Last posted
Total of 1000 posts
กูเริ่มงงว่าโม่งกำลังพูดถึงคุณอ.หรือมนกกบ.แล้ว
กู>>916 นะ เออ กูหมายถึงคุณอ.ที่แปลปรมจ.นั่นแหละ กูอยากให้เขาลองฟ้องแบบมนคคบ.บ้าง ที่คุณเขาโดนหนิกูเห็นว่าหนักมากทั้งด่าเรื่องส่วนตัวเขา ไล่เขาออกจากงาน สร้างเฟคนิวส์ ด่าคำหยาบสารพัด บางคนที่ด่าไม่ได้อ่านด้วยซ้ำแค่ด่าตามๆกันไปจนเกิดอุปทานหมู่ เอาจริงกูว่าเคสคุณอ.มันน่าฟ้องกว่าของมนคคบ.อีก
เหมือนเคสพวกติชมโดยสุจริตในอะโกด้าในช๊อปปี้แล้วโดนเจ้าของร้านร่อนจดหมายจากทนายมาขู่อ่ะแหละ
ผลจากวลีฮิต อยากได้คำขอโทษเป็นเงินสด หวังว่าจะมีคนแพนิคแล้วยอมจ่ายเงินแสนแต่โดยดีเรื่องจะได้ไม่ถึงศาล เดี๋ยวนี้เริ่มทำอย่างนี้กันเยอะแล้ว กูสงสัยว่าเมืองไทยไม่มีกม.ป้องกันการฟ้องหว่านแหเหรอวะ ทนายแม่งก็น่าโดนสอบจรรยาบรรณ
จรรยาบรรณเดี๋ยวคนมองว่าไม่ได้เป็นกฎไม่ปฏิบัติตามก็ไม่เห็นจะเป็นไร เจอคนคิดงี้ทีกูเศร้า😔 ยิ่งเห็นแต่ละคดีในช่วงนี้ยิ่งทำให้กูรู้เลยว่าจรรยาบรรณในสมัยนี้มันไม่ค่าอะไรทั้งนั้น เม็ดต่างหากที่สำคัญใครจ่ายหนักใครมีปัญญาจ่ายทำแล้วมีโอกาสได้เงิน หลายอาชีพส่วนใหญ่ก็พร้อมจะเมินคำว่าจรรยาบรรณทิ้งหมดนั่นแหละ🥲
เม็ดเงิน พอดีพิมพ์ตก
เห็นว่าการฟ้องครั้งนี้นางดำเนินการเองนะ ไม่ผ่านสนพ.
>>945 มันไม่เกี่ยวกับลอกจริงหรือลอกไม่จริง เพราะอันนี้มันคดีหมิ่น มันเกี่ยวกับว่ามีคนไปชี้ว่านขก็อปงาน ทำให้นขเสียชื่อเสียง ถ้าจะแย้งว่าติชมโดยสุจริตนี่มันต้องออกแนวไม่ได้ด่าไม่ได้เบลมอะ วิจารณ์งานเฉยๆเลยว่าอ่านแล้วนึกถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้นะ มีกลิ่นแบบเดียวกับเรื่องโน้นเรื่องนู้น อะไรก็ว่าไป ดูที่เจตนา
ส่วนเรื่องลอกไม่ลอกมันคดีละเมิดลิขสิทธิ์ ฟ้องกลับไม่ได้เพราะ 1. คนฟ้องคดีนี้ต้องเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ 2. การเขียนแบบที่เรียกว่า ก็อปคาร์ ก็อปพล็อต ยำใหญ่ บางทีมันไม่ผิดกฎหมาย มันจะผิดต่อเมื่อเข้าข่ายทำซ้ำ ดัดแปลง แก้ไข ผลงานทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่ง ซึ่งไอ้การดัดแปลงกับแก้ไขเนี่ย มันต้องมีหลักฐานชัดพอว่าแปลงมาจริงๆ ต้องพิสูจน์ให้ศาลเชื่อว่าพล็อตนี้ไม่มีทางที่คนอื่นๆบนโลกจะเขียนได้ ส่วนใหญ่ก็ต้องลอกกันมาเป็นประโยคๆอะ ถ้าดัดแปลงคาแรกเตอร์มาจากคนละสื่อนี่ยากเลย ส่วนใหญ่จะโดนปัดเข้าข่ายแรงบันดาลใจกับความบังเอิญ บางคนคิดว่าแรงบันดาลใจคือคำสุภาพของก็อป แต่มันไม่ใช่ การเอาแค่ 'คาแรกเตอร์บางส่วน' ของพระเอกเรื่องนึงไปเขียนเป็นเรื่องใหม่ไม่ใช่การก็อป มันคือแรงบันดาลใจจริงๆ เพราะเรื่องที่ได้เกิดจากมันสมองของนักเขียนที่ชำแหละข้อมูลแล้วเรียบเรียงขึ้นมาใหม่เอง ทำได้ ไม่ผิดกฎหมาย ถ้าทำแล้วติดกลิ่นเดิมมากๆนขก็แค่โดนข้อหาไม่สร้างสรรค์ แต่คนด่าอาจจะโดนคดี
เคสของมนกกบมันชัดเจนแค่พาราเฟส ซึ่งสนพ.เคลียร์แล้ว ใครด่าอันนี้ก็น่าจะรอดไป มันชัดมากจนน่าจะถือได้ว่าติชมสุจริตจริงๆ ไม่ได้พุ่งเป้าเพื่อให้นขโดนเกลียดชัง
กุอยากรู้ว่าแล้วรู้ได้ไงว่ามีคนโดนฟ้อง ส่องในทวิตไม่เห้นเจอ หรือว่าเริ่มได้โนติสกันแล้วออกมาหาเพื่อน
>>952 เออ อันนี้กูก็สงสัย ปกติเขาไม่ค่อยฟ้องกันเพราะเสียเงินเสียเวลา คนที่เจออะไรแบบนี้ส่วนใหญ่จะร้องห่มร้องไห้จนป่วย รู้ตัวอีกทีก็ต้องวิ่งหาทางรักษาตัวน่ะนะ ไม่มีเวลาฟ้องใครหรอก นอกจากจะจิตแข็งและเหลืออดจริงๆ คิดว่าไหนๆสุขภาพจิตกูก็พังแล้ว อีคนทำมึงต้องพังไปกับกู อันนี้เก็ต แต่ก็ไม่ค่อยเห็นอยู่ดี
>>955 คืองี้ พาราเฟสในเรื่องจยเนี่ย หลักฐานมันชัดมากว่าเอาผลงานของคนอื่นมาใส่ในผลงานของตัวเองจริงๆ ไม่ต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญก็มองออก กรณีนี้คนอ่านมีสิทธิ์ที่จะถามอย่างสุภาพว่าอันนี้ได้ขอเขาหรือยัง ถ้าไม่ขอมันผิดนะ การบอกว่า "นิยายเรื่องนี้มีการพาราเฟส" และ "พาราเฟสมันผิด" เนี่ย มันเป็นการติชมโดยสุจริต ไม่ได้ด่านักเขียน
แต่ในเคสยำใหญ่ เท่าที่กูเห็นคือมีหลายคนออกมาบอกว่าพอ-นอ "เหมือน" เรื่องโน้นเรื่องนี้จังเลย "ลอกชัวร์" อันนี้ไม่ด้ายยยยยย มันเลื่อนลอยเกินกว่าจะบอกว่าความ "เหมือน" นั้นเป็นการ "ลอก"
>>eg. ตัวละครใช้พู่กันเป็นอาวุธ ว้าว เหมือนอนิเมะที่กูเคยดูเลย กูไม่เคยเห็นเรื่องไหนที่ตัวละครใช้พู่กันเป็นอาวุธมาก่อน สิ่งนี้ยูนีคสุดๆ คนอื่นคิดไม่ได้แน่ งั้นกูตัดสินเลยดีกว่า "ลอกมาชัวร์" หรือไม่ก็ "แรงบันดาลใจเข้มข้นจังเนอะคิกค้าก"
แต่ใจเย็นก่อน ตัวละครที่ใช้พู่กันเป็นอาวุธมีหลายสิบเรื่อง แค่ในนิยายจีนกำลังภายในกับเทพเซียนก็เจอเกือบทุกเรื่องแล้ว นิยายญี่ปุ่นที่เกี่ยวกับองเมียวจิก็เพียบ บางคนแค่ไม่เคยอ่านไม่เคยเจอก็เลยคิดว่ายูนีค ทั้งที่ความจริงแล้ว เกร่อค่ะ เขาเขียนกันเยอะแยะ และมันต้องยอมรับว่าโลกนี้ไม่มีอะไรใหม่ ถ้าตั้งใจจะมองหาความเหมือน มันจะต้องเจอเข้าสักหนึ่งเหมือน ทุกเรื่องแหละ
สรุปคือการจะกล่าวหาใครซักคนว่าทำผิดกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์เนี่ย มันใช้ความรู้สึกส่วนตัวไม่ได้ มันต้องมีหลักการกับหลักฐานด้วย ถ้าไปชี้หน้าตัดสินคนอื่นทั้งที่ไม่มีหลักอะไรรองรับเลย เขาฟ้องขึ้นมาก็ขิตอะ
กุขอถามโม่งที่รู้กฎหมายเพิ่ม จากวงในคนนั้นบอกเรียกสามแสน สมมุติว่าเขาไม่มีจ่าย เพราะเห็นบอกเด็กๆ เต็มไปหมด ทางกฎหมายจะเกิดอะไรขึ้นต่อหรอ
>>958 จริงๆกูไม่ได้ทำงานสายนี้นะเออ แค่เคยเรียนนิดๆหน่อยๆ เพราะงั้นมันอาจจะมีอะไรผิดพลาด ขอออกตัวไว้ก่อน ยึดตามกูไม่ได้นะ
ปกติแล้วมันจะเข้ากระบวนการไกล่เกลี่ยก่อน ส่วนใหญ่ก็จะต่อรองตกลงกันได้ในขั้นตอนนี้แหละ ไกล่เกลี่ยได้ก็ไม่ต้องฟ้อง ไม่ต้องเป็นความ
แต่ถ้าไกล่เกลี่ยแล้วไม่ได้ผล เจ้าทุกข์ไม่ยอม ก็ต้องยื่นฟ้องต่อไป ถ้าอัยการรับฟ้องก็เข้าสู่กระบวนการ ไปตกลงกันในศาล
ส่วนใหญ่ศาลจะแนะนำให้คุยกันเอง เมื่อคุยไม่ได้แน่ๆแล้วศาลถึงจะตัดสินว่าควรจ่ายขนาดไหน บางทีก็ไม่ถึงขนาดที่เจ้าทุกข์ขอไปหรอก เท่าที่กูเคยได้ยินคือบางคนฟ้องยี่สิบล้าน ได้มาสองหมื่นกว่าบาทก็มี แต่แลกมาด้วยสุขภาพจิตนะ ขึ้นศาลไม่ใช่ของสนุก และถ้าศาลตัดสินว่าผิดจริง มันจะมีประวัติติดตัว ถ้าโตขึ้นมาคิดจะไปทำงานในบริษัทที่เขาสตริกเรื่องนี้ หรือไปขอวีซ่าไปตปท มันก็จะโดนตรวจสอบเจอทุกครั้ง ชีวิตอาจจะลำบากนิดนึง
>>957 เคสมู่หรงเหยียนนี้ตอนแรกมันมีคนตั้งข้อสังเกตก่อนว่าคล้ายคู่ฮาคุทาคุเหมือนจุดนั้นจุดนี้(นิสัย สไตล์การแต่งตัว อดีตความสัมพันธ์ แล้วมันมีคนไปขุดเจอตอนนึงที่มีเม้นนักอ่านหลายคนขอบคุณนางว่าขอบคุณที่ยืนยันว่าคาร์เอามาจากคู่ฮาคุทาคุจริงๆ จุดนี้ค่อนข้างมัดตัวนข.อยู่แล้วทำให้เห็นว่าคนตั้งข้อสงสัยไม่ได้คิดไปเอง ถ้าคนต่อว่าหรือบอกว่านางก๊อปจากเรื่องนี้ ถ้านข.ฟ้องเปอร์เซ็นต์การฟ้องชนะระหว่างคนฟ้องกับคนถูกฟ้องฝั่งไหนจะมากกว่ากันวะ อันนี้ถามเพราะกุอยากรู้กฏหมายมันจะคุ้มครองนักก๊อปได้มากแค่ไหน
>>960 มันก็จะไปติดอีกขั้นนึง คือมันแย้งได้ว่าสิ่งนี้คือ "แรงบันดาลใจ" จากคาแรกเตอร์ตัวละคร และ "มันไม่ผิดกฎหมาย"
จริงๆแล้วการที่นักเขียนได้แรงบันดาลใจมาจากการ์ตูน (และอื่นๆ) นี่มันไม่ผิดนะ ไม่ผิดจรรยาบรรณ ไม่ผิดอะไรเลย เวลาดูเรื่องพวกนี้มันดูแค่ส่วนที่เหมือนไม่ได้ มันต้องดูส่วนที่ต่างด้วย ถ้าสัดส่วนความแตกต่างและความสร้างสรรค์มีมาก มีแก่นความคิดเป็นของตัวเอง มันก็เป็นแรงบันดาลใจ ถ้าจะตัดสินว่าก็อป สัดส่วนที่สร้างสรรค์ควรจะต้องน้อยกว่า คือมันต้องมีหลักการมารองรับมากกว่านี้น่ะ ไม่ใช่นักเขียนบอกว่า อ๋อ ใช่ เราเอาคาแรกเตอร์มาจากเรื่องนี้ๆ แล้วจะฟันธงโช๊ะๆเลยว่าลอก อันนี้ก็ไม่ได้ เพราะ "เอามา" นี่เขาอาจจะหมายถึงแรงบันดาลใจ ไม่ใช่ "ลอกมา"
ขอพูดซ้ำนิดนึง ถ้าไม่แม่นหลักการ อย่าตัดสินว่า แรงบันดาลใจ = คำสุภาพของลอก
>>960 ลืมประเด็นนึง คือระหว่างคนฟ้องกับคนถูกฟ้องใครมีสิทธิชนะมากกว่ากันใช่มั้ย
ตอบ: นักเขียน เพราะตอนนี้นักเขียนมีสิทธิฟ้อง แต่คนที่ไปบอกว่าเค้าก็อปไม่มีสิทธิฟ้องเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์อยู่แล้ว มีสิทธิอย่างเดียวคือแก้ข้อกล่าวหาว่าที่พูดไปเป็นการวิจารณ์โดยสุจริต แต่ต้องแน่ใจก่อนว่าไม่เคยหมิ่นเค้าจริงๆนะ ไอ้พวก "ของฝากนักก็อป" อะไรงี้อย่าไปหลุดพิมพ์ ผิดชัวร์
>>963 ดูเจตนาว่ะ แล้วก็ดูว่าศาลจะคิดยังไง กูก็ไม่รู้เด้อ แต่ถ้าให้แนะนำก็คือ เวลาอยากด่าใครอะ พิมพ์ลอยๆไปเลย ไม่ต้องไปเอ่ยชื่อ หรือถ้าอัดอั้นอยากแสดงความไม่พอใจกับเรื่องนั้นจริงๆก็พิมพ์อย่างสุภาพ เน้นวิจารณ์ผลงาน ถ้าคิดจะด่าก็อย่าเพิ่งพิมพ์เลย เดี๋ยวพลาด
แต่จริงๆกูก็ยังสงสัยอยู่เลยนะ ฟ้องจริงเหรอวะ มันแลดูไม่ค่อยมีใครฟ้องอะ
เรื่องมันเกิดเกิน3เดือนแล้วไม่ใช่เหรอวะ ตอนแรกมันก็เขียนไว้ว่าแค่ทนายขู่ไม่ได้ฟ้องศาล แล้วยังไงต่ออะ? คนที่เปิดเรื่องมาตอบหน่อย
บกร.ออกปกคู่รัวๆในที่สุดมันก็รู้แล้วสินะว่าคุณภาพใดๆล้วนไม่สำคัญเท่าปกคู่
สรุปนางทำจริงดิ ปกติกูเห็นนข.เขาไม่ค่อนทำกัน ว่าแต่เกิดคึกอะไรถึงลุกขึ้นมาไล่แจกโนติสวะ
>>966 กระซิบ//ฟ้องจริงแหละ เห็นครอบครัวนางยังเชียร์เย้วๆเลยดุได้ใจจัง ไม่ใช่สติแตกไล่ฟ้องหรอก คือรอให้เรื่องซาแล้วไล่ฟ้องตบไก่ไปก่อนไง ถ้าสติแตกจริงคงฟ้องตั้งแต่เรื่องแดงๆ แต่นางฉลาดพอจะรอให้เรื่องซาแล้วตามเก็บไง ฟ้องตอนนั้นกระแสแรงกว่าเดิมดิ555 มาฟ้องตอนนี้อย่างน้อยคนก็ลืมไปเยอะละ แหม มึงคิดว่าคนที่ทำผิด เอ้ย มีแรงบันดาลใจซ้ำซากโดนแหกแค่ไหนก็ลอยตัวตลอด จะมาพลาดง่ายๆงี้เรอะ ไม่จ้า สมกับที่นางพลิกแพลงยำแรงบันดาลใจให้เป็นออรินั่นแหละ เรื่องแบบนี้ก็ไม่คณามือหรอก
เออ ว่าแต่นางฟ้องนี่คือคนวิจารณ์งานเริ่องไหนวะ ถ้ามู่หรงกับเรื่องจีนอื่นๆนี่ตลค.ก้บพล็อตมันแถได้จรืงแหละว่าแรงบันดาลใจ แต่ถ้าโรเซเนียนี่คิดว่าหลุดยากว่ะ เพราะมีคนมาเทียบจะๆว่าเหมือนกันยันภูมิหลัง แทบทุกตลค.เกมจีบหนุ่มแวมไพร์ในตำนานนั่นแหละ คือมันยุนีคจริงอะแบบเกริ่นมางี้นึกออกเลยว่ามาจากเกมนี้แน่ๆ
ครอบครัวนางเชียร์เย้วๆดูได้ใจ… การจะหล่อหลอมคนแบบไหนให้ออกมาใช้ชีวิตในสังคมได้สถาบันครอบครัวสำคัญจริงๆนั่นแหละ คนที่ด่านางแต่ละคนก็ใช่ว่าจะถูก แต่การที่ครอบครัวรู้แต่ทำเป็นเมินความผิดที่คนของตัวเองเคยทำ กูก็เข้าใจละว่าทำไมนักเขียนบางคนถึงมี mindset ด้านการทำงานแบบนั่น
ทำผิดแล้วไม่สำนึก แถมยังมาไล่ฟ้อนคนอื่นอีก ไม่พอครอบครัวดันสนับสนุน กูยอมใจโลกนี้คนผิดหากินง่ายจังว่ะ
>>971 แต่มันทำแบบนี้ไม่เท่ากับว่าทุบหม้อข้าวตัวเองรอบสองเหรอวะ มันเหมือนไม่คิดจะหาแดกกับการเป็นนักเขียนแล้วถึงได้มาไล่ฟ้องเนี่ย ส่วนเรื่องอายุความยังไงก็หมดแล้วแน่ๆมันจะมาเอาอะไรวะ ถ้ามันจะเอาจริงทำไมมันไม่ไปแจ้งตำรวจให้เขาหาตัวจริงของคนพิมพ์ทวิตแทนการสืบเองวะ กูว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยสักอย่าง
มึงรุ้ได้ไงว่ามันหมดอายุความอะ กุนึกว่าที่โนติสเพิ่งมาเพราะว่าเขากับทนายทำเรื่องดำเนินการไรงี้อยู่ปะ หมายเลยเพิ่งมา (คือกุไม่รู้จริงๆ อย่าหาว่ากุโง่เลยนะ)
>>980 ใช่อย่างที่มึงว่า แล้วกูสงสัยตรงที่บอกแค่ทนายไม่ส่งถึงศาล เหมือนขู่ให้ยอมรับโดยดี แบบคุยหลังไมค์ หลายเคสก็โดนแจ้งกลับว่าเป็นการข่มขู่กรรโชกทรัพย์(ใช้คำนี้เปล่าวะ) แล้วยังบอกให้รีบลบ ทั้งที่มันต้องแคปไว้แล้วถึงจะแจ้งมึงได้ ถ้ามึงลบมึงก็จะไม่มีหลักฐานแย้งถือเป็นการยอมรับ ยกเว้นทางนั้นติดต่อให้ลบ เหมือนอย่างเคสดพที่ลบก่อน?กูไม่แน่ใจ ทั้งที่นางเอาหลักฐานมาปาครบจู่ๆลบทวิตแล้วออกมาขอโทษว่าตัวเองผิดที่หมิ่นสักอย่าง กูละงงไปหมด
กูไปถามเพื่อนเป็นทนายมา เขาบอกถ้าเรื่องอยู่บนเน็ตจะเกินสามเดือนได้ว่ะ เพราะมันยังไม่โดนลบไป
แล้วเขารู้ได้ไงว่าใครเป้นใคร แอคนี้คือใคร สืบจาก ip address หรอ กุสงสัยมานานแล้ว เห็นบางคนบอกสืบง่าย บางคนบอกได้ยาก ตกลงว่ายังไงกันแน่วะ
>>981 >>982 อันนี้ปกติ ไม่ใช่การขู่นะ เวลาจะฟ้องหมิ่นใครก็ต้องจ้างทนาย รวบรวมหลักฐาน ทนายก็จะติดต่อไปหาคนที่ด่า อาจจะขอให้ลบความเห็นแล้วจะไม่ฟ้อง หรืออะไรก็ว่าไป มันเป็นขั้นตอนเจรจาปกติอะ ถ้าแค่ขอให้ลบแล้วไม่ฟ้องนี่ถือว่าใจดีมากนะ เพราะนขต้องจ่ายค่าจ้างทนายอยู่ดีโดยไม่ได้เรียกร้องอะไรจากคนด่าเลย แต่ถ้าคนด่าคิดว่าตัวเองไม่ผิด ไม่ต้องลบก็ได้ ทนายก็จะยื่นฟ้องต่อไป ถ้าอัยการเห็นว่าเป็นความผิดควรฟ้องได้ก็จะยื่นฟ้องให้ แล้วก็ไปตกลงกันที่ศาล เดี๋ยวศาลก็ตัดสินเองแหละว่าผิดมั้ย
กูอยากให้มีการฟ้องเป็นตัวอย่างไปซักเคสนะ จะได้รู้ไงว่าตกลงผิดหรือไม่ผิด
ไม่มีคนโดนฟ้องออกมาพูดบ้างหรอวะ หรือว่าเงียบเพราะคุยกันอยู่
>>986 ใช่จ้าขั้นตอนเจรจาที่โดนฟ้องกลับกันเยอะแยะเพราะจำตัวยังไม่ได้แจ้งหมิ่นแต่เจรจาก่อนไงมึง ไม่ได้เคสนี้นะกูหมายถึงบางเคสที่จะเเาเงินอย่างเดียวไม่รับคำขอโทษพวกนั้น คนโดนก็ไม่ยอมจ่ายแม่งก็ฟ้องขู่เป็นเรื่องกันจริง
ส่วนเคสนี่กูยังรอคนแม่นอยู่นะว่าฟ้องได้จริงหรือไม่ได้เพราะอายุความ
คำถามคือแม่งสืบหาตัวจริงได้ไง กูว่ามันเกินขอบเขตอำนาจของทนายนะถ้าจะสืบหาipอะ
>>990 ปกติถ้าส่งทนายไปเจรจาเนี่ย มันจะออกมาแนว “คุณได้ไปด่าคนนี้ๆๆนะ ตอนนี้เขาจะฟ้องเรียกเงินคุณเท่านี้ๆ แต่ถ้าคุณไม่ต้องการเป็นคดีความก็มาเจรจากันได้นะ ถ้าลบคอมเมนต์ที่ด่าแล้วขอโทษ เราก็จะไม่ฟ้อง” มันไม่ใช่กรรโชกทรัพย์นะ แต่ที่มึงพูดถึงน่าจะไม่ได้ติดต่อทนายอะไรเลย แค่ไปขู่เขาว่า “เธอด่าฉัน เอาเงินมาเท่านี้ๆนะ ถ้าไม่จ่ายฉันจะฟ้อง” แบบนี้ถึงจะกรรโชกทรัพย์เว่ย
ถ้าเรื่องเป็นจริงตามโม่งกระซิบคือมันมีโนติซจากทนาย ทนายปกติไม่น่าจะแนะให้ลูกความทำผิดกฎหมายซะเองปะวะ กูเลยมองว่าเคสนี้ไม่น่าใช่การขู่ แต่เป็นการเจรจาให้ลบข้อความตามปกติ
ส่วนฟ้องได้มั้ย ถ้ากูจำไม่ผิด คดีหมิ่นประมาทมีอายุความสามเดือนนับตั้งแต่เจ้าทุกข์รู้เรื่อง แต่การโพสต์ด่าในอินเตอร์เน็ตเนี่ย เจ้าทุกข์สามารถย้อนกลับไปรู้เรื่องได้เรื่อยๆตราบใดที่โพสต์นั้นยังไม่ลบ ต่อให้โพสต์เมื่อสิบปีที่แล้ว แต่เจ้าทุกข์เพิ่งย้อนกลับไปอ่านเมื่อวานนี้แล้วเกิดนึกอยากจะฟ้อง ก็ฟ้องได้
เรื่องการตามหา ip ตอนนี้อาจจะยังไม่ได้อยู่ในขั้นตามหา ip ก็ได้ปะ แค่อินบ็อซ์หรือดีเอ็มไปเจรจาด้วยเฉยๆ ถ้าเจรจาไม่สำเร็จต่อไปก็คงแจ้งความให้ตำรวจไปหาให้มั้ง
สืบจากทวิตของคนที่โดนหมายไหม บางคนอาจจะใช้แอคที่มีข้อมูลส่วนตัวของตัวเองไรงี้ตอนพิมติดแท็ก เขาเลยได้ข้อมูลมามั้งนะ กุเดาๆๆๆๆ
มีนักเขียนได้โนติสไป 1คน
>>994 งั้นจ้างทนายของตัวเองเลยอย่าช้า เพราะดูแล้วทางนั้นน่าจะเอาเรื่องแน่ ไม่ใช่แค่ลบคอมเมนต์แล้วจะจบอะ
แต่อย่าเผลอไปด่าอะไรลงสื่อเพิ่มนะมึง สุภาพเข้าไว้ ต้องเข้าใจว่าถึงมึงจะคิดว่านางทำผิด แต่จริงๆแล้วการกระทำของนางไม่ผิดกฎหมาย ต่อให้เจ้าของลิขสิทธิ์มาฟ้องก็พิสูจน์ยาก แต่คนที่บอกว่านางก็อปงานลอกงานเนี่ย ผิดกฎหมายเห็นชัดกว่า เสียเปรียบว่ะ จ้างทนายแล้วพยายามให้จบที่ขั้นเจรจาเหอะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.