>>79 สำหรับกูมีแนวที่อ่านไม่รอดเยอะมากกกกกกก เป็นคนเรื่องมากกับการอ่านนิยายเลยแหละ ถ้ามีอะไรแบบนี้ในเรื่องปุ๊บกูไม่อ่านทันที ยกเว้นว่าภาษาคนเขียนจะถูกจริตมากๆๆๆๆจนเลิกอ่านไม่ได้
- พระเอกเป็นฮ่องเต้ (รู้สึกได้ถึงความยุ่งเหยิงวุ่นวายที่จะตามมา พวกแบบแย่งชิงอำนาจ หักหลัง วางแผน บลาๆๆ ขี้เกียจจำชื่อ+ไม่อยากอ่านอะไรหนักๆ, พระเอกเป็นฮ่องเต้แต่มีนายเอกเป็นพระชายาคนเดียว กูจะรู้สึกว่าแบบ เป็นไปได้เหรอ?, ถึงจะมีเรื่องที่พล็อตเบาๆแต่ถ้าพระเอกเป็นถึงฮ่องเต้ที่ใช้อำนาจกับเงินจีบนายเอกไปวันๆกูก็ไม่อิน รู้สึกว่าไม่ใช่อ่ะ)
- นิยายบทแรกสุดหรือในหน้านิยาย เขียนว่าระดับเซียนในเรื่องในเซตติ้งของเขามีกี่ขั้น หรือแบ่งเป็นธาตุอะไรบ้าง นักเขียนเขียนมาให้ขนาดนี้แสดงว่ามันสำคัญกับเนื้อเรื่อง ซึ่งกูขี้เกียจจำ
- มีเด็กในเรื่อง ไม่ว่าจะลูกนายเอก เด็กที่นายเอกเป็นพี่เลี้ยง ลูกติดพระเอกบลาๆ
- นายเอกท้องได้ กูไม่อยากเห็นเขาแพ้ท้อง เดินท้องป่อง อ้วกแตกอ้วกแตน สงสาร
- นายเอกนุ่มนิ่มเกินไปแบบนิดๆหน่อยๆก็น้ำตาคลอ หรือผู้หญิงตบทีเดียวกระเด็นไปติดฟุตบาธ
- rape, incest, harem
- เรื่องที่มีออพชั่นเสริมให้ตัวเอกมากมายตั้งแต่ต้นเรื่อง/ตัวเอกดวงดีแบบงงๆทั้งเรื่อง บรรยายว่าตัวเอกลำบากแต่ก็ดูมีไอเทมช่วยเหลือมากมาย เช่น จู่ๆก็ได้มังกรที่ 1 หมื่นปีออกไข่ครั้งเดียวเป็นสัตว์เลี้ยง, เจอคัมภีร์ในตำนานจากการตกเขาโดยบังเอิญ, ใครๆก็รุมรักแค่เพราะตัวเอกน่าสนใจแล้วคอยช่วยเหลือต่างๆนานา (ที่อ่านแล้วยังไม่อิน+ไม่รู้สึกว่าน่าสนใจตรงไหน)
- เรื่องที่ตัวร้ายมีบทโง่ๆแบนๆมีแต่ด้านดำๆ เป็นตัวละครที่คนเขียนสร้างขึ้นมาให้คนอ่านสะใจจากการโดนตัวเอกตบเกรียนโดยเฉพาะ แค่นั้น เช่นแบบ ตัวเอกที่เกิดใหม่เป็นตัวร้ายมาแก้แค้นนางเอก (ที่ความจริงนิสัยไม่ดี) แล้วนางเอกทำอะไรตัวเอกไม่ได้เลยเพราะโดนตัวเอกเอาคืนได้ทุกดอก จังหวะที่โดนเอาคืนก็น่าสมเพชจนคนอ่านสะใจ มีบทแค่นี้ แบนๆกลวงๆ
- นิยายที่พระเอกเรียกนายเอกว่าเธอ
เป็นเรื่องรสนิยมกูล้วนๆ ไม่ได้บอกว่านิยายที่เข้าข่ายนี้ไม่ดีนะ คือก็ดีแหละแค่ไม่เข้ากับจริตกูเท่านั้น