ใครถามหารีวิวลิขิตฟ้า ปักษาคู่บัลลังก์ กุได้รับและลุยจบเล่ม 1 แล้ว กุให้คะแนนติดตามต่อ ค่อนข้างชอบคสพ.คู่เอก และสงสัยว่าสุดท้ายนายเอกจะไปจบตรงไหนกลายเป็นเต้หรือเปล่า กุจุดเผื่อไว้แล้วกัน
.
.
.
.
.
โดยรวมเล่มเดียวยังหาจุดพีคอะไรไม่เจอ เหมือนยังปูทางเรื่องอยู่ เล่มนี้พระนายยังเด็ก ก็จะออกแนว sol วันๆของเด็กบ้านนอกจอมแสบที่จับพลัดจับพลูกลายเป็นองค์ชาย พร้อมกับปูพื้นความขัดแย้งของพื้นฐานอำนาจในโลกนี้ไปด้วย เซทติ้งจะเป็นพีเรียดที่เหมือนรวมแนวยุทธภพเข้ามา กุก็ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ก็คือจะเป็นโลกที่สำนักยุทธมีอิทธิพลได้รับการแต่งตั้งเป็นขุนนาง ตัวราชสำนักเองก็มีวิชาลับที่ฝึกไม่สำเร็จกันมาหลายรุ่น ฮ่องเต้ตอนนี้ก็เลยต้องใช้บรรดาสำนักยุทธมาถ่วงอำนาจไว้กันอีกที ในวังก็จะมีสองสำนักใหญ่ที่คุมสำนักย่อยๆไว้ใต้อาณัติอีกทีที่ส่งสนมมาตบตีกันในวังหลัง
ตัวพระเอกเป็นประมุขน้อยสำนักเมฆเหิน เป็นสำนักที่มีตำแหน่งชินอ๋องสูงสุดในบรรดาสำนักทั้งหมด เป็นขั้วอำนาจหนึ่งที่ดูแล้วเหมือนจะมีพาวเวอร์ยิ่งกว่าฮ่องเต้ มีวิชาพวกหยั่งรู้ฟ้าดิน แล้วก็มีตระกูลราชครูที่คอยสื่อสารกับเทพยดาที่เชื่อกันว่าปกปักษ์ราชวงศ์อยู่ใต้อาณัติอีกที
เล่มนี้ถ้าอ่านไปก็คือยังไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆราชวงศ์ถึงเลิกเชื่อคำนายของเทพยดาไปทรยศอะไรจนทำให้ฝึกยุทธ์ไม่ได้ ตัวยุทธ์คืออะไร หรือทำไมพระเอกถึงน่าจะเป็นเทพฯที่ว่า แล้วต้องมาซัพราชวงศ์ทำไม ทำไมต้องเป็นคนเลือกฮ่องเต้ ทำไมราชวงศ์ต้องเชือดคนที่เทพเลือกทิ้ง ก็ยังมีอะไรที่ไม่เคลียร์เยอะสมกับที่เป็นแค่เล่ม 1
คาร์นายเอกมาสไตล์อันธพาลน้อย ไม่ได้ดิ้นรนหายศหาตำแหน่งอะไร สนใจแค่ของกินของใช้ เพราะฮีใช้ชีวิตลำบากมา กะแม่สองคน เลยถนัดพวกเล่นเล่ห์ตีหน้า นกสองหัว แม่นายเอกก็น่ารักดี หญิงชาวบ้านปากตลาดแต่ใจดี เล่มนี้นายเอก 6 ขวบพระเอก 8 ขวบ มาเล่นซนเรียนหนังสือแล้วก็มีเรื่องนั้นนิดนี่หน่อยเข้ามา จนจะจบเล่มนั่นแหละถึงจะโต ตอนนั้นคือพ่อตายแล้วพี่ชายคนโตครองราชแทน พี่ชายก็เจอปัญหากับการขึ้นครองราชย์แล้วไม่มีราชครูเลยกะจะใช้น้องเอามาให้ช่วยควบคุมพระเอกเลยเริ่มวางยาพิษนายเอก คิดว่าเรื่องน่าจะเริ่มเข้มขึ้นจากตรงนี้
ยังมีข้อเสียตรงถูกใจกันง่ายตามสไตล์คนเขียน ใครชอบสายนุ่มฟูน่าจะตอบโจทย์ เพราะพระเอกมันชอบกลายเป็นนกมามุดๆน้วยๆ ซุกอาศัยอยู่ในเสื้อนายเอกซึ่งกูงงมากว่านกทั้งตัว สีประหลาดขนาดนี้ทำไมคนไม่เห็นมันเป็นสาระสำคัญกันเลยวะ เหมือนมีไม่กี่คนที่มองเห็น หรือนี่จะป็นอิทฤทธิ์พระเอกกูก็ไม่รู้แฮะ
.
.
.
.
.