เควสถือว่าทำดีขึ้นจากคราวที่แล้วมาก ขนาดกูที่เจอบางอย่างที่ไม่ชอบในเควสนี้ เจอตอนช่วงมาโคโตะโผล่มาไปยังน้ำตาซึม โดยรวมกูค่อนข้างโอเคกะเอ๋ขึ้น เพราะนางคลายปัญหาเกือบครบทุกอย่างที่กูต้องการให้แก้ ขาดไปแต่ไม่พูดถึงการเยียวยาชาวเมือง ซึ่งนอกจากคำสั่งล่าวิชั่นที่ควรยกเลิกแล้ว ก็เป็นเรื่องนี้แหละที่กูคิดว่าต้องมีกูถึงจะยกโทษให้เอ๋ได้เกือบ 100% (ถ้ามึงไม่ฆ่าโทโมะคงไม่แค่เกือบ แต่พอดีมึงฆ่าก็ไม่มีวันถึงร้อย และถ้ามีการขอโทษปชช.ตรงๆด้วยกูจะประทับใจมาก) พอไม่มีแล้วก็รส.ผิดหวังเบาๆ เพราะมันทำให้กูนึกถึงโมเดลนโยบายโควิดพี่ไทยที่ตอนนี้แก้ด้วยการเอาวัคซีนดีๆมาให้ฉีดแล้วแต่ไม่มีนโยบายเยียวยาปชช. คือใครหรืออะไรที่สูญเสียไปแล้วมันไม่มีทางกลับมาอ่ะ
อีกเรื่องที่กูอยากพูดถึงคือการวาง narrative ในเควสนี้ ซึ่งยังคงแสดงให้เห็นหนึ่งในปัญหาทีมีเควสอินาซึมะ 2.0 และอาจจะเป็นปห.อีกในอนาคต คือแม้ตัวเควสเองจะชวนให้เข้าใจความเทาของเอ๋มากขึ้น แต่ก็มิวายเล่น narrative ในแง่ขาวกับดำที่ทำมาตลอดอยู่ดี ตรงที่มันจะมีใครคนใดคนหนึ่งในเรื่องที่ดูเหี้ยหรือแย่กว่าอีกฝ่ายเสมอ ซึ่งในบทพูดมันชัดเจนมากว่าตั้งใจบิดเบือนหรือฟอกฝ่ายใดฝ่ายนึงให้ขาวและดำกว่าอีกฝ่ายอยู่หนึ่งเฉด จะให้พูดให้เห็นภาพและเข้าใจง่ายๆเลยคือ ตามครส.กูบทเอ๋+ทุกตลค.ที่พูดถึงเอ๋แม่งนางเอกชิบหาย ตัวร้ายกลับใจเป็นนางเอก จนบทพูดชวนทำให้คนเล่นคิดว่าบอทแม่งผิดที่ลุกขึ้นมาต่อต้านเอง ส่วนปัญหาเมืองที่เกิดขึ้นหลักๆเกิดจากปัจจัยภายนอก/ปัจจัยรอบตัวมากกว่าตัวเอ๋เอง เช่น ไม่ว่าจะนานกี่เดือน กี่ปี ฉันก็จะสู้เพราะนี่คือหน้าที่ของฉัน ซึ่งการใช้คำเช่นแบบนี้มันทำให้คนอ่าน perceive เอ๋ในแง่ที่เป็นผู้นำที่ดีที่พร้อมจะเสียสละตัวเองสู้เพื่อเมือง ทั้งๆ ที่ความจริงเอ๋มันก็แค่รับผิดชอบต่อการกระทำตัวเอง สร้างบอทมา บอทต่อต้านก็จัดการโค่นมันแค่นั้นเอง พอเขียนให้มัน dramatic เวย์นี้แล้วกูรู้สึกแบบเหมือนอีหอยมันแแอบๆ manipulate ให้คนอ่าน perceive เอ๋ดีเกินกว่าความเป็นจริงไปนิด ละพอคนมีครส.ในแง่บวกหรือชอบตลค.มากๆ แล้วก็จะมองข้ามการกระทำทุกอย่างไปเอง หรือกูอาจจะอ่านบทแล้วคิดมากไปเองก็ได้ พวกคิดมึงว่าไง 5555555