>>483 อ่านใครพูดถึงเฉิงทีมัมหมีอย่างกูก็ใจบางที กอดมึงหน่อย
กูว่าแก่นสกุลจริงๆมันคือการพยายามทำบางอย่างโดยไม่ย่อท้อ ถึงจะรู้ว่าโอกาสสำเร็จต่ำแหละ แล้วด้วยความที่ต้นตระกูลเป็นเซียนพเนจร มันเลยมีอิมเมจความรักอิสระอยู่ด้วย ซึ่งฟังดูเข้ากับบุคลิกแคร์ฟรีของเว่ยอิงมากกว่า
พี่เก่งกว่า รักความยุติธรรม เป็นที่รัก สถานะของพี่ก็ทำให้ขยับตัวทำอะไรๆได้มากกว่า ส่วนอิน้องโดนดึงซ้ายดึงขวามาครึ่งชีวิต อยากจะแคร์ฟรีสมวัยตามพี่บุญธรรม แม่ก็หันมาหยุมหัว พอจะเคร่งเครียดคิดถึงประโยชน์สกุลตัวเองเป็นสำคัญ ก็โดนพ่อค่อนแคะว่าไม่เข้าใจคำสอน
ทำแล้วเสี่ยงตายรึเอาสกุลไปเสี่ยงด้วยก็ไม่ดี ไม่ทำไม่ยุ่งเพราะเห็นแก่ความมั่นคงสกุลกุก็กลายเป็นคนไม่เข้าใจคำสอนอีก เป็นกูก็งงว่าจะเอาไงกันแน่
หนีขึ้นเขาไปอยู่กับป้าส่านเหรินมั้ยเฉิง เผื่อชีวิตจะง่ายขึ้นบ้าง ಥ‿ಥ
>>482 กูก็อยาก.. แต่พอยกป้าโจขึ้นมา มองจักรวาลป้าโจตอนนี้แล้วเคียด...