>>750 ขอยืมพื้นที่มู้เม้าส์หน่อยน้า
ขอออกตัวก่อนว่ากูไม่ได้เหยียบเข้าในด้อมลึกเพราะไม่มีเวลาตาม แต่สมัยก่อนก็รีเเฟนอาร์ตบ้าง พอจะรู้ว่าด้อมค่อยข้างขี้กังวล อยากให้มึงฟังหูไว้หูเพราะก็เป็นเเค่มุมความคิดกู กูอคติไปแล้วเวลาเล่าอาจจะมีความไบแอส แต่จะยกตัวอย่างเรื่องที่กูรับไม่ได้แล้วฝังใจพาลทำกูไม่ชอบด้อมไทย
เรื่องที่หนึ่งเริ่มเปิดตัวสนพไลน์ใหม่ที่แอลซีเรื่องนี้ จำได้ว่าสนพไปทำแบบยึดเพจนั้นนี้สร้างกระแสโปรโมทซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามากของการตลาด นางไปยึดเพจที่แรกคือเพจกุหลาบ ด้อมไทยเอาล่ะ ด่าสนพไปดีเอ็มด่ากุหลาบว่าเอาดกจามาโปรโมทอยู่นี่ได้ไง ดกจาไม่ใช่วาย คนเขียนไม่โอเคที่ถูกมองเป็นวาย ด่ากันยับทั้งที่ไม่รู้ว่าสนพโปรโมทอะไร มีแค่รูปเสี้ยวของรถไฟก็ตีความว่าแม่งงงงง มึงโปรโมทดกจากับวาย รับไม่ได้ มีคนแปลเป็นเกาหลีฟ้องแม่เกาว่าโปรโมทเป็นวายนี่แค่วันแรกนะ พอหน้าแหกเขาโปรโมทสนพก็ด่าว่าโปรโมททำให้คนตีความผิด เอาจริง ถ้าอ่านแคปชั่นหน่อยจะรู้ว่าเขาไม่ได้โปรโมทดกจา รูปก็ไม่ได้สื่อถึงดกจาเลยนอกจารถไฟ นี่แค่ดูรูปก็ตีโพยตีพายเเล้ว ไม่นับที่ด่าแท็กโปรโมทเพราะคิดว่าเป็นชื่อเรื่อง สรุปไม่มีใครออกมายอมรับหรือขอโทษกับที่ด่าๆไปแก้ตัวน้ำขุ่นกันหมด
เรื่องที่สอง ด่าไทโปทั้งที่เล่มยังไม่ออก เป็นแค่รูปประกาศเเอลซีแล้วมีชื่อเรื่อง ด้อมก็เริ่มเอาล่ะ ด่าไทโปยับรับไม่ได้ ต่างๆนาๆที่ทำกูคลื่นไส้จนถึงทุกวันนี้จนแค่เเฟชเเบคกับไปกูก็ยังรับไม่ได้อยู่ดีคือสายผลิตต่างๆออกมาทำไทโปเเข่งกัน ทับงานออฟฟิศเชียว ว่าเราทำดีกว่า สวยกว่า พร้อมให้เเฟนคลับอวย กูรับไม่ได้ ตัวเป็นสายผลิตเองแท้ๆ แต่ไม่ใจดีกับงานคนอื่น ออกมาทำงานทับชาวบ้าน ข่มออฟฟิศเชียว มีสายผลิตคนหนึ่งถ้ากูจำไม่ผิดออกมาประมาณว่าช่วยกันว่าเยอะๆงานจะได้ออกมาดี คือทุกคนใจร้ายกันจังวะ วันนั้นกูได้รับรู้ถึงความใจร้ายกับมารยาทของสายผลิต ทั้งที่หน้าปกเล่มก็ยังไม่ออก ไทโปไม่ใช่ของปกเล่ม แค่ไทโปรูปโปรโมท แต่ต้องหาจุดติให้ได้ ด่ากันไปก่อน ทับทมงาน คิ้กค๊ากงานคนอื่น พอปกมาจริงไม่มีใครออกมารับผิดชอบคำด่าของตัวเองที่ด่าไปเลยว่ะ
ไม่นับพวกอวยแปลเถื่อนว่าดีกว่าของแอลซี มันไม่ใช่วิจารณ์เพื่อก่อให้เกิดการสร้างสรรค์พัฒนาแต่ด่าเหมือนไม่ใช่คน พอเจอเรื่องที่สองกูบล็อกคำ อันฟอลด้อมดกจาไทยและสนพไทย ไม่อยากรับรู้ความใจร้ายของคนพวกนี้อีก รอซื้อเล่มอย่างเดียว และอย่าหาว่ากูเข้าข้างสนพอย่างใดเลยเพราะกูอันฟอลและบล็อกทั้งสนพทั้งด้อมกูไม่รับรู้เรื่องหลังจากนี้แล้ว กูสนเเค่หนังสือที่ออกมา ปิดการรับรู้เรื่องต่างๆภายในด้อมทั้งหมด แต่มึงลองเข้าไปอยู่ก่อนก็ได้ เพราะที่กูเล่าก็แค่ความคิดกูจากสิ่งที่เคยเจอ กูเป็นพวกขี้กลัวขี้กังวลฝังใจกับคำคน 5555555 รับคำด่าอะไรพวกนี้ไม่ค่อยไหว เจอแค่นี้ก็ใจสั่นแล้ว ชอบคิดว่าถ้าเป็นตัวเองเจอคำด่าหรือสถานการณ์พวกนี้จะรับไหวเหรอประจำ ตอนพิมพ์ย้อนเล่าให้มึงฟังยังแอบมือสั่น ;-; มึงลองอยู่ดูก่อนไม่ชอบค่อยออกมาไม่อยากให้อคติตั้งแต่แรก