อาาาาโฮโระจัง อย่างกับอยู่ใต้แสงตะวันย่ำยามเย็นแน่ะ โฮโระจังบัคสีดำ ดวงตาไร้แววทอดต่ำ รอยยิ้มที่แฝงไว้ซึ่งความหมาย ทว่าก็ขาดไร้ความนัยโดยสิ้นเชิง ราวกับจะบอกให้ดิ้นรนต่อไปสิ แล้วผมจะรอชมว่าเธอจะร่วงหล่น หรือล่องลอยไร้สติเช่นกัน? ตอนที่สำเร็จในความว่างเปล่า เธอเห็นภาพแบบไหนกันล่ะ? อาาาาาาาาาาาโฮโระจัง อ๊าาาาาอ๊ากาากากากกกโฮโระจัง ชอบจัง เธอที่งดงามอย่างพังพินาศอย่างนั้น แหลกละเอียดจนไม่เหลือแม้แต่รอยร้าว ทั้งพังทลายแต่ก็เรืองประกาย เสียงที่ยั่วเย้านุ่มนวลและกรีดร้องจนแหบแห้งได้ โฮโระจัง โฮโระจัง เธอสมบูรณ์แบบ เธอไร้ที่ติ โฮโระจัง เธอเท่านั้น แค่เธอก็พอ