บ้างครั้งกูก็คิดนะ เวลาคนหาว่าสนพจัดหน้าเว้นช่องไฟกว้าง ให้ตัวอักษรใหญ่ บรรทัดน้อย เพราะสนพต้องการจะเพิ่มกระดาษอย่างที่หลายคนคิด ถ้างั้นสาเหตุที่สนพต้องต้องทำแบบนั้นก็มาจากกลัวผู้บริโภคกดดันเรื่องราคาไหมอ่ะ ทั้งที่ต้นทุนก็มีอะไรตั้งหลายอย่าง ใช้หลายปัจจัยในการตั้งราคา บ้างที่ตั้งเพื่อลด บลาๆ แต่นักอ่านดันเอาแต่ปริมาณมาวัดมาตรฐานราคาอย่างเดียว พอหน้าน้อยก็มากดดันว่าเอาเปรียบหารหน้าต้องไม่เกิน 1 บาทเท่านั้น และหลายรอบที่ดราม่ากันกูจะเจอคำด่าคือสนพเอาเปรียบๆๆๆ เกือบทุกรอบ อันนี้คือนิยายก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็นในชีวิตที่ขาดไม่ได้หรือทุกคนจำเป็นต้องซื้อนะ ถ้ารู้สึกว่าแพง/ไม่พอใจสิ่งที่คนปกติทำก็คือบ่นว่าแพงแล้วก็ไม่ซื้อ อันนี้ยังอยู่ในขอบเขตที่ผู้บริโภคมีสิทธิทำได้ เพราะยังไงอำนาจการตัดสินใจอยู่ที่ตัวผู้บริโภคเอง ไม่ใช่ไปหาว่าเขาเอาเปรียบทั้งที่ตัวเองมีสิทธิเลือกในฐานะที่ตัวเองเป็นผู้บริโภคอ่ะ เขาไม่ใช่มัดมือชกให้คุณต้องซื้อเพราะเป็นปัจจัยสี่และทั้งตลาดนั้นมีเขาขายอยู่คนเดียวสักหน่อย กูไม่เห็นด้วยกับการไปด่าหรือตั้งแง่แรงๆใส่สนพตลอดเวลาเท่าไร มันเหมือนไม่ค่อยมีมารยาทเป็นเด็กเอาแต่ใจกัน และอยากให้คิดว่าตัวเองไม่พอใจแต่ก็ต้องมีส่วนที่เห็นต่างพอใจด้วย ไม่ใช่พอออกมาบอกว่าโอเค พอใจแล้ว ไม่ต้องแก้ ก็หาว่าเป็นลูกหาบของสนพนั้นทันที เห็นต่างไม่ได้เลยว่ะวงการนี้