>>528 เอาจริงๆมันเป็นศาสตร์เป็นศิลป์ เป็นประสบการณ์ของทั้งคนเขียน(งานไทย) แปลคน และอ่านด้วยนะ
ถ้างานแปล ในเคส 512 คือคนแปลก็ต้องอ่านเข้าใจก่อนใช่มั้ย ว่าประโยคไหนคือเรียงมาเพราะอารมณ์งานเขียน อันไหนเรียงมาเพราะไวยากรณ์มันต่าง แล้วเลือกปรับต่างกันไป ตามความเข้าใจที่มีต่อเนื้อความนั้นๆ ไม่ใช่ว่าต้องเอาให้ตรงหลักไทยเป๊ะทุกอย่าง หรือแปลตามคำต่อคำทุกอย่าง ถ้าเอาเป๊ะอรรสรสแบบที่ยกตัวอย่างจะเสียไป
ปัญหาคือมันต้องมีพื้นที่ให้คนเขียน/คนแปลสร้างสรรงานบ้าง มีบางจุดไม่ดีไม่เหมาะเพราะไม่ตรงใจได้บ้าง ไม่ตรงหลักภาษาบ้าง ขอแค่ยังสื่อความได้ถูก ทุกอย่างก็ไม่ใช่ความผิดอ่ะ
สมัยนี้คาดโทษตามรสนิยมตัวเองกันมากไปหน่อยนึง