>>662 ปมสำคัญของชินหยานเลยนะตอนคุยกับเด็ก
Fei: พี่สาว ทรงผมของพี่แปลกประหลาดมากเลย
Xinyan: จริงเหรอ? ฉันว่ามันเท่ออกนะ เธอดูใหม่อีกรอบสิ
Fei: ผมเปียชี้โด่เด่ ของแต่งผมก็ทรงแหลม ๆ คนอื่นเขาไม่ทำแบบนี้กันง่า
Xinyan: พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกสิ ฉันเหมือนกับคนอื่นซะที่ไหน ถ้าเธอได้เจอฉัน เธอจะจำฉันได้ติดตาชนิดที่ลืมไม่ลงเลยทีเดียว อีกหน่อยถ้าได้เจอฉันอีก เธอก็จะยังจำฉันได้อยู่
Fei: อืม... ก็จริงนะ
Xinyan: เสื้อผ้าทรงผม ตลอดไปจนถึงใบหน้า และร่างกาย ไม่ได้มีไว้ให้คนอื่นดูสักหน่อย สิทธิ์ของเราตัวเราชอบแบบไหน ก็แต่งแบบนั้นไปสิ
Fei: จริงเหรอ? แต่ถ้าผมใส่เสื้อที่มีรูปของลูกสุนัขล่ะก็ คนอื่นก็จะพูดว่า: "Little Fei เจ้าลูกสุนัข"
Xinyan: งั้นเธอก็อย่าไปฟังพวกเขาพูดสิ เธอชอบลูกสุนัขไม่ใช่เหรอ?
Fei: ชอบฮะ
Xinyan: เพื่อนเธอชอบลูกสุนัขหรือเปล่าล่ะ?
Fei: ก็ชอบนะฮะ
Xinyan: เพราะฉะนั้นเพื่อนของเธอก็ต้องชอบเสื้อตัวนั้นแน่นอน
Fei: ...อืม พี่สาว ทำไมไม่ถักเปียสวย ๆ ล่ะฮะ? แบบที่คนอื่นชอบน่ะ
Xinyan: ช่วยไม่ได้นี่นา ก็ฉันชอบแนวนี้อ่ะ เฮ้อ ก่อนจะรวบผมทรงนี้ ฉันก็ไม่คิดกันว่าทุกคนจะไม่ชอบผมเปียของฉันขนาดนี้เหมือนกัน
Fei: แล้วทำไมไม่ลองเปลี่ยนดูล่ะ?
Xinyan: ผมทรงนี้สิถึงจะเหมาะกับดนตรี และชีวิตของฉัน ทรงที่เห็นกันดาษดื่นทั่วไปมันธรรมดาเกินไปน่ะ ดูไม่ร็อค แถมยังเกะกะเวลาที่ฉันทำท่าโยกหัวตอนแสดงด้วย
Xinyan: ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ไม่เปลี่ยนหรอก
Fei: ถ้างั้นเพื่อนของพี่ก็ไม่ชอบด้วยไหมฮะ?
Xinyan: ไม่เลย พวกเขาล้วนบอกว่า ผมเปียของฉันดูดีมาก แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าเพื่อนกัน
Fei: ...เพื่อนพี่ก็ช่วยพี่ด้วย ดีจังเลยนะ ไม่เหมือนเพื่อนของผม... ทิ้งผมไว้ที่นี่ แง...