>>502 กูคิดเหมือนมึง เวลามีถกกันเรื่องความพินาศบ้านเจียง ถึงจะเป็นที่ชัดเจนว่าพ่อแม่เหี้ยทั้งคู่ แต่กูก็จะไบแอสแม่มากกว่าหน่อยนึงอ่ะ เพราะรู้สึกเก็ทว่าความหมาบ้าของแม่แกมาจากไหน น่าจะมีเหตุผลอะไรถึงกลายมาเป็นคนแบบนี้ได้ แต่พ่อเนี่ย.....
ที่สำคัญคือกูรู้สึกว่าถ้าพ่อชัดเจน ไม่หนีปัญหา สถานการณ์มันน่าจะไม่วินาศยับเยินเป็นแผลใจตกมาถึงรุ่นลูกแบบนี้อ่ะ
/แต่มันก็มีช่องว่างที่แม่โม่เว้นไว้อีกแหละว่าสองคนนี้เคยคุยกันดีๆรึเปล่า พ่อย้ำกับแม่บ่อยแค่ไหนว่าไม่ได้รักฉางเซ่อส่านเหริน หรืออย่างน้อยสุดคือที่รับเว่ยอิงมาดูแล ไม่ได้เป็นเพราะยังมีเยื่อใยกับเพื่อนอยู่ ก็ต้องเผื่อเครดิตพ่อไว้ตรงนี้ว่าแกอาจจะพยายามคุยแล้วจริงๆแต่แม่ก็หัวแข็งไม่เชื่อจนตีกันเรื่อยไป (แต่ก็ยังเป็นความจริงว่าข่าวลือมันยังคงอยู่อ่ะนะ...)
ที่โม่ง >>503 บอกก็น่าสนใจ กูชอบแนวคิดว่านางมีอีโก้และต้องการชีวิตที่เพอร์เฟกต์เลยผลักดับให้แสดงออกเกรี้ยวกราดเหมือนโดนขัดใจตลอดเวลานะ ฟีลคงแบบนางก็เก่ง เป็นคุณหนูสามสกุลไม่เล็ก ทำไมถึงจะมีชีวิตที่ดีไม่ได้ กูขอแย้งนิดเดียวตรงที่กูก็มองว่าอวี๋เป็นเหยื่อความเมินเฉยของเฟิงเหมียนเหมือนที่เฉิงโดนด้วย แบบที่เพื่อนโม่งบอกแหละว่าสถานะของเมียใหญ่ ถ้าผัวไม่รักก็จบ ถ้าไม่แข็ง ไม่แสดงอำนาจแล้วสถานะในบ้านของนางจะเป็นยังไง เผลอๆส่งผลไปถึงสิทธิ์สืบทอดตามสายเลือดของจฉด้วย
มุมมองกูเลยคิดว่า ม๊าabuserมั้ย ใช่ ม๊าเป็น และมันแย่มาก ม๊าทำร้ายคนรอบตัวหนักมากจริงๆ แต่ในอีกแง่นึงม๊าก็เป็นเหยื่อจากความเมินเฉยของสามีด้วยอ่ะ (ไม่ได้บอกว่าม๊าเป็นเหยื่อแล้วเลยมีสิทธิ์ไปทำคนอื่นต่อนะ แต่มันเหมือนเป็นผลกระทบตามๆกันมาจนอีรุงตุงนังไปหมดอ่ะ)