กูว่าแม่อวี๋รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในฐานะเหยื่อเลยแสดงออกอย่างแข็งกร้าว คือแม่แต่งเข้าบ้านฝ่ายชายมาเพื่อมีลูกสืบทอดตระกูลแล้วจบแค่นั้น กูไม่รู้ว่าโลกปรมจความปิตาของสังคมจีนมันอยู่ที่จุดไหน แต่จากที่เหมียนเหมียนโดนก็ต้องพอตัว ฐานะผู้หญิงจีนสมัยโบราณถ้าจะดีก็ต้องผัวรักผัวหลงด้วยอะ ซึ่งจุดนี้เจียงเฟิงเหมียนให้ไม่ได้และน่าจะไม่มีวันให้ได้ นิยายจีนบางเรื่องถ้าผัวไม่รักสถานะในบ้านจบเห่เลย แม่เลยย้ำบ่อยๆว่านี่ก็บ้านกู กูมีสิทธิ์ครึ่งหนึ่งเท่าที่พ่อมี ที่ชัดๆอีกก็ตอนที่แม่บอกเจียงเฉิงตอนจะตัดแขนเว่ยอิง เจียงเฉิงห้ามอย่าทำเลยเดี๋ยวพ่อกลับบ้านแล้วรู้จะแย่ อวี๋ก็พูดว่าทำไม เขารู้เรื่องแล้วจะทำอะไร ฆ่าข้าเหรอ กับตอนส่งลูกลงเรือไม่ยอมไปหาผัวด้วยกัน ไม่มีเขาอยู่แล้วข้าจะทำอะไรไม่ได้เลยหรือ
ทั้งนี้กูว่าแม่ไม่ได้อยู่สถานะเหยื่อ เป็นabuserกับคนในครอบครัวด้วยซ้ำ พ่อเจียงไม่ได้ทำไรเลยก็จริง แต่แม่ทำกับจิตใจของคนทั้งบ้านแน่ๆ ถึงเจียงเฉิงจะน้อยใจพ่อแต่มันก็มีช่วงเวลาที่เขากินข้าวกันดีๆสี่คนได้ แต่พออวี๋เข้าฉากบ้านแตกทันที
ถ้าเจียงเฉิงมีพ่อแม่แบบนี้ในโลกปจป กูว่าน้องคงเกลียดทั้งสองคนอะ แต่โลกโบราณ ลูก”มีหน้าที่”ต้องรักพ่อแม่ต้องทำให้พ่อแม่ภูมิใจ เลยทำให้น้องมองความรู้สึกตัวเองเป็นรักไปทุกครั้งแม้จะโดนกระทำแค่ไหน