>>145 กูว่าหลายๆครั้งมันคือจังหวะ บางคนเปิดรับง่าย ไปได้กับทุกจังหวะไม่ว่าจะยืดจะกวนตีนจะกระชับจะสุภาพหรือหยาบคาย อ่านเพื่อบำเรออารมณ์แท้ๆแบบไม่ได้หวังให้สำนวนต้องเป็นแบบไหน อันนี้ก็จะไม่ค่อยบ่นกัน แล้วก็จะพลอยเป็นพวกอ่านเยอะอ่านกว้างไปด้วย เพราะรับได้ทุกแบบ แต่บางคนรับได้แค่บางจังหวะน่ะ มาอ่านแบบตั้งความคาดหวังเอาไว้ว่าต้องเป็นงี้ๆๆนะ บางคนอ่านนิยายแปลจีนแล้วปักธงไว้ว่าต้องใช้สำนวนแบบที่ใช้พากษ์ซีรีส์ อารมณ์แบบ "นางหน้าแดงแปร๊ด" แต่พอเปิดไปแล้วเจอคุณ น นพรัตน์สมัยเก่า "ดรุณีน้อยหน้าแดงฉาน" ก็เลยเฟลกันไป อันนี้ก็แล้วแต่คนเลย แต่บางคนน่ะเกินไปตรงที่พอจังหวะไม่ตรงกับตัวเองก็ด่าเลยว่าห่วย มันไม่ใช่เด้อ โลกของหนังสือมันกว้างใหญ่ มันไม่สามารถเล่าจินตนาการไม่รู้จบด้วยจังหวะเดียวที่คุณคุ้นเคยได้ บางทีมันก็ต้องยอมรับ