กูโอเคกับคำทับศัพท์ถ้ามันอยู่ในระดับพอเหมาะ ไม่ได้รู้สึกตึงถึงขนาดทับศัพท์=ไม่ใช่การแปล แต่นักแปลก็ควรมีกึ๋นว่าคำประเภทไหนควรหรือไม่ควรทับ จริงๆหนังสือแปลภาษาอื่นมันก็มีคำทับศัพท์บ้าง อย่างหนังสือแปลอิ๊งบางเรื่องเขาก็ทับศัพท์มิสเตอร์ มิสซิส ด็อกเตอร์ แปลฝรั่งเศสก็ทับศัพท์เมอสิเยอร์ มาดมัวแซล หรือแปลญี่ปุ่นก็มีหลายเรื่องที่ทับศัพท์คำว่าซัง ทับศัพท์คำว่าเซนเซยังมีเลย แต่สิ่งนึงที่แนวอื่นเขาไม่ทับกันคือพวกคำแทนตัวกับคำเรียกเครือญาตินี่แหละ 555555 อ่านมาร้อยทั้งร้อยไม่เคยเจอหนังสือแปลภาษาไหนทับศัพท์คำเรียกญาติพี่น้องเลย บุรุษสรรพนามก็ไม่มีใครเขาทับศัพท์กัน ปกติเขาแปลกันหมด มีแปลจีนเนี่ยไม่รู้ทำไมแห่ทับศัพท์คำประเภทนี้ตามๆกันซะงั้น นิยายเกาหลียังไม่เห็นทับศัพท์อปป้าหรือฮยองเลย ทั้งๆที่มีเหตุผลสมควรน่าทับศัพท์กว่าตั้งเยอะ (หมายถึงอปป้ามันเป็นคำที่ผู้หญิงใช้เรียกพี่ชาย ส่วนฮยองคือผู้ชายเรียกพี่ชาย ถ้าแปลว่าพี่ชายเฉยๆความหมายตรงนี้มันจะหายไป เหตุผลนี้ฟังขึ้นกว่าคำว่าฟังดูออดอ้อนอีก 555555)