Fanboi Channel

>>66 เขาคงเยกันเป็นงานอดิเรก

>>62 กูเซ็ง กูมาแต่งน้องบอสต่อดีกว่า กูไปให้พระอาจารย์ตั้งชื่อพี่จ๋ามาแล้ว พวกมึงจะได้หลุดจากภาพจาพนม พี่จ๋าแกชื่อ จารุจิ #บิ๊กบอสของพี่จ๋า (ต่อ) พี่จ๋าเป็นหนุ่มเนื้อตัวนุ่มนิ่มอายุ 30 ส่วนอีน้องบอส เพิ่งจบใหม่ 21 ย่าง 22 กล้ามเป็นมัด แต่ไม่กล้ามปู เพราะไม่ชอบ 555 ส่วนตัวไปนิด หน้าน้องบอสจะตามทันพี่จ๋าแล้ว (จริง ๆ พี่จ๋าหน้าเด็ก) พี่จ๋ากูไม่ธรรมดานะมึง ปีนี้ได้ขึ้นเป็นหัวหน้างาน ก็เลยได้สอนงานอีน้องบอส สอนกันตั้งแต่ที่ทำงานยันบนเตียง พอบอสผ่านโปรได้ทำงานบริษัทใหญ่ พี่จ๋าก็ภูมิใจ๊ภูมิใจ รีบกลับคอนโด เตรียมอาหาร เตรียมไวน์ฉลอง น้องบอสกลับมาที่ห้องเปิดประตูมาได้ยินเสียงเพลงสตรอเบรี่แอนด์ซิกกาแล็ตของทรอยด์ ซีวานงี้เคลิ้มเลย ห้องแม่งมืดหมด มีแต่เชิงเทียนวางกลางโต๊ะกินข้าว (โคตรหรู บ้านกูใช้กระป๋องนมตราหมี) อีบอสก็คลำทาง เดินไปในห้องนอน ได้กลิ่นอะโรม่าอ่อน ๆ ได้ยินเสียงฮัมเพลงจากในห้องน้ำก็ตามไปดู เห็นพี่จ๋าแช่ในอ่าง เป่าฟองสบู่เล่น จะช้าทำไมถอดเสื้อผ้ากระโดดลงอ่างเลย พี่จ๋าห้ามก็ไม่ฟัง บอกให้ไปกินข้าวก่อน แต่บอสไม่ไหวแย้วววว บอสอยากกินพี่จ๋า ลงไปก็จับพี่จ๋ามานั่งบนตัก เอาจมูกถูไหล่ขาว ๆ แล้วแกล้งงับต้นคอ พี่จ๋าก็หัวเราะคิกเพราะจั๊กจี้ ไอ้เด็กนี่มันน่าตีจริง ๆ ที่บ.พี่จ๋ามีคนมาทำงานใหม่ อีบอสไปสืบมา เลยถามว่า เด็กใหม่น่ารักมั้ย พี่จ๋าก็บอกว่าน่ารักดี อีบอสงอนซะงั้น พี่จ๋าเลยต้องง้อด้วยการดึงอีน้องให้ลุก เปิดฝักบัวล้างตัวแล้วจูงมันไปที่เตียง อีน้องบอสทำนิ่ง ไร้อารมณ์ แต่ ๆๆๆ มันมีบางอย่างที่ฟ้องว่าบอสไม่ได้ไร้อารมณ์เหมือนหน้าตา พี่จ๋ายิ้มมุมปาก เต้นโพล์แดนซ์รูดเสา 2-3 ที จนเสาเต่ง ผลักอีน้องลงบนเตียง แล้วตามลงไปคร่อม จูบ ๆๆๆ อีบอสยังนิ่ง กำผ้าปู อีพี่กัดเบา ๆ ที่หัวนม เลื่อนหน้าไปจูบปากก็แล้ว น้องก็ยังนิ่ง กะว่าเดี๋ยวพี่จ๋าต้องเอาบิ๊กบอสใส่เข้าไปในตัวแน่ แต่ไม่จ้ะ พี่จ๋ารูด ๆ ๆๆๆ ถูกับปั้นท้ายน่าขยำ แล้วปล่อยไม้เด็ด พลิกตัวนอนอีกฝั่ง บอกว่าไม่สนุกเลย เล่นกับดิลโด้ยังสนุกกว่า จะเปิดลิ้นชักแต่อีกน้องพลิกขึ้นคร่อมจับมือกดลงกับหัวเตียง มองอีพี่แบบกูทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยย ช่างยั่วเหลือเกิน ยั่วมาก็เยกลับ ไม่โกง จัดไป ข้าวปลาไม่กินแล้ว บอสจะกินพี่จ๋าทั้งตัว

>>68 ตอนหน้ากูจะแต่งใส ๆ หยอกกันกรุบกริบบ้าง เดี๋ยวพวกมึงคิดว่าน้องบอสก็เป็นคนหื่น จบ บรัยยยย

กูเพิ่งเข้ามาไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้มีแต่งลงโม่ง นึกว่าโทรล 5555

อหหหห กูดูอนิเมะเรื่อง The promise neverland แล้วเก็บไปฝันจนเพี้ยนเลยมึงเอ๊ย ฝันว่าตัวเองกลายหนุ่มน้อยหน้าใสอายุยี่สิบในนิยายomegavesre เฉย ตลกมาก ไม่มีที่ระบาย ขอเล่าในนี้หน่อย ต้องรีบพิมพ์เดี๋ยวลืม5555555
ศตวรรษที่เท่าไหร่ไม่รู้ 3x(จำเลขหลังไม่ได้)มั้ง กูอยู่บนเกาะนึงกับพี่ชาย แม่งเป็นเกาะไฮเทคปลอดอาชญากรที่แยกตัวจากเมืองหลวงในแผ่นดินใหญ่ มีหุ่นยนต์ผสมกับคน เพื่อนสนิทกูเป็นหุ่นยนต์พ่อบ้าน แล้วคนในเกาะแทบทุกคนจะมีอาการฮีททุกๆปลายเดือน ต้องเก็บตัวในบ้าน ช่วงนั้นจะสัปดาห์ที่ไม่มีร้านค้าเปิดเลยทั้งสัปดาห์อ่ะ กูมีอาการนิดหน่อยแต่ไม่เท่าพี่ ต้องกินยาที่รัฐบาลส่งมาให้ทุกเดือน แล้วทุกๆสัปดาห์แรกของต้นปีใหม่จะมีกลุ่มคุณหมอนั่งยานบินมาตรวจสุขภาพฟรีให้คนทั้งเมือง ใครที่อายุ 25-40 แล้วสุขภาพดีมากจะได้ถูกเกณฑ์รายชื่อนั่งยานบินไปทำงานในเมืองหลวง กูกับพี่เปิดร้านมินิมาร์ทที่ยังมีพนักงานเป็นมนุษย์อยู่ บางทีก็โดนชาวบ้านหาว่าประหลาดบ้าง ทำไมไม่จ้างหุ่นยนต์ แต่กูหาได้แคร์ไม่ จนวันนึงพี่ชายกูถูกเกณฑ์ไปทำงานในเมืองหลวง กูเสียใจมาก แต่ฮึบไว้เพราะรู้ดีว่าคนที่ได้ไปทำงานที่นั่นได้เงินเยอะมากๆ มีเงินส่งเสียกูตลอด แถมคนที่ไปทำงานที่เมืองหลวงก็ได้ออกข่าวตลอด กลายเป็นคนใหญ่คนโตทั้งนั้น
กูก็ยืนโบกมือบ๊ายบายพี่หน้ายานบิน พอกลับบ้านมาเพิ่งเห็นว่าพี่ลืมสร้อยคอรูปครอบครัวไว้ เลยกะจะหยิบไปให้ พอไปถึงยานบินดันไม่เจอหุ่นยนต์รปภ.ที่คอยเฝ้าหน้าประตูแล้ว เลยรับเดินเข้าไป เจอพี่นั่งคุยอยู่กับคนในเกาะเยอะแยะเลยรีบวิ่งไปหา พี่ตกใจว่ากูเข้ามาได้ไง แต่ก็ไม่ได้ว่าไรมาก ให้รีบมานั่งเนียนๆเพราะประตูยานบินปิดแล้ว
พอถึงเมืองหลวง ยานจอดในอาคารนึง มีคนตรวจอยู่หน้าประตู ก่อนจะให้เดินไปที่ทางแยกสองทาง คนตรวจมันเอาเครื่องมีปิ๊บๆตรงหัวอ่ะ แล้วพอถึงคิวพี่กูมันมีเสียงขึ้นว่าโอเมก้า ส่วนกูขึ้นว่าเบต้า ตอนแรกโดนยามสงสัยว่าทำไมหน้าเด็ก อายุเท่าไหร่ กูโกหกไปว่า 25 เลยรอดไป จากนั้นแม่งก็ให้กูเดินแยกทางกับพี่ แต่มีหรือกูจะยอม อาศัยจังหวะที่คนออกมาเดินเยอะๆรีบเปลี่ยนทิศไปทางที่พี่ชายเพิ่งเดินไปแทน แต่อาจจะเพราะมาช้าไปเลยหาพี่ไม่เจอ กูดันกลายเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้าไปทางนั้นเฉยเลย แถมทิ้งระยะห่างกับชาวบ้านด้วย กลายเป็นว่าเดินคนเดียวเฉย ไม่เมคเซ้นส์เลยว่ะ
พอเดินตุปัดตุเป๋ไปถึงหน้าห้องๆนึง เห็นมียามหน้าตาน่ากลัวยืนอยู่เลยแอบหลบมุมตึก โซนนี้กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนมาก พอยามเดินผ่านไปกูเลยแอบชะเง้อมองกระจกที่พอมองเห็นข้างในได้ ตอนนั้นแหละโป๊ะแตก ในห้องนั้นกลายเป็นห้องผ่าตัดขนาดใหญ่มากๆ คนที่อยู่บนเตียงคือนอนอ้าปากค้างเลือดทะลัก พี่กูคือหนึ่งในนั้น มีพวกหมอควักมดลูกออกมาใส่โหลสีนีออนๆ แล้วบนหัวกูดันมีรายงานข่าวภาคค่ำพอดี จากนั้นกูเลยได้รู้ว่าความจริงว่าในโลกนี้แม่งแทบไม่เหลือทรัพยากรแล้ว น้ำแข็งขั้วโลกละลายหมด เกาะที่กูอยุ่เป็นเกาะรวมโอเมก้าที่มีเบต้าติดมานิดหน่อย นับว่าเป็นพวกไร้ประโยชน์มาก รัฐให้กำจัดแบบลับๆเพื่อตัดปัญหาทรัพยากรลดลง มีดีแค่มดลูกที่ใช้ปลูกถ่ายอวัยวะให้พวกอัลฟ่าหรือเบต้าที่เกิดภาวะมีบุตรยากได้ ไอ้ข่าวสารคดีสัตว์โลกน่ารัก รวมถึงข่าวที่คนในเกาะได้ดิบได้ดีอะไรนั่นคือตอแหลหมดเลย CGทุกอย่าง โอเมก้าถูกฆ่าคว้านมดลูก เบต้าถูกส่งไปทำงานที่ใช้แรงงานเยอะๆ คนแก่กับคนป่วยที่เหลือในเกาะถูกหุ่นยนต์ที่จริงๆแล้วเป็นอาวุธสงครามที่รัฐส่งมาให้คอยสอดส่งและกำจัดโอเมก้าเงียบๆฉีดวอคซีนพิษฆ่าทิ้งบางส่วน ที่กูมีอาการฮีทน้อยกว่าคนอื่นเพราะตัวเองเป็นเบต้า ได้กลิ่นฟีโรโมนพี่ชายเลยรู้สึกอยาก แต่ยาที่กินก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายทรุดอะไรมาก กูจำได้แค่ว่าพระเอกคือเจ้าหน้าที่รัฐคนนึงที่คอยสอดส่องกูผ่านหุ่นยนต์พ่อบ้าน รักกันได้ไงไม่รู้ จากนั้นกูก็สะดุ้งตื่นเลย จบค้างแค่นี้แหละน่ากลัวชิบหายไอ้เวร ฉากเลือดทะลักจากปากพี่ชายคือติดตามาก แม่งเสือกหน้าเหมือนพี่กูจริงๆด้วยไง5555555555

>>70 เออ กูก็นึกว่าโทรล ไม่ก็อยู่ห้องที่มันมีมู้ให้โม่งๆ เขียนฟิคสัปดนต่อกัน เกือบจะเข้ามาด่าแล้ว

>>69 แรกก็เหมือนมาดีอะมึง ลงไปลงมาทำไมมีแต่เยๆๆๆๆวะ

>>71 อ่านเพลินเลยมึง 5555
(กูไม่ได้ตามอนิเมะมานานมาก ชีวิตกูมาถึงจุดที่ อ้าว เรื่องนี้มีเป็นอนิเมะแล้วเหรอ แถมฉายจบซีซันแล้วด้วย)

>>71 พลอตดีน่าปั้นต่อสัส แต่ในหัวกูแม่งกลายเป็นการก่อกบฎของคนบนเกาะไปแล้ว...

ไม่ได้เข้าโม่งมาซักพัก มีมู้แบบนี้ในห้องนี้ด้วยเรอะ เพิ่งรู้ 555

>>76 มู้เก่าตั้งแต่สมัยเพิ่งแยกหมวดBLอะมึง โม่งห้องนักเขียนอยากหาที่ระบายกาวเลยขุดมาเล่นกะน

>>75 เอาไปปั้นต่อเลยมึง แต่ขอนายเอกหล่อๆนะ เพราะกูจำได้ลางๆว่าตัวเองหล๊อหล่อ 55555555

เจิมมม

>>71 น่าสนใจ แต่พอคิดตามอาการดันกำเริบจิตตกอีก กรรมของคนป่วย55555 แต่ไม่อยากให้พี่ชายตายเลยอะสงสาร อยากให้พี่น้องช่วยกันล้มล้างระบบ

ดันนน

ดันมู้

แง่มๆ