พอมึงพูดถึงพ๊อคเกตบุคกูก็นึกถึง พวกself help หรือสร้างแรงบันดาลใจต่างๆ อันนั้นแม่งคือสุดของจริง หน้านึงมีสี่บรรทัดเงี้ย มีคำคมแค่สองบรรทัดเงี้ย พื้นที่ว่างมากกว่า 50% ของหน้าไปกว่าค่อนเล่ม นอกนั้นใส่รูปบ้าง วางอาร์ตบ้าง อันนี้ล่ะแม่ง เปลืองกระดาษของแท้ แต่คนก็ไม่ว่ากัน บอกว่าผ่อนคลายจิตใจ
ขนาดตัวอักษรที่พึงใจมันก็พอๆกับอาร์ตหน้าปกแหละมึง มึงไปบังคับสนพ.เปลี่ยนตามใจมึง มันก็มีอีกกลุ่มที่โอเคกับขนาดเดิมออกมาด่าเหมือนกัน ตราบใดมันไม่น่าเกลียดมากนักมึงก็ติเพื่อก่อไปให้สนพ.รู้ว่ามีมึงที่ไม่ชอบแบบนี้อยู่นะ โลกประชาธิปไตยแต่แม่งไม่ยอมรับความต่างกันเลยแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยนะทุกวันนี้