ขอยกตัวอย่าง นายคิมเอบี(ชื่อในวงการ ชื่อจริง คิมซีดี) เป็นนักร้องดังมากกอยู่วง xyz ค่ายเอาชื่อคิมเอบี กับ xyz ไปจดทะเบียนการค้า
1 เอารูปคิมเอบีไปทำสินค้าแฟนเมดขาย
2 แต่งฟิคขายโปรโมตด้วยชื่อ คิมเอบีและxyz
3เอารูปคิมเอบีตัดต่อโป๊เปลือยแจกฟรี
4 แต่งฟิคคิมเอบีติดเรทอนาจารแจกกันอ่านฟรี
5เอารูปคิมเอบีมาใช้ไม่ติดเรทไม่หากำไร
6แต่งฟิคคิมเอบีลงให้อ่านฟรี ไม่ติดเรท PGใสๆ
7ใช้ชื่อคิมซีดีแต่งนิยายขาย ไม่เอารูปมาใช้ ไม่พูดถึงชื่อคิมเอบี ไม่พูดถึงวงxyz แต่ใครมาอ่านก็รู้ว่าพูดถึงใคร
8เปลี่ยนชื่อเป็น อิลคันกี เอามาเป็นพระเอกนิยายขาย ไม่พาดพิงใดๆถึงคิมเอบี คิมซีดี xyz แต่คนรู้จักอ่านปุ๊ปก็เดาได้ว่าอิลคันกีมาจากคิมเอบี แต่ถ้าคนนอกด้อมจะไม่รู้
ที่เจออยู่มันจะประมาณนี้อะ สำหรับด้อมคนจริง กูไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเส้นแบ่งของแต่ละคนมันอยู่ตรงไหน (เราไม่เสพคนจริงทั้งหมด)
(ถ้าเป็นตัวละครก็จะอีกแบบ เป็นเรื่องลิขสิทธิ์ไปล้วนๆเลย อย่างโม่เซียงที่ห้ามชัดเจนก็ง่าย อย่างพนมเทียนก็ห้ามก็รู้อยู่ อย่างอื่นก็เข้าใจว่าเจ้าของเขาหลับตาให้ข้างนึง เคยเจอทวิตนึงพูดถึงพวกมังงะญี่ปุ่น คือทัวร์จะลง ถ้าเอาโดจินขึ้นขายแบบเล่มอีบุ๊ค หรือขายของแฟนเมดแบบพรีออเดอร์ไม่จำกัดจำนวน เหมือนทางชาวเกาะเขาจะถือเรื่องปริมาณการผลิต)
ตัวเราเองเสพแต่ 2d มาตลอดชีวิตก็จะเข้าใจธรรมเนียมนี้อยู่ พอมาหลังๆมันคาบเกี่ยวกับ 3d ทั้งดาราจีน ดาราเกาหลีมากขึ้น ก็ทำให้เข้าใจว่าแต่ละด้อมเขามี tabooไม่เหมือนกัน อย่างตัวกูเองฟิคสำหรับขายคือเป็นเล่มจำกัดปริมาณ ไม่ค่อยโอเคกับฟิคติดเหรียญ(ด้อมญี่ปุ่น)เท่าไหร่ แต่ถ้าฟิคauสักวันถ้านักเขียนจะเอาไปเขียนเป็นออริ(เจอบ่อยเหอะ/เน้น มังงะญี่ปุ่น)กูก็เฉยๆอะ เพราะบางทีอ่านตอนเป็นฟิคละยังคิดเลยว่านอกจากชื่อนี่ไม่มีอะไรเหมือนต้นฉบับเลยให้ตายสิ
(ใครเคยอ่านชายหญิงของจุxxบ้าง อันนั้นกูถือได้มั้ยว่าเป็นฟิคจอมคนแดนฝัน)