อ่านบางเม้นแถไปว่าปกติเวลาคุยในด้อมเรียกอะไร โอ้ย หัวจะปวด เอาการเรียกชื่อเล่น คำติดปาก พิมพ์ง่าย มาเทียบกับการพิมพ์เป็นเล่ม ขายทางการเอาเงินเป็นพันๆ เล่ม เนี่ยนะ ปกติจะเรียกเกอเกอ เรียกพี่ชายห่าเหวก็เป็นเรื่องส่วนบุคคล แต่ถ้าอะไรที่พิมพ์เป็นเล่มขึ้นมาต้องคิดถึงภาพรวม ส่วนรวมที่ต้องคิดไปถึงคนอ่านทั่วไป ไม่ใช่มาคิดแต่เรื่องความโมเอะ ความฟินที่ปั้นแต่งพอใจกันเฉพาะกลุ่มเว้ย
แม่งสันดานพวกคลั่งทับศัพท์ด้อมจีนนี่เหมือนพวกโอตาคุฝั่งญี่ปุ่นเลย แถไปเรื่อย พยายามหาเหตุผลให้ตัวเองถูกให้ได้ ต่างแค่ไอ้พวกคลั่งฝั่งจีน สนพ เสือกบ้าจี้ตามกว่า