สกุลเวินสายรองกุว่าที่ล่มส่วนนึงเพราะเวินฉิงคิดเหยียบเรือสองแคม ภาพในความทรงจำและการรับรู้ของคนตระกูลอื่นเวินฉิงคือคนสนิทของเวินรั่วหานที่พาออกงานบ่อยมาก แล้วตลอดศึกยิงตะวันไม่เคยประกาศตัดขาดตระกูลหลัก ไม่เคยประกาศตัวว่าไม่เห็นด้วยกับตระกูลหลัง(ขนาดช่วยเว่ยอิงกับเฉิงยังรีบช่วยรีบไล่ไม่อยากให้บ้านหลักรู้ ไม่อยากเกี่ยวข้องกัน) ไม่เคยออกมาช่วยตระกูลเซียนอื่นๆสู้กับบ้านหลัก ถ้าสมมติฝั่งเวินชนะสายรองของเวินฉิงก็ได้รับผลประโยชน์แบบที่ตัวเองมือไม่เปื้อนเลือดอย่างน้อยๆคือช่วงศึกยิงตะวันครอบครัวตัวเองอยู่รอดปลอดภัย
ส่วนทำไมสกุลจินรอดไม่โดนล้างตระกูล กุมองเป็นสองเรื่อง หนึ่งคือสเกลความเสียหายต่างกัน ศึกยิงตะวันคือระดับสงครามคนลำบากไม่ได้มีแค่ตระกูลเซียนมันลำบากยันชาวบ้านธรรมดา เทียบแล้วก็เหมือนการก่อกบฏชนะก็ได้เป็นใหญ่ แพ้ไม่โดนประหารทั้งตระกูลก็โดนเนรเทศไปใช้แรงงาน(แบบที่สายรองโดน)โดนขายเข้าซ่องขายเป็นทาสรับใช้ เทียบกับสกุลจินตระกูลที่มีข้อพิพากด้วยจริงๆมีไม่กี่ตระกูล ความผิดส่วนใหญ่ก็เป็นความผิดที่ทำโดยประมุขกับลูกน้องจำนวนนึง คนอื่นๆในตระกูลไม่ได้รู้เห็นไปๆมาๆก็กลายเป็นหนึ่งในเจ้าทุกข์ด้วย มันเทียบไม่ได้สกุลเวินที่คนเกือบทั้งสกุลร่วมด้วยช่วยกันไล่ทุบไล่ฆ่าชาวบ้าน สองคือเรื่องเจ้าทุกข์ สกุลเวินคือทุบชาวบ้านไปเรื่อยคนโดนกันถ้วนหน้า เจ้าทุกข์ที่ไม่ตายรอเอาเรื่องมีอีกเพียบมีทุกสกุล แต่สกุลจินมันทุบแค่บางสกุลคู่ขัดแย้งเลยมีน้อยกว่า แถมฉลาดทุบมีทั้งทุบแรงทุบเบา ทุบแรงก็ตายแบบทั้งสกุลจริงๆไม่มีเจ้าทุกข์มาตามเอาเรื่องสกุลอื่นในเรื่องนี้ก็ดีแต่ปากพูดไม่มีใครมีจิตสาธารณะมาเรียกร้องความเป็นธรรมให้แทนหรอก ทุบเบาแบบฆ่าประมุขเนี่ย ข่มขืนฉินฟูเหริน หรือให้ท้ายเซวียหยาง คนทำผิดมีแค่ประมุขกับลูกน้อยจำนวนนึงตายแล้วก็จบเรื่อง