นิกิริกูเคยอ่านแค่อีแยมจนมากไม่เคยแดกแป๊บซี่ อ่านแล้วเหมือนให้คนอ่านสามารถ self insert หรือไม่ก็เป็นตัวในอุดมคติแบบที่อยากเป็น ตัวนายเอกเป็นคนสวย ร่างบาง เสียงหวาน ใสซื่อบริสุทธิ์ อ่อนหวาน อ่อนต่อโลก อ่อนไหวง่าย อะไรก็ร้องไห้ เก่งงานบ้านงานเรือน มีผู้ชายหล่อๆมารุมรัก ปวกเปียกทำอะไรไม่เป็น ต้องให้คนปกป้อง เป็นเคะปัญญานิ่มดีๆนี่เอง แล้วตอนที่พระรองข่มขืนน้องชายคนละพ่อเพราะอกหักจากอีแยมเลยไปแดกเหล้าจนเมา อีดอยปุยก็มาโอนี่จัง หนูช่วยประคองเข้าบ้านนะ กูนี่ wtf มาก อีดอยปุยอายุสิบสี่ เป็นเคะประเภทเดียวกับอีแยม โดนพี่ชายเย็ดก็ไม่รู้อะไรเลยยยยย อายุสิบสี่นะมึง ใสมาก มากจนโง่ อ่านแล้วแบบ ตกลงมึงปัญญาอ่อนด้วยใช่มะ ตัวละครมีแต่นิสัยโง่เง่าหยั่งกะหลุดมาจากละครหลังข่าว พระเอกต้องหูเบา นางเอกนายเอกต้องแสนหวานแสนดี พระรองต้องอกหัก นางร้ายต้องเห็นในระยะร้อยเมตรก็รู้ว่าร้าย แต่เอาเถอะ คนส่วนมากชอบกัน กูก็ทำได้แค่ไม่อ่านงานเขาอีกอะน้า