>>566 อันนี้กูพูดรวมๆไม่ใช่แค่งานของลวดนะ
นิยายแปลเป็นบันเทิงคดี เป็นศิลปะแขนงนึง มันไม่ต้องการ consistency หรือความคงเส้นคงวาเท่างานแปลเอกสาร งานแปลคือแปลออกมาให้สนุก ดึงคนอ่านให้จมไปกับเรื่อง และสื่อความให้ถูกต้องตรงกับต้นฉบับมาที่สุด เท่านั้นเลย อื่นๆเป็นเรื่องรอง กูไม่ได้จะบอกว่าให้ใช้มั่วนะ ถ้ามี consistency แล้วสนุกก็มีไปเถอะ แต่มีแล้วไม่สนุกเท่า มันก็ควรยึดความบันเทิงมากกว่า งานชั้นครูอย่างเจ้าหญิงน้อยที่คุณเนื่องน้อย ศรัทธาแปล ก็ใช้ทั้งมิสซิสทั้งนางสาว ขึ้นอยู่กับว่าตอนนั้นตัวละครต้องการจะเน้นอะไร กูว่าจะเอากฎไปครอบงานศิลปะมันก็ใช่ที่ มึงมีสิทธิ์ไม่ชอบงานที่ขาด consistency แหละ แต่จะว่ามันผิด อันนี้มันก็ไม่ใช่