>>514 สิ่งสำคัญของนิยายแปลไม่ใช่การแปลออกมาให้ตรงกับธรรมชาติของภาษาปลายทางมากที่สุด แต่ต้องให้คนอ่านเข้าใจตรงกับสารของผู้เขียนที่สุดต่างหาก การแปลให้ตรงธรรมชาติภาษาปลายทางอาจทำให้คนอ่านเข้าใจง่าย แต่ถ้าเข้าใจไม่ตรงกับต้นทาง มันก็ไม่ถูก และอย่างที่มึงบอก ความรู้สึกเป็นเรื่องปัจเจก มึงอาจจะรำคาญความผิดธรรมชาติของภาษา แต่บางคนอาจจะอ่านมาเยอะจนนิยามความเป็น “ธรรมชาติ” ของเขากว้างมากๆ และไม่รำคาญอะไรเลยก็ได้
>>515 กูขอยกตัวอย่างงานของนักแปลที่เลิกแปลไปแล้วละกัน จะได้ไม่กระทบใคร ไม่มีใครได้ใครเสียเนอะ
มึงลองอ่านมังกรหยกฉบับจำลอง พิศนาคะ กับมังกรเจ้ายุทธจักรฉบับ ว ณ เมืองลุง ดู
ฉบับคุณจำลองคือฉบับที่ใช้ภาษาไทยถูกต้องมาก ฉบับของคุณ ว คือฉบับที่เกือบจะถอดต้นฉบับจีนมาคำต่อคำ ทั้งสองฉบับได้รับการยกย่องว่าดีทั้งคู่ คนในแวดวงกำลังภายในเขาก็ชื่นชมกันมาก แต่ฉบับไหนเห็นตัวตนของคนเขียนเด่นชัดกว่า มึงอ่านเอง ตัดสินเองเถอะ