>>324 ลูบหลังปลอบมึง..
นอกจากเรื่องเพื่อนแล้วส่วนตัวกูไม่อยากติดใจอะไรเว่ยอิงมากเพราะพี่แกผ่านอะไรมาเยอะ ที่บ้านก็ใช่ว่าจะอบอุ่นเต็มที่ เปรี้ยวเองก็ใช่ แต่ซวยด้วยเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจก่อแล้วยังโดนเพ่งเล็งโยนเรื่องมาให้ก็มีอีก กูดีใจจริงๆนะที่เขาได้มีความสุขกับคนรักซะที แต่กูก็น้อยใจและไม่เข้าใจท่าทางที่เหมือนเทความสัมพันธ์อื่นๆของเขาเลยจริงๆว่ะ ทั้งเขาและหลานจ้านเลย
กูเอ็นดูเวินหนิงมาก แต่เจอซีนนั้นเข้าไปกูลดตำแหน่งลูกรักทันที เพราะขัดใจแทบทุกประโยค55555 รู้ว่ารักและเคารพพี่เว่ยมาก แต่ฟังยังไงก็ไม่ใช่แค่ปกป้องเว่ยหรือเรียกสติเฉิง เหมือนพูดเอาสะใจตัวเองด้วย คิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่างทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้รู้ทั้งหมดเหมือนกัน แต่ละคำที่ออกมานี่ใจร้ายอย่างกับมีความแค้นส่วนตัวกันมาก่อน ดูความอินของน้องแกแล้วจะขำก็ขำไม่ออก
กูพอจะเข้าใจสถานการณ์ฝั่งเทียนกวานละ ขอบคุณมากเพื่อน ยิ่งทำให้คิดว่าถ้าจบเรื่องคสพ.แบบดูมีความหวังกว่านี้คงจะรู้สึกฟูลกับเรื่องกว่านี้ เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แค่โยนขลุ่ยให้แล้วยืนมองเขาหันหลังจากไปแบบไม่พูดอะไรกันอีกงี้อ่ะ ตอนพิเศษก็ไม่โผล่ ขอความหวังให้กันหน่อยได้มั้ยยย
>>323 +1 กูคาดหวังtime skipมาก ซึ่งไม่มีอยู่จริง...
เพราะงั้นถึงจะโดนบ่นความยำใหญ่ยังไงกูก็ยังชอบอาลิ่งมากอยู่ดี นอกจากจะไม่ทำให้หลานจ้านทิ้งพี่แล้วยังเป็นเวอร์ชั่นเดียวที่ให้ความหวังกูด้วยจดหมายบ่นเรื่องอาเฉิงไปเสียงดังที่อวิ๋นเซินบ่อยๆ ไปอวิ๋นเซินบ่อย=ได้เจอเว่ยอิงบ่อย เป็นเศษความหวังมาแค่นี้กูก็เอา 55555555