันไม่ค่อยอวยนักเขียนหรอกกันว่ะ (มีแต่ด่า 555555) ถ้าอวยก็มีแต่อวยนิยาย ไม่ก็นักเขียนแม่งต้องมีคนพูดถึงเยอะๆมาก่อนค่อยอวยกันอย่างข้างบนๆ Ri-ne นั่นมีคนอวยนิยายเขา โม่งอื่นเลยอวยตามว่า งานคนนี้นี้การันตีความดีงาม อะไรแบบเนี้ย
แต่คุณ ร เรือ ที่เป็นประเด็น กูเห็นก็จู่ๆ มีคนมาอวยซะ อลังฯ ตั้งแต่แรกเลย ถ้าไม่ใช่ติ่งสุดยิดแม่งก็คนใกล้ตัวล่ะว้า
ถ้าถามกู กูก็เพิ่งรู้จัก นี่แหละ ร เรือ อะไรเนี่ย
แล้วนักเขียน สำหรับกูนะ ไม่ว่าใครก็เป็นนักเขียนที่ดีที่แท้จริงได้ ถ้าเขียนงานออกมาแล้วมีคนบอกว่า สนุก หรือ ดี ว่ะ
>>290 ไม่นอยด์ก็ดีแล้ว กูกลัวทำมึงนอยด์มากจนไม่กล้าแสดงความคิดเห็น ปกติงานอาชีพกูเวลาถกกันมันเอาเหตุเอาผลมาจี้กัน
สำหรับกูไม่เคืองอะไรนะ ทุกคนมีสิทธิ์ออกความเห็น กูกลัวแต่พวกกลัวจะพูดอะไรผิดจนไม่กล้าพูดนี่แหละ
กูเองก็พูดในส่วนที่กูอยากพูดไปแล้ว และต่อให้มีคนไม่เห็นด้วยหรือไม่กูก็ไม่แคร์ ถ้าเหตุผลมีมากพอกูก็รับได้ อนาคตต่อจากนี้มีประเด็นอะไรกูก็ยังพร้อมจะลงมาคุยด้วย
กูว่าห้องนี้คุยเรื่องหนังสือวายเป็นเรื่องเป็นราวที่สุดแล้ว เพราะพวกบอร์ดเก่าๆก็มีแต่นักเขียนเก่าไม่อ่านงานนักเขียนใหม่ๆ แล้วแก่ๆก็เริ่มไม่เล่นบอร์ดกันแล้ว หรือพวกบอร์ดเด็กบอร์ดเล้าก็มีแต่พวกหน้าใหม่อ่านไม่สนใจเนื้อเรื่อง ทวิตเตอร์มันไม่ใช่วงสังคมที่กว้างพอในการสนทนา กูชอบที่นี่นะ
ตอนแรกกูไม่ได้มาเองว้อย :_;
เรามีคนอ่านอยู่คนนึง เป็นโม่ง ตามอ่านเรามาตั้งแต่มอปลาย เวลามีคนพูดถึงเราไรในโม่ง เขาจะมาบอกเราให้มาอ่าน ซึ่งก็เคยมีก่อนหน้านี้แค่ครั้งนึงนะ
ส่วนคนอวยเราคนนั้น มันหลังไมค์มา เราเจอละว่าใคร เป็นคนใกล้ตัวจริงๆ เอาจริงๆ เรานับว่าเขาเป็นเพื่อนสนิท...
#มึงทำกูงานเข้าเนอะ555
ปล. 293 เรือเอง ทำไมไอดีเปลี่ยน? มันไม่ลอคเหรอ
IDมันเปลึ่ยนเรื่อยๆ นะ ข้ามวันก็เปลี่ยน ข้ามperiodที่แอดมินตั้งก็เปลี่ยน ใช้2g 3g 4g Wi-Fiก็เปลี่ยน รีrouterก็เปลี่ยน รีมือถือก็เปลี่ยน อย่าไปใส่ใจเลย
>>220 ขอบคุณมึงมาก กูคือโม่งที่ทำ สรุปหิ้งโม่ง
กูจะทำต่ออยู่ว่ะ เพราะ ไหนๆกูก็ทำแล้ว แต่กูคงทำแบบ pdf ต่อไป เพราะ มันง่ายสำหรับกูมากกว่า
เหตุผลที่กูไม่อยากทำเป็น Public ในกูเกิ้ล doc เพราะ ...
1. มันเสี่ยงโม่งแตกว่ะ จากใจกูเลย กูยังรักชีวิตแอบโม่งของกูอยู่ แล้วกูก็ขี้เกียจสมัครใหม่ สร้างไอดีใหม่ ให้คอมพ์กูสับสนเล่น
2. มันจัดการยาก มึงเห็นหิ้งของ Light novel แบบใน >>10 สวยสดงดงามมีจัดเรทให้ใช่มั้ย แต่มันมีช่องรีวิวแค่กระจึ๋งเดียว ทีนี้มาดูห้องเรากันบ้าง โม่งสาววายอย่างเราๆแม่งเม้าท์เก่งชิบหาย มีบางเรื่องมีคนรีวิวไม่ต่ำกว่า 5 คน แถมด่า สนพ พร้อมกันไปด้วยอีก แล้วมึงจะจัดยังไงถ้าไม่แยกออกมาทีละหน้าๆ มันคงยุ่งน่าดูใช่มั้ย ? เพราะฉะนั้นแม่งจัดแบบนี้ไม่ได้แน่นอน มันต้องแยกต้องแบ่งเป็น สนพๆ ไปมันถึงจะดูง่าย นี่ความคิดเห็นของกู
3. ถ้าเปิด public แม่งใครก็เข้าไปแก้ได้ ถ้ามันมีคนแนวอวยนิยายตัวเองอะไรแบบนี้มาแก้ล่ะวะ ? Light novel แม่ง สนพ มีทำไม่กี่เจ้า แต่นิยายวาย มึงลองนับแค่ไอ้ที่กูจัดระเบียบไปที่ >>57 แม่งเยอะมากกกกก ทั้งเป็น สนพ ทั้งแบบทำมือ แล้วยังพวกไม่วายโจ่งแจ้ง แต่เสือกมีรีวิวเพราะ จิ้นได้อีกล่ะ .... เกิน แค่คร่าวๆก็เกิน 20 แล้วนะมึง มึงจะรู้ได้ไงว่าไม่มีพวกการตลาดมาส่งเสริมการขาย ?
4. ถึงกูไม่ทำ กูไม่ได้ห้ามคนอื่นทำ พวกมึงคนไหนอยากให้มี อยากทำหิ้งโม่งใน google doc มึงทำไปเลย กูจะสนับสนุนเอง กูยินดีส่งข้อมูลที่กูจัดให้ด้วย แต่กูขออยู่ฝ่ายทำแบบ pdf ต่อไปเรื่อยๆ เพราะกูจัดผังไว้แล้ว มันง่ายกับชีวิตว่างเหลือน้อยของกูมากกว่าว่ะ
คือ... กุก็ไม่นอยด์นะ แต่เดี๋ยว กุสับสน 55555555555 กุ287 นะ สหายโม่งอีกคนต้องเป็ยนายแน่เบย กุว่ามึงแย้งมาน่ะถูกแล้ว ดีแล้ว กุพิมพ์ตัวอักษร แค่บางส่วนที่คิด แต่มันไม่ใช่ทั้งหมด เรื่อสื่อความอาจไม่ตรงกัน ข้อนี้ขอโทษที มึงว่ากุน่ะถูกแล้ว
แต่ขัดนิด ... มึง กุหลังๆ แอนตี้นักเขียนเพราะงานเขาว่ะ อีกอย่างกุไม่แฟนคลับใครเลย แล้ว กุไม่ขยันอ่านด้วย /เบลอ
การแย้งกันด้วยเหตุผล เป็นเรื่องดีนะ
ส่วน ร เรือ มึงต้องนั่ง และพรุ่งนี้คงเข้ามาอ่านอีกแน่ เดาเลย คือ จากอ่านงานมึงมา มึง้ป็นพวกอยากรู้อยากเห็นมาก.. ช่างสังเกต ... กุกำลังชั่งใจจะซื่อกระต่วยอยู่ ... แต่กุดองหนังสือเยอะสัส.. อาห์
ปล. กุเดามั่วนะ ร. กุขอโต้ด มึงอาจจะไม่ได้อยากรู้อะไรก็ได้ /ตบปากตัวเอง
>>296 ดีใจที่เห็นมึงนะ กูก็คิดอยู่ว่ามันอันตรายต่อชีวิตส่วนตัวมึง
กูคิดว่าถ้ามึงกลับมากูจะเสนอแบบนี้ มึงทำ pdf นี่แหละ แต่ลงในพวกฝากไฟล์แบบdropboxมั้ย เปิด share public (มึงลองทดสอบดูก่อนก็ได้ว่าชื่อไอดีมึงหลุดไปมั้ย) มึงจะได้ไม่ต้องลำบากอัพลิ้งค์ใหม่บ่อยๆ ถ้ามึงวางไฟล์ทับของเดิมและไฟล์ชื่อเดิม มันจะแทนที่ให้เอง ต่อไปก็มีแค่ลิ้งค์นั้นลิ้งค์เดียวปักหมุดไปได้ทุกกระทู้เลย มึงสะดวกมั้ย ถ้าไม่สะดวกแบบเดิมสำหรับกูไม่มีปัญหา มึงเป็นคนเดียวที่เสียสละเอ่ยปากจะทำให้ กูไม่กล้าเรื่องมากอะไรว่ะ อยู่ที่มึงแล้ว
คนอื่นเองก็ไม่ออกความเห็นอะไรเท่าไหร่ กูให้กำลังใจมึงมาแต่แรก ก็เชียร์มึงต่อไปนะ ไว้จะมาช่วยรีวิวเพิ่ม
ส่วนเรือ
ตอนแรกกูคิดแบบ >>291 แต่กูไม่กล้าพูดมากเพราะกลัวไปกล่าวหาผิดๆ เพราะจู่ๆอวยขึ้นมาแบบไม่ค่อยเป็นธรรมชาติของห้องนี้เท่าไหร่ เป็นคนใกล้ตัวจริงๆสินะ ก็ถือว่ามีเรื่องให้ถก มีสาระดีกว่าให้กูด่านิยายชาวบ้าน 555555
ปกติกูสิงห้องดอกไม้ ไม่ชอบอ่านนิยายวายไทยแต่อ่านนิยายแนวอื่น ก็เสือกมู้นี้มาตลอดตั้งแต่มู้แรก ไหนๆแล้วเข้าเรื่องเลยนะเห็นพวกมึงอวยคุณรี-เน่อะไรคนนี้อ่ะ กูลองอ่านเรื่องสติชในเด็กดีบอกเลยว่าบทที่หนึ่ง ฉากพระนายเจอกัน แม่งเปิดNo.6ตอนแรกที่เนซึมิเจอกับชิองแล้วเดจาวูเป็นพัก ทำแผลเอยเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงเอย เป๊ะมากปรับพล็อตนิดๆหน่อยๆ เรื่องอื่นยันเรื่องแรกที่เขียนก็มีแต่ไม่พูดแล้วกัน กูไม่ได้จะโจมตีให้เสียหายแต่รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมที่เอาไปรียูสแบบทื่อๆนิยายมันไม่มีพล็อตใหม่ก็จริงแต่ต้องเขียนให้คนอ่านไม่รู้ ต้องเนียนนี่บทหนึ่งที่กูยกมาขนาดไดอะล็อกบทพูดยังลอกมาเลย 2-3ประโยคก็เถอะ สำหรับกูนักเขียนคนนี้สอบตก ที่มาเพราะตอนนี้เห็นพวกมึงลงประเด็นลึกซึ้งในวงการอย่างนักเขียนแท้โดยยกนักเขียนคนนี้มาประกอบว่างานดี ส่วนตัวอยากให้พิจารณานักเขียนคนนี้ให้ดีๆนะ ฝากอันนี้ให้ลองพิจารณาด้วยของนักเขียนอีกคน https://fanboi.ch/animanga/1922/242-283/ ถ้ากูไม่ได้เล่นอีกห้องคงไม่มาสะกิดใจคุณรี-เน่นี่หรอก ในเมื่อวงการนิยายไทยอาจจะชินชาถึงลอกคาร์กับพล็อตยังมีคนชื่นชม กูคงคิดถูกแต่แรกที่ไม่ได้สนใจวายคนไทยมันก็มีไม่ต่างกัน แต่ถ้ามีเรื่องลอกคาร์เห็นเขาก็ด่านะบารามอสยังโดนแหกหีขาดกระจุย กูไม่เคยเห็นการอวยสุดๆกับนักเขียนคนไหนอย่างคนนี้มาก่อนจริงๆขนาดว่างานไว้ใจได้
ยสตน.กูไม่ใช่ร.เรือนะ เดี๋ยวเอฟซีจะมาเข้าใจกูผิดว่าเปลี่ยนประเด็น ตามที่บอกไปข้างบนกูอยากพูดมานานแล้ว ซึ่งมันมีเค้าโครงพล็อตมังงะอย่างน้อยก็เรื่องนึงในทุกเล่มที่เขาเขียนกูว่าเกินไป อยากให้พิจารณากันจริงๆจังๆที่กูไม่ชี้เป้าชัดๆนั่งจับผิดทีละหน้าเพราะมันจะเป็นการโจมตีไง ไม่ใช่ให้เอาไปลองคิด
>>301 กูเคยอ่านงานเขาแค่งานออกกับเอนเตอร์ สะดุดกับคำพูด เหงื่อมันไหลออกจากตา คือนี่อีานคุนิมิตสึมาสินะ แต่กูถือว่ามันแค่ 0.0001% จากในเรื่องทั้งหมด เลยปล่อยเบลอไป แม้จะสะดุดทุกรอบที่ไอ้ราชาปีศาจพูดประโยคนี้
>>303 ไม่รู้เรื่องเดียวกันมั้ยแต่เคยเห็นตอนมีเรื่องแล้วเขาโดนอยู่นะ แต่ไม่เคยเห็นเทียบเป็นจริงเป็นจังเลยพูดยาก
>>302 มันมีเป็นอนิเมะไม่ใช่แค่ทำแผล สเต็ปที่เนซึมิเจอชิองคือพายุฝนเข้าชิองไม่ปิดหน้าต่าง เนซึมิแอบเข้ามาในบ้านชิอง ชิองสมยอม ทำแผลให้ เนซึหน้าสวยจนเข้าใจผิด นอนคุยกัน แล้วเรื่องนั้นอะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดทำแผลให้(เย็บสดเหมือนกันแต่อาการสาหัสกว่า) คนที่ถูกทำแผลดูเหมือนผู้หญิง นายเอกเลยเข้าใจผิด คุยกันไปฟังเสียงฝนไปด้วย องค์ประกอบสามอย่างนี้แถมบทพูดอีก แค่แก้ๆปรับๆว่าสถานที่ไม่ใช่ห้องนายเอกพระเอกไม่ดุดันตั้งแต่แรก ไม่เฉลยว่าเป็นผู้ชายในครั้งแรกที่เจอกันปมเรื่องต่างกัน ทั้งหมดเกิดขึ้นในตอนเปิดตัวเหมือนกัน?มันไม่ขนาดก็อปน่าเกลียดนะ แต่ก็หยิบตัวดำเนินเรื่องมาครบเลย...ก็นะ กูเอ่ยชื่อขนาดนี้แล้วนึกว่าจะไปหามาดูให้เห็นกับตาเพิ่มเอง กูไม่อยากชี้เป็นจุดๆว่ะถึงจะจริงแต่เหมือนกูจับผิดเขา กูก็ไม่อยากทำขนาดนั้นอย่างน้อยเขาก็เกลี่ยให้มันเป็นอันใหม่แล้วในระดับหนึ่ง
>>305 กูอ่านแล้วคิดเหมือนมึงอ่ะ ไม่ใช่แค่เรื่องนี้นะ แต่เคยเห็นมีคนถกกันไปก่อนหน้านี้ เขาสรุปกันว่า ri-ne. ไม่ได้ยืมแรงบันดาลใจ แต่ของแบบนี้มัน steryotype. คือเรื่องไหนก็มีได้เป็นเรื่องปกติ ทั้งๆที่กูว่าจุดจุกจิกมันแรงบันดาลใจชัดๆ กูเห็นคนพูดเหมือนกันเยอะ แต่เอาเป็นว่าแล้วแต่คนจะคิดละกัน
อ้าวซะงั้นถึงไม่ใช่คนโปรดกูก็เถอะ แต่กูชอบไอเดียES เขามากเลยนะ นี้มีลอกๆงานอื่นมาด้วยรึว่ะ
>>307 จะว่าไงดี ถามว่าลอกมั้ย มันก็ไม่ได้ลอก นะนั่น แต่กูมองว่าเขาอ่านนู่นนี่ดูหนัง แล้วพอชอบจุดนู้นจุดนี้ของเรื่องไหนก็เอามาใส่เนียนๆ(แต่พวกกูบางคนอ่านแล้วสะดุดใจ) ซึ่งจุดนี้คงนานาจิตตัง ส่วนนึงก็บอกไม่เป็นไรไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ ส่วนนึงก็บอกขัดใจ โดยเฉพาะลอกไดอะล็อกอย่างที่ข้างบนๆพูดซึ่งส่วนตัวกูไม่โอเคกับความคล้ายของไดอะล็อกเอามากๆ
กูว่าเขาไม่ถึงกับลอกหรอก แต่งานเขามีข้อเสียคืออ่านแล้วต้องเจอประโยคบางอย่างเดจาวูขึ้นมาซึ่งถ้าเขาแก้ตรงนี้ได้จะเก่งขึ้นกว่านี้ว่ะ จะได้ไม่อ่านไปหน้าตาตัวละครในหัวกูกลายร่างเป็นการ์ตูนเรื่องอื่นระหว่างบรรทัด
>>296 มาเห็นที่มึงตอบ กูว่ามึงทำตามที่มึงสะดวกแหละ กูเคยคิดอยากทำแบบ doc google เหมือนกัน แต่พอคิดว่าตัวเองจะทำได้ไม่ต่อเนื่อง + กลัวโม่งแตกเหมือนกันก็ได้แต่คิด การที่มึงลุกมาทำให้สำหรับกูแค่นี้ก็มากพอแล้วว่ะ
ถ้ามึงกลับมาทำไว้ว่างๆ กูจะมาช่วยต่อหิ้งเพิ่ม แต่ช่วงนี้ไม่ได้อ่านอะไรเลยว่ะ 555
เอ กูก็อ่านแค่ es กับมือหมีเอง เลยไม่รู้ว่าเค้าไปเหมือนเรื่องอื่นบ้างมั้ย หรือยังไง (ความรู้ก็ก็น้อย)
แต่esนี่กูชอบตรงเค้าเลือกใช้เซตติ้งเป็นววรณคดีนี่แหละ ทำให้กูคิดได้ว่า
เออภาษาไทยแม่งจริงๆแล้วก็ยากอยู่นะ โดยเฉพาะพวกคำกลอนอะไรแบบนี้ อ่านแล้วก็เพลินดี อยากหาววรณคดีมาอ่านมั่งเลย
มีใครเป็นเหมือนกูมั้ย โพสตอบมาสามสี่ครั้งแล้วเสือกไม่ติด มันเป็นที่เครื่องกูหรือเว็บวะมึง
>>315 พอโพสบ่นเสือกติด หฟฟฟกหกดดหsxSDadfdas !!!
>>301 ตอนแรกกูก็นึกไม่ถึงนะมึง No.6 กูเคยดูแต่อนิเมะ ไม่เคยอ่านฉบับนิยาย แต่พอคิดๆดูคาแรกเตอร์มันก็คล้ายๆกันจริงๆว่ะ อีกอย่างเรื่องธีมเย็บผ้าเย็บโลกทำนองนี้กูนึกถึงการ์ตูนเรื่อง Colth Road เหมือนกัน
แต่ว่ากูว่าสำหรับเรื่องนี้มันก็ยังอยู่ในขั้นที่เรียกว่า แรงบันดาลใจ ได้อยู่ว่ะ
เพราะเนื้อหาเนื้อเรื่องมันไปคนละทางเลย ถ้ามึงอ่านต่อจนจบไม่ใช่แค่อ่านบทแรกก็ตัดสิน กูว่ามึงจะด่าได้สมเหตุสมผลกว่านี้มากกว่านะมึง
ไอ้ฉากที่มึงว่า ฉากพบเจอกันของตัวเอกที่คนนึงโผล่มาแบบลึกลับน่าค้นหา มึงไปดูเลย มีอีกเยอะที่เป็นแบบนี้ ถ้ามึงบอกว่าแบบนี้คือ ลอก แสดงว่า K anime , When Marnie Was There (จิบบลิ) , ฯลฯ แม่งก็ลอกสิวะ... มันไม่ได้ชัดอะไรขนาดจะเจาะจงได้ว่าลอกว่ะ
สำหรับกู กูชอบเรื่องนี้ไม่ใช่เพราะคาแรกเตอร์แต่เป็นเพราะการดำเนินเรื่อง บรรยากาศเรื่อง คำพูด แล้วจุดเด่นของเรื่องนี้คือ สัตว์เลี้ยง (หัวข้อประกวดด้วย) เพราะมันเด่นจริงๆ เด่นเกินหน้าเกินตาจนกูอ่านแล้วหาความคล้ายจากเรื่องอื่นไม่เจอ อีกอย่างตัวคาแรกเตอร์เนซึมิกับพระเอกเรื่องเย็บรักนี่พออ่านไปเรื่อยๆมึงจะเห็นว่าต่างกันโขเลยนะมึง คนนึงแม่งซาดิสต์อีกคนยังมีซึน
กูว่ามึงด่วนตัดสินอะไรเร็วไปหน่อย
บารามอสก็ด้วย กูยอมรับว่ากูอ่านการ์ตูนเยอะเหมือนกันจนรู้ว่าบรรดาคาแรกเตอร์ในเรื่องแม่งคนเขียนเอามาจากเรื่องไหนบ้าง
แต่ว่า มันก็แค่ไอเดียนิสัยคาแรกเตอร์ว่ะ สุดท้ายคาแรกเตอร์ในบารามอสมันก็หลายเป็นตัวตนในแบบของตัวเองขึ้นมาอยู่ดี แล้วส่วนดีของบารามอสสำหรับกูมันไม่ใช่แค่คาแรกเตอร์เด่นนะมึง มันอยู่ที่การดำเนินเรื่อง การผูดเรื่อง ความคมของคำพูดตัวละครแล้วยังพวกข้อคิดที่เรื่องนี้แม่งใส่ไว้แบบกูอ่านแล้วไม่หาวแต่หัวเราะบันเทิงเกือบตายนั่นมากกว่า สัด พูดแล้วกูนึกถึง.. เรื่องนี้แม่งยุคบุกเบิกแฟนตาซีแอบวายสำหรับกูเลย จะมีเรื่องไหนกล้าเปลี่ยนพระเอกเป็นนางเอกบ้างวะ 555
>>305 กูไปดู no6มาแล้วสองตอน คาแรคเตอร์คล้าย แต่ธีมไม่คล้าย กูนึกถึง Colth Road มากกว่าด้วยซ้ำ แต่สัตว์เลี้ยงนี่กูแอบนึกถึงเขี้ยวกุดเบาๆ บทสนทนาที่เหมือนกัน....กูก็ยังจำไม่ได้ว่าบทสนทนาไหน หนังสือไม่อยู่ที่คอนโดกูเลยไม่มีที่เปิดเทียบ แต่มึงขยายความมาหน่อย กูจะได้โฟกัสถูกจุด
>>316 กูได้ยินมาว่าบารามอสจริงๆมันเป็นวายเเต่ได้ตีพิมพ์เลยต้องเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ สมัยนั้นวายยังไม่เปิดเหมือนตอนนี้ซะด้วยสิ ส่วนคำคมกับข้อคิด บางทีกูก็รู้สึกว่ามันยัดเยียดไปนะบอกตรงๆ รู้สึกเเบบมึงต้องพูดทุกอย่างออกมาเป็นคำคมหมดเลยรีไง เเต่โดยรวมก็โอเค ดีกว่าเรื่องไหนๆล่ะนะ
สหายโม่ง กูอ่านอุ้งมือหมีแล้วนะตามที่พวกมึงแนะนำ
โอเค...งานของ Ri-ne งานนี้กูอ่านได้เรื่อยๆ นะ แต่รู้สึกไม่ค่อยประทับใจเลยว่ะไม่รู้ทำไม รู้สึกเสียดายเงิน 480 บาทเบาๆ....
>>323 กอดมึงบ้าง หนังสืออะไรวะเกือบ 500 แงงงงง
จะว่าไงดี...สำหรับกู มันเรียบ มันเรื่อย จุดพีคมันก็ไม่สุด เฉยๆ คู่มันไม่กร๊าวพอยังไงไม่รู้ว่ะ กูอ่าน ES แล้วค่อนข้างโอเคกับปมความรักของตัวละครมากกว่าเรื่องนี้
>>324 รู้งี้กูยืมอ่านก่อนก็ดี...
>>325 กูอ่านแล้วรู้สึกคล้ายๆ มึง เรื่อยจัด อึนจัด คงเป็นเรื่องที่ไม่หยิบมาอ่านซ้ำสองว่ะ
มึงกูโผล่มาสครีมนิด คือเร็วๆนี้กูไปค้นชั้นหนังสือพ่อกูมาอ่านเล่นว่ะ แล้วพ่อกูสะสมพวกนิยายจีนๆอ่ะ(ซึ่งปกติกูไม่อ่านแต่คราวนี้มันว่าง) กูเลยได้อ่านมีดบินไม่เคยพลาดเป้า ที่พระเอกมันชื่อลี้คิ้มฮวงนั่นแหละ(แต่ในหนังสือมันเขียนลี้ซิ้มฮัว)
แล้วแบบ มึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อห กูจิ้นมาก คือกูจิ้นมิตรภาพของอาฮุยกะลี้ชิบเป๋ง มีบอกว่าน่ารักงู้นงี้ ไหนจะเป็นห่วงกันออกนอกหน้าอีก ออกแบบขนาดเจ๊หญิงงามในแผ่นดินในเรื่องชวนคุยอาฮุยนางยังไม่กระตือรือร้นเท่ามีคนพูดถึงลี้เลยว่ะะะ
จริงๆกูก็อยากพ่นใส่เพื่อนกูนะแต่นิยายมันเก่ามากสมัยพ่อกูยังหนุ่ม ฮือ กูพ่นๆในนี้ละกันเผื่อเจอพวก
เข้ามาบ่นหน่อย กูตามนิยายเรื่องนึงมาตั้งนาน แฟนตาซีวาย ตอนแรกโอเคนะมึง พอตอนจบ เคะท้อง กูรับไม่ได้จริงๆว่ะ
ตอนแรกเคะอาจจะหน้าตาปกติ พอเจอเมะกดหรือเมะจีบไปแล้ว จะมีผู้ชายหลงเสน่ห์ในตัวเคะอีกสักสองสามคนให้เมะหึงหวง ทั้งที่ผ่านมามุดหัวไปไหนกันวะ
>>337 กูชอบพระรองถูกกดแล้วกลายเป็นเคะมาก แต่พอมันถูกกดแล้วสาวแตกนี่สิกูไม่ชอบ อยากให้คนเขียนคุมโทนให้ได้ว่ามันกลายเป็นเคะเเต่ยังนิสัยเดิมแมนๆเหมือนตอนมันยังปกป้องเคะชาวบ้านอยู่
อีกอันคือตัวร้ายคู่เเข่งพระเอกจ้องจะแย่งนายเอกเจอเพื่อนพระเอกหรือคนอื่นกด นี่ก็ปูเรื่องอย่างแมนเจอกดทีสาวแตกไปอีกคน ตอนพวกมันถูกกดกูก็ฟินอยู่หรอกแต่ผ่านไปสองตอนกลับมาอีตุ๊ดนี่ใครวะ
ที่กูงงกว่าคือเคะที่ตอนแรกมาแมนๆพอโดนเสียบปุ๊ป อห.สะโพกขยายเอวคอด //มึงฉีดเสปิร์มหรือฉีดยาคุมวะ
สวมโม่งมาคุยด้วย สิงบอร์ดมาพักนึงล่ะ แต่ไม่เคยตอบ (ประเด็นคือกูกด >> ที่ลิงค์กับเม้นก่อนๆไม่เป็น สอนกูด้วย)
เห็นพูดถึงเรื่อง Mpreg ปกติกูไม่เคยอ่านแนวนี้ว่ะ แต่เห็น ฮูกเปิดจอง นิยายแปลแนว Mpreg มีใครมีข้อมูลมาสปอยกูหน่อยมั้ย สปอยเยอะๆเลยก็ได้
คือกูลองอ่านที่เขาลงให้อ่านแล้ว ยังไม่ค่อยโดน ราคาก็แพง แถม Mpreg มันก็ขัดกับสติกูนิดๆ แต่ประเด็นคือของแถมที่จองรอบแรกของทั้ง4 เล่มที่เค้าจะเปิดอะ ไอ้ของแถมมันลายเส้น อ. Leila กูอยากได้อะ
>>347 เรื่องฮ่องเต้ว่ะ แต่กูแม่งไม่ค่อยจะไว้ใจค่ายนี้เท่าไหร่ เพราะเล่ม Ain't no sunshine ของเฟิ่งน่งที่ค่ายนี้ได้ไป แปลจีนได้ห่วยแตกมาก กูไม่อินแล้วก็ยังคำผิดเยอะ.. กูอุตส่าห์หวังงานเฟิ่งน่งเอาไว้มาก แต่บอกตรงๆกูเสียดายตังค์ สิ่งที่ดีงามอย่างเดียวแม่งคือปก จบ
>>348 กูก็กะไม่จองแล้วอ่ะ เอาจริงๆของเฟิงน่งไม่สนุกเท่าที่คิดด้วย กูถามเพื่อนกูก็คิดเหมือนกัน แล้วงานที่ออกมาคุณภาพติดดินมากด้วย
กูเซ็งมากว่าแต่ละค่ายนี่จะรีบทำออกมาทำไมนักหนา หรือพวกแม่งไม่มีเงินจ้างพิสูจน์อักษรก็ไม่รู้
กูเคยเจอเจ้านึง กูเมลล์ไปคอมเมนต์เขาว่าแบบเออสำนวนแปลกๆทั้งเรื่อง แต่อีกเรื่องนึงคนแปลเดียวกันอ่านแล้วดูโอเคกว่า
เขาตอบกลับมาว่าบางทีบ.ก.คนละคน แล้วบางคนไม่กล้าท้วงอะไรมากกลัวไปเปลี่ยนสำนวนแปล
แต่กูว่าถ้าแปลไม่สวยก็คนอีดิทมันก็ควรพูดอะไรบ้างมั้ยมึงให้ปรับรูปประโยคหน่อยอะไรก็ว่าไป ไม่งั้นจะจ้างมาทำส้นตีนไรวะ
บ.ก. นี่สำคัญนะไม่ใช่ใครก็ได้ กูนี่แบบโคตรหงุดหงิดมาก 55555555555
>>347 เรื่องฮ่องเต้ตามที่ 348 ว่าอะมึง ชื่อเต็มน่าจะ ขุนศึกคู่บัลลังก์
ขอบคุณที่บอกวิธีเมนชั่น
>>348 กูก็เสียวเลยยังไม่กล้าจองนี่แหละ ไอ้ sunshine เห็นคนบ่นเรื่อง code อังกฤษหลุดมาในเล่มด้วย กูเลยยังไม่ซื้อ
แถมปกไม่โดนสำหรับกู แต่ได้ยินฮูกบอกว่าของหมดแล้ว ถ้าซื้อก็ควต้องไปตามb2s แต่กูคงไม่ล่ะ
>>349 ของเฟิงน่ง กูชอบแค่บางเรื่องว่ะ แต่คนอวยกันเยอะ แต่ละเรื่องแรร์ทั้งน้าน
ส่วนเรื่องสำนวนกูไม่รู้เลยว่ะ เคยอ่านแต่ของฝู ซีบี มันจู (กูเพิ่งรู้จากโม่งในนี้นี่แหละว่าซีบีแปลมั่ว กูอึ้งไปเลย) ซึ่งกูโอเคกับสำนวน (แม้อ่านไดโนมันจูจะรู้สึกขัดนิดๆก็ตาม) ของฮูกกับลู่เหรินกูยังไม่ได้ลอง แต่แว่วเสียงว่าไม่ค่อย work เลยยังไม่ได้เสียตังค์ซื้อ
กูเคยรับปรู๊ฟฟรีแลนซ์งานฮูกนะมึง งานไทยนะ เค้าบอกว่าให้กูดูคำผิดก็พอ ไม่ต้องแก้ประโยคเพราะกลัวสำนวนเสีย แต่บางทีกูรู้สึกคนเขียนแม่งเขียนวกวนว่ะ แต่เอาเหอะ เค้าบอกว่าถ้าจะแก้ให้แก้งานแปลดีกว่า มีส่งมาให้กูลองด้วย แต่ผลเป็นไงก็ไม่ยอมตอบเสียที เอาไปตรวจนานแล้วนะ ไม่ผ่านไม่ว่าแต่บอกความคิดเห็นหน่อยก็ดีนะเว้ย นี่แม่งเงียบไปเลยว่ะปัจจุบันแม่งไม่ติดต่ออะไรกูอีกเลย ปล.กูควรลองติดต่อของานเค้าอีกดีมั้ยวะ ถามไปก็บอกแต่เดี๋ยวมีงานจะส่งให้ นี่กูรอนานแล้วนะ เห็นบางทีออกงานนู้นนี้ก็น่าจะงานล้นมือจนต้องหาคนช่วยไม่ใช่เหรอ ตอนกูรับงานแรกนี่แม่งเร่งจัง จะออกให้ทันงานหนังสือ ตอนนี้นี่กริบ
>>352 เอาตรงๆกูก็ไม่เคยอ่านหรือเห็นรูปเล่มจริงๆหรอกนะ ไม่สิ ไม่เชิงมากกว่า เค้าเอาเล่มตัวอย่างมาให้กูแก้วะ เเบบทำเป็นรูปเล่มเเล้วเเต่ข้างในยังไม่ได้ดูไรงี้ เเต่ดูจากที่มึงบอกฮูกนี่นับว่าคุณภาพห่วยสินะ ปอลอ กูลองทำของมันดูเพราะอยากรู้ว่านิยายวายไทยมันเป็นไงน่ะ ถือว่าได้อ่านฟรี 555
...โม่งแตกแน่ ชัดเลย....
>>356 กูเหมือนจำได้ว่า ทู้ทุ่งดอกไม้หรือทู้ชั้นหนังสืออันที่แล้วอันใดอันนึงนี่แหละ ตอนนินทา สนพ ฮูก อยู่มีโม่งตัวนึงมาบอกประมาณว่า ตัวเองเป็นวงในรับงานเฮอหมอยด้วย ทำนองนี้ ใช่มึงป่ะวะ ถ้าใช่กูว่ามึงโม่งแตกตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ
ว่าไปในนี้กูว่าแม่งมีสาย สนพ เข้ามาสร้างกระแสกับสืบความนิยมอยู่นะมึง
ผิดมั้ยถ้าจะ KY กูเขียนนิยายวายเข้าสนพ.บานาน่านี่โอเคไหมวะ? รู้ว่าเขามีนิยายวายแต่ไม่รู้ฟีดแบ็คอ่ะ แถมส่วนมากร้านหนังสือที่กูเจอจะไม่เจอนิยายจากเจ้านี้เท่าไรเลย แล้วถ้าจะเขียนควรเขียนเข้า สนพ.ไหนจะโอเคสุดวะ?
>>358 ถ้าให้กูแนะนำคือโดยรวมมึงชอบสนพ.ไหนล่ะ แบบดูแล้วงานของสนพ.นี้ดีชอบก็จัดไป
แล้วถ้าเกิดไม่ผ่านก็พิมพ์ขายเอง แต่ถ้าพิมพ์ขายเองกูยอมรับว่าพึ่งเล้าเป็ดโอเคสุดล่ะนะ
เป็นที่เหมาะลงเอาฐานคนอ่านสุด ดูกระแสว่าจะพิมพ์ขายไหวมั้ย(20 เล่มขึ้นไป) แบบเด็กดีไรงี้มึงต้องมานั่งโปรโมท แล้วจะเห็นสักกี่คนถ้าโนเนม
ลงเล้านี่มันเห็นๆกระทู้เลยแล้วคนอ่านก็กลุ่มอ่านวายกลุ่มเดียว เผลอๆงานมึงพอลงในนี้เเฟนอวยมึงไปอวยใส่แจ่มใสให้อีก ได้ตีพิมพ์แบบอลังเลยทีนี้
(กูก็มโนซะไกลให้มึงเสร็จสรรพ) แต่พิมพ์เองก็ไม่เลวนะมึงควบคุมได้ทุกอย่าง อยากได้กระดาษแบบไหนยังไง ปกอยากได้ดารมณ์ไหน
แต่ข้อเสียคือวุ่นวายอีจัดหน้ากับArtworkของปกแล้วก็หาคนวาดปก ซึ่งคนวาดปกนี่ถ้ามึงชอบคนงาน mass ราคาก็จะสูงมาก
หลายคนนี่พิมพ์ขายเองไม่แคร์สำนักพิมพ์มากกี่เล่มกี่เล่มก็ขายเอง บางคนถ้าทำเองเป็นเกือบทุกอย่างนอกจากปกนี่ก็กำไรเน้นๆเลยมึง
เกือบคิดจะพิมพ์เองล่ะ แต่ถ้าพิมพ์เองมันก็ต้องมีทุนด้วยเปล่าวะ? สนพ.อะไรนี่กูก็ไม่ได้ตามเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไร เลยไม่รู้ว่าอันไหนเน้นแนวไหน แต่เล้าเป็ดนี่เหมือนจำได้ว่าเคยเจอโม่งหรือเปล่าวะ บ่นว่าอะไรห่วย
>>363 ไม่ต้องมีทุนขนาดออกทุกอย่างเองไปก่อนก็ได้นะ ก็อีระบบเปิดจองไง คือพอมึงดูกระแสเสร็จเอาวะมีคนซื้อขั้นต่ำ 20 แน่
ก็เปิดจอง ถ้าพอถึงเวลาจริงคนไม่โอนมาถึงขั้นต่ำก็ล้มโปร (น้ำตาตกในนิดนึงแต่ขั้นต่ำมันควร 20 เล่มจริงๆ)
แล้วมึงก็เอาเงินจองน่ะแหละไปสั่งพิมพ์หลังปิดจองแล้ว ปกค่อยจ้างวาดตอนได้สัก 20 เล่มก็ได้ ถ้ามันพอขายได้ยอด 20 เล่มมันแปปเดียว
ถ้าเปิดจองสามเดือนยอดนี้ควรได้ภายในสองเดือนอย่างช้า
ทีนี้เวลาคิดค่าหนังสือมันจะนรกนิดนึงถ้าระบบจองแล้วค่อยพิมพ์ตามจำนวน คือถ้ากระแสมันพอมีเผลอๆได้แตะหลักร้อยต้นทุนมันจะถูกลงเรื่อยๆ
เวลาคิดค่าหนังสือมึงสำหรับจองเลยต้องคิดทุนขั้นสูงสุดไว้เลย กะไว้แล้วว่าจะจ้างคนนี้วาดปกไปถามราคาคร่าวๆไว้แล้ว
จ้างคนนี้ทำเล่มก็ไปรู้ราคามาแล้ว ขั้นต่ำกี่เล่มที่จะพิมพ์(เช่นดู 20 คนมึงได้แน่ ต้องคิดพิมพ์ขั้นต่ำสำหรับ 50 เล่มไว้เลยอะไรงี้)แล้วโรงพิมพ์คิดค่าพิมพ์เท่าไหร่ แล้วเอามาบวกกำไรที่ต้องการจะได้ค่าหนังสือที่มึงต้องให้คนจองจ่าย ประมาณว่าถ้าคนสั่งเยอะต้นทุนลงได้กำไรมากขึ้นก็ดีไป
แต่ถ้ามึงได้แค่ขั้นต่ำที่ต้องการก็ได้กำไรแบบพอใจแล้วประมาณนี้
ป.ล. เล้าเป็ดห่วยนี่ไม่แน่ใจว่าบ่นอะไรห่วยหว่า? ถ้าจะบอกว่ามีเรื่องห่วยๆขายเบียวๆเรทๆไปลงเยอะนี่จริง 5555555555555
แต่มีงานที่ดีๆโอเคๆหลงไปบ้างเหมือนกัน แล้วอย่างที่บอกว่ากูต้องยอมให้ในแง่ของคนโนเนมหาฐานคนอ่าน เพราะคนอ่านวายอย่างเดียวมารวมตัวกันเลยนะมึง แต่ถ้ามึงเคยมีลงที่ไหนแล้วมีคนอ่านบ้างอยู่แล้วก็ดีแล้ว ลงที่อื่นดีกว่าจริง แต่ด้อยกว่าในแง่จำนวนคนเห็นและโปรโมท
ป.ล. 2 สนพ.วายหลักๆแนวไหนก็ได้นะมึง ไม่ได้แบบมีสนพ.ไหนดูแล้วไปทางแนวไหนเป็นพิเศษ แบบธรรมดาแบบแฟนตาซีที่ไหนก็ได้ตามที่มึงชอบเลย สู้ๆนะมึงงงง ถ้าส่งสนพ.ขอให้ได้ขอให้โดน ถ้าพิมพ์เองก็วุ่นวายหน่อยแต่สนุกนะ 55555555
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.