>>57 กูเป็นโม่งที่ชอบ เป็นเรื่องเจ้านายกับลูกน้องที่กูอ่านทั้งที่ปกติเกลียดเรื่องแนวนี้ กูชอบที่คุณเจ๋งปสดนี่แหละ สงสัยว่ามันจะรักกันได้ไงวะ หัวหน้าปสดกับลูกน้อง first jobber ที่อายุห่างเป็น 10 ปี ทัศนคติแม่งคนล่ะโยชน์ไม่รู้มึงอ่านถึงช่วงไหนเพราะกูอ่านตอนอัพเรียลไทม์พอมีเล่มก็ไม่ได้อ่านอีก แต่ช่วงแรกๆเหมือนไม่มีพาร์ทความรักเลยมั้งมีแต่พาร์ทคุณเจ๋งปสด เป็นช่วงเรียนรู้นิสัยตัวละคร ยังไม่ได้รัก พัทก็ยังไม่ได้รัก คุณเจ๋งก็ยังไม่ได้รัก มันมีจุดที่พัทจะทนคุณเจ๋งไม่ได้แล้วลาออกไปหางานใหม่จริงๆแต่ก็เหมือนที่โม่งข้างบนสปอยคือคุณเจ๋งเรียกคุยแล้วพยายามลดความปสดลงจริงๆ ซึ่งกูคิดว่าถูก เจ้านายปสดแบบนี้อย่าไปทน แล้วถ้าอยากจะพัฒนาองค์กรก็ควรที่จะรับฟังลูกน้องด้วย (แต่ทัศนคติที่กูรับไม่ได้กับอิคุณเจ๋งหรือพัทคือเรื่อง Work-Life Integration จ้า ขนลุก) แต่ขอสปอยจุดที่กูชอบสุดของเรื่องนี้คือตอนที่คุณเจ๋งรู้ว่าชอบพัทแล้วจะลาออกจากงาน คือความรักระหว่างลูกน้องกับเจ้านายในความเห็นของกู มันไม่ควรเป็นความรักแบบแอบคบกันไปเรื่อยๆอ่ะ (เพราะแบบนี้กูเลยไม่ชอบเรื่องคุณผู้ช่วยสถาปนิกสุดๆเหมือนกัน) ซึ่งกูประทับใจมากที่นางวางแผนจะลาออกไปก่อนแล้วค่อยจีบ อ้อ กูเป็นคนชอบอ่านอะไรยาวๆบรรยายมาเถอะ มันก็แล้วแต่คนชอบไม่ชอบอะมึง ไม่มีนิยายเรื่องไหนอ่านแล้วจะมีแต่คนชอบอยู่แล้ว มึงฟังคนอื่นได้ว่าเขาชอบเรื่องนี้ แต่สุดท้ายมึงก็ต้องลองอ่านดูเองอยู่ดีว่ามึงจะชอบไหม ร้อยคนอ่านร้อยคนตีความอยู่หล่ะ