Last posted
Total of 1000 posts
>>960 จากที่เคยส่องมาผ่านๆเหมือนเล่ม1มีหายไปประโยคนึงแน่ๆหล่ะ เป็นประโยคที่จฉพูดกับเว่ยอิง กุจำไม่ได้ว่าพูดอะไร ตอนเล่ม2ออกก็มีเทรดคนแชร์ว่าอันไหนขาดตกหรือแปลผิดแต่กุไม่ได้ไปตามอ่าน
พูดถึง สนพอิ้งมีเรื่องกดขี่แรงงานด้วย พนักงานสร้างแอคทวิตกระจายข้อมูล+เรียกร้องกันอยู่ แต่กุยังไม่เห็นคนไทยแปลข่าวเรื่องนี้ แล้วสนพก็นิ่งๆไม่เทคแอคชั่นอะไร
>>959 >>960 ใช่ เวอร์อังกฤษ กุก็บอกอยู่ว่าหนังสือด้อมไทยดีแต่นักอ่านบางส่วนปสด ส่วนอินเตอร์สนพเหี้ยกว่า
ตัวอย่างความเหี้ยของเจ็ดทะเล เทรดจากหนึ่งในนักแปลที่ทนไม่ไหว https://นกฟ้า.com/yilinwriter/status/1529953758037233666?s=21&t=g4E7rbgUglRPEFM8dpxL1g
รวมลิสต์แปลผิดแปลมั่วแปลขาดเล่มหนึ่ง https://นกฟ้า.com/baobeibuns/status/1495228005026648067?s=21&t=g4E7rbgUglRPEFM8dpxL1g
ถ้ามึงคิดว่ามันจบที่เล่มหนึ่ง ไม่จ้า เล่มสองก็มี ไม่รู้ปล่อยมาได้ไง แต่ปยที่พี่ซ่งอยากจะบอกซิงเฉิงที่เป็นจุดที่ทำให้ใครต่อใครร้องไห้เพราะความหน่วงมาแล้ว นางแปลผิด!! ทีมเมืองอี้ไม่มีวันให้อภัยมึงเจ็ดทะเล
จาก “เมื่อเขาตื่นขึ้น กล่าวขอโทษ บอกเขาว่าไม่ใช่ความผิดเจ้า” เป็น “เมื่อเขาตื่นขึ้น บอกเขาว่าไม่ใช่ความผิดเจ้า”
คำขอโทษพี่ซ่งกู!! มันทำไม มันทำไมแปลข้ามประโยคไอคอนิกของเมืองอี้ได้ลง มันมีตรงไหนให้ข้ามได้วะ เธรดนี้ https://นกฟ้า.com/baobeibuns/status/1528721693405224960?s=21&t=g4E7rbgUglRPEFM8dpxL1g
>>965 มปร กูว่ากูก็หัวร้อนพอตัวจากดราม่าอินเตอร์วันนี้ ขอบ่นหน่อยแต่อินเตอร์เป็นส้นตีนเหี้ยไร ไม่ชอบสำนวนงานเขียนเนื้อหาก็ไม่ต้องอ่านใครขอให้มีงอ่าน แม่โม่จะเขียนตอนยังอยู่มหาลัยหรือจบแล้วหรือทำธีสิสก็เรื่องของแม่ เพราะสุดท้ายปรมจก็เป็นงานชั้นดีที่ทำให้มึงถกกันได้อยู่ทุกวันนี้ไง ถ้าไม่ติดว่าด้อมไทยมันตายไปแล้วแทบไม่เหลือสายผลิต ญี่ปุ่นเกาหลีก็ก็อ่านฟิคไม่ออกเสพได้แต่ภาพกูคงไม่ฟอลอินเตอร์เยอะจนเจอดราม่าทุกวีค เบื่อมาก ขนาดพยายามเลือกฟอลดีแล้วยังต้องมาเจอ..
>>966 มึงอ่านเรื่องเดียวกับกุแน่ๆเลย..
ไม่รู้มึงอ่านโควทที่ใครคุยต่อแล้วเจอคนด่า เรื่องทีสิสกุเห็นแต่คนที่บอกว่าแม่โม่เขียนบรรยายตอนหลานจ้านเฝ้ารอเว่ยอิงระหว่างที่ตัวเองทำทีสิสแล้วเครียดและกดดันเลยเขียนซีนปวดหน่วงเฝ้ารอออกมาได้เข้าถึง กับบทเมืองอี้เป็นไอเดียที่คิดได้ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
แต่กุขอบ่นด้วย กุเข้าใจประเด็นที่ต้นเรื่องจะสื่อนะ แต่กุไม่เข้าใจว่าทำไมบางคนถึงชอบจับเอาแค่บางคำหรือประโยคเสริมมาโจมตีโดยไม่สนใจสารทั้งหมด ทำไมชอบจับเอาแค่ส่วนที่บิดสารได้แล้วเอามาด่าเหมือนสร้างความชอบธรรมให้ตัวเอง ทั้งๆที่เนื้อความทั้งหมดมันเป็นคนละเรื่องกันเลย กุไม่ปฏิเสธว่าโทนการใช้คำต้นเรื่องที่เขาดูพูดขำๆมันอาจฟังดูเหมือนล้อเลียน แต่อย่าเอาอะไรที่เขาไม่ได้พูดมาโจมตีเขาได้มั้ย แล้วกุเจออะไรแบบนี้ทุกที บล็อกเท่าไหร่ก็ไม่หมด ด้อมอินเตอร์เป็นเหี้ยอะไรของจริง
>>967 ก็คงเรื่องเดียวกันแหละ กูเข้าใจว่าเขาต้องการสื่อแม่โม่คงไม่คิดไรมากตอนแต่ง ไม่ได้คิดว่ามันจะมีเรื่องให้วอร์กันข้ามปีข้ามชาติใช่ไหม มึงคิดแบบนี้เหมือนกูหรือเปล่า แต่มึงดูแอคนั้นใช้คำ “ทุกคนทำเหมือนว่าปรมจคืองานที่มีการค้นคว้าหาข้อมูล110% ทั้งที่ความจริงมันคืองานที่เริ่มจากตอนเธอสร้างocเมื่อวัยรุ่น” พูดในตอนหลังวอร์เรื่องศาลบรรพชนพี่งจบ จะให้ไม่คิดได้ไงว่ากำลังสื่ออ้อมๆว่างานแม่ไม่ได้ใส่ความตั้งใจขนาดนั้นตอนแต่ง ไม่ได้หาข้อมูลเยอะ เนี่ย ที่ดราม่าลงเพราะคำพูดเขาเองไหม เพราะเขากำลังบอกว่าแม่ตอนแต่งไม่ได้หาข้อมูลหนัก ไม่ได้แต่งเพื่อให้นักอ่านมาดิสคัส ทั้งที่เริ่มแต่งจริงจังหลังเรียนจบไม่ได้หาข้อมูลหนักพ่องมึง บอกว่าคนแต่งจริงๆแล้วก็คงไม่ได้หาข้อมูลหนักละเอียดอะไรปานนั้น แค่แต่งซีนที่อยากแต่ง ทั้งที่ตัวเองขายmerchด้อมแม่ ผิดกฎแล้วหนึ่ง คนแบบนี้เคารพนักเขียนมากมั้ง
>>968 มึง ประเด็นคือเขาไม่ได้สื่ออย่างนั้นไง เทรดเขาโฟกัสเรื่องที่ว่าบางอย่างในเซ็ตติ้งแม่โม่ก็ไม่ได้อิงตามความเป็นจริง มันไม่ใช่งานที่รีเสิร์ชอิงตามประวัติศาสตร์ทั้งหมด ทวิตต่อมาเขาเลยเสริมว่ามันเหมือนเวลาคนเขียนแฟนฟิคชั่นที่อยากเห็นตัวละครที่ชอบได้มีความสุขเฉยๆ(akaวั่งเซี่ยน) ซึ่งมันโอเคที่นักอ่านจะเอาฉากต่างๆมาดิสคัส แต่ที่ไม่โอเคคือแฟนหลายคนชอบเอาช่องว่างตรงนี้มาตีความหาความหมายแล้วใช้โจมตีแฟนกลุ่มอื่นที่ความเห็นไม่ตรงกับตัวเอง ทั้งๆที่ความจริงบางจุดนั้นโม่เซียงอาจจะไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ มันแค่นี้เลย แต่คนเอาแต่โฟกัสที่คำว่าแฟนฟิคชั่นมั่ง ไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้นมั่ง ซึ่งกูว่ามันไม่ใช่อ่ะ
>>969 กูเข้าใจที่เค้าสื่อแต่แรก แต่กูไม่โอเคกับคำพูดเขาในทวิตแรก และทัวร์ก็ลงที่ตรงนั้น มันมีหลายวิธีที่จะพูดเรื่องนี้แทนการบอกว่านักเขียนไม่ได้ค้นคว้าข้อมูลมาหนักหนาอะไร จะมาหยุดแฟนวอร์ก็ทำไปแต่ไม่จำเป็นต้องดิสเครดิตนักเขียนไหม ทำไมต้องเริ่มเธรดด้วยการบอกว่านักเขียนไม่จริงจัง เป็นนักเขียนเหรอถึงรู้ว่าไม่ได้หาข้อมูลตอนเขียนหนักอะไร แล้วก็ไม่ลบแต่มาบอกคนอื่นโฟกัสผิดจุดที่ต้องการสื่อแทนพร้อมมิ้วเทรด ทำไมไม่เขียนให้ถูกพ้อยเองล่ะ มาเขียนยึกยือก่อนเข้าเนื้อความทำไม โม่เซียงเขียนเรื่องนี้ด้วยความตั้งใจแต่บางอย่างก็ไม่ได้อิงปวศเช่นศาลบรรพชนเธอแค่อยากให้วั่งเซี่ยนได้มีพิธีกราบฟ้าดินกราบพ่อแม่ แค่นี้เอง ทำไมต้องเริ่มต้นด้วยความเห็นส่วนตัวว่านักเขียนไม่ได้หาข้อมูลจริงจังอะไร
กูเจอคนบอกเทียนกวานทับศัพท์เยอะแล้วก็เจอคนบอกทับไม่เยอะ สรุปเป็นยังไงกันแน่อะ
กูอ่านเล่ม 2 เมื่อคืน เขาไม่ได้ใช้เกอเกอตอนฮวาเฉิงเรียกเซี่ยเหลี่ยนเท่านั้นนะ ใช้กับคนอื่นๆด้วย หมายถึงคู่พี่น้องคู่อื่นๆอะ อย่างเทพวารีกับเทพวายุก็ใช้ทั้งพี่ชายทั้งเกอเกอ จนกูงงว่าบรรทัดก่อนยังเรียกว่าเกอเกอ แต่บรรทัดต่อมาดันใช้พี่ชาย ตกลงว่าจะใช้อะไรกันแน่ เจอทั้งในคำพูดแล้วก็ในบทบรรยายด้วย กูเลยต้องอ่านแบบปล่อยเบลอ เพราะเนื้อเรื่องสนุกดี
ปรมจก็ไม่ใช่นิยายอิงปวศนี่แล้วเหมือนแม่โม่เคยพูดถึงราชวงศ์จีนแต่รวมๆเขาก็บอกอย่าไปยึดติด
สำหรับกูอยู่กลางๆไม่ค่อยซีว่ะ ทั้งตอนที่คนด่าอ.ว่าแปลไม่ดี กูกลับอ่านแล้วไม่มีปัญหา สนุกไปกับนิยายเสดเพิ่งรู้ว่าเอ้า มีดราม่าหนักด้วยเหรอ แม้แต่ลวด.กูก็ว่าสำนวนเค้าไม่ได้แย่ จะติดบางคำสำหรับกูที่รู้สึกแปลกอย่างองค์ไท่จื่อมั้ง กับอีกบางคำ อันไหนดีก็ชมไปตามนั้น อันไหนขัดก็วิจารณ์ เรื่องปกกูก็พอใจหมดเลย สวยหมดสำหรับกุ สรุปแล้วกูค่อนข้างรู้ว่าตัวเองไม่ค่อยขัดใจอะไรเท่าไหร่เลยว่ะ 55555 ถ้าขัดใจคงเป็นที่ปัญหาบางอย่างจากตัวสนพ.มากกว่า
kyตัวร้ายอย่างข้าโชว์รูปเล่มไต้หวันแล้ว ปกสวยสัส ฟีลดีมากจนกุเกือบลืมไปว่าเนื้อในครึ่งนึงเป็นนิยายตลก55555
กุชอบการที่ปกแต่ละประเทศดีไซน์หน้าตาตัวละครใหม่ขึ้นมาแยกกันไปเลยจัง กุจะรอวันที่มีปิงเม่ยครบสิบเวอร์ชั่น (หรือครบแล้ววะ555555)
พูดถึงเรื่องแปลของปรมจ กูแอบสงสัยมาตลอด ทำไมเขาถึงไม่แปลฉายาเซียนด้วยวะ เพราะชื่ออาวุธยังแปลเลย
>>982 มีแปลนะมึงเจียงเฉิง-หัตถ์เทวะตรีพิษ แม่อวี๋-แมงมุมม่วง เว่ยอิง-ปรมาจารย์อี๋หลิง(อี๋หลิงเป็นชื่อสถานที่) ของเวินจู๋หลิวก็มีแปลแต่กุจำไม่ได้ แต่พวกที่ฉายาลงด้วย จุน กับ จวิน เห็นในทวิตเขาว่าสองคำนี้เป็นมันคำเฉพาะแนวๆยกยอหรือตำแหน่งนี้ เลยแปลออกมาไม่ได้มั้ง
ดูท่าแม่เฉิงกับแม่เว่ยคงตีกันตลอดไปตราบจนสิ้นแสง
ตามเสือกไปเจอคนเดียวกันมั้ยไม่รู้ที่เขาบ่นเงียบๆคนเดียว สำหรับกูตราบใดที่ไม่โควทแซะกันซึ่งๆหน้าแบบด้อมนอก ต่างคนต่างอยู่แล้วจะบ่นจะแต่งอะไรที่ไม่ขัดกฏกับคำขอแม่ ก็ทำไปเถอะ คนแปลกมันเยอะทุกฝั่ง ข้อมูลผิดก็แย้ง ไม่ถูกจริตก็บล็อก เครียดตามทุกเรื่องแล้วเหนื่อยเปล่าๆ
แต่กูติดใจตรงที่เขาพูดถึงหอบรรพชนว่าเป็นที่สาธารณะ
กูไม่มีเชื้อจีนเลยไม่รู้วัฒนธรรมทางนี้นะ แต่คิดมาตลอดว่าเป็นที่เฉพาะของคนในครอบครัวอ่ะ ประมาณว่าคนจะเข้าไปไหวถ้าไม่ใช่คนครอบครัวเดียวกันต้องขอเจ้าบ้านเข้าไป กูเลยไม่ได้ติดใจอะไรตอนพี่แดงเข้าไปไหว้ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าแปลกที่น้องม่วงมันโกรธแรงเบอร์นั้น
ทำไมบางคนต้องพยายามผลักให้เว่ยหรือเฉิงผิดวะ คือมันต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง มีส่วนที่ผิดทั้งคู่อะ มีสิ่งที่เรียกว่ากมลสันดานติดตัวมาแต่กำเนิด มึงจะช่วยเข้าใจทั้งสองคนไม่ด่าฝ่ายใดฝ่ายนึงลำเอียงเข้าข้างอีกฝ่ายไม่ได้เหรอวะ กูแม่งโคตรรักทั้งเฉิงทั้งเว่ยไม่เข้าใจว่าทะเล่ะเหี้ยไรกันนัก /ไม่ได้ด่าโม่งนะ กุด่าคนที่มันตีกันไม่หยุดเนี่ย
>>990 กูก็ไม่เชื้อจีน แต่ศาลบรรพชนไม่ได้มีเถียงแค่ที่ไทยหรอกอินเตอร์ก็เถียง เถียงหนักมากด้วย ตามเสือกแบบห่างๆแล้วสองฝั่งก็โต้ข้อมูลที่เข้าข้างตัวเองอ่ะ ที่บอกไม่ได้ก็บอกเป็นของคนในครอบครัวคนนอกห้ามเข้า แล้วก็บอกว่าสมัยก่อนที่เว่ยโดนทำโทษคุกเข่าที่ศาลเพราะเป็นคนในครอบครัว มาตอนนี้ประกาศตัวตัดขาดแล้วก็ไม่มีสิทธิ์อีก อันนี้ทีมเว่ยรักบ้านเจียง ทีมเว่ยผิดนะ ส่วนทีมบอกไม่ผิดก็บอกว่าศาลบรรพชนเป็นที่สาธาแบบให้คนเข้าไปกราบอยู่แล้ว อารมณ์เหมือนมาเยี่ยมบ้านก็ไปกราบเป็นมารยาทหน่อยก็ดี ดังนั้นที่เฉิงไม่ให้น่ะไม่ได้ถูก ด่าเพราะพาลเฉยๆ ที่สำคัญคือเฉิงหาเรื่องคนอื่นต่อหน้าบรรพบุรุษและทำร้ายเวินหนิงที่เป็นคนเอาอัฐมาให้คือผิดยิ่งกว่า เพราะเฉิงก็รู้ว่าหนิงเก็บอัฐให้ แต่สตกูว่าฮีเห็นชื่อเวินก็ไม่เผาผีหมดอ่ะ
เชื้อจีนกุมีแค่หางอึ่งธรรมเนียมอะไรก็ไม่ค่อยรู้นะ แต่ศาลบรรพชนนี้ถึงไม่ใข่สถานที่ปิดก็จริง แต่ไม่ใช่สถานที่เปิดเป็นสาธารณะแบบศาลเจ้าที่ใครจะถึงวิสาสะเข้าไปโดยที่ไม่ขออนุญาตเจ้าของบ้านได้ กุคิดในหลักคนปัจจุบันนะ เป็นแขกจะเข้าห้องไหนในบ้านต้องขออนุญาตเจ้าบ้านก่อนมั้ย ขนาดห้องน้ำยังต้องขออนุญาตเข้ากันเลย
ว่าไปกุเคยอ่านนิยายจีนนี้แหละมีพูดถึงบทลงโทษของคนที่เผาหอบรรพชนด้วยว่าโทษแรงมาก ถึงขั้นโดนประหารได้เลยมั้ง คนจีนก็น่าจะหวงหอนี้ประมาณนึงเลย
ใช่ๆ กูว่ามันไม่ได้ปิดแต่ก็ไม่น่าเปิดแบบฟรีเลย ถึงมันจะแถได้ว่ารับเว่ยเข้าเขตบ้านแล้วก็ควรให้เข้าศาลได้ แต่คำว่าบรรพชนมันก็นิดนึง ยิ่งสถานะเว่ยคือทรยศสกุลถึงมันจะรู้กันกับเฉิงว่าแกล้งทำแต่คนนอกมองมันทรยศจริงๆ แล้วหลานจ้านก็คนนอกจริงอีก ถ้าเฉิงเป็นคนปกติไม่มีความแค้นอะไรกับคู่วซการที่มีคนไปเคารพศาลบรรพชนถึงไม่ได้บอกก็อาจภูมิใจได้ด้วยซ้ำที่มีคนเคารพบรรพบุรุษเรา แต่เฉิงมีความแค้นกับคู่วซและออกปากว่าไม่ให้เอง ดังนั้นถ้ามองตามหลักมารยาทแล้วกูว่าวซผิดจริง ซึ่งสองคนนั้นคงยอมรับแหละเลยพร้อมออกไป แต่ประเด็นต่อมาคือเฉิงมันหาเรื่องแซะหลานจ้านต่อ เฉิงก็วัยทองเร็วด้วยอ่ะ ไล่แล้วเค้าจะไปแล้วแต่ไม่ยอมจบเอง มันเลยลากยาวมาถึงจุดที่ปะทะกัน
ประเด็นอัฐที่เวินหนิงเก็บให้ก็น่าสนใจนะ ถ้างั้นจะถือว่าสองพี่น้องเวินมีบุญคุณกับทั้งสกุลเจียงเลย ไม่ใช่แค่เฉิงเว่ย
แล้วมารยาทจริงๆของหอนี้มันเป็นเรื่องของยุคสมัยว่ะ จีนมันเคยผ่านยุคปฏิวัติมา วัฒนธรรมเดิมหายไปไม่รู้เท่าไหร่ คนจีนโพ้นทะเลยังรักษาธรรมเนียมเดิมไหมก็ไม่รู้ หลังๆมันก็ต้องมีปรับเปลี่ยนบ้างล่ะ มซเป็นจีนยุคใหม่ ใครจะรู้ว่าตอนเขียนเค้าคิดไรอยู่ เอาธรรมเนียมยุคไหนมาใส่ ของเก่าหรือใหม่หรือคิดเองจากความเคยชินในวัฒนธรรมจีนแบบใหม่ของเค้า
มู้จะเต็มแหล่ว
วั่งเซี่ยนอาจผิดที่ถือวิสาสะเข้าไปโดยไม่ขอ แต่เจียงเฉิงซึ่งเดินตามสองคนนี้มาตลอดก็ไม่ได้แสดงตัวออกไปห้ามก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าไปไหว้นะ
ปิดให้ครบ พร้อมทวงเกมปรมจจะได้ออกไหมคะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.