>>527 การเรียงโครงสร้างคำตามต้นฉบับมันไม่เท่ากับการรักษาอารมณ์ของต้นฉบับไง แต่ 512 พูดเหมือนการเรียงตามต้นฉบับ=การรักษาอารมณ์ ส่วนคนที่ไปสลับโครงสร้างของต้นฉบับ=แปลห่วย ซึ่งการแปลมันตัดสินกันตื้นๆแบบนี้ไม่ได้ สมมติกูอ่านนิยายภาษาอังกฤษที่แปล slowly, he walked to the door เป็น "อย่างช้าๆ เขาเดินไปที่ประตู" แบบนี้กูก็ไม่คิดว่านักแปลรักษาอารมณ์ของต้นฉบับไว้นะ กูมองว่าแปลเหมือนเครื่องจักรมากกว่า ตัวตนของคนเขียนสำคัญน่ะใช่ แต่ไม่สำคัญเท่าการแปลให้คนอ่านภาษาปลายทางอ่านได้อย่างเป็นธรรมชาติมากที่สุดหรอก คนอ่านต้องการเสพเนื้อหา ไม่ได้ต้องการเสพตัวตนคนเขียน สิ่งสำคัญคือความถูกต้องและอรรถรส ตัวตนนักเขียนหายไปบ้างไม่ได้แปลว่าการแปลนั้นเป็นการแปลที่แย่ ไม่งั้นกามนิตจะมีคนชื่นชมมาถึงทุกวันนี้เรอะ แปลใส่อรรถรสเกินต้นฉบับซะขนาดนั้น
อนึ่ง กูมองว่าถ้ายกประโยคเดียวมาลอยๆมันบอกยากอ่ะว่าห่วยไม่ห่วย การแปลมันต้องดูทั้งโทนเรื่อง บริบทแวดล้อม การเรียงแบบเอาคำขยายขึ้นก่อนมันอาจจะเวิร์คในบางกรณีก็ได้ แต่ถ้าทั้งเล่มเจอแต่ประโยคที่ไม่เป็นภาษาไทยรัวๆก็ไม่ไหวนะ แบบนั้นไม่ต้องใช้นักแปลหรอก มึงกูเกิ้ลทรานเอาก็ได้