อหหหห กูดูอนิเมะเรื่อง The promise neverland แล้วเก็บไปฝันจนเพี้ยนเลยมึงเอ๊ย ฝันว่าตัวเองกลายหนุ่มน้อยหน้าใสอายุยี่สิบในนิยายomegavesre เฉย ตลกมาก ไม่มีที่ระบาย ขอเล่าในนี้หน่อย ต้องรีบพิมพ์เดี๋ยวลืม5555555
ศตวรรษที่เท่าไหร่ไม่รู้ 3x(จำเลขหลังไม่ได้)มั้ง กูอยู่บนเกาะนึงกับพี่ชาย แม่งเป็นเกาะไฮเทคปลอดอาชญากรที่แยกตัวจากเมืองหลวงในแผ่นดินใหญ่ มีหุ่นยนต์ผสมกับคน เพื่อนสนิทกูเป็นหุ่นยนต์พ่อบ้าน แล้วคนในเกาะแทบทุกคนจะมีอาการฮีททุกๆปลายเดือน ต้องเก็บตัวในบ้าน ช่วงนั้นจะสัปดาห์ที่ไม่มีร้านค้าเปิดเลยทั้งสัปดาห์อ่ะ กูมีอาการนิดหน่อยแต่ไม่เท่าพี่ ต้องกินยาที่รัฐบาลส่งมาให้ทุกเดือน แล้วทุกๆสัปดาห์แรกของต้นปีใหม่จะมีกลุ่มคุณหมอนั่งยานบินมาตรวจสุขภาพฟรีให้คนทั้งเมือง ใครที่อายุ 25-40 แล้วสุขภาพดีมากจะได้ถูกเกณฑ์รายชื่อนั่งยานบินไปทำงานในเมืองหลวง กูกับพี่เปิดร้านมินิมาร์ทที่ยังมีพนักงานเป็นมนุษย์อยู่ บางทีก็โดนชาวบ้านหาว่าประหลาดบ้าง ทำไมไม่จ้างหุ่นยนต์ แต่กูหาได้แคร์ไม่ จนวันนึงพี่ชายกูถูกเกณฑ์ไปทำงานในเมืองหลวง กูเสียใจมาก แต่ฮึบไว้เพราะรู้ดีว่าคนที่ได้ไปทำงานที่นั่นได้เงินเยอะมากๆ มีเงินส่งเสียกูตลอด แถมคนที่ไปทำงานที่เมืองหลวงก็ได้ออกข่าวตลอด กลายเป็นคนใหญ่คนโตทั้งนั้น
กูก็ยืนโบกมือบ๊ายบายพี่หน้ายานบิน พอกลับบ้านมาเพิ่งเห็นว่าพี่ลืมสร้อยคอรูปครอบครัวไว้ เลยกะจะหยิบไปให้ พอไปถึงยานบินดันไม่เจอหุ่นยนต์รปภ.ที่คอยเฝ้าหน้าประตูแล้ว เลยรับเดินเข้าไป เจอพี่นั่งคุยอยู่กับคนในเกาะเยอะแยะเลยรีบวิ่งไปหา พี่ตกใจว่ากูเข้ามาได้ไง แต่ก็ไม่ได้ว่าไรมาก ให้รีบมานั่งเนียนๆเพราะประตูยานบินปิดแล้ว
พอถึงเมืองหลวง ยานจอดในอาคารนึง มีคนตรวจอยู่หน้าประตู ก่อนจะให้เดินไปที่ทางแยกสองทาง คนตรวจมันเอาเครื่องมีปิ๊บๆตรงหัวอ่ะ แล้วพอถึงคิวพี่กูมันมีเสียงขึ้นว่าโอเมก้า ส่วนกูขึ้นว่าเบต้า ตอนแรกโดนยามสงสัยว่าทำไมหน้าเด็ก อายุเท่าไหร่ กูโกหกไปว่า 25 เลยรอดไป จากนั้นแม่งก็ให้กูเดินแยกทางกับพี่ แต่มีหรือกูจะยอม อาศัยจังหวะที่คนออกมาเดินเยอะๆรีบเปลี่ยนทิศไปทางที่พี่ชายเพิ่งเดินไปแทน แต่อาจจะเพราะมาช้าไปเลยหาพี่ไม่เจอ กูดันกลายเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้าไปทางนั้นเฉยเลย แถมทิ้งระยะห่างกับชาวบ้านด้วย กลายเป็นว่าเดินคนเดียวเฉย ไม่เมคเซ้นส์เลยว่ะ
พอเดินตุปัดตุเป๋ไปถึงหน้าห้องๆนึง เห็นมียามหน้าตาน่ากลัวยืนอยู่เลยแอบหลบมุมตึก โซนนี้กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนมาก พอยามเดินผ่านไปกูเลยแอบชะเง้อมองกระจกที่พอมองเห็นข้างในได้ ตอนนั้นแหละโป๊ะแตก ในห้องนั้นกลายเป็นห้องผ่าตัดขนาดใหญ่มากๆ คนที่อยู่บนเตียงคือนอนอ้าปากค้างเลือดทะลัก พี่กูคือหนึ่งในนั้น มีพวกหมอควักมดลูกออกมาใส่โหลสีนีออนๆ แล้วบนหัวกูดันมีรายงานข่าวภาคค่ำพอดี จากนั้นกูเลยได้รู้ว่าความจริงว่าในโลกนี้แม่งแทบไม่เหลือทรัพยากรแล้ว น้ำแข็งขั้วโลกละลายหมด เกาะที่กูอยุ่เป็นเกาะรวมโอเมก้าที่มีเบต้าติดมานิดหน่อย นับว่าเป็นพวกไร้ประโยชน์มาก รัฐให้กำจัดแบบลับๆเพื่อตัดปัญหาทรัพยากรลดลง มีดีแค่มดลูกที่ใช้ปลูกถ่ายอวัยวะให้พวกอัลฟ่าหรือเบต้าที่เกิดภาวะมีบุตรยากได้ ไอ้ข่าวสารคดีสัตว์โลกน่ารัก รวมถึงข่าวที่คนในเกาะได้ดิบได้ดีอะไรนั่นคือตอแหลหมดเลย CGทุกอย่าง โอเมก้าถูกฆ่าคว้านมดลูก เบต้าถูกส่งไปทำงานที่ใช้แรงงานเยอะๆ คนแก่กับคนป่วยที่เหลือในเกาะถูกหุ่นยนต์ที่จริงๆแล้วเป็นอาวุธสงครามที่รัฐส่งมาให้คอยสอดส่งและกำจัดโอเมก้าเงียบๆฉีดวอคซีนพิษฆ่าทิ้งบางส่วน ที่กูมีอาการฮีทน้อยกว่าคนอื่นเพราะตัวเองเป็นเบต้า ได้กลิ่นฟีโรโมนพี่ชายเลยรู้สึกอยาก แต่ยาที่กินก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายทรุดอะไรมาก กูจำได้แค่ว่าพระเอกคือเจ้าหน้าที่รัฐคนนึงที่คอยสอดส่องกูผ่านหุ่นยนต์พ่อบ้าน รักกันได้ไงไม่รู้ จากนั้นกูก็สะดุ้งตื่นเลย จบค้างแค่นี้แหละน่ากลัวชิบหายไอ้เวร ฉากเลือดทะลักจากปากพี่ชายคือติดตามาก แม่งเสือกหน้าเหมือนพี่กูจริงๆด้วยไง5555555555