>>699 ต่อๆๆๆ สุดท้ายตอนจบตลครองซึ่งกูว่าก็เหมาะสมดีแล้วเลยไม่ไรมาก เฉิงอ่ะตอนพิเศษที่เว่ยถามจิ่งอี๋ก็ได้ความว่ายังเหมือนเดิม ตามหลานไปล่าราตรีช่วยหลานให้ขึ้นตำแหน่งประมุข กูว่าเฉิงก็อยู่ดีมีสุขในแบบของแกแล้วนะ คนที่ไม่พอใจคืออยากให้คืนดีกับเว่ยแต่ด้วยนิสัยของเฉิงมันไม่น่าเป็นไปได้อ่ะ ขนาดจินตันที่ได้ไปเฉิงยังช็อคร้องไห้โวยวายและสุดท้ายเฉิงก็ยังจะโทษเว่ยอิงเรื่องพ่อแม่พี่สาวตายอยู่ดี ตรงนี้อ่ะถ้าเฉิงร้องไห้อย่างเดียวไม่ทวงบุญคุณเหมือนที่ตัวเองประชดเว่ยอาจจะเข้าใจก็ได้ว่าเฉิงไม่แค้นอะไรแล้วแต่เฉิงทำไม่ได้ไง เว่ยก็จะเข้าใจว่าเฉิงยังแค้นลึกๆต่อไปซึ่งมันก็เป็นความจริง ลองคิดในมุมคนที่คิดว่าตัวเองไม่ดีพอเพราะมีเว่ยนำหน้าเสมอแต่พอเว่ยตายไปก็สามารถคิดได้ว่าตัวเองถูกต้องกว่าแล้ว แต่สุดท้ายเป็นเพราะจินตันที่เว่ยให้มาทำให้เว่ยเดินในเส้นทางที่ถูกต้องไม่ได้ ก็เหมือนตัวเองเป็นคนฆ่าเว่ยทางอ้อมเอง ขมมาก นั่นแหละ มันคงไม่ใช่แค่เว่ยที่ไม่กล้าเข้าหน้าเฉิงแต่เฉิงก็ไม่กล้าเข้าหน้าเว่ยเหมือนกัน << มโนเอง นิยายไม่ได้บอกความรู้สึกผิดแต่อย่างใดแต่กูชอบ ขมดี
ส่วนพี่ซีอันนี้ก็เศร้าแต่พี่มีเหตุผลให้เชื่อใจเหยาขนาดนี้นะ จุดต่ำสุดชีวิตพี่ได้เหยาช่วยไว้อ่ะ คือจะบอกว่าพี่ไร้เดียงสาไม่มีขอบเขตเหมือนที่เหยาด่าใช่ไหม ก็นิดนึง แต่มันมีเหตุผล และเอาเข้าจริงก็ไม่ใช่ไม่รู้เรื่องแค่พยายามเข้าใจว่าเหยาทำเพราะมีเหตุผล กูว่าที่พี่ซีสับสนที่สุดคงเป็นตัวตนของเหยานั่นแหละ ผลักออกมาทำไม หลอกใช้ทำไม สุดท้ายแล้วไม่เคยคิดร้ายต่อตัวเองจริงๆใช่ไหม อาจจะลามไปถึงว่าที่ช่วยกันตอนนั้นมันคือความจริงใจใช่ไหม ตรงจุดนี้แม่โม่ก็ใส่เรื่องของซือซือมาให้นะ และในความโชคร้ายของพี่ก็ยังมีครอบครัวคอยอยู่ หลานจ้านหลังจากกลับกูซูก็คงไปเยี่ยมพี่ประจำ กูเห็นโม่งบนๆบ่นว่าทำไมหลานจ้านไม่ไปดูพี่แต่แรกต้องรอให้โดนนินทาไม่กลับบ้านก่อนถึงไป แต่กูว่าจุดนั้นที่พี่ซีต้องการคงไม่ใช่ใครไปคุยกับเขาอ่ะ ตอนท่านอามาจะคุยด้วยถึงได้บอกคุยไม่ลง ที่ต้องการคุยสุดน่าเป็นเหยาแต่เหยาไม่อยู่แล้ว พี่น่าจะต้องการเวลาอยู่กับตัวเองคนเดียวที่สุด แล้วหลังจากนี้ที่หลานจ้านไปเยี่ยม พี่จะคุยเรื่องซือซือไหมหรือหลานจ้านจะเป็นฝ่ายบอกเองก็สุดแล้วแต่ดวง กูอยากให้พี่รู้นะเพราะสำหรับพี่แล้วพี่เป็นคนเดียวที่รู้จักเหยาด้านดี(กับจินหลิงอีกคน แต่ชาตินี้คงไม่ได้คุยเรื่องเหยากัน) แต่ถ้าพี่รู้เรื่องซือซือกูว่าพี่คงมั่นใจได้ว่าเมิ่งเหยาที่ช่วยตัวเองตอนนั้นเป็นของจริง คงปล่อยวางได้ระดับหนึ่ง หรือถ้าได้คุยกับเว่ยอิงก็ดี รายนี้ก็เป็นไม่กี่คนไม่ได้เกลียดไรเหยามากออกแนวเวทนาด้วย หลังรู้ว่าเหยาวางแผนเว่ยร้องไห้ตาแดงแต่ก็ดูไม่ได้แค้นเหมือนที่แค้นเวินเฉา